Ik ben nu 22 weken zwanger en zit vanaf week 6 in de ziekte wet vanwege misselijkheid de hele dag door. Heb medicijnen tegen het spugen, maar de misselijkheid blijft. Heb om de 2 weken contact met verzuimbeheer van mijn werk om te vertellen hoe het gaat zo ook vandaag. Er is nog geen verbetering en dat heb ik ook gezegd. Ze vroeg of ik nog dacht aan het werk te gaan, maar ik heb aangeven dat nu niet te zien zitten. Ben 2 weken geleden ook bij het UWV geweest en die heeft mij tot 20 Januari gegeven om te kijken hoe het gaat en als het dan nog niet beter gaat moet ik weer bellen. Ook mijn bazin is heel meelevend en zegt dat ik zelf het beste weet hoe ik me voel en ik moet aangeven als ik weer iets kan doen. Nu wil die vrouw van verzuimbeheer dat ik weer een uurtje wat ga doen wat ik kan. Ik moet overleggen met mijn bazin wat er voor mogelijkheden zijn bijvoorbeeld zittend werk, maar dat is er op de dagen dat ik er ben niet. Ik maak vakantiehuisjes schoon en dat is nu gewoon veel te zwaar. Mijn bazin heeft ook aangeboden dat ik de inventarisatie mag controleren, maar dat is staand werk en dat lukt mij ook niet te lang, omdat ik ook bekkenklachten heb. Als ik me nu niet goed voel kan ik gaan liggen en dat kan dan niet en ik moet 2 keer 20 minuten met de auto rijden. Ben ik verplicht om hier gehoor aan te geven en zou ik het UWV hierover kunnen bellen?
je kan zeker het UWV hierover bellen, overleg met hun en vraag desnoods of ze verzuimbeheer willen bellen. en je vk? wat adviseert die? luisteren naar de medisch specialisten, dat is het belangrijkste, verzuimbeheer is (meestal) niet medisch onderlegd en zijn opgeleid om te kijken wat je WEL kunt doen en je dat zo snel mogelijk te laten doen, puur technisch dus.
Wat zeg jouw verloskundige? Als deze ook aangeeft dat je beter niet kan werken, kan hij/zij een verklaring schrijven. Deze geef je dan aan je werkgever en ik zou dan ook een exemplaar naar verzuimbeheer sturen. Je hebt het dan zwart op wit en hoeft het niet steeds uit te leggen.
Mijn verloskundige die zegt dat ik het zelf het beste kan aanvoelen wat ik wel en niet kan. Ik heb het UWV erover gebeld en die adviseerde mij om een kopie naar verzuimbeheer te sturen van het plan van aanpak van het UWV, dus dat heb ik gedaan heb er nog geen reactie over gehad.
Het is toch werkelijk waar niet te geloven......ik vind het niet normaal hoor, ze nemen je gewoon niet serieus lijkt wel! Kun je niet aangeven dat staand werk ook niet gaat?
Ik heb ook het gevoel dat ze me daar niet serieus nemen ze zei ook: Dit heb ik nog nooit meegemaakt echt op zo'n toon dat ik alles zou verzinnen. Staand werk gaat juist niet, maar zittend ook niet alleen liggend voel ik me beter. Ben blij als ik de dag weer door ben alles kost me zoveel moeite niks gaat meer vanzelf en dan heb ik ook nog een zoontje van 2,5 rondlopen die gelukkig nog 2 dagen naar de opvang toe gaat.
Misschien kun je voorstellen om eerst maar eens een halfuurtje te proberen, of dat je het uur verspreid. Bijv. eerst een kwartier werken, 10 min rust, kwartier werken, 10 min rust......
Wat naar zeg! Misschien kun je verwijzen naar de site van steunpunt hyperemesis gravidarum (Steunpunt Hyperemesis Gravidarum (HG) - Extreme Zwangerschapsmisselijkheid). Daar kunnen ze iets meer lezen over extreme misselijkheid. Sowieso heb je door de misselijkheid minder energie en door de medicijnen wordt je nog moeier/suffiger, kan me goed voorstellen dat je het niet trekt om te werken of op te bouwen. Daarbij is het goed mogelijk dat je klachten flink verergeren als je nu gaat opbouwen. Dat is namelijk een bekend fenomeen bij zwaardere zwangerschapsmisselijkheid, als je meer gaat doen kunnen de klachten erger worden. Dan kan het misschien lijken alsof je al meer kunt doen omdat je er thuis minder last van hebt, maar dat komt dan omdat je het thuis rustiger hebt en je terug kunt trekken. Er zijn veel minder prikkels. In het magazine staat op blz 15 eea over werken en HG. Misschien kun je daar nog wat mee? Het magazine staat hier: Steunpunt Hyperemesis Gravidarum (HG) - Extreme Zwangerschapsmisselijkheid Ik vind in elk geval dat je bij jezelf moet blijven, als jij denkt dat het nog niet gaat niet doen!
Zelfs dat zie ik niet zitten ben veels te bang dat het fout gaat en het is wel 20 minuten rijden in de auto en door de medicijnen wordt ik ook duf kan de hele dag wel slapen. Als het UWV er wel mee akkoord gaat waarom zou ik dan wat gaan doen als ik zelf al weet dat het niet gaat
Het niet zien zitten en niet kunnen vind ik 2 heel verschillende dingen. Ik zou als werkgever en/of uitkeringsinstantie minimaal verwachten dat mijn werknemer ook een beetje meedenkt en het in ieder geval probeert.
Lastig meis! Het is lichamelijk zwaar werk schoonmaken, snap best dat het nu niet gaat. Je kan evt. wel voorstellen.. Je kan wel voorstellen om voor het bedrijf arbeidstherapeutisch werk te doen, middagje of 2 uurtjes per week. Dit alleen om te laten zien dat je er voor ze bent en medewerking verleend. Je moet dan wel een bedrijf hebben waar je dingen kunt opruimen qua administratie o.i.d. Simpele dingen.weet niet of dat mogelijk is want ken hèt bedrijf niet, maar je kunt het voorstellen
Ik kan thuis niet eens normaal functioneren, dus dan zou ik dat op het werk wel kunnen. Ik zou het willen proberen als ik me ook echt beter ga voelen en dat is niet het geval.
De dagen die ik werk is alleen schoonmaak werk en eventueel inventarisatie de administratie doen ze op andere dagen. Bij inventarisatie moet ik staan en dat is nu heel moeilijk dat hou ik niet lang achter elkaar vol heb er nu ook bekkenklachten bij, dus het wordt er niet makkelijker op.
Maar wie zorgt er thuis dan voor je zoontje? Het gaat om nog geen 2 uur (incl. Reistijd) van huis zijn als ik het goed begrijp? Is het zo extreem dat je niets meer kunt? Dus je zit de hele dag thuis en anderen doen het huishouden voor je? Staand werken gaat niet, zittend werken gaat niet, je kunt alleen maar liggen? Bedoel het echt niet lullig hoor maar de vraag of je het een uurtje wilt PROBEREN vind ik niet gek! Xxx
Ik doe alleen wat moet, dus mijn zoontje aankleden en eten geven/verschonen het huishouden verdeel ik over meerdere dagen en mijn man helpt daarbij. Alleen van huis gaan doe ik alleen als het niet anders is, omdat ik bang ben dat het onderweg fout gaat en als ik wegga probeer ik ook zo snel mogelijk weer thuis te zijn, omdat ik dan kan gaan liggen als het slecht gaat. Door mijn bekken klachten kan ik niet te lang in 1 houding zitten/staan/liggen. Ik weet dat het nog veel erger kan, dus ik kan nog wel wat, maar ik moet goed bekijken hoe en wanneer ik iets doe anders gaat het fout.
Ben je er al verder mee gekomen? Hoop dat ze de gedachtegang van het UWV overnemen! @kweenie: extreme misselijkheid kan er voor zorgen dat je idd weinig meer kan dan rustig op de bank zitten. Meer doen zal onherroepelijk leiden tot meer misselijkheid en overgeven. Er is natuurlijk ook nog een groot verschil tussen thuis proberen af en toe iets kleins te doen en werken.
tja hier ben ik het ook wel mee eens, als het nou echt niet gaat in die 2 uur, dan ga je toch gewoon weer naar huis? je kunt dan aanvoeren dat je het in ieder geval heb geprobeerd, maar dat het lichamelijk nog gewoon niet lukt.....aan de andere kant: is schoonmaak werk (professioneel) wel geschikt voor een zwangere? ik ben nu 30 weken en zou met mijn buik er vreselijk tegenop zien om professioneel te moeten schoonmaken. Allemaal huisjes doen in korte tijd, is geen kleinigheidje. Schoonmaakwerk thuis kun je niet vergelijken, want de eventuele partner kan dan ook wat dingen overnemen (bijv, de trappen stofzuigen) Maar goed: als ze er echt op staan, zou ik het toch maar proberen en wil het niet, dan houdt het gewoon op.
Schoonmaak werk is nu ook te zwaar daarom was mij ook lichter werk aangeboden, maar zoals ik al aangaf is dat allemaal staand werk en dat hou ik niet lang vol hooguit een kwartier 20 minuten dan moet ik weer zitten. Ik merk thuis meteen als ik teveel heb gedaan en daar kan ik dan op reageren, maar als dat daar gebeurd wordt dat een beetje lastig en het gaat dan niet om een kwartiertje bijkomen maar om langer en dan moet ik ook nog naar huis dat vertrouw ik nog niet.