Ik ben benieuwd wat jullie in mijn situatie zouden kiezen.. 2 jaar geleden ben ik afgestudeerd en heb ik een diploma behaald waar tot op de dag van vandaag geen werk meer in te vinden is. Ik had mijzelf voorgenomen om een jaar thuis te blijven bij de jongste (ben 3 weken na mijn diploma uitreiking bevallen van mijn jongste) en daarna weer door te gaan studeren. Helaas moest ik dit een jaar uitstellen omdat mijn oudste dochter niet naar regulier onderwijs kon maar naar een mkd moest. Nu was het dus de planning om in september met een opleiding te beginnen. Echter heb ik gisteren weer een advies gesprek gehad op het mkd en mijn dochter kan nog steeds geen regulier onderwijs aan. Ze moet naar een cluster 2 school die geen naschoolse opvang biedt. Dat betekent dus dat ik nu moet kiezen of ik weer thuis blijf of dat ik toch ga studeren en alles heeeeeeel erg goed uit moet zoeken hoe ik dat met de oudste ga doen qua opvang etc. en met het risico dat het op de extra opvang niet goed gaat en ik alsnog moet stoppen met mijn studie.. Ik voel me zo egoïstisch als ik kies om te studeren, aangezien we het financieel echt heel ruim hebben en we dus echt geen extra inkomen naast het inkomen van mijn man nodig hebben. Aan de andere kant ben ik bang dat ik zo spijt krijg als ik geen studie meer ga doen. Nu zullen veel mensen denken, nou dan doe je het toch volgend jaar? Maar zo stel ik het dus al 2 jaar uit dan... Ik ben bang dat het er dan helemaal niet meer van komt aangezien mijn man het prima vind zoals het nu is. Hij ziet mij liever helemaal niet meer studeren en ik ben bang dat als er daar ook weer een jaar overheen gaat, dat hij dan helemaal zo iets heeft van nee. Wat zouden jullie kiezen?
Wat voor studie wil je doen dan? Kan het evt. deeltijd dat je af en toe een dag naar school moet of evt. 1 dag in de week? Kan je man een dag thuis zijn (oudeschapsverlof)? Kan je een pgb aanvragen waarmee je opvang voor haar kunt inhuren?
Ik zou vooral van mijn man verwachten dat ie achter me staat zoals ik ook achter hem sta. Mijn man zijn carrière is heel belangrijk voor hem maar wel mogelijk mede dankzij mij. Wanneer ik iets voor mezelf beslis te doen zou ik wederzijdse support wel net zo fijn vinden. Dus zou ik het in jouw situatie nog 1 jaar uitstellen en dan aan mijn opleiding beginnen.
Over de studie twijfel ik dus ook nog. Ik wil het liefst mondzorg gaan doen maar ik ben bang dat ik teveel tijd thuis kwijt ga zijn wat dan weer ten koste gaat van de tijd met mijn oudste. Het zal al moeilijk voor haar zijn als ik 5 dagen weg ben. Ik weet niet hoe ze reageert als ik dan thuis ook bezig ben met mijn huiswerk. Ik overweeg daardoor dus om tandtechniek te gaan doen op mbo niveau. Dan hoef ik niet veel voor te doen en het is werken en leren. De opleiding duurt alleen wel 4 jaar, net als bij een hbo opleiding. Mijn man kan geen vaste dag vrij nemen ivm zijn eigen onderneming. Zelfs als hij thuis is dan is hij nog bezig met de zaak😅 Pgb had ik vorig jaar aangevraagd maar is toen afgewezen. Ik kan het dit jaar weer opnieuw proberen! Bedankt voor de tip!
Hmm lastig.. Er zijn genoeg studies in deeltijd te doen, is dat een optie? Ik volg een HBO opleiding via het NTI, volg 1 dag per maand college. Mijn dochter gaat ook naar een mkd, dit is nog maar sinds kort maar de intensieve zorg voor mijn dochter speelt natuurlijk al langer. Ik moet zeggen dat ik het erg zwaar vind om te combineren. De zorg voor mijn dochter en zorgen die het mij geeft, samen met de studie. Ik loop daardoor ook vreselijk achter. Denk je dat het voor jou goed te combineren zou zijn? Zou jij het zelf goed trekken? Dan zou ik kijken of er toch iets van een mogelijkheid is tot een deeltijdstudie. Misschien is er familie die je dochter kan opvangen voor de uren tussen dat jij klaar bent en haar school al uit is? Ik lees nu aan welke opleiding je denkt. Dat is deeltijd waarschijnlijk al lastiger denk ik.
Ik zou echt m'n hart volgen als ik jouw was. Ik weet natuurlijk niet hoe ruim jullie het hebben... Maar als je echt denkt dat dit een droomstudie voor je is en je door dit te doen voor jezelf ook een betere moeder wordt (doordat je ook energie krijgt om met je eigen dingen bezig te zijn) zou ik het doen. Voor mij persoonlijk is balans wel heel belangrijk.. Ik zou zelf nooit fulltime willen werken of studeren naast mijn gezin, maar dat is omdat dit echt teveel is voor me.. Ik ben erg perfectionisch en heb ervaren dat ik erg op m'n tenen ga lopen op werkgebied om mezelf te bewijzen of de baas tevreden te houden. Hierdoor ben ik geen leukere moeder. Nu ik een jaar thuismoeder ben merk ik dat dit mij beter bevalt. Is er geen mogelijkheid om in deeltijd de studie te doen? Dat zou misschien een tussenweg bieden.
Ik zou ook eerst goed nagaan of het te combineren valt. Als de stress te hoog wordt gaat het studeren je steeds slechter af en krijg je automatisch thuis ook meer stress waar je kinderen niet op zitten te wachten. Je kinderen komen toch op de eerste plaats. Deeltijd studie wellicht een optie? Je doet er dan wat langer over, maar dan is er ook minder druk? Voor wat betreft je man heeft die niets te zeggen of jij een studie wilt gaan doen. Dus als hij over een jaar 'nee' zegt dan heeft hij toch vette pech? Ik mag toch echt verwachten dan hij achter je staat en jouw welbevinden belangrijk vindt!
Het is inderdaad heel zwaar maar ik heb het al eerder gedaan en toen was ik zelfs zwanger erbij in mijn examenjaar. Ik ga er dus vanuit dat dit ook haalbaar moet zijn. Zeker op mbo niveau aangezien ik daar niet veel voor hoef te doen😅 Mijn schoonouders hebben al 4 kleinkinderen op wie ze oppassen 5 dagen. Zelfs meerdere per dag.. Mijn dochter kost echt veel aandacht dus dat redden ze helaas niet. Mijn familie woont 2 uur hier vandaan dus ook geen optie
Ik zou voor mijn dochter kiezen ( heb ik ook gedaan...wil niet teveel in detail treden) Studeren kan altijd nog. Als je echt wilt dan doe je het echt wel. Ik doe nu modules via internationale universiteiten...erg leuk is dat. Korte modules waar je een certificaat voor kan halen. Ook wij hebben het ruim en ik hoef ook niet te werken...en daarom mag en kan ik heerlijk bij de kinderen blijven. Ik zie het ook echt als luxe en een voorrecht.
Als je het zelf graag wil zou ik het doen. Als js het nu wil doen omdat je man anders nee zegt zou ik eerst maar eens een gesprekje met hem voeren, want dat slaat natuurlijk nergens op.
gastouder / familie die je kindje van school kan halen? als je twijffelt of het wel goed zal gaan met je dochter is het dan niet verstandiger om het eerst ff aan te kijken of het goed gaat met extra opvang en zoja dan met je studie beginnen? als ik het zo lees dat je het financieel goed hebt en bij je kinderen kan zijn dan zou ik ervoor kiezen om nog geen studie te doen pas als het allemaal goed loopt.
Als je extra opvang geregeld kan krijgen en je dochter kan het aan, zou ik de studie proberen. Ik weet hoe klein je wereldje wordt als je thuis blijft met een zorgenkind, en het is helemaal niet gezegd dat het over een paar jaar makkelijker is. Als toch blijkt dat je dochter het niet aan kan, kun je altijd stoppen en het later weer oppakken, wat anderen ook al aangeven, een gelukkige moeder is ook belangrijk. Voor wat betreft de opvang, zou ik informeren bij de school, vaak weet een school wel wat organisaties (vaak is er ook vervoer nodig van school naar opvang enzo). Voor de indicatie moet je nu bij de gemeente zijn, ik weet niet of je dat de laatste keer ook al moest? Er zijn nogal verschillen tussen verschillende gemeentes, maar de indicatie van onze zoon is behoorlijk uitgebreid dit jaar. Bij bureau jeugdzorg was het eerder ook erg leeftijdsafhankelijk wat er allemaal mogelijk was qua indicatie, dus nu ze een jaar ouder is, wordt het misschien bij de gemeente ook wel makkelijker.
Ik denk niet dat je je schuldig moet voelen, je hebt ook recht om jezelf te blijven ontwikkelen. Ik denk alleen dat je heel goed moet bedenken hoe je dit allemaal moet regelen. Voltijd studeren lijkt geen optie omdat je geen opvang hebt. Misschien is een deeltijd studie beter te combineren. Als vorig jaar jullie PGB is afgewezen zou je het wel opnieuw kunnen proberen, de kans dat dat lukt acht ik helaas heel klein aangezien de regels steeds strenger worden.
Ik zou je gevoel volgen hierin. Wil je graag de opleiding doen dan zou ik zeggen; grijp je kans. Ben er zelf altijd van overtuigd dat dingen als opvang enzo wel te regelen zijn en het dan meestal wel losloopt. Het is fijn dat je financieel niet hoeft, maar als je wel de droom hebt om te studeren en daarmee verder te gaan dan zou ik het altijd doen. Als ik het even vergelijk naar mijn eigen situatie, ik zou doodongelukkig worden van fulltime thuis zijn. Juist de afwisseling werk+kind/thuis vind ik zo fijn. Ook als we het financieel niet nodig hebben zou ik dus ook gewoon blijven werken omdat het mij voldoening geeft. Schuldgevoel is dan niet nodig hoor, denk dat als jij helemaal je ei kwijt kan in de studie/werk dat je dat ook weer uitstraalt richting de kinderen.
Kun je geen gastouder aan huis zoeken? Continuïteit, stabiliteit, een vertrouwd gezicht. Ik lees namelijk dat een sbo geen opvang heeft, daar zat je dus wel aan te denken blijkbaar.
Kan hij geen vaste dag vrij nemen of wil hij geen vaste dag vrij nemen? Wellicht zou hij op een bepaalde dag taken kunnen overdragen aan iemand anders en dan eventueel zelf telefonisch bereikbaar zijn. Waar een wil is, is een weg! Verder ben je absoluut niet egoistisch om te willen studeren. Jezelf willen ontwikkelen is juist mooi en ik ben het eens met anderen die het hebben gezegd: als je man je daarin niet wil steunen dan is een gesprek met hem echt wel nodig! Waarom zou hij alleen alle kansen op ontwikkeling moeten krijgen?
Mijn advies: als een mbo opleiding te makkelijk is maar wel veel tijd kost: een hbo opleiding gaan doen die wel zoden aan de dijk zet. Zeker als je toch nog niet weet wat je precies wilt doen.
Ik zou een oppas aan huis gaan regelen. Als je het zo breed hebt dat je niet hoeft te werken dan kan je dat wellicht ook betalen. Denk dat dat al heel veel rust geeft.
Nou dit is precies wat ik wilde typen. Jij bent er ook nog en jouw man heeft toch samen met jou 2 kinderen, dan moet hij toch ook zorgen voor jullie kinderen.
Oh ik zou direct kiezen voor zelf mijn kids opvangen. Maar goed ik heb nare ervaringen met mensen van verschillende soorten opvangen. Ik vertrouw niemand.. teveel psychos hoor in de wereld en je ziet t niet aan iemands grzicht af!! Ik ben uberhaupt dus anti opvang... ik MOEST een tijdje de kids wel wegbrengen maar met pijn in me hart hoor (stond er alleen voor). Ik ben hun moeder. En als de ruimte er is, zorg IK voor ze en daar komt niets voor in de buurt. Is mijn mening he op basis van mijn ervaring maar als er eenmaal iets naars gebeurd is kun je de tijd nooit meer ongedaan maken en voel je je als ouder heel slecht want het is mijn taak ze te begeleiden op te voeden op te vangen etc.... Zoveel mensen zie je studeren tegenwoordig op latere leeftijd ook, kan gewoon allemaal. En ik had geen andere keuze destijds helaas en ik voel me super bevoorrecht nu dat ik moeder ben en er altijd voor ze ben. ik haatte het dat je als ouder tegenwoordig niet meer zelf je kind kan opvoeden omdat je in dit land tegenwoordig of 2 verdieners nodig hebt voor je kosten of als single mama gewoon keihard moet werken.