Mijn vriendin is 3 jaar terug met bijna 28 weken bevallen van een tweeling.. Een jongen en een meisje. Nu heeft haar dochtertje het niet gered en is na 8 dagen vechten overleden. Nu kreeg ik vanmorgen te horen dat haar vriendin die ze van vroeger van school kent bevallen is van een tweeling met 26 weken, maar dat het ,et 1 van de jongetjes heel slecht ging en ze het daar heel moeilijk mee heeft. Dat ik de kids op ging halen en ze mij zag hield ze het niet meer en kreeg ik te horen dat 1 van de jongens het niet gered had. Ze doet alles om haar vriendin nu te steunen omdat ze weet hoe het voor hun is, maar ik zie dat zij het er zo moeilijk mee heeft en alles van 3 jaar terug weer herbeleefd. Ik wil haar zo graag helpen, maar ik weet niet hoe. Ik heb haar een schouder gegeven om op te huilen op het schoolplein en heb gezegd dat ze me altijd mag bellen ook al is het midden in de nacht. Maar ik voel me zo machteloos en zou graag een kaart met een mooi gedicht willen sturen of een bos bloemen ter bemoediging. Nu ben ik gaan zoeken naar een gedichtje, maar kan niet echt wat gepast vinden omdat het merendeel slaat op het verlies van een kindje wat echt pas overleden is maar niet een aantal jaar verder. Hebben jullie nog ideeen? en hebben jullie nog tips hoe ik er voor haar kan zijn?
Ik denk dat wat je nu doet het enige is wat je kan doen. Zorgen voor een luisterend oor en een schouder om op te huilen. Ik kan me inderdaad voorstellen dat er nu van alles bij haar boven komt. Ik zou als ik jou was af en toe even bellen of langs gaan. Laten weten dat je aan haar denkt. Een lief kaartje sturen? En misschien kijken of je met haar iets leuks kan doen over een paar weken?
Wat je nu doet is volgens mij al meer dat wat andere zouden doen. Probeer in de gaten te houden om het regelmatig (ook weer niet te veel) te vragen hoe het gaat. Ik denk dat zo iets voor de buitenwereld wel slijt maar altijd in die persoons leven blijft. Wat heel begrijpelijk is. Zo vinden het mensen nog steeds raar als ik hoor dat iemand een miskraam heeft gehad rond de tijd dat wij dat hadden. Toch even slikken al gaat dat gelukkig wel iedere keer beter. Sterkte ook voor jou het zijn geen makkelijke dingen in het leven.
Ik denk dat wat je doet, dat dat al heel mooi is. Haar het luisterend oor blijven aanbieden. En haar misschien meenemen op een leuk uitje vind ik ook een goed idee. Ik heb even mee gegoogled voor een tekst en dit kwam ik tegen. Maar het is wel heel persoonlijk natuurlijk! Geen kind is zo aanwezig als het kind dat wordt gemist. Ik blijf maar zoeken naar woorden want ik weet niet hoe het is. Maar ik wil je laten weten dat ik aan je denk en je heel veel kracht toewens met de verwerking van dit grote verlies. Je hoeft niet altijd sterk te zijn Je hoeft niet alles alleen te doen Deel wat jou zo bezig houdt Verdriet en pijn mag je gerust laten zien Want ergens is er een vriend die je door dik en dun zal steunen. Soms is er zoveel wat we voelen, maar zo weinig wat we kunnen zeggen... Een woord van troost Een warme gloed Wil ik je bij deze sturen Zodat je weet dat ik aan je denk ik deze droeve uren.
Ik zou een mooie kaart uitzoeken en daar heel eenvoudig 'ik denk aan je' op zetten. Kort maar heel krachtig.
Wat lief van je. Ik ben zelf ook een van mijn tweeling verloren en vind vergelijkbare situaties ook verschrikkelijk moeilijk. Een luisterend oor, een kaartje, een reep chocolade alles is goed. Zolang ze weet/voelt dat haar verdriet niet vergeten wordt. Wat ik hier in het topic las is waar. Na 3 jaar is de omgeving je verdriet Vaak vergeten.. Maar het is nog zeker elke dag aanwezig. Maar wat ben je een lieve vriendin. (Gelukkig heb ik die ook een paar)
bedankt voor de tips en ideeen. Ik heb besloten een kaartje te geven met een tekst van misa.. En als vriendinnen doe je dit toch voor elkaar en steun je elkaar daar ben je vriendin voor in mijn ogen