Hallo dames, Voor een website ben ik een aantal artikelen aan het schrijven over 'de bevalling'. Op dit moment ben ik bezig met een artikel wat gaat over redenen om (poliklinisch) in het ziekenhuis te bevallen, dit wordt tegelijkertijd gepubliceerd met een artikel met redenen om thuis te bevallen. Nu vind ik het erg lastig om een aantal redenen te noemen om in het ziekenhuis te bevallen, ik kom namelijk niet verder dan '(het gevoel dat) het veiliger is' en 'geen rommel thuis willen hebben'. Zouden jullie mij kunnen helpen aan een aantal redenen om poliklinisch te bevallen? Ontzettend bedankt!!!
Hihi, wonen in Duitsland en graag in Nederland willen bevallen cq graag Nederlandse (nederlandstalige) begeleiding willen! Ik moest verplicht poliklinisch bevallen, omdat de NLe VK geen medische handelingen mag doen in D. Uiteindelijk tijdens de bevalling alsnog "medisch" geworden omdat de uitdrijving onvoldoende vorderde en er hulp moest komen in de vorm vacuumverlossing.
Ik denk dat ze meer bedoeld wat voor een zwangere een reden zou zijn om toch poliklinisch te bevallen. Poliklinisch is in principe "zonder medische redenen"
Ik denk dat t vooral een gevoel is waar je je keus op moet baseren, je weet immers nooit hoe t echt gaat lopen, je kan wel in t ziekenhuis willen bevallen maar als t snel gaat haal je t ziekenhuis niet eens, en anders om. Ik wil graag weer in t ziekenhuis bevallen omdat ik me daar prettiger voel, alhoewel ik nu een dreumes rond heb lopen heb ik wel gedacht om toch thuis te bevallen maar vriendlief wil daar niet aan Succes met t maken van je keus.
ik woonde indertijd in een flatje, met grote ramen op het zuiden. Ik was in juli uitgerekend en als het buiten 25 graden was, was het dat binnen ook... en snachts kregen we de warmte er amper uit. Dat was hier dus ook wel een reden - bovenop het feit dat het inderdaad veiliger voelde, met name voor m'n partner. Verder was onze flat vréselijk gehorig. En stoorde me vreselijk aan de geluidsoverlast van de mensen om ons heen, ik kon soms létterlijk meeluisteren met ruzies. En dat wilde ik dus niet met m'n bevalling, dat de buren létterlijk konden verstaan dat ik aan het bevallen was (pérsen! persen! en nu púffen!!) Dus ook dat woog mee.
Ik denk dat het erg persoonlijk is. Als er geen medische indicatie is bedoel ik. Ik wilde heel graag in het ZH bevallen omdat ik al eens gezien had hoe het eraan toe gaat. Bovendien leek het mij niet prettig om uiteindelijk alsnog naar het ZH te moeten. Ik had dus sowieso poliklinisch bevallen, die eigen bijdrage was het me wel waard. Uiteindelijk had ik ivm pre eclamptie een medische indicatie en ben ik ingeleid. Ik was heel blij dat ik in het ZH was, in de buurt van de ruggenprik en pethedine Maar dat is persoonlijk.
Hier ook last van gehorigheid (maar dan niet naar de buren, maar naar de winkel van mijn man waar we boven wonen). Dat idee is gewoon niet prettig, want onze slaapkamer zit boven het kantoor en kantoor heeft ook nog eens een open verbinding met de winkel. Ik weet niet hoe ik me ga gedragen tijdens de bevalling, maar om meeluisteren te voorkomen wil ik toch graag in het ziekenhuis bevallen. Daarnaast hebben wij een erg steile trap naar beneden (voordeur) en ik zie het niet zo zitten om daar op het laatste moment alsnog van af te moeten, want dan ben ik wel heel snel beneden (vallend denk ik dan ).
In het ziekenhuis heb je alles bij de hand indien nodig. In ons geval was het nodig, ons meisje is met de vacuumpomp gehaald..
ik moet bij een 3e ook klinisch of poliklinisch bevallen. als het vanzelf begint: poliklinisch. en dat is vanwege fluxus en geboortegewicht.
Als ik niet klinisch had moeten bevallen dan had ik wel voor poliklinisch gekozen. Bij ons in huis is de trap naar boven te smal voor een brancard en wij wonen op een heuvel, dus buiten is ook een trap. Daarnaast vonden mijn man en ik het een fijner en veiliger idee om in het ziekenhuis te bevallen, waar alles bij de hand was.
Ik was medisch dus moest in het ziekenhuis bevallen wat ik ook wilde ook al was ik niet medisch. Was ook wel blij om in het ziekenhuis te bevallen omdat ik het op een gegeven moment niet meer trok dus een spuit in m'n been heb gehad en het gevoel wat ik daarna kreeg wel erg prettig vond....al voelde ik de ween nog behoorlijk!!!!!
Het ging mij puur om de pijnstillers en om daarna nog een dagje bij te mogen komen (maar voor mij was een kraamkamer geregeld, dat zit niet bij de ziekenhuisbevalling inbegrepen). Ik zou het zo weer doen want in het ziekenhuis was veel meer rust. Thuis lag ik tussen de weeën door de kamer rond te kijken en plekken te zoeken waar ik beter kon liggen. In het ziekenhuis kon en wilde ik geen kant op.
Hoorde laatst ook van een vriendin dat zij het fijn vond dat ze die vreselijke pijnen van de weeën niet in haar eigen bed/slaapkamer hoefde mee te maken. Dat je je eigen bed voor de fijne dingen houdt zeg maar en niet daar dan zulke heftige associaties bij hebt. Bedoel je dit soort redenen?
Voor mij was de reden om niet thuis te bevallen de rampbevallingen die m'n moeder en tante gehad hebben, bij 3 van de 6 bevallingen zijn moeder en kind echt in levensgevaar geweest. (door onder andere slechte verloskundigen en tijdsnood toen opeens medische hulp nodig was) En gezien ik qua lijf heel veel op ze lijk wilde ik het risico niet nemen. Ik heb gekozen voor het kraamhotel, dat ligt hier in Tilburg op het terrein van het ziekenhuis. Uiteindelijk is het toch een ziekenhuisbevalling geworden omdat ik na een aantal nachten niet slapen van de voorweeen daar een nachtje kon slapen onder sedatie, die nacht zette de bevalling door. Achteraf gezien was ik er toch wel terecht gekomen vanwege een verrassend klein kindje en een reuzescheur die toch even vakkundig in elkaar gezet moest worden, kreeg toen ook een katheter.
ik wilde eigenlijk thuis maar we wonen best ver vant ziekenhuis (20 min) en dat vonden we tever. Uiteindelijk is het uitgelopen op een spoedkeizersnee dus nu moet ik voortaan in het ziekenhuis bevallen.
Bij ons 1e kindje ben ik ingeleid en dat gaat bij dit kindje ook gebeuren, dus dit wordt weer een zh-bevalling. Tijdens de bevalling bleek ons zoontje te groot en werd hij uiteindelijk gehaald met de vacuümpomp. Toen het hoofdje geboren was, zat hij met zijn schoudertje vast achter mijn schaambot (schouderdystocie). Ik was blij dat ik in het ziekenhuis was. Ons zoontje werd direct heel goed onderzocht en even op de kinderafdeling gelegd met pijnstilling. Alles was voorhanden, ze konden direct ingrijpen en ik voelde me daar gewoon heel goed. Mocht ik geen medische indicatie hebben, dan nóg zou ik voor het ziekenhuis kiezen. Het gaf mij veel rust om te weten dat er bekwame mensen rondliepen en de sfeer was heel goed. Rustig en vertrouwd. Na de bevalling ben ik 2 dagen in het zh gebleven en ook dat was heel fijn. Even rust voordat de hectiek thuis zou beginnen..
Het ging mij voornamelijk om het veilige 'alles is aanwezig in het ziekenhuis' gevoel. Ik moest er niet aan denken om thuis de bevallen en halsoverkop naar het ZH te moeten voor wat dan ook. Nu hebben wij ook geen eigen auto, en ik vond het erg prettig dat we al naar het ZH konden gaan toen we nog niet in het heetst van de strijd waren zeg maar. Ook pijnbestrijding was een reden om in het ZH te willen bevallen, al heb ik dit niet nodig gehad. Maar het was fijn dat het vlakbij was, als ik het had gewild. En al met al, zag ik het gewoon niet zitten om thuis te bevallen.