Mijn kruimeltje Destiny

Hallo allemaal,
ik hoop op deze manier erachter te komen of er andere mensen zijn die ongeveer hetzelfde meegemaakt hebben en hoe zij eroverheen zijn gekomen.

Ik had al een tijdje last van buikkrampen en bloed in de urine. Na een paar afspraken bij de dokter kwam hij op 3 mei jl erachter dat ik zwanger was. Een droom was uitgekomen, maar was maar van korte duur. Hij belde nl meteen de gyneacoloog omdat hij dacht dat ik een buitenbaarmoederljike zwangerschap had. Ik kon dezelfde dag nog terecht, maar helaas was ik nog te kort in verwachting en was er niets te zien. Een week later weer erheen en was er gelukkig een duidelijke celdeling in de baarmoeder te zien. Het genieten kon beginnen. Ik had op moeheid na geen kwaaltjes.

Op 28 juni heb ik een combinatietest gehad en dat zag er allemaal heel goed uit. Daar heb ik een half uur kunnen genieten van een duidelijke echo en heb ik een 6tal foto's meegekregen. Op 30 juni na het werken kreeg ik ineens een bloeding en kon ik meteen bij de verloskundige terecht. Daar waren geen gekke dingen te zien en het hartje klopte nog heel erg goed. De dag erna in het ziekenhuis ook nog. Gelukkig was het ook gestopt. Maar dan ineens twee dagen later loopt me een hoop water weg. Ik dacht dat het van de blaas was, maar na 3 keer vertrouwde ik het niet. Naar de huisartsenpost gegaan, verhaal uitgelegd, maar hij vond het een heel raar verhaal. Heb ik gevraagd voor een echo en kwam een gyneacole me halen. Zij constateerde dat mijn vliezen gebroken waren en ik bijna al mijn vruchtwater verloren was en ik er rekening mee moest houden dat het hartje er snel mee zou ophouden. Maar in de 3,5 week erna bleef de kleine het super doen. Het had echt een sterk hartje. Op 28 juli hadden we weer controle en was het hartje toch gestopt met kloppen. Mijn wereld stortte helemaal in. De dag erna ben ik meteen opgenomen geworden om de bevalling in te leiden. Deze heeft in totaal 5 hele dagen geduurd dmv tabletten en infuus. Op 2 augustus (17 w en 3 d) is het uiteindelijk eruit gekomen en heb ik half uur kunnen genieten ervan tussen de weeen door, voordat de moederkoek eruit kwam. De dag erna mocht ik na huis, maar na 2 dagen kon ik weer terug met koorts en vreselijke pijn. Heb ik met spoed een curretage gekregen en heb ik weer 3 dagen erin gelegen.

Inmiddels is de kleine op 13 augustus gecremeerd en kan ik niet wachten totdat we haar weer bij ons hebben. We kregen afgelopen dinsdag te horen dat het een meisje was en helemaal gezond. We hebben haar Destiny genoemd. Er is op zowel de kleine, de placenta en op mij geen afwijkingen gevonden. Alleen dat ze uiteindelijk door langdurig gebroken vliezen een darmbacterie heeft opgelopen en het leven heeft gelaten. Maar waarom de vliezen niet sloten of waarom ik geen vruchtwater meer aanmaakte kreeg ik geen antwoord op. Nu ben ik helemaal leeg en gebroken van binnen en wil het liefste achter haar aan. Ik hoop dat jullie me kunnen zeggen hoe ik hier weer bovenop ga komen, want ik weet het niet. Dit is het zwaarste wat iemand kan meemaken in zijn leven, dat weet ik wel!!!

Liefs van iemand die haar kruimeltje heel erg mist!!!

 

Sorry was wat mis gegaan

 

Dank jullie wel, er zijn nu 3 weken voorbij en het is nog steeds ontzettend moeilijk. Ik heb nergens zin in terwijl je merkt dat iedereen om je heen weer verder is gegaan met leven en ik dat niet kan en wil. Zelfs te gaan werken lukt me nog niet eens. Het is zo oneerlijk allemaal!

Groetjes Linda