7 januari hebben mijn vriend en ik tijdens de 20 weken echo gehoord dat ons dochtertje een afwijking heeft aan haar hoofdje en niet levensvatbaar is... Mijn ergste nachtmerrie kwam uit! We kregen de keuze de zwangerschap uit te dragen tot 9 maanden, of de zwangerschap af te breken... We hebben besloten het af te breken, want nog 3 maanden met een dikke buik rondlopen, haar schopjes te voelen... dat zouden we niet aankunnen... Maandag 14 januari ben ik opgenomen in het ziekenhuis en dinsdagochtend om 1.25 is ons dochertje Luna* geboren. Ze heeft niet meer geleefd... Vrijdag 18 januari hebben we haar haar laatste afscheid gegeven met hele mooie muziek, gedichtjes en lieve mensen. Je bent de eerste weken zo druk met alles regelen en in orde maken en in een keer is er niks meer... Ik merk dat ik het erg fijn vind om met onze meis bezig te zijn en daarom heb ik ook voor haar een website gemaakt, http://www.onzeluna.vlindersite.nl/. Iedereen is welkom hier een bezoekje te brengen en een berichtje voor haar achter te laten... Liefs Marjolein
Hey lieve Marjolein! Ook hier wil ik je onwijs veel sterkte wensen meis! Veel liefs en een dikke knuffel...
Hoi Marjolein, Ik wens jullie heel veel kracht om dit zware verlies te dragen. Veel liefs en een dikke knuf, Linda
heey lieverd had je nog niet gespot hier was te druk met mijn eigen. maar natuurlijk ook hier heel erg veel sterkte toegewenst en heel erg veel kracht om hier een plekje voor te vinden en weer door te gaan met je leven. Ik denk dat jullie meisje trots is op jullie en daarom jullie als papa en mama heeft uitgekozen jullie wisten wat het beste voor haar was en dat heeft heel erg veel kracht en liefde nodig om zo'n moeilijke beslissing te nemen echt weet niet of ik zo sterk zou zijn om een beslissing te moeten nemen, daarom ben ik ergens blij dat danique de beslissing heeft genomen. hele dikke knuf en heel erg veel liefs miriam tot krabbels hier of op onze site's
Vreselijk.. heb er geen woorden voor. Luna zal heel erg trots zijn om jullie als papa en mama te mogen hebben! Sterkte..
Dank jullie wel allemaal voor jullie lieve berichtjes! Fijn om te merken toch altijd dat er zoveel mensen meeleven! Op zich gaat het nu redelijk met ons. Naar omstandigheden dan... We proberen er het beste van te maken, en onze herinneringen aan Luna* levend te houden en te koesteren... Ik moet nog een beetje wegwijs worden op deze site, maar waarschijnlijk tot snel! Liefs Marjolein
dat weg wijs worden komt vanzelf wel en als je eemaal goed wegwijs bent dan ben je al bijna verslaafd hihi ik vind dat je het goed doet hoor je mag trots zijn op jezelf dikke knuf miriam
Hoi Marjolein, Ik wil je ook heel veel sterkte wensen met dit grote verlies. Ik hoop dat jullie veel aan elkaar zullen hebben en er samen goed uit zullen komen. Ik weet heel goed hoe je je voelt, wij hebben helaas hetzelfde meegemaakt. Als je een keertje behoefte hebt om je verdriet te delen, dan kan je me altijd een pb sturen. Mijn verhaal staat ook in de vlindertuin. Heel veel sterkte en het allerbeste. Groetjes Christa.
Lieve meiden, Bedankt voor de lieve berichtjes! Fijn is het om te merken dat er (helaas) zoveel zijn die je zo goed begrijpen... Miriam, inderdaad het moeilijkste van dit alles vond ik de keuze maken. Nou eigenlijk niet eens echt de keuze maken, maar meer het uitvoeren. God wat vond ik het moelijk om die eerste pil te slikken. Ik heb Luna* gevraagd met te vergeven, ik heb haar gesmeekt zelfs! Ik heb haar ook verteld dat alles dat we deden dat we dat deden uit liefde voor haar. Achteraf is dat denk ik voor mij het moeilijkste geweest van alles, die ene pil. Je lichaam en je gevoel schreeuwt nee! Maar het moet... ik ben wel heel blij dat ik toen ze nog leefde dat ik haar heb kunnen uitleggen waarom ik het moest doen en of ze me inderdaad wou vergeven... Liefs Marjolein
Lieve Marjolein, ook hier van mij nog even een dikke knuffel voor jullie en een vlinderkusje voor Luna*. Ik hoop dat onze meiden maar lol mogen hebben daar in de wolkjes saampies. Al hadden ze gewoon bij ons moeten blijven... Weet dat ook Luna* een plekje in mijn hart heeft veroverd!
Wat je trouwens zei over de keuze echt uitvoeren. God ja, dat is afschuwelijk. De keuze zelf maak je terwijl je helemaal verdoofd bent en ergens hoop je dat het allemaal nog goed komt. Maar op het moment dat je die eerste pil neemt... Ik heb nog nooit zo gehuilt. Dat moment was het allerergst, want je weet dat het dan echt begonnen is... Ook ik heb geprobeerd het haar uit te leggen toen ze nog in mijn buik zat en heb haar brieven geschreven. Maar ze vergeven het ons allebei, dat weet ik zeker. Onze meiden weten heel goed dat er geen andere optie was en ze zijn ons dankbaar dat we hen verder lijden hebben willen besparen. Zoiets kan je alleen als je onvoorwaardelijk van iemand houdt. En dat alleen maakt dat onze engeltjes gelukkig zijn. Want zij weten dat er niemand is die meer van hun kindje houdt dan wij.