Eind deze maand is het een jaar geleden dat mijn zoon overleed. Kort gezegd aan 'de gevolgen van' zijn vroeg geboorte met 25w. Zijn er hier nog meer die weer willen proberen zwanger te worden of net zwanger zijn. En samen hier willen schrijven? Mijn spiraaltje gaat er volgende week uit. Ik hoop hier samen te kunnen schrijven, met in het achterhoofd dat we allemaal wat overeen hebben. De wens voor een kleine en de ervaring van het verlies van een kleine, ongeacht of dit tijdens of na de zwangerschap was. Tot schrijfs!
Meis wat spannend dat jullie het weer gaan proberen. Als je 2 onderwerpen naar beneden gaat zie je daar een topic waar meiden schrijven over het opnieuw zwanger worden/zijn na het verlies van hun kindje. Succes ik hoop dat je snel een gezond kindje in je armen mag sluiten
Hoi Jajo, Ja best spannend, maar gaat vast goed komen. Had gezien dat er nog een topic was, maar ze zijn allemaal gesloten helaas. Op het gedeelte zwanger worden kreeg ik geen reactie, dacht misschien dat dit een betere plek was om te proberen. Ik wacht nog wel even af, bedankt voor je reactie! Groetjes.
Ik ben dan niet meer zwanger, of bezig met zwanger te worden na overlijden van ons kleintje, maar wilde toch even reageren. Wat ongelofelijk verdrietig dat jullie zoon niet bij jullie mocht blijven. Wat een gemis Ik hoop dat het jullie nogmaals gegeven zal zijn, een mooie zwangerschap met als eindresultaat een wolk van een baby in jullie armen.
Dank je Diazz dat je de tijd hebt genomen om te reageren! Onze kleine mocht niet ouder dan 7 maand worden en we missen hem heel erg. We gaan vol goede moed de komende zwangerschap in (als het ons weer gegund is), maar op sommige dagen blijft het lastig. Wil jou/jullie ook heel veel sterkte wensen met het verlies van jullie kleine! Weet niet hoe recent jullie afscheid hebben moeten nemen, maar het blijft een moeilijk en pijnlijk verlies.
Wat een enorm verdriet om na 7 maanden afscheid te moeten nemen. Afschuwelijk Wat zal hij enorm gemist worden. Ik ben in Oktober 2014 bevallen van onze zoon. Hij is direct na de bevalling overleden. In December bleek ik tot mijn grote schrik alweer zwanger. Deze zwangerschap was met name de eerste weken erg zwaar. Naar mate ik verder in de zwangerschap kwam groeide het vertrouwen. En ineens was daar toch die roze wolk. Ik heb ondanks mijn traumatische ervaring toch mogen genieten van de zwangerschap, en daar ben ik nog steeds heel dankbaar voor. En nu is ons meisje vandaag alweer 11 maanden. Wat een liefde! Ik hoop voor jou hetzelfde. Dat het ondanks de spanningen en het verdriet, ook een mooie tijd zal zijn. Ik wens jullie heel veel succes!
Oh dat heb ik helemaal gemist! Maar ik moet zeggen dat ik wat minder bij de vlindertuin kijk nu ik weer zwanger bent. Vind het dan toch lastig als ik weer zie hoe vaak het mis kan gaan. Wat vreselijk heftig dat jullie kleintje na 7 maanden is overleden. Ik hoop echt dat je snel zwanger bent van een gezond kindje en dat alles dan ook goed mag blijven gaan.
Lieve Faithful ik schrijf graag mee. Wat spannend en wat dapper dat je weer voor een zwangerschap wilt gaan. De spanning van het zwanger worden ben ik voorbij, maar ik zit momenteel midden in de spanning van het zwanger blijven. En ik gok dat ik (mits het goed gaat) nog wel lang in die spanning zal blijven. Ik ben morgen tien weken zwanger en het is allemaal erg spannend. Als het goed blijft gaan begin ik vanaf volgende week aan medicatie, vanaf 12 weken aan extra onderzoeken, vanaf 16 weken aan progesteron injecties en bmh-metingen en dan nog alle extra checks. Veel controle is veel veiligheid, maar ook o zo eng .. Weet niet goed wat te verwachten, maar voel elke dag de spanning toenemen. Dan weer zorgen of ik morgen nog wel zwanger ben en dan weer zorgen verder in de toekomst voor een volgende vroeggeboorte. Het schiet alle kanten op. Maar ook komt er elke dag een klein beetje hoop bij die me stiekem uit doet kijken naar 'wat als het wel goed gaat'.. Voel jij vooral hoop? Of ook zorgen? En heb je al enige begeleiding vanuit een ZH?
Ik schrijf ook graag mee! Wij zijn afgelopen januari ons zoontje verloren na een zwangerschap van 41 weken. Hij heeft maar 2 dagen mogen leven. We missen hem enorm ik ben nu alweer bijna 20 weken zwanger en de zwangerschap verloopt eigenlihk hetzelfde. En we krijgen weer een zoon. Ik ben heel gelukkig met de zwangerschap en kan niet wachten om hem in mn armen te hebben! Dit kindje zal met 37 weken gehaald worden met de keizersnede. Verschrikkelijk dat jullie ook je kindje zijn verloren. Misschien wel fijn om hier onze ervaringen te delen? En eventueel dingen waar we tegenaan lopen. Angsten, etc.. X
Evia en xxmamaxx2016 Leuk dat jullie mee schrijven, ga morgen er even voor zitten om rustig te reageren. Lijkt me fijn om dingen te kunnen delen. Voor straks vast weltrusten.
Evia spannend allemaal hoor meid! Duim echt dat het goed blijft gaan voor je! Mama2016 herinner me jou topic ook nog. Fijn dat jullie kleine met 37 weken gehaald wordt dmv een ks!
JaJo, dankje we gaan ons best doen. Gefeliciteerd nog met je zwangerschap 22 weken zie ik en logisch toch dat je nu minder hier komt, ik kan het me in ieder geval wel voorstellen. Evia, Gefeliciteerd met de zwangerschap, 10 weken al weer. Kan me wel voorstellen dat het spannend is en ik denk dat dat ook wel even zo blijft. Heb je het idee dat het beter zal gaan met de spanning als je een zekere data/ aantal weken voorbij bent? Bij mijn laatste zwangerschap had ik wel zoiets van als ik dat aantal weken haal dan zal het wel beter gaan, helaas kwam de tweede nog vroeger. Ik vermoed dat als ik straks zwanger ben dat dit wel extra spannende data's gaan worden. Je hebt al een mooi plan klaar liggen zo te horen, al geef je wel aan dat je niet helemaal weet wat je kan verwachten. Is dat gevoel vooral vanuit de begeleiding die je krijgt of meer bij wat je vanuit je eigen gevoel kan verwachten? Hier heb ik begin dit jaar mijn gynaecoloog alles laten uitzoeken en die heeft samen met de laatste gyn (was in een ander zkh mijn laatste bevalling) een heel plan opgesteld wat ze willen gaan doen en wanneer. Vergelijkbaar met wat jij aangeeft, ik moet alleen bellen zodra ik weet dat ik zwanger ben en krijg dan van die capsules, weer ff de naam niet meer, die ik moet inbrengen van onder. Met het plan en de zorg van beide gynaecologen hebben mijn partner en ik er wel vertrouwen in en gaan we er vanaf deze week ook weer echt voor. Op dit moment maak ik me nog geen zorgen, zodra ik straks met 16 weken ' niets' meer mag dan zal dat zeker wel gaan komen. Maar ik weet wat het probleem is bij mij waar het voorgaande keren 'mis' is gegaan en dat alle problemen verder vandaar uit zijn gekomen. Theoretisch gezien zou het goed moeten gaan als de bmh dicht blijft zitten. Ik ben niet naif en weet dat er geen garanties zijn, maar die gedachte geeft me wel rust. Wat ik wel gelezen heb uit verschillende boeken en op het forum hier is dat het heel normaal (wel lastig maar heel normaal) dat nu je gevoelens alle kanten op gaan. Ik hoop echt dat we allemaal een gezonde kleine in onze armen mogen nemen over een tijdje. xxmamaxx2016, Gecondoleerd nog wat vreselijk dat jullie maar zo kort hebben mogen genieten. Tegelijkertijd gefeliciteerd met je huidige zwangerschap en al op de helft. Mag ik vragen waarom jullie nu met 37 weken de kleine laten komen en of er bekend is waarom jullie kleine maar zo kort bij jullie mocht zijn? Lijkt me fijn om onze gevoelen te delen. Deze week gaan wij er dus echt voor en onze eerste kans zal begin september zijn. Mijn partner is er van overtuigd dat het nu weer vrij snel raak zal zijn. De vorige 2 keer is het zeer snel gegaan zullen we maar zeggen. Ik zou het erg fijn vinden, maar sta er ook vrij nuchter in want het wil niet zeggen dat het nu weer gelijk raak is. Momenteel vind ik het vooral moeilijk dat het volgende week een jaar geleden is dat de jongste is overleden. En ik weet dat we hem niet gaan 'vervangen' , maar ik had hem graag nog hier gehad het blijft dubbel.
jajo wat fijn dat jij ook zwanger bent. Over de helft alweer spannend he faithful tuurlijk, alles mag gevraagd worden zeg ik altijd tegen iedereen V. Is met 41 weken geboren en tijdens de bevalling is hij heel onverwachts achteruit gegaan.. reanimatie was nodig na zijn geboorte. Dit was gelukt maar hij had teveel zuurstofgebrek gehad. En zn hersentjes deden het niet meer. De oorzaak is niet bekend hij was kerngezond. Maar wsl te lang in mijn buik vandaar dat we nu geen risicos nemen. Ik hoop dat je snel zwanger bent hoor! Ik ga duimen! X
Fijn dat ze er nu vroeg bij willen zijn en de kleine niet langer dan nodig hoeft te blijven zitten. Bij ons was gewoon overduidelijk wat de oorzaak was toen hij overleed. Lijkt me best pittig als je niet zeker weet waardoor het kwam. Pittige dagen ook zo te lezen. Kan je nu wel goed genieten van de zwangerschap of merk je toch wel wat onzekerheid over hoe het zal gaan?
Ja heel fijn word goed in de gate gehouden! Het feit is als V 1 dag eerder gehaald was dan was er niks aan de hand geweest.. dat maakt het moeilijk. Ondanks alles kan ik wel genieten gelukkig. Er zijn momenten dat het wat minder gaat en dat ik alleen maar kan huilen.. dit is dan na 1 dag weer over. Maar je zult dit wel herkennen, die dagen dat je gewoon niet functioneerd.. omdat je je kindje zo mist. Ik lees nu dat jij na 7 maanden afscheid hebt moeten nemen.. jeetje, mag ik dan nu aan jou vragen wat uiteindelijk de oorzaak was? Is hij 7 maanden ziek geweest? Voel je niet verplicht je verhaal te delen hoor.. de ene persoon vind dit fijn de ander niet maar wat ontzettend verdrietig zeg. Hoe kijk je nu tegen een zwangerschap aan? Zal heel spannend worden i.v.m. de vroeggeboorte. Krijg je veel hulp van het ziekenhuis? En steun van de mensen om je heen? X
xxmamaxx2016 dat kan ik me voorstellen. Wel fijn dat je over het algemeen wel kan genieten van deze zwangerschap! Hoop dat straks ook gewoon te kunnen. Die niet functioneer dagen zijn heel herkenbaar, wordt wel minder maar ze zijn er zeker van tijd tot tijd. Mijn zoon is met 25 weken geboren, ging eigenlijk de goede kant op en met zuurstof naar huis na maanden medische malle molen in het zkh. Na 5 weken thuis moest hij nog geopereerd worden, dit is opzich goed gegaan. Maar het zkh (niet ons eigen) heeft grove fouten gemaakt om het netjes te zeggen. En uiteindelijk is hij een paar weken later overleden. Hij heeft ontzettend hard geknokt, maar het mocht niet zo zijn. Met de kennis die we nu wel hebben hopen we met het gemaakte plan een evt vroeggeboorte voor te kunnen zijn en op een mooi termijn een gezonde kleine op de wereld te zetten. Ons eigen zkh zal ons helpen waar mogelijk zodra ik zwanger ben. De omgeving is grotendeels erg meelevend, maar hebben dit gelukkig nooit meegemaakt en dan is het soms wel lastig. Maar ze willen helpen waar mogelijk en dat is fijn!
Ook ik vind het nog enorm spannend. Inmiddels zijn we na het overlijden van onze eerste zoon alweer ruim 2 jaar verder. Hij is overleden met 26,2w zwangerschap. Ik ben inmiddels bijna 28 weken zwanger, ook van een jongetje. In eerste instantie vond ik het zwanger worden niet zo lastig. Ik wilde dit heel graag. Het blijven was helaas een ander verhaal. Erg bang dat het mis ging, vooral tot een paar weken geleden. Inmiddels is deze zs verder gevorderd dan met onze eerste zoon maar dagelijks vind ik het nog wel heel eng moet ik zeggen. Spanning wordt wel iets minder gelukkig. Wel volledig in de ziektewet helaas wegens vermoeidheid en angst, maar ergens wel fijn dat ik de rust kan nemen wanneer ik wil. Wat een knappe vechter hebben jullie, moet ik zeggen en wat een enorm verlies. Ontzettend heftig! Ik hoop dat een nieuwe zwangerschap jullie snel gegund is. Ik was bij de eerste ook meteen zwanger, nu duurde het een jaar helaas, ik hoop dat dat ook bespaard blijft.
Kan me goed voorstellen dat het vreselijk spannend en ook wel angstig is weer zwanger te zijn. Maar je bent ni al een heel eind opweg dus hopelijk kun je toch een beetje genieten. Wij zijn na ons stilgeboren zoontje op 10 juli 2016 gestart met ronde 1 omweer zwanger te worden. Vind het erg spannend en hoop zo dat er nog een kindje voor ons is weggelegd. Wij zijn 38 en 44 dus hoop dat het geen maanden gaat duren... maar ja heb je niet voor het zeggen. Nu ik weer een beetje uit kan kijken naar een nieuwe zwangerschap kan ik proberen het verlies van N* te verwerken.
Daphne wat fijn dat je nu iig over het aantal weken van je vorige zwangerschap heen bent. Nog gecondoleerd! Hoe gaat het momenteel met je, is het een beetje te doen nu je wat meer rust kan nemen? MamavanThiemo, nog gecondoleerd met jullie verlies. Hoop dat het jullie ook gegund is om alsnog een gezonde kleine in jullie handen te mogen hebben. Veel sterkte met het verwerkingsproces, een dag te gelijk. Hier kan het deze week 'raak' zijn, mijn partner houd vooral de hond in de gaten. Die had het de vorige keer ook al gelijk door en ik wist het binnen 2 dagen zelf ook al. We zullen zien.
Momenteel gaat het redelijk goed. Het scheelt ontzettend dat de kleine bewegelijk is. Wel blijf ik het eng vinden. Ik ben me meer bewust van alle risico's ook bij geboorte bijv. Verder is het zeker wel te doen gelukkig. Ik heb vandaag toevallig van het werk een enorme bos bloemen mogen ontvangen, erg lief. Daarnaast wel moeite met mensen die zeggen: ach het komt wel goed. Waarom ging het met Nikolai* dan niet goed? Spannend zeg Faithful! Apart hoe dieren er op kunnen reageren hè. Hoe voel je je zelf momenteel? Kan je het allemaal handelen? Off topic: onze zoon hebben we laten cremeren en zijn as staat thuis. Gisteren zei vriend dat we een plekje voor hem moesten zoeken op een begraafplaats (zijn we eerder mee bezig geweest). Man, wat heb ik het daar momenteel lastig mee, het idee dat hij uit huis moet (terwijl dat hartstikke normaal natuurlijk is). Ergens heeft hij een punt, onze eerste zoon verdiend sowieso een mooi plekje.