goedemorgen.... Een hele tijd terug heb ik een soortgelijk topic geopend, en heb toen veel gehad aan het advies die jullie mij gegeven hebben. Nu heb ik wederom jullie advies, tips and tricks nodig. Sex.... nou van mij hoeft het niet meer hoor. Ik heb 0,0% zin. Mijn man daarin tegen wilt wel, en af en toe geef ik toe en hebben we sex. Ondanks dat we glijmiddel gebruiken, heb ik daarna 2/3 dagen last van een schrijnend gevoel (niet altijd hoor) Ik val letterlijk droog tijdens de de sex. Ik ga met een niet fijn gevoel naar bed s'avonds omdat ik van te voren al weet dat mijn man weer sex wilt. Zodra hij met zijn hand druk over mijn kont gaat lopen wrijven weet ik wat hij wilt. Mijn man denkt volgens mij ook dat ik van dat gewrijf zin krijg ofzo. Gister begon ik half te huilen, en heb aangegeven dat ik het niet kan. Mijn man werd boos, draait om en wou gaan slapen. Ik vroeg of we er niet over konden praten en misschien wel tot een oplossing kon komen. Hij vond dat ik het zelf maar op moest lossen (want t ligt immers alleen aan mij) Ik gaf een dat ik graag samen tot een oplossing zou willen komen, omdat hij ook een aantal dingen kan veranderen. Aangezien hij niks meer tegen me zei, ben ik maar gewoon gaan praten, wat me precies dwars zit. Ik gaf een dat mijn lichaam me in de weg zit, dat ik er erg onzeker over ben, en hij echt NOOIT meer zegt dat hij me mooi vind en ik er dus ook van overtuigt ben dat hij mij niet meer mooi vind. Dat ik dat gewrijf over mijn kont uiterst irritant vind, en er echt niet warm van word. Dat ik sex spannend en eng vind, en of we het eventueel in stappjes weer op kunnen bouwen zonder dat er dingen ''moeten''. Ook stinkt mijn man best wel uit zijn mond, en hier heb ik hem laatst al op aangesproken, en heb mondwater neergezet voor hem. Ik heb gevraagd waarom hij dit niet gebruikt. Maar hij vind dat het niet nodig is. Ik vroeg hem of hij uberhaupt nog wel de moeite erin wilt steken dat dit onderdeel weer op de rit komt. Zijn reactie (zoals op bijna alles) ''weet ik niet''. Hij vind dat ik het zelf maar uit moet zoeken, en hem moet laten weten als ik eruit ben en mijn probleem heb opgelost, ook vroeg hij hoe lang het ging duren, want als het TE lang duurt, weet hij niet of hij bij me wilt blijven Ik heb nogmaals aangegeven dat ik aan mag nemen dat hij ook wilt dat sex voor ons beide fijn is, en niet voor hemzelf alleen. En dat we het alleen kunnen veranderen als we beide aan het probleem werken. Ondertussen was ik echt verdrietig geworden. Hij gaf aan dat hij er wel aan wilt werken, dus ik vroeg van nou een klein ding is toch echt wel jou adem, dus het zou me al helpen als je daar iets aan zou doen. Maar nee was zijn antwoord. Mijn man is zo verschrikkelijk koppig. Ik weet niet meer wat ik hiermee moet, ik voel me er alleen in staan. Het lijkt echt (heel vaak) alsof mijn man geen inlevingsvermogen heeft. (hij snapt bijv ook echt niet dat als hij iets niet moeilijk vind, iemand anders hetzelfde wel moeilijk kan vinden) Als ik hem aanspreek op bepaalde dingen, dan klapt hij dicht, en gaat als een klein kind boos op de bank zitten, en mij negeren ipv erover te praten. Hoe pak ik dit in hemels naam aan? Net alsof ik dit extra doe ofzo. Heb hem ook duidelijk gemaakt dat ook ik dit niet leuk vind. Ik snap dat hij niet zit te wachten op problemen, maar ik mag toch wel van hem verwachten, dat hij mij steunt en we samen naar een oplossing kunnen zoeken die voor ons beide fijn is? Meiden vertel me... wat moet ik doen? (bedankt voor het lezen alvast)
Wow dat klinkt niet goed zo. Ik persoonlijk zou het niet lang uit kunnen houden met zo iemand in een relatie... Ik denk dan ook dat ik bij hem weg zou gaan. Heb je al eens aan relatietherapie gedacht? Misschien snapt hij het wel als een neutraal persoon tussen jullie bemiddelt? Even een hele rare andere vraag maar ik bedoel het goed: is jouw man psychisch helemaal in orde? Hij komt op mij nu wat licht autistisch of narcistisch over.
Relatie therapie, wilt hij echt NIET. Ik vraag me ook wel een af of hij niet ergens last van heeft. Ik hoop dat hij vanavond als hij thuis komt, erover nagedacht heeft. Maar hij zei van te voren al dat hij er niet over na ging denken.
Wat een egoïstische hork! Ja ik zou relatietherapie gaan proberen. Maar ik vraag me af of hij dat wel wil.
Ik denk ook aan licht autisme of asperger. Hij heeft helemaal geen inlevingsvermogen, begrijpt niet waarom iemand anders iets moeilijk vind wat hij normaal vind, veranderd niks aan zichzelf omdat hij waarschijnlijk "vergeet" hoe jij erover denkt of helemaal niet weet hoe hij het dan wel moet doen Zoek je eens wat op over autisme en asperger dan kan je kijken of er meer dingen te vergelijken zijn want als hij dat heeft kost het veel tijd om er aan te werken en hij zou dan ook moeten inzien dat hij dat heeft. Als hij dat heeft of veel kenmerken ervan heeft dan kunnen jullie er beter aan werken. Vooral de zin "weet ik niet" vaak moet je bij mensen met asperger geen open vraag stellen want dan hoor je de zin "weet ik niet" dus beter keuzevragen stellen. Ik heb een vermoeden dat ik asperger heb daarmee dat ik die punten wat je opnoemt herken
Mijn man is ook erg lief hoor, en een goede vader. Maar zodra er zich problemen voordoen lijkt hij erg egoïstisch. Vooral als die problemen ook met hem persoonlijk te maken hebben. Hij wilt eigenlijk niet horen dat ook hij wel eens iets fout doet. Het is zo dubbel, soms zegt hij dat hij wel wilt als mij iets dwars zit dat ik dat vertel, maar dan krijg ik als ik dat doe, zo'n reactie. Het word op die manier steeds moeilijker om problemen aan te geven.
Jeetje wat lijkt me dat vervelend zeg. Het is goed dat je hem precies hebt verteld hoe jij je voelt en wat er precies aan de hand is, maar vind zijn reactie erop wel wat "vreemd". Ik vind ook dat je er met zijn 2en aan zou moeten werken om de sex weer goed en fijn te krijgen met elkaar, want daarvoor zit je tenslotte samen in een relatie. Anders gaat het waarschijnlijk ook niet werken. Ik zou het zelf persoonlijk ook niet lang volhouden op deze manier. Ik heb niet echt een heel goed advies en wil je heel veel sterkte wensen.
Hij wil geen problemen hebben dus elk probleem vermijden in de hoop dat de ander het probleem "vergeet" en alles blijft zoals het in zijn wereld is?
Jij trekt de kar alleen he.. Heb je 't in de gate? Volgens mij hoort een relatie van 2 kanten te komen. Vooral seks is iets wat voor beide goed moet voelen, waarbij je je beide kwetsbaar opstelt.. Dit ziet hij blijkbaar zo niet want "jij moet maar..." Ik zou me daardoor echt minderwaardig voelen en dat is volkome onterecht!! Echt in en in gemeen vind ik dat van hem, terwijl jij je nog openstelt tegen over hem (terwijl het eigenlijk ZIJN probleem zou moeten zijn, want hij doet z'n best niet voor je) gaat hij als een klein kind lopen mokken. Komt bijna op mij over alsof jij maar gewoon even je benen open moet doen zodat hij erop kan en jij er eigenlijk niet toe doet. Wat gemeen en egoïstisch!! Seks is een uiting van de liefde en lust voor elkaar.. Zoals hij zich uit naar jou tijdens zo'n moment, zegt echt heel veel over hem en over jullie relatie! Zou echt je relatie nog een keer onder de loep nemen en je afvragen of dit is wat jij jezelf gunt. Je bent namelijk niet minder dan hem en zo hoef je je ook niet te voelen of naar te gedragen. Wat verschrikkelijk dit zeg.. Word er zelf gewoon boos van.
ik lees eigenlijk alleen negatieve dingen over je man, wat hij allemaal niet goed doet. en dat hij niet zegt dat je mooi bent enz. het komt van 2 kanten. geef jij hem wel het idee dat je hem aantrekkelijk vind? dat je blij met hem bent?
Lastig het is natuurlijk wel de bedoeling dat jullie er met z'n tweeën plezier aan beleven. Als ik me nu even in jouw man verplaats heeft zijn reactie van gisteravond misschien te maken met het feit dat hij vlak daar voor wederom werd afgewezen. Dat zal hem ook pijn doen. Het is natuurlijk niet leuk om steeds afgewezen te worden en te horen dat je niet zo lekker ruikt. Ik zou dan persoonlijk ook even niet willen praten en m'n kont in de krib gooien. Gewoon omdat ik me toch gekwetst zou voelen. Misschien is het beter om je gevoelens dan iets later uit te spreken op een rustig en minder beladen moment. Zeg daarbij dan ook duidelijk dat je van hem houd. Misschien kunnen jullie afspreken de komende weken alleen te knuffelen en elkaar iedere dag te vertellen wat je leuk vind aan elkaar. Misschien dat bij jou zo de zin weer terug komt. Vertel hem ook dat je het gebruik van mondwater erg fijn zal vinden. Het is namelijk voor hem zelf in de omgang met bijvoorbeeld collega's ook wel zo prettig als hij fris ruikt. Ik hoop dat de zin snel weer terugkomt. Bedenk ook goed wat jij prettig vind en wat je man moet doen om je zin op te krikken. Mannen hebben duidelijkheid en concrete voorbeelden nodig.
Wat ik dan ook niet snap he. Hij kan mij troosten als ik verdrietig ben, als ik problemen heb met anderen mensen of mij dingen dwars zitten over andere, kan ik er met hem over praten. Hij troost ook andere mensen.. geen probleem, maar als ik over hemzelf begin kan het allemaal niet. Misschien had ik inderdaad moeten wachten met het volledige probleem te vertellen. Maar zijn reactie was op een later tijdstip precies hetzelfde geweest. ik heb inderdaad het gevoel alsof ik er alleen voor sta, en hem maar zijn zin moet geven om hem tevreden te houden. Maakt niet uit dat ik daarna last heb van mijn onderkant en mij niet fijn voel. Zolang hij maar tevreden is en aan zijn trekken komt. Zo komt het ook op mij over, als hij zo reageert. Maar ergens in mijn achterhoofd weet ik dat hij niet expres zo reageert. Ik vind het gewoon zo moeilijk :'( Het had best simpel kunnen zijn. Hij had aan kunnen geven dat het vervelend is dat ik me zo voel, en samen aan een oplossing werken.
In eerste instantie dacht ik, wat een hork! Maar k herken het wel dat mijn man het ook lastig vind om over seks te praten. Vaak zien mannen het dan als een te kort aan zich zelf dat ze jou niet kunnen opwinden. En dan is, het is jou probleem of wert ik niet. Wel de makkelijkste uitweg. Ga anders eens voor jou geen zin eens langs bij een seksuoloog? Of je huisarts en misschien dat je daar eens je probleem kan voorleggen en dan je man er bij betrekken?
Nou sorry, maar er is geen enkel excuus om je partner zo te behandelen! Behalve de psychische druk heb je ook nog eens fysiek ongemak van sex. Een slechte adem alleen zorgt al voor afkeer laat staan alle andere punten die je opsomt. Als hij zo koppig blijft en al jouw suggesties (die uiteindelijk ook echt in zijn voordeel zijn! ) blijft afwijzen zou ik toch overwegen om jullie relatie flink onder de loep te leggen. Natuurlijk zullen er meer positieve kanten aan hem zitten anders was je niet bij hem, maar dit gedrag is wel heel erg respectloos naar jou toe!
Voorop gesteld dat ik alleen 1 kant van het verhaal ken is dit wel heel erg lastig. Wij vrouwen kunnen volgens mij ook veel makkelijker zonder sex en de sex zin ligt er ook weer aan hoe wij ons voelen. Wel vind ik sex verbind. Praat er samen is over wat wind jou op en wat wind hem op? Probeer weer nader tot elkaar te komen zowel lichamelijk als fysiek. Praat ook over de andere dingen die jullie lastig vinden of waar jullie tegen aan lopen. Ik denk dat er bij jullie meerdere aspecten mee spelen dit los je niet zo 1, 2, 3 op. Zoals al meerdere keren geadviseerd hier relatietherapie? Is toch meer dat het proberen waard! Uiteraard moet hij wel willen. Sterkte.
Ja er zitten ook meer positieve kanten aan dan negatieve. Daarom ben ik ook nog bij hem. We hebben het ook echt wel leuk, en doen leuke dingen. Houden allebei van lekker op de bank tegen elkaar aan een filmpje kijken. En dit doen we dan ook regelmatig. Ik kan alles met hem bespreken, en krijg advies van hem. Behalve als het persoonlijk word. Ik hoop echt dat hij er vandaag een beetje over na denk, en dat we op een fatsoenlijke volwassen manier het kunnen bespreken en oplossen.
Tja... ik vind dit soort uitspraken toch wel erg kort door de bocht. Er gaat zoveel testen vooraf, dat je deze 'diagnose' niet zo kan maken n.a.v. een verhaal. Als ik het goed begrijp is er dus ook een probleem dat je niet opgewonden raakt van je man. Misschien heel tegenstrijdig hoor, maar heb je al eens geprobeerd om zelf het initiatief te nemen? Ik bedoel, als je zelf nu eens sexy's aantrekt, dan voel je misschien ook aantrekkelijker (je geeft aan dat je denkt dat je man je niet mooi vindt), en heb je misschien ook meer zin. Tevens is het verstandig lijkt me, om aan te geven wat jij prettig en fijn vind. Laat hem dit merken tijdens sex, of vertel het hem. Het moet idd van 2 kanten komen. Als hij niet weet wat jij fijn/opwindend vindt, zal het voor hem ook lastig zijn om jou te behagen. Misschien heb je er iets aan, succes!
Ik raak wel opgewonden van mijn man, maar om over te gaan in sex terwijl ik in mijn hoofd druk bezig ben met, dalijk doet het weer pijn., oh hij raakt mijn buik aan, mijn blubber buik, Ik wil eigenlijk niet. Ik kan niet ontspannen. Het is vervelend voor mijn man, en dat laat ik hem ook weten. Ik vind het ook ECHT vervelend voor hem. Wil het ook graag oplossen... SAMEN en niet alleen. (we zitten nu op de app, op een of andere manier kan hij zo makkelijker communiceren dan 'in het echt')
We waren een beetje op de app aan t praten. Hij zegt me te willen steunen, en samen te werken eraan. Ik dacht oh wat fijn! Maar hij is wel van mening dat het MIJN schuld is, en hij niks hoeft te veranderen. Hij wil samen met mij werken aan MIJN gedrag. Ik zit hier gewoon te huilen, waarom moet het zo moeilijk gaan, stomme koppige kerel!