Dom of Dapper????

Geen ervaring mee maar misschien kun je eerst de antidepresiva afbouwen en dan kijken hoe dat gaat. Wel weet ik dat iedereen om je heen beter op je let en de symptomen beter herkent. Misschien eens met je arts erover praten en kijken wat hij/zij er van vind.

Veel succes met het maken van een keuze.

groetjes kim

 

Tja het kan goed gaan, maar ook weer verkeerd gaan. Zelf ken ik iemand die hetzelfde had. Heeft ruim 1,5 jaar geduurd.
Ze zijn voor een 2e gegaan en het gaat hartstikke goed vanaf de geboorte. Ze heeft nergens last van en ze genieten volop.
Dus dom...??? NEE!

 

Dom zeker niet. Je bent er heel bewust mee bezig.
Er is altijd een kans dat je het weer krijgt, maar bedenk dat je de symptomen nu herkent en dus eerder aan de bel kunt trekken.
Ik zou het denk ik wel onder begeleiding doen. Iemand die er voor geleerd heeft (psycholoog) kan je helpen eerder actie te ondernemen, zodat je niet weer het grote gat invalt.

Ik weet hoe het voelt, heb zelf ook antidepressiva geslikt (niet postnataal) en dat gat... nooit gedacht dat dat zo zwart kon zijn. Daar wil je niet meer naar terug. Ik snap je angst dus heel goed.
Succes!

 

Als ik eerlijk ben zou ik ad door blijven gebruiken tijdens je zwangerschap. De risico's zijn maar heel klein (bij bepaalde dan) en je voelt je zekerder. Voordeel is ook dat je nu weet dat het kan gebeuren en je er eerder bij zal zijn.

Ik vind het dus niet dom maar DAPPER!!

Ikzelf ben nu voor het eerst aan het proberen zwanger te worden en heb daarom mijn antidepressiva (prozac)afgebouwd. Ik red het zonder, maar ik geloof dat als ik opnieuw de keus had, ik het niet meer zou doen. Ik ga het nu zolang mogelijk vol proberen te houden, liefst tot na een geboorte, maar zodra het eventuele kind eruit is gaan de pillen er weer in haha. Misschien al wel na de eerste 3 maanden.

Weet niet of je er wat aan hebt, maar dat zijn zo mijn overdenkingen.

 

Ik zou eerst even aankijken hoe het afbouwen gaat. Het zou fijn zijn als je zonder de zwangerschap in kan.

Ik hoor verschillende verhalen om me heen. Sommigen kregen bij nr2 helemaal geen pnd, anderen juist sterker. Moeilijk een peil op te trekken wie wat kreeg. Wel zeiden degenen die het sterker kregen, dat het toch beter te doen was, omdat ze het vroeg herkenden en wisten dat er een therapie&antidepressiva is dat werkt. De omgeving was ook begripvoller. De omgeving greep eerder in op het moment dat het moeilijker werd.

Dus dom vind ik het zeker niet.

 

Ik vind je zeker niet dom.
Is er iemand ( huisarts ofzo? ) waarmee je dit kunt bespreken die, waarschijnlijk, meer verstand van zaken heeft dan wij met z`n allen?
Het is heel begrijpelijk dat je dit hier vraagt.
Je zit er mee en vraagt je af of anderen ervaring hier mee hebben.
Maar de ervaring van een ander hoeft niet het jouwe te worden.
Ik heb een goede kennis die het zelfde had.
En met de tweede wederom het zelfde...
Weer een jaar helemaal terug bij af.
Heel jammer, de kans is erg klein, en als het dan toch wel gebeurd is het erg jammer.
Maar wat ik wil zeggen is dat je je niet moet blind staren op ervaringen van anderen.
Ik wens je heel veel succes met je keuze, welke je ook maakt.
Ik wens je/jullie het aller beste.

Groetjes,
Gemma

 

Ik heb zelf na de eerste een postnatale depressie gehad, maar wilde dolgraag een tweede! Ja ik was heel erg bang voor herhaling. Ik heb dan ook huisarts en verloskundige ingeschakeld dat ze er extra voor zouden waken. Ik heb bij de tweede geen postnatale depressie gekregen!
Wel krijg je extra kraamhulp, vanwege de postnatale depressie bij de eerste. Ik kreeg alle dagen 8 uur toegewezen, over de gehele kraamtijd (8 dagen) Dat was wel heerlijk en ook nodig, want je moet vooral jezelf niet voorbij gaan. Het blijft dapper, maar je bent er nu op voorbereid dat het kan gebeuren en je herkent de symptomen, althans bij mij waren die er al voor de geboorte, ik was doodmoe en kon niets meer hebben.
Veel succes!