Ik heb vandaag een nachtlampje gekocht voor mijn zoontje van dik 2 Die van de ene op de andere dag niet meer in slaap wou vallen alleen. Dus was de oplossing bij hem blijven tot hij sliep, maar ja dat moet ook weer een keer worden afgebouwd. Dus daar wou ik nu maar mee beginnen, maar de eerste 10 min zijn al bijna voorbij dus kan ik er al weer heen. Hoe lang duurde het bij jullie voordat je kindje weer gewoon in slaap kon vallen?
Eh, waarom "moet" het weer afgebouwd worden? Want als erbij blijven zitten minder lang duurt dan 10 minuten laten huilen, zou ik er gewoon bij blijven. Hoe lang speelt dit al?
In ons geval ging het van erbij zitten, tot op schoot in slaap vallen. Dat afleren was niet makkelijk. Maar het was ook niet werkbaar, omdat hij ook meerdere keren per nacht op schoot in slaap wilde vallen. Dat was gewoon geen doen. Dat om de 10 minuten kijken hielp hier niet. Elke keer dook hij weer in hetzelfde gebrul als ik wegging. Uiteindelijk de hardste methode gebruikt, gewoon deur dicht en wachten. De eerste keer duurt het dan lang. Geloof bijna een uur van hard brullen tot zachter mekkeren. Uiteindelijk wel in slaap. Daarna ging het steeds beter, elk slaapje korter en in 3 dagen (is 6 slaapjes) was hij er helemaal doorheen, en slaapt weer als een roos. Overdag ook weer een stuk vrolijker. Als er wat is, dan sta ik echt wel naast zijn bedje, maar zo'n gewoonte is niet te doen.. Bij de oudste iets mildere variant gehad. Daar merkte ik dat hij 12 minuten huilen nodig had, dan ging hij prima slapen. Dat duurde een paar weken en daarna was het over..
Hier zitten we er ook naast, dus ik heb de oplossing niet , lees graag mee. Als ze in de middag niet slaapt is ze binnen 5 minuten vertrokken, maar op de andere dagen zitten we er zo drie kwartier bij.
Het afbouwen hier hebben wij gedaan door in het begin op de boven verdieping te blijven. Ik ging dan wat was doen boven. Deur van hun slaapkamer open en het licht op de gang aan. Dat heb ik ongeveer een week toe gepast. Nu wisselt het per dag. De ene keer slapen ze zonder problemen. De andere keer moet ik een paar keer naar boven omdat ze blijven roepen (met name de jonsgte) en soms moet ik weer rommelen boven. De oudste heeft het 2 jaar nodig gehad dat iemand bij hem bleef totdat hij sliep. Ook ' s nachts. Hij was erg angstig. Raakte helemaal overstuur. De jongste zit nu in die fase, maar heeft niet zo extreem angst zoals haar broer had. Wij zijn eigenlijk altijd mee gegaan in de behoefte. Liever 5 min er naast zitten dan een kind dat helemaal overstuur was. Regelmatig probeerde wij dan of we het af konden bouwen. Dit kon dus pas na 2 jaar
Ik ben tijdelijk op de overloop gaan bellen en dan hoorde ze mijn stem. Mijn moeder woont toch niet naast de deur dus dat kwam goed uit.
Bij ons ging het eigenlijk heel snel. Ik denk dat we er zo rond de anderhalf mee zijn begonnen, even een minuutje of 10 in de kamer gebleven, dan een kusje en zeggen dat papa of mama nu naar beneden gaat, en toen ging hij idd hard huilen. Na 10 minuutjes terug gegaan, getroost, weer even gebleven en toen opnieuw, en toen huilde hij al minder heftig en was binnen 3 minuten stil. De dag er na maar 5 minuutjes of zo gehuild en toen sliep hij. De dag daarna misschien 2 minuutjes, en daarna eigenlijk niet meer. Hij huilt nog wel eens een beetje nep als we de kamer uit lopen, maar als de deur dicht gaat is hij gelijk stil en gaat gewoon lekker liggen. Ik moet zeggen dat we wel altijd nog even eerst 10 minuutjes in de kamer blijven, zodat hij echt al lekker tot rust is gekomen.
Hier de voorzichtige manier geprobeerd van even bij blijven en dan moest mama even naar de wc en hopen dta hij ging slapen. Maar meneer hier maakte er een spelletje van en op een gegeven moment waren we anderhalf- twee uur bezig om hem in slaap te krijgen,t oen ging hij een nacht uit logeren en wat denk je daar was het op bed leggen weltrusten en niet weer gehoord, ja dag en ik elke dag 2 uur bij meneer zitten hangen die ondertussen alleen maar ana het klieren ging. Doen alsof hij sliep en als je dan weg liep riepen toch lekker niet. Dus ik heb toen manlief niet huis was (dat is een softie ) hem op bed gelegd uitgelegd dat hij groot genoeg was om alleen te gaan slapenen ben weg gegaan en heb hem gewoon laten huilen, ooh wat vond ik het erg maar er moest wat gebeuren want dit was niet leuk meer. Hij heeft een uur gehuild en ineens was het stil dus ik bezorgd voorzichtig gaan kijken en hij sliep, avond daarna was er niks meer aan de hand en ging hij direct netjes slapen. En toen was het klaar, wat heerlijk dat dat niet meer hoefde ik gad gewoon weer een avond voor mezelf. Dus ik zeg even hard zijn en doorpakken, is niet leuk maar elke avond er bij zitten is ook niet haalbaar op de lange termijn. Oja wij deden het al vanaf een maand of 10 toen werd hij ineens bang om alleen te zijn.
Het is hier wel net wat anders mss, want ik hoefde er anders nooit bij te blijven zitten. Tot ongeveer 2 weken geleden kon hij prima alleen in slaap vallen en waren de nachten ook altijd rustig (soms 1 keer wakker, maar verder goed.) Ik wijd het allemaal toch aan de veranderingen (zusje op komst, andere kamer.) Dus ik laat het denk ik eerst maar even zo. Het lampje was geen succes die moest uit zei meneer.
Wat ik wel eens op tv heb gezien is dat ze eerst in de deur opening gingen zitten en als dat werkte ode gang met deur open en daarna op de gang met de deur dicht.
Hier is hij al vier jaar. Bij de middagslaapjes ging het altijd gewoon alleen maar zodra het avond wordt/werd is hij bang boven. Hij durft ook niet alleen naar boven te gaan als het buiten donker is. En er is een lampje en het licht op de overloop staat ook gewoon aan. Nu hij op school zit slaapt hij s'avonds binnen 10 min. en dan is het ook niet zo erg. Als je weg gaat komt hij naar beneden en als dat niet mag is hij gewoon doodsbang alleen. Dan er maar bij blijven maar ik ga als het te lang duurt wel op de overloop zitten met b.v. een boek. Als hij 's nachts wakker wordt komt hij ook maar dan kan hij op een matras op de grond naast mij slapen. In bed zijn we mee gestopt want dat is voor alle partijen niet fijn.
zoiets heb ik ook gezien. iedere dag iets verder gaan zitten en dan durven de kindjes op een gegeven moment alleen te slapen.
dat werkt hier niet. maar ieder kind en iedere situatie is anders. Succes in ieder geval, het is het proberen waard.
Ik heb erg veel gehad aan het Babyzoo schildpad nachtlampje (https://www.google.nl/search?client=opera&q=babyzoo+schildpad&sourceid=opera&ie=utf-8&oe=utf-8&channel=suggest). Deze nemen onze kinderen mee in bed en kunnen ze zelf aan en uit zetten. Je kan zelf instellen of het lichtje helemaal niet uitgaat of na 30, 20 of 10 minuten. Toen de oudste opeens met licht aan wilde slapen, heb ik deze geïntroduceerd. Zo hebben ze een knuffel in bed én een lichtje waar ze zelf invloed op uit kunnen oefenen. Je kan 'm in het begin bv op 30 minuten zetten en dan afbouwen naar 10 minuten. Het fijne is dat ze 'm zelf makkelijk aan kunnen zetten (gewoon erop drukken), dus als ze 's nachts in het donker wakker worden, raken ze niet gelijk in paniek. De schildpad is niet goedkoop maar misschien voor jou een goede oplossing?
Meneer van 2,5 is sinds een week of 2 aan het rommelen. De deur moet open blijven als hij gaat slapen, toch moet hij dan huilen. En hij wordt s'nachts een paar keer wakker, ook huilend.. Ik ga nu dus ook de was doen (is dat ook weer gedaan), of even bellen. Loop af en toe naar beneden en laat hem weten dat ik zo terug ben. Waarom hij nou opeens zo doet...ik weet het niet, maar wat ik wel weet is dat mijn dochters ook zo'n fase hebben gehad. En het gaat gukkig weer over!
Ik heb vannacht besloten dat ik er helemaal klaar mee ben. Sinds we bij hem blijven tot hij slaapt is hij ook in de nachten erg onrustig. Neem vannacht bijvoorbeeld 19:10 op bed was zo vertrokken ik was voor 19:30 weer beneden. Werd om 22:45 wakker man erheen zo weer vertrokken 23:30 weer wakker weer er heen weer zo weg, 23:50 weer wakker etc, etc. Uiteindelijk kon meneer gewoon weg niet meer in slaap komen (niet bij ons, niet op bed.) Meerdere malen weer op bed gelegd dan ging hij wel slapen (of deed alsof) was weer voor 15 tot 30 min stil en dan begon hij weer! Drama al met al pas om 3:30 weer echt gaan slapen en om 7:15 weer wakker Dit is voor niemand goed dus het moet gewoon anders. Vanaf nu dus maar streng zijn, niet meer bij hem zitten tot hij slaapt maar gewoon laten huilen. Heb nu het idee dat de hele tijd maar iemand erbij wil hebben (aandacht) en hij moet leren dat de nacht niet voor zulke aandacht is. Daarnaast breekt het mezelf op waardoor ik geen leuke moeder ben en het lijkt me ook niet goed voor de baby in mijn buik, zo een gestreste moeder. We gaan voor de snelle aanpak, dus op bed brengen en niet weer terug komen. Duim voor me!
Dit is zeker geen aanval op jou, maar als ik dit soort dingen lees, vraag ik me altijd af of andere mama's dan geen stemmetje in hun achterhoofd hebben wat zegt: "en wat als het nu eens geen aandachttrekkerij is, maar verlatingsangst (of pijn, ziek, te warm/koud enz)...? Heeft mij er in ieder geval altijd van weerhouden o voor de snelle aanpak te gaan of dat vol te houden. Daarbij herken ik deze fase rond die leeftijd, en volgens mij wel meer mensen, dus is dan zou ik nog meer geneigd zijn om te denken dat er "iets" is. Maar ik snap ook heel goed dat je dit wilt doorbreken, voor hem, maar ook voor je (zwangere) zelf! Wij hebben ook een tijdje aan de andere kant van de dichte deur gestaan, tegen hem praten en een beetje rommelen. Inderdaad het afbouwen, steeds verder naar de deur tie gaan zitten, tot je uiteindelijk aan de andere kant zit. Succes, ook als je voor de snelle aanpak gaat, hoop ik dat je het snel doorbroken krijgt.
Wij hebben onze kinderen nooit gezegd dat ze moeten gaan slapen. Wel dat het tijd is om naar bed te gaan en dat ze op hun kamer moeten blijven. Er mag een (klein) lichtje aan blijven en ze mogen zelfs gaan spelen (wel zachtjes en voornamelijk met puzzels en boekjes). Dit is altijd goed gegaan. Ze gaan zelf binnen heel redelijke tijd in bed liggen en slapen. We hebben dan ook nooit geode met slapen en we hoeven er niet bij te blijven. Afbouwen doe je volgens mij het beste door de afstand tussen jou en het kind steeds iets te vergroten en verder heel weinig aandacht te besteden.
Nou mijn man heeft het gister geprobeerd (het ging mij trouwens alleen om het in slaap vallen aan het begin van de avond, in de nacht zou ik er gewoon heen gaan.) Maar dat werkte niet, na ongeveer 15 a 20 min is hij er weer naar toe gegaan, wat wel opvallend was, was dat de kleine man niet heel overstuur was. Goed manlief heeft hem getroost en is even gaan zitten, toen vertrokken richting de overloop, vanaf daar nog even met hem gepraat en toen weer vertrokken. Daarna was het goed. Dus morgen (vnd slaapt hij bij opa en oma) ga ik het proberen door wel boven te blijven. Nu weet ik dat dit gedrag niet zomaar is en dat het ergens vandaan komt. Want wat wel opvalt is dat hij erg onrustig is ook in zijn slaap. Nu heeft hij een andere kamer gekregen en mss staat het bed niet goed dus die gaan we verplaatsen. Daarnaast wil ik nog een dromenvanger voor hem kopen en hem vertellen dat, dat al zijn nare dromen opvangt zodat ze niet bij hem komen. Ook willen we het bed ritueel iets aanpassen. Naar mijn mening is het nu wat te chaotisch en druk. En ik ga eens met mijn zoontje praten (op kinderniveau dan) over het feit dat er bijna een zusje komt en wat dat allemaal inhoud. Het zou me namelijk niks verbazing dat, dat hem heel veel spanning oplevert.