Hai dames, Sinds ik mijn vmk heb gehad heb ik niet de aandacht,liefde en hulp gehad van mijn man die ik op dat moment nodig had. Hij deed het wel maar op zijn manier ,waar ik dus helemaal niks aan had, ik had behoefte aan knuffels,kroelen praten maar zijn manier was af en toe vragen of ik iets wilde eten of drinken en of het gaat. Een voorbeeld was dat ik op de gang stond en mijn buik vast hield en je zag aan mijn gezicht dat ik pijn had,hij stond op en liep mijn richting in en ik dacht: eindelijk hij komt me een knuffel geven, maar nee hij liep langs en ging naar de douche pas na het douchen vroeg hij weer ff: gaat het?. Of dat ik ondanks de pijntjes wat had gekookt en dan niet eens dank je en lief dat je toch hebt gekookt:x terwijl ik dat echt nodig heb, misschien door de hormonen ofzo is het erger ik weet het niet meer, maar door allemaal van die kleine dingen heb ik een afkeer gekregen tegen hem en denk ik wat voor gevoelloze man ben jij? Wie heeft dit ook?
Aardbei, dat is zwaar klote. Juist nu je liefde en aandacht nodig hebt... er zit maar één ding op: zeggen tegen je man waar je behoefte aan hebt. Misschien denkt hij juist dat hij je een beetje met rust moet laten en dat hij het goed doet zo. Als je niet vertelt wat je dwars zit, komt hij er ook niet achter. Echt doen hoor, anders groeien jullie dadelijk uit elkaar.
Mannen hebben denk ik niet door wat jij allemaal voelt.. Je kunt hem er voorzichtig op aanspreken, sommige kerels hebben dat nu eenmaal nodig voor ze het zelf duidelijk zien.. In ieder geval wil ik je nog heel veel sterkte wensen!
dank jullie voor jullie reacties ..kus want weet gewoon niet wat ik ermee aan moet behalve dat ik het vanavond tegen hem ga zeggen, hij is altijd zo lief en gevoelig maar als het erop aankomt dan is het ver te zoeken die liefde en aandacht
Aardbeitje, het is inderdaad van belang uit te spreken wat je fijn vindt. Mannen voelen het soms niet zo aan. Mijn man was wel heel zorgzaam, maar wil er juist niet over praten. Dat is voor mij weer erg moeilijk. Ik zou er over willen praten, de hele dag door. Het is nu twee weken geleden en ik hoor hem er niet meer over. Ik weet dat hij er heus wel over denkt en het ook heel erg vindt. Je kan alleen niet verwachten dat iedereen er hetzelfde mee omgaat. Alleen door aan te geven waar je behoefte aan hebt, kan je hem wel laten merken wat jij fijn vindt....Gelukkig hebben we hier het forum ook nog. Daar kan je ook wel even je ei kwijt. Als is dat wel anders dan bij je man natuurlijk. Sterkte.
Hoi aardbeitje, Sterkte voor jou! Praat er met je man over! Ik herken je verhaal helemaal. Mijn miskraam was afgelopen zondag 25 november alweer 7 jaar geleden. Ik was toen nog bij mijn ex en heb van zijn kant nooit steun gevoeld. (Mijn ex was toen op uitzending, maar toen hij terug was hebben we nooit echt over de miskraam gepraat) Geloof me, praat er over met je man. Na 7 jaar voel ik nog steeds verdriet omdat ik het daardoor niet heb kunnen verwerken. Gelukkig nu helemaal gelukkig met m'n huidige vriend en we verwachten in mei ons eerste kindje..
Oh proficiat! super leuk! Ik heb het gisteren uitgepraat met manlief, hij had veel spijt dat hij er niet op de juiste manier voor me was maar in zijn ogen deed hij alles wat hij kon doen, nu heb ik hem uitgelegd waar ik behoefte aan heb op zulke momenten en hij heeft me beloofd het op die manier te gaan doen..
Eerst en vooral veel sterkte meid. Maar jammer genoeg herken ik ook je verhaal. Manlief wilde er niet over praten, wilde geen vrijaf nemen dag van curretage, gaf geen knuffels of had geen troostende woorden voor mij. Ik sprak uiteindelijk uit wat ik wou dat hij deed maar zelfs dan kon hij het niet opbrengen. Volgens hem ging hij er gewoon helemaal anders mee om en kon hij daar niets aan doen. Tjah, ik heb het dan maar zo goed en zo kwaad mogelijk alleen proberen verwerken, met vrienden gepraat en hier geschreven. Jammer genoeg doet het nog altijd pijn als ik er aan denk dat hij er dan niet voor me was. Maar je kan een persoon nu eenmaal niet dwingen. Ik werd er persoonlijk wel kwaad om dat hij het dus wel o pzijn manier mocht verwerken maar ik niet want ik had hem daar dus bij nodig... ` Nu dit is mijn verhaal he. Hopelijk kan het bij jou anders lopen en geeft je partner je nu wel de knuffels, liefde en aandacht die je nodig hebt. Sterkte meid.
Pfffffff wat herkenbaar zeg! Wat ben ik in de steek gelaten zeg na mijn missed abortion. Donderdag 1 november de slechte echo gehad en zondag ging ML 'gewoon' lekker op verjaardag En heeft mij helemaal alleen gelaten. Kwam kwart voor tien 's avonds thuis en ging meteen bed. Ik wilde nog even praten maar dat kon niet want hij had hoofdpijn. :x Hij vlucht weg voor dingen en praat er niet over. We praten dan ook nooit meer over de miskraam. Helaas praat hij ook nooit over een eventuele komende zwangerschap.... Kan gewoon niks met hem delen helaas...
Heel herkenbaar dames, misschien lucht het op als we er hier over praten, het gevoel dat je niet de enige bent is vaak ook fijn en helpt je weer om dat stukje te kunnen verwerken..
Heel herkenbaar!! Na mijn missed abortion echo vorig jaar is mijn man gewoon terug naar werk gegaan. De laatste keer stonden we op een huwelijk tien het misging. Manlief nam gewoon nog n biertje. Ik heb echt geel duidelijk moeten zijn en ( heel kinderachtig) exact moeten zeggen wat ik nodig had. Daarvan dacht ik altijd (dat voel je toch wel aan?? Dat snap je toch wel??!!) ik ben heel boos geworden en heb alles haarfijn uitgelegd- meneer is compleet omgeslagen. Doet nu alles uit zichzelf en precies wat ik nodig heb!! Hij wist het echt niet, zei hij! Ik heb dus goeie ervaring met de confrontatie, ook al lopen de gemoederen hoog op! Vaak helpt het ook als je een bevriend stel hebt die ook door zoiets heen is gegaan. Het delen helpt vind ik!! Sterkte iig!
Ja dat is bij mij nu dus ook, heb alles echt haarfijn uit moeten leggen en voorbeelden geven etc en nu begrijpt ie het helemaal, hij zag het idd ook echt niet in en ik had toen steeds zoiets van: Zoiets voelt ieder mens toch aan dat ie er moet zijn en knuffelen en aandacht geven enzo maar blijkbaar werkt dat bij mannen toch echt heel anders echt heel vreemd hoe ze in elkaar zitten soms haha, maar fijn dat het bij jou ook een goede omdraai heeft gehad!
Aardbeitje, wat fijn dat je er met je man over hebt gepraat. Hoe gaat het vandaag tussen jullie? Ik denk dat de meeste mannen niet weten hoe ze moeten reageren. Ik heb toen vaker en duidelijker aan moeten geven hoe erg ik er mee zat.. En nóg zal ik het mijn ex nooit vergeven dat hij er zo mee om ging.
Hey gaat goed gelukkig, merk dat ik hem dingen echt uitgebreid en duidelijk moet uitleggen of het nou om miskraam ging of over hulp in het huishouden
Zou dat niet gewoon typisch mannen zijn? Vind het iig heel fijn dat jullie gepraat hebben! Hoe gaat het nu met je?