'Afdwingen' en 'van nature' moet je ook vooral niet te letterlijk nemen. Het was puur iets dat bij mij opkwam omdat ik achter elkaar een topic zat te lezen waarin kindjes van 1,5 al zindelijk waren (niet omdat dat 'vanzelf' is gegaan, maar omdat mama er heel veel moeite voor heeft gedaan. Knap hoor, daar niet van, maar ik begrijp de big deal op die leeftijd gewoon niet zo), er voor de ogen van een kind speentjes worden doorgeknipt en een moeder die zich afvroeg hoe je je kindje afleert in een slaapzakje te slapen. Dat zijn nu toevallig 3 dingen waarvan ik echt denk 'dat komt vanzelf wel'. Gemakzuchtig..? Misschien wel, maar ik heb gewoon bij een hoop dingen het gevoel dat die wel loslopen en vanzelf wel goed zullen gaan, en ik begrijp daardoor niet zo goed waarom je jezelf en je kind veel gedoe zou bezorgen door er zelf veel vroeger mee aan de slag te gaan dan nodig is. Ik heb het natuurlijk niet over gevallen waarin duidelijk is dat een kind het ergens zelf wel mee gehad heeft, of dat er externe factoren zijn waardoor iets noodzakelijk wordt (zindelijkheid ivm school, speentjes ivm tandjes, enzv). Overigens vind ik de opmerkingen over vertrouwen in wat een kind zelf kan hier niet echt van toepassing. Ik ben helemaal voor een kind zoveel mogelijk stimuleren om zelf dingen te doen en laten merken dat je er vertrouwen in hebt dat dat lukt. Maar dan denk ik aan zelf eten, uit bekers drinken, aan- en uitkleden, zelf lopen, enzv. Dingen die een kind zelf moet of kan doen dus. Maar dat vind ik hele andere dingen als waar ik het hier over heb. Ik kan 100 keer tegen mijn zoontje zeggen dat ik er vertrouwen in heb dat hij zelf naar de wc kan oid, maar het hele onderwerp interesseert hem geen fluit, en ook die opmerkingen niet. Als ik hem nu 2 weken zonder luier in huis zou allen lopen, dan zal hij na 600 keer een natte broek misschien best wel gaan denken ' goh, ik loop even naar de wc', maar dat is dus een beetje mijn punt. Ik verwacht dat hij over een paar maandjes wat eerder zelf die link legt, omdat hij het dan (hopelijk ) zelf wat boeiender vindt. Als hij nu op het potje zit is hij met 100 dingen bezig, maar plassen is er daar niet 1 van. Vaak komt dat plasje wel hoor, maar dat is meer geluk dan wijsheid, en hij kan er zelf ook echt niet warm of koud van worden .
Ik denk dat de meeste ouders met een kind van 2,5 hier geen groot punt van maken. De meeste topics over zorgen mbt zindelijkheid of speengebruik komen voor kinderen van ruim 3 jaar. Ik zette mijn kinderen zelfs pas op een potje toen ze aangaven dat ze de luier niet meer fijn vonden. (meisjes met ruim 2,5 jaar en zoon met bijna 3,5 jaar) Ze waren alle drie binnen een week volledig zindelijk.
Het ligt er bij mij heel erg aan of het 'natuurlijke' dingen zijn, of dingen die niet normaal/natuurlijk zijn. Bijvoorbeeld een speen. Ik kan daar niet echt van zeggen dat dat iets is wat ze 'vanzelf' wel afleren. Wat ik heb gezien was dat kinderen daar voor hun eerste verjaardag nog weinig bewust van afhankelijk waren (behalve de zuigbehoefte), en dat het afwennen van de speen daarna bij veel mensen veel lastiger was omdat de kindjes er zelf ook aan gehecht waren op een bepaalde manier. Dat vind ik zelf niet prettig, omdat het schadelijk is voor de mondmotoriek en de spraakontwikkeling van een kind. Dus ik heb net voor haar verjaardag de speen weg gedaan, was niet zo'n groot probleem. Wat betreft zindelijk worden ben ik juist relaxter. Ik bied het aan, zij ziet maar wat ze er mee doet, en als zij er aan toe is ga ik mee! Dus wel een soort voorbereiding en wennen aan het echte werk, maar ik ga met haar mee w.b. het echt zindelijk worden. Met mijn jongste nu ook. Ze vindt het heel interessant, dus steek ik er meer tijd in. De oudste was nog niet zo heel snel, maar die was met 2,5 opeens binnen een paar dagen uit de luiers! Wat denk ik bij ons het verschil maakt is of iets ook echt natuurlijk is (bijvoorbeeld borstvoeding, zindelijk worden) en dus ook natuurlijk gezien wat "vanzelf" zich zal oplossen, of dat iets door mij/omgeving zo geworden is (bijvoorbeeld speentje). Maar eerlijk gezegd kan ik nu zo niet zoveel andere voorbeelden noemen van de dingen die jij ook noemt, wat ik nou nog meer anders zou doen. Ik denk ook dat het er mee te maken heeft dat veel ouders het leuk vinden als hun kindje wat ouder is. Want als hij wat ouder is dan mag hij in het zitje van de kinderwagen, nieuwe autostoel, ander eten, andere stoel, zelf lopen, zelf zelf zelf, nieuwe nieuwe nieuwe... Is voor veel ouders aantrekkelijk, ook voor mij wel soms hoor!
zindelijkheid , wij zette onze dochter op het potje deed ze wat was het goe deed ze niks ook goed, op een dag zei ze , ze was net 3 , luiers zijn voor baby's en toen geen luier meer om gedaan en ze was zindelijk. speen, net toen ze bijna 4 was zei ze dat ze hem niet meer wou , nog wel ff bewaard voor het geval dat maar sinds het afgeven niet meer naar getaalt. slaapzak met ruim 1 jaar al weg gedaan ze werd er helemaal panisch van als ze er in lag. dus bij ons ging het zoals zij het wou eigenlijk, niks gedwongen.
Ik zie dat je zoon 2 jaar en 4 maanden is. Dat is nou net zo'n leeftijd waarin zindelijkheid niet boeiend is...waarschijnlijk was hij er 6-8 maanden gevoeliger voor.
Ja, maar toen lag ik nog de hele dag kotsend voor de wc . En los daarvan: voor z'n 2e zindelijk, ik vind het niet zo nodig. Is anders als je kindje het zelf interessant vindt, maar als ik hem met mij meenam naar de wc dan stond ie vooral met het kraantje te spelen
Ik ben niet van het dwingen, maar stimuleren kan geen kwaad. Een speen heeft hij nooit gehad, omdat hij daar niet naar omkeek. Toen hij 11 maand was ontdekte hij zijn wijsvinger en sindsdien zuigt hij daarop als hij moe is. Anderzijds lijkt mij een speen makkelijker af te leren dan een duim (of in zijn geval wijsvinger) Mijn moeder heeft vroeger de smerigste dingen op mijn duim gesmeerd en zelfs met een buitenboord beugel kreeg ik het nog voor elkaar om te duimen Zindelijk worden idemdito. Als hij moet poepen (of net gepoept heeft) dan zegt hij dat. We gaan van het zomer wel een oefenen zonder luier. Als hij niet wil, dan houdt het op. Slaapzak heeft hij nog steeds aan. Hij is net een maand over naar een peuterbed en voor mijn gevoel vind ik een slaapzak nog wel prettig. Hij past er ook nog in, dus nog geen reden om die uit te laten.
Een speen is sowieso niet iets natuurlijks en zindelijk zijn toch juist wel ? Dus waarom zou je het niet (mogen) stimuleren? Anyway, ik vond het wel leuk om het haar te leren en ik vond/vindt het ook super leuk wanneer ze iets nieuws kan. Dan ben ik trots. Gek he! Dus daarom help ik haar daar graag bij, als ik het idee heb dat ze daar ook aan toe is. Ook ben ik van nature niet zo geduldig
Interessante discussie. Wat Dirksmama en Cygnet zeggen, snijdt zeker hout. In ons geval, hebben we 1 ding erg gestimuleerd. Dat is het 's nachts doorslapen geweest. Onze dochter riep tot 2,5 jaar nog 's nachts. Ik wilde haar niet laten huilen, dus we hebben haar wel altijd getroost. Mijn man wilde op een gegeven moment haar laten huilen, maar we konden het niet. Altijd ging ik er heen. Zo kon het echter niet doorgaan. Met 22 maanden heb ik (mede daarvoor) de borstvoeding die ze alleen nog 's nachts nam, gestopt. Ze heeft een kinderwekker gekregen (slaaptrainer) en later heb ik er nog een stickersysteem aan toegevoegd. Niet geroepen voordat het schaapje wakker (slaaptrainer) was? Dan een sticker. Een volle kaart (8 stickers, inmiddels 10) is een klein cadeautje. (Dat wil zeggen, als ik haar even hoorde roepen, maar het weer stil werd voordat ik bij haar was, telde het als een doorgeslapen nacht). Ik heb het positief aangepakt, dus belonen als het goed ging en niet bestraffen als het fout ging. Maar het was toch wel een vorm van afdwingen, iets dat IK wilde (omdat ik gewoon zo moe was en ik meer slaap nodig had). Eindelijk, met heel veel moeite en na maanden waarin het steeds een beetje beter ging, sliep ze elke nacht door. Er kwam een terugval nadat haar broertje is geboren, maar gelukkig: ze heeft nu al weer de nodige nachtjes achtereen doorgeslapen. Mag ook wel, ze is bijna 3! Dit heb ik dus gedaan omdat ik het zelf nodig had om te slapen en mijn man er ook genoeg van had. Zindelijkheid ging hier vanzelf. Met 18 maanden kreeg ze interesse, dus potje gekocht. 's Avonds voor het bad op het potje. Soms wilde ze wel, soms niet. Ik nam haar ook vaak mee naar de WC als ik zelf ging. Op het KDV zeiden ze vlak voor ze 2,5 jaar was, dat ze er nu ECHT aan toe was. Het werd erg mooi weer. En hops, luier uit, 1 middag 8 natte onderbroeken. Vertellen dat ze grote meisjes onderbroeken aan had. En daarna was het eigenlijk gepiept. Ze heeft nog wel eens een ongelukje gehad, maar het ging super makkelijk. Gewoon op een rijdende trein gestapt en meegegaan in de vaart der volkeren. Ze heeft nog wel een speen (in bed, of als ze boos of verdrietig of geschrokken is of als ze zich pijn heeft gedaan), maar we gaan binnenkort naar de tandarts. Als hij dat nodig vindt, dan ga ik proberen dat af te bouwen. Niet om af te dwingen, maar voor haar gebit en haar spraak. Want ik merk dat ze wel onduidelijker begint te praten dan eerst! En de slaapzak? Die wilde ze niet meer toen ze een groot bed kreeg. Ze is ook lang, dus inmiddels is er eruit gegroeid. En over "van nature" gesproken. Ik merk dat ik erg wordt voortgestuwd door mijn omgeving (KDV die zegt dat ze toe is aan zindelijkheid, een vriendin die zegt: "het is mooi weer, nu doen!") en door de komst van de baby (dochter naar grote kamer om ruimte te maken voor hem). Als de baby niet was gekomen, dan had mijn dochter nu nog op de kleine kamer geslapen, maar gelukkig werd ik zwanger en nu heeft mijn dochter een grote meisjeskamer op zolder. Bij iemand in mijn omgeving waar geen 2e kind komt, gaat alles veel langzamer. Een groot bed veel later. Zindelijkheid nog niet... En wat betreft onze oma's en zindelijkheid. Ja, als je die luiers met de hand moet wassen, dan wil je de kinderen wel zindelijk hebben. Mijn tante (is 5 jaar jonger dan mijn moeder) moest vanaf dat ze kon zitten op het potje zitten totdat ze wat gedaan had. Omdat een baby gemiddeld elke 20 minuten een plas doet, was dat maximaal 20 minuten zitten. Het scheelde mijn oma een luier die ze met de hand moest wassen. Persoonlijk begin ik (in de huidige tijd, pampers, werkende moeder) liever iets later met zindelijkheid en dat het zo gepiept is, dan dat ik maanden en maanden met iets bezig ben wat niet opschiet.
Oh, maar ik ben ook niet tegen alle vormen van gedrag aan- of afleren hoor. Doorslapen (en vooral in zijn eigen bed slapen) hebben we hier ook vanaf een maand of 13/14 flink gepromoot. Criterium wat ik hierbij aanhou is over het algemeen: Heeft mijn zoontje er baat bij (in wat voor vorm dan ook) als ik iets doe, of schaadt het hem in enige vorm als ik iets nalaat. Als het antwoord 'nee' is, dan ben ik idd gemakzuchtig en zie ik het wel. Voordeel hiervan is wel dat ik in de 2,4 jaar dat ik nu moeder ben eigenlijk nog nooit echt gestrest ben geweest . Doorslapen was inderdaad zo'n dingetje waarvan ik dacht dat het voor zowel hemzelf als ons beter was als hij niet 8 keer per nacht mama of papa nodig had.
Sindskort slaapt Luna in haar eigen bed. Helemaal op mijn gevoel gedaan. Geen strijd, geen laten huilen/krijsen oid. Vanaf nacht 1 ging het goed en nu nog geen probleem. Ook had ze altijd mijn pink nodig om te slapen... Drama! Ik een speen gekocht en ze weigerde, maar had wel zoiets van dan hoef ik ook geen pink meer want ik ben groot. Zindelijkheid... plaszindelijk al heeeeeel lang, maar dat poepen. Toevallig vandaag een beetje op de wc gepoept, maar ze vindt het verschrikkelijk. Het verschonen van een poepluier is al een gevecht, maar op de wc of het potje durft ze echt niet! Ik laat het nog maar even aangezien ze alles toch echt in haar tempo doet en dat ook prima aangeeft.
We laten haar 'gaan' en ik maak me nergens druk om, of dat iets moet.. met net 2 wou ze ineens geen luier meer om, daarna nooit meer omgehad. Speen,.knuffels, eigen bed slapen etc. Dat komt allemaal vanzelf wel..
Ik geloof in het meegaan met je kind als je kind ergens interesse in toont. Soms loopt dat mis, wel interesse in zindelijk zijn maar de vaardigheden nog missen bijvoorbeeld. Nou prima, dat merk je snel genoeg en dan doe je later nog eens een poging. In al je enthousiasme kun je als ouder je kind ook wel eens meeslepen/ergens enthousiast voor maken, en dan weet je vervolgens niet precies of het "eigen" interesse is of meer "gestimuleerd".
Eindelijk! ! Iemand die ook zn kindje nog een bedmelkje geeft! Iedereen denkt dat ik harstikke raar ben. Wij vinden dat hij zelf wel aangeeft wanneer hij niet meer moet.
Hier volgen we ook het ritme van zoonlief. Wel hebben we zijn speentje samen weggedaan. Hij kon vaak in slaap vallen zonder speentje behalve in zijn bedje. Gezegd dat mama hem moest schoonmaken en na 1 week zonder heeft ml hem op een avond terug gegeven. Na die ene nacht er nooit meer naar gevraagd. Laatst met schoonmaken in de keuken kwam ik hem tegen. Ik liet hem zien en hij zei nee mama ik ben grote jongen geen pippie meer. Zindelijk worden doen we op zijn tempo. Hij laat zich absoluut niet dwingen! Hij heeft soms dagen dat hij wel wil plassen op de wc en op sommige dagen wil hij er niets van weten. Ook prima.
Wij kijken naar wat ze zelf aangeven. Oudste heeft alles tot nu toe prima zelf aangegeven en wij zijn daarin met hem mee gegaan met de nodige enthousiasme en het gevoel van vertrouwen gevend. Poepen op de wc is wel met enige "dwang" gegaan omdat hij het gewoon verrekte en ik het op een gegeven moment wel tijd vind dat dat niet meer in de luier gebeurd. Het enige wat hij nu nog heeft is zijn knuffel voor het slapen en ik ga die gewoon niet afnemen. Ik zie niet in waarom ik dat zou moeten doen... Op school hebben we laatst iig complimenten gekregen dat hij zo zelfredzaam is dus voor ons alleen maar fijn dat het voor ons de goede aanpak is. De jongste geeft tot nu toe ook zelf alles prima aan. Sinds kort wilt hij graag op de wc plassen ( al komt er niks uit haha ) maar goed, ik heb het potje ook weer tevoorschijn gehaald en we zien het wel.