Mijn dochter Noelle is nu bijna 8 maanden oud (34 weken) en is altijd al een problematische slaapster geweest Telkens waren er echter ook wel weer momenten dat het beter leek te worden, maar elke keer als het net weer iets beter lijkt te gaan, komt er ook wel weer een kink in de kabel en daar lijkt het nu ook weer op. Of ze krijgt weer een griepje of verkoudheid of er is weer een sprong op komst. De laatste tijd ging ze eigenlijk, net eindelijk na vele maanden afzien, eens wat beter slapen. De hazenslaapjes van overdag werden eindelijk eens wat langer en ook lukte het steeds beter om haar 's avonds in bed te houden. De avond is namelijk altijd al het grootste probleem geweest, want dan is ze, na een hazenslaapje aan het begin van de avond, voor de rest van de avond weer wakker tot een uur of 10/11. Maar het ging nu eindelijk eens lukken om haar, nadat ze wakker werd, weer te kalmeren door haar soms even op schoot te nemen of in bed wat te sussen en na een uur (dat was voor ons al een vooruitgang) sliep ze dan meestal wel weer verder. Vanaf het weekend is het echter ineens weer kommer en kwel met het slapen. Overdag slaapt ze weer steeds korter en de avond is weer helemaal een drama en dan blijven we lopen om haar te sussen en weer in slaap te krijgen. Is dit dus herkenbaar voor anderen met kindjes van deze leeftijd? Zit er weer een volgende sprong aan te komen? Ik begin zo langzamerhand namelijk te vermoeden dat het hier nooit eens gemakkelijk zal worden met ons dametje en dat haar hele leventje 1 grote sprong is tot nu toe. Word er echt moedeloos van en mijn energie begint steeds meer op te raken. Poeh wat word je hier moe van....... Ik zou soms het liefst zo het huis uit rennen en de hele boel achter me laten.........
Hier hebben we ook slaapdrama's. Ook mijn zoon is nooit een goede slaper geweest maar nu maakt hij het weer heel bont. Net alsof hij een kleine baby is weer. Tot een maand of 5 heeft hij nooit 's avonds geslapen en nu wil hij dat weer niet. En 's nachts wordt hij wakker en is dan klaarwakker. Wil ie spelen. Vannacht heeft hij van 02.00 tot 04.00 liggen spelen..
@Chebu, Ja was het maar zo dat ze gewoon ging liggen spelen als ze niet wil slapen, maar hier is het alleen maar gejammer en gebrul als ze eenmaal wakker is. Ik was er met mijn oudste dochter Anouk ook aan gewend dat ze ook gewoon gezellig in haar bedje kon liggen keuvelen, maar dat hebben we met Noelle nog nooit lang meegemaakt. Een tijdje kletsen in bed mondt hier altijd uit in jammeren, brullen en als we niet komen krijsen. Ze heeft altijd onze geruststelling nodig om weer opnieuw in slaap te komen en dat is zo vermoeiend.
Jee...wat frustrerend! Mijn zoontje is pas 4,5 maand maar ik heb ook het idee dat ie in een sprong zit (19 weken). Hij slaapt slechter, vannacht bv was het 23 uur, 2,3 en 6 uur dat hij ligt te jammeren. Hij is dan niet klaarwakker en ligt meestal met zn ogen dicht, maar hij slaapt onrustiger en wij liggen met elke gil klaarwakker. ook overdag slaapt ie slechter (korter). Ik kan je dus niet echt helpen, maar wil je wel een hart onder de riem steken. En hopen dat het een fase is. Wel denk ik, als ik je verhaal lees dat je in een bepaald patroon bent terecht gekomen. Noelle kan niet meer in slaap komen zonder gerustgesteld te worden door jullie. Ik denk dat je hier zo snel mogelijk vanaf moet zien te komen. Ze moet echt leren om zelf in slaap te vallen, ook als ze halverwege wakker wordt. Ik zou dus niet meer reageren op haar gejammer, na 5 minuten eens kijken en alleen kijken, desnoods een kus of een aai en verder niks zeggen, geen oogcontact, niet oppakken en weer weg. Blijft ze krijsen: dan na 10 minuten pas eens komen kijken enz. In het begin zal ze wel luid protesteren, maar daar moet je doorheen. Bij mijn zoontje werkt deze techniek wel goed! Ja, en nu wrs met het "sprongetje" heb je het idee dat je weer van voren af aan begint, en lig je dus zelf wel klaarwakker, maar voordeel is wel dat mn zoontje zich vrij goed zelf weer in slaap kan krijgen.
@Druif, De ervaring leert hier, dat laten huilen hier echt niet werkt. We hebben het wel geprobeerd, maar huilen wordt hier altijd krijsen en ze raakt na verloop van tijd zo overstuur dat ze gaat overgeven. Dus die methode hebben we hier al opgegeven. Door steeds pas na verloop van tijd (met de 5-minuten methode) weer naar haar toe te gaan als ze huilde hebben we wel bereikt dat ze nu wel zelf gaat slapen. Zelf inslapen is op zich dus ook niet zo'n probleem meer. Dat gaat eigenlijk prima. Als we haar naar bed brengen en ze heeft het er ook echt aantoe, dan slaapt ze ook zonder problemen zelf in. Maar het probleem is dat ze niet doorslaapt als ze 's avonds en 's nachts weer wakker wordt en dan is ze gewoon echt weer klaarwakker. Ze gaat gewoon niet eerder weer slapen dan wanneer ze weer echt moe is en voor dat probleem hebben we nog geen oplossing gevonden. Ook als we telkens alleen even gaan troosten en haar in bed laten, raakt ze op den duur zo overstuur dat ze gaat overgeven. Dus de enige oplossing is tot nog toe om haar toch even uit bed te halen om te kalmeren en haar dan weer opnieuw in bed te leggen. Tot voor kort werkte dit prima en ging ze na 3/4 keer troosten wel weer slapen, maar zoals het nu ineens weer gaat, zijn we weer uren bezig. Dus ik hoop echt dat dit weer een fase van voorbijgaande aard is.
Slapen...dat is toch iets wat je voordat je kinderen krijgt deed? Ik kan het me niet echt meer herinneren eigenlijk! Maar zonder onzin, Lotte slaapt hier van half 8 tot half 6 met aardig wat pauzes. Het hoort bij deze periode heb ik begrepen. Over 16 jaar slapen ze allemaal door! En de 8 maanden sprong is een heftige dacht ik.
@Frieda: hadden we hier een paar weken geleden: wilde ze ineens niet meer slapen, nadat ze tussen 7 en 8 even drie kwartier geslapen had Zaten we ineens tot een uur of 10, 11 en zelfs een keer 12, met een kind dat echt no way meer ging slapen Hier was het denk ik een sprong gecombineerd met tandjes krijgen... op een gegeven moment kwam het weer tot rust, mochten we weer aan haar mondje komen, (niet dat die tandjes inmiddels door zijn, GGRRR), en kon ze ineens zitten, tijgeren en nog wat meer van die dingen... Maar herken je gevoel wel: hier is het ook elke keer wat, wat de rust verstoort... denk je net dat het beter gaat, komt er weer wat tussendoor Ook hier dus wel aardig door m'n energie heen inmiddels. Hier zet ik mezelf steeds maar weer in de "verstand-op-0-blik-op-oneindig"-modus...
Pff heftig zeg ! Ik moet afkloppen bij ons is het nog altijd meegevallen en op een paar avonden na slaapt ons mannetje heerlijk door tot half 7 in de ochtend. Maar die keren dat we het meegemaakt hebben dat hij huilend wakker werd in de avond of nacht zijn we naar hem toegegaan, even geknuffeld en met hem gelopen en daarna weer teruggelegd in bed en dat ging dan ook goed. Rond deze leeftijd beginnen ze te dromen en krijgen last van verlatingsangst. En daarnaast dan idd nog de tandjes die erg vervelend zijn. Ik denk wel dat troosten en even aandacht geven erg belangrijk is. Ze moeten weten dat papa en mama er zijn, anders worden ze helemaal angstig. Succes en ik hoop dat het gauw beter gaat!
Omdat het slapen hier dus altijd al problematisch verloopt, heb ik nu contact opgenomen met een babyfluisteraar, waarmee we binnenkort een afspraak willen maken. Wellicht dat Noëlle ons dus zelf kan duidelijk maken waardoor het slapen vooral 's avonds zo'n probleem is. Ze heeft haar hele leventje nog bijna geen avond geslapen namelijk. Ze wordt altijd na een klein dutje, aan het begin van de avond, huilend of krijsend wakker en ook 's nachts is het altijd brullen als ze wakker wordt. Terwijl ze nu overdag wel redelijk goed slaapt en ook altijd normaal wakker wordt en dan gewoon ligt te keuvelen in haar bed. Dus wij zijn benieuwd of de babyfluisteraar ons meer kan vertellen over "de innerlijke wereld" van onze kleine meid.
Poeh, afgelopen nacht ook weer een waardeloze nacht gehad. Ze is nu echt weer de hele avond wakker en gaat pas tegen middernacht eindelijk slapen en daarna is ze 's nachts ook nog eens zo een uur of anderhalf uur wakker. Ze slaapt maar een aantal uren per nacht nu. Ze wil gewoon niet inslapen en wordt ook heel vaak weer wakker en overdag is het inslapen geen enkel probleem eigenlijk. Ik snap er soms werkelijk niets van. Waarom de avond en nacht zo'n probleem moet zijn. We hebben al een bed bij haar op de kamer staan en slapen om de beurt bij haar om haar gerust te stellen. Zijn er meer mensen die dit soort toestanden hebben tijdens een sprong?
een babyfluisteraar is mij iets te vaag maar ieder zijn ding, ik hoop voor je dat het helpt. hoe je de situatie beschrijft klinkt het wel erg vermoeiend hoor, en zo te zien heb je ook alles al geprobeerd, krijgt ze toevallig al tandjes? over dat bed op haar kamer, dat heeft ze met 7 maanden echt wel door vrees ik, dus het wordt wel moeilijk om dat weer terug te draaien straks, maar ik begrijp het heel goed hoor, je bent de wanhoop nabij natuurlijk, heel veel succes, ik hoop dat het snel weer de goede kant opgaat.