Ik wil even mn ei kwijt hoor. Ik ben best wel onzeker van mezelf, het is de laatste jaren al veel beter geworden, maar als ik in grotere groepen mensen ben voel ik me (zacht uitgedrukt) erg ongemakkelijk. Praten met vreemden(of niet zo heel bekenden, met ooms en tantes die ik niet vaak zie heb ik er ook last van) is voor mij een hele opgave, als ik 5 minuten een gesprek aan de gang kan houden is dat al heel wat. Daar komt nog bij dat ik met mijn linker oor minder hoor, dus als het druk is kan ik gesprekken niet zo goed volgen. Gisterenavond hadden we een bruiloft van de neef van mijn man. De enige mensen die ik goed genoeg ken om me op mijn gemak te voelen waren mijn man, mijn schoonmoeder en mn zwager en schoonzus. De rest van mijn mans familie zien we heel weinig en het enige gesprek wat ik daarmee voer is hoe het gaat en hoe het met Thirza gaat Mijn man en schoonfamilie zijn hele andere types, die praten heel makkelijk met iedereen. Ook staan ze graag de hele avond op de dansvloer. Ik dans op zich ook graag, maar ivm bekkeninstabiliteit hou ik dit niet lang vol en staan ook niet. Hierdoor voel ik me flink ongemakkelijk. Ik moet dan echt gaan zitten, mijn man komt wel bij me zitten. Maar ik vind het voor hem ook vervelend, omdat hij graag op de dansvloer staat. Gisterenavond dan nog een tijdje met mn schoonmoeder zitten kletsen, maar die voelde zich niet zo lekker dus die heb ik vroeg naar huis gebracht. Tegen mijn man zeg ik dan dat hij maar gewoon even moet gaan dansen, maar als ik dan alleen zit voel ik me zo rot en ongemakkelijk dat ik wel kan janken. Dus toen ben ik maar even het strand opgelopen (was in een strandtent). Uiteindelijk ben ik ook maar wat eerder naar huis gegaan, goeie smoes dat het anders erg laat werd voor de oppas. Maar op zo'n manier is het echt niet leuk voor mij en voor mijn man ook niet natuurlijk. Want hij vind het ook vervelend als ik het niet naar mn zin heb. Binnenkort weer een bruiloft, met zo'n beetje dezelfde gasten (broer van de bruidegom van gisteren). Ik zit nu al te bedenken hoe ik eronder uit kan komen...
Dit verhaal zou ik kunnen hebben geschreven. Wij zitten niet vaak in zulke situaties gelukkig, maar als het wel gebeurd voel ik me heel alleen en dat heb ik altijd gehad. Je kunt van mensen die je bij je hebt niet altijd verwachten dat ze bij je blijven, maar je zou het wel willen. Ik probeer ook zulke situaties te vermijden en dan gaat mijn man alleen dat vind ik voor hem ook veel leuker. Als ik wel in zo'n situatie kom dan probeer ik me in gesprekken te mengen, maar dat is best moeilijk tegen "vreemde"mensen. Als ik me echt alleen voel dan zoek ik mijn man op of een ander bekende.
@tamtam: normaal gesproken zoek ik dan idd ook een bekende op en dan gaat het wel. Maar nu door die BI kan ik gewoon niet lang staan. En als alle bekenden dan op de dansvloer staan, is dat heel vervelend. Mijn man wil graag dat ik mee ga naar die bruiloften...
Lijkt me heel moeilijk inderdaad. Maar dat je nu niet kunt dansen en niet lang kunt staan vanwege BI is wel een heel ander verhaal dan dat je geen langer gesprek op gang kunt houden. Nu is het gewoon overmacht dat je veel sneller moet gaan zitten en dat is natuurlijk niet leuk. Maar voor als het straks beter gaat is het wel fijner als je je amuseert natuurlijk. Bedenk voor jezelf eens wat de reden is dat je geen gesprekken durft te voeren, wat je daaraan zou kunnen doen. Echt tips heb ik helaas niet voor je.
Heb er zelf niet altijd last van,maar soms wel.Dat je ergens zit en je totaal niet op je gemak voelt.Bij mij komt het deels ook wel voort uit het feit dat ik denk dat er iets van me verwacht wordt.Dat ik gezellig ben ofzo Toen ben ik een beetje gaan letten op andere mensen om me heen op een feest en er zitten heel veel mensen in grote gezelschappen gewoon stil te zijn.En ben toen gaan nadenken of dat storend is,als mensen stil zijn.Of raar of opvallend.En kwam tot de conclusie,dat er eigenlijk niets mis mee is om gewoon alleen aanwezig te zijn.Nadat ik me besefte dat heus niet iedereen op me zat te letten omdat ik wat stiller was voel ik me wel wat minder ongemakkelijk in grote gezelschappen. Misschien wazig verhaal van mij,maar hoop dat je er wat aan hebt.Dat als je er op let er veel meer mensen zijn,die hetzelfde hebben op zo'n bruiloft je je wat minder ongemakkelijk voelt.Misschien heb jij er niks aan hoor,maar mij heeft het wel veel geholpen.