Nee ik had dat niet. De datum dat mijn meisje geboren was, was haar dag. De uitgereke de datum heb ik verder niet meer bij stil gestaan. De zwangerschap was echt afgelopen toen zij geboren was. Ik ken wel veel meiden die er anders mee omgingen hoor, dus is helemaal niet gek! En t rouwen is verschrikkelijk vermoeiend. Ik was doodop en had nergens energie voor. Ik ging de deur niet eens uit om een boodschapje te doen (moet eerlijk zeggen dat dat ook was omdat ik geen bekenden tegen wilde komen... Heb oa staan huilen bij de AH en de Gamma, dat vond ik zo genant maarja t was niet anders) En ik denk dat je voor jezelf wel voelt wanneer je (jullie) er weer klaar voor bent. Ik lees dat je stapje voor stapje vooruit gaat en dat is heel goed natuurlijk!!
Vlinder ik was wel heel erg bezig met de uitgerekende datum vanaf dat ik met verlof zou gaan heb ik toegeleefd naar die dag, wat heel veel energie kostte. De dag zelf heb ik mezelf niks ontnomen alles mocht eten drinken gek doen huilen alles mocht. Die dag was voor mij een nieuw begin alles voelde weer wat helderder en lichter, durfde weer vooruit te kijken. Gister was het voor ons 1 jaar geleden dat we ons mannetje hebben moeten laten gaan en dat vond ik moeilijk. Ik ging er heel naief vanuit dat ik wel binnen het jaar weer zwanger zou zijn, en dat ben ik niet. Mis iets om naar toe te leven en om het nog meer een plaatsje te geven. Sterkte de komende tijd.
Wuppie, ik hoop dat je gisteren een speciale dag hebt gehad. Dat het een dag was met een lach en een traan. En ik hoop ook dat je heel snel zwanger mag raken en dat het dan goed mag gaan, dat je iets hebt op naartoe te mogen leven. Een nieuw lichtpuntje... En in de tussentijd zoveel mogelijk probeert te genieten van je kindje dat wel bij je mag zijn. Dat probeer ik ook!
Lobi, dankje voor je reactie op ons boekje, heel fijn om aan te werken, het telt ongeveer 25 pagina's.. kon er maar een paar hier uploaden Vind het heel waardevol voor ons gezin..en ons zoontje.. Wuppie, 1 jaar later, pff dat zal gisteren vast heel intens in je beleving zijn geweest, ik hoop ook dat je een goede invulling aan de dag hebt kunnen geven,heb je iets speciaals voor jullie zoontje gedaan? Voor mij is de die ene dag van het jaar ook echt voor ons dochtertje, ze heeft op die dag geleeft..Ooh ik zit hier nu in tranen, heftig! Om mijn eigen, en om jullie... Ik dacht ook eerst zoals jou Lobi, deze datum is ze geboren en gestorven, zwangerschap is klaar, we moeten nu verder.. Toch wordt ik telkens herinnert, idd zoals Wuppie ook zegt; nu zou ik met verlof zijn gegaan, ik heb me er tegen verzet, maar besef nu dat deze weken nog bij ons dochtertje horen, ik wil ze haar nog graag geven, daarom beleef ik ze mentaal uit.. ben wel heel moe en onrustig, ik geloof ook dat de uitgerekende dag rust zal geven, ook al sta je met lege handen, je kunt idd wel echt verder.. Wat vervelend om te horen dat er nog geen nieuwe zwangerschap is Wuppie, ik begrijp heel goed dat het fijn zal zijn om je 2e kinderwens te vervullen, wij zijn inmiddels 2 jaar verder sinds we voor een 2e kindje gingen.. hoe is het soms mogelijk he, anderen om je heen lopen al lang weer achter de kinderwagen met een gezond kindje erin.. Ik hoop dat het niet lang meer hoeft te duren voor jullie! Groetjes Vlinder Evelien
@ Lobi, ik herken het huilen in het openbaar, heb laatst staan brullen op de peuterspeelzaal.. d'r was een broertje geboren, en iedereen was blij (natuurlijk) maar kwam keihard binnen bij mij, de meesten wisten niet eens dat ik onlangs bevallen was... Heeft trouwens wel goed gedaan, want er is veel begrip, en ik kan mezelf zijn! Ik pink regelmatig wat traantjes weg, probeer er niet voor uit de weg te gaan, maar kan me goed voorstellen dat je het hebt willen vermijden..
Evelien fijn is dat he om te werken aan zoiets moois voor je meisje! Ik heb toendertijd een vlindersite gemaakt voor ons meisje. Ik was er ook iedere dag mee bezig. Hij staat nu nog wel online maar ik doe er eigenlijk niks meer mee. Evelien jij dus alweer 2 jaar verder en Wuppie bij jou wil t ook al niet lukken. Ik heb id tussentijd wel een gezond dochter mogen krijgen, maar zitten ook alweer in ronde 22 voor een brusje. Hoop dat we alle 3 snel mooi nieuws mogen brengen!!! En over t huilen. Kan me voorstellen dat t enorm confronterend was op t kdv. Goed dat t nu eruit is en "iedereen". t weet, kan me voorstellen dat dat oplucht! Ik ben nu zover dat ik ook vaak over haar kan praten zonder tranen, dat voelt goed! Maar ook nog af en toe wel moeilijke momenten hoor..
Lobi dat kleine meisje maakt zoveel goed. wordt een klein verwend dametje. Evelien we hebben niet iets speciaals gedaan maar heb geen seconde er niet aan gedacht werd ook onbewust erger rond de tijd van de geboorte heel gek. Huilen gebeurd hier ook wel helemaal als het even niet zo lekker gaat en iemand vraagt erna zoals op het 10 minuten gesprek op de crech. Op me werk heb ik ook wel eens een dip gehad dan ging ik een rondje lopen iedereen begreep het wel. Van het weekend vroeg een vriendin erna was na een super leuke dag,dus dan gaat het goed. hoe het ging en dat ze elke keer hoopt als ze ons ziet nu gaat ze vertellen dat ze zwanger is. Dan is het gaan we roken als ik dan ja zeg dan weet ze al dat het niet zo is. Als we weg zijn hebben ze het er elke keer samen over he weer niet. Ook wij zijn nu 2 jaar bezig voor een tweede nog net geen anderhalf was me meisje. Had bedacht dan moet het wel lukken voor ze 3 is. Ik hoop zo dat mijn buurvrouwen (nieuwbouwwijk) voorlopig nog niet aan een tweede beginnen .kinderen worden 2 dit jaar dus het zou zo maar kunnen pff. Ik hoop dat we over een tijdje allemaal weer zwanger mogen zijn dat hebben we wel verdient .
Kijk net ook in je profiel naar het album wat mooi gedaan, daar komen de tranen weer.... Mijn dochter heeft er niks van mee gekregen ze was net te jong. Kinderen van vrienden wel. Meisje van 4.5 kwam laatst naar me toe deze tekening is voor jou omdat je baby dood is........ haar moeder schrok maar ik vond het mooi kinderen zijn zo open.
Wuppie hier allebei de buurvrouwen zwanger en verder in mijn straatje (circa 20 huizen nog 2 zwangeren). Het lijkt trouwens wel of de hele wijk waar ik woon de ene na de andere zwangere geboren wordt. Volgens mij lijkt t niet alleen zo, maar is t ook zo. Voor velen gaat t gewoon snel en goed. Dat is iets waar wij mee moeten dealen, maar wat ik wel heel moeilijk vind. Prachtig van de dochter van je vriendin en heel lief! Ik zou dat ook zeker waarderen!!
Hier ook genieten van mijn zoontje, in januari gaat hij naar de kleuterschool, ik had me ook "bedacht" dat ik dan alle tijd had voor de kleine in huis ... Hij was ook ruim anderhalf toen we gingen proberen voor een 2e kindje.. Ben wel 2 x zwanger geweest in de afgelopen 2 jaar.. De eerste eindigde in een mk. En onze dochter zou eind augustus zijn geboren als de 20 weken echo goed was geweest..Ben nu dus veel sneller uit de luiers dan ik had gedacht.. Mijn zoontje heeft veel meegekregen van het overlijden van zijn zusje, hij praat er elke dag over, en alle knuffels hebben haar naam gekregen, "ze" ging deze week dus mee naar de peuterspeelzaal, ze doen alles samen.. Soms heel confronterend! Je hebt er niet altijd je hoofd naar staan je probeerd te aanvaarden, loopt hij de hele dag met zijn "zusje" onder de arm.. het had zo mooi kunnen zijn, denk je dan! Ben wel heel blij dat op deze manier zijn verwerking goed verloopt, geef hem de ruimte, ons meisje mag er natuurlijk zijn! Het werkt ook weleens goed op de lachspieren... heel relativerend Herkenbaar, allemaal zwangeren om je heen, de buiken die wel groter mogen groeien, de baby's die geboren worden... Vind het moeilijk als er heel vanzelfsprekend over gedaan wordt, terwijl wij weten dat er niets vanzelfsprekends aan is! Hier nog geen ruimte voor een nieuwe zwangerschap, maar realiseer mij ook dat het idd weer een lange tijd kan gaan duren.. Wens jullie veel geluk en succes toe met een brusje! Het is jullie gegunt! Groetjes
Hier 3 keer zwanger geweest in de laatste 2 jaar 2 keer mk en ons mannetje. Ons meisje gaat in april naar school en nu vind ik het heel moeilijk wat ik moet regelen kwa opvang. Je moet er toch vroeg bij zijn, maar ik weet gewoon niet hoe ons leven er dan uitziet. Kan me voorstellen dat het de ene keer moeilijk is en de andere keer op je lachspieren werkt. Kinderen zijn zo heerlijk eerlijk. Hier wordt wel soms gevraagd "waar is mijn broertje", nooit zusje terwijl ze het dus niet weet heel gek. Wij wonen hier nu 3 jaar in een soort hofje van 23 huizen en er zijn minstens 7 kinderen geboren en 1 zwanger (veel andere nationaliteiten en die hangen niks op, zie je pas als je het kleintje ziet) Elke maand hangt er wel ergens een bord waar ik dagelijks langs moet met de honden.Op mijn werk blijft het ook maar doorgaan. Erg confronterend maar ook de bevestiging dat het vaker goed gaat. Vlinder mij troost het door te denken ik heb straks alles nog een keer tegoed, en mijn meisje krijgt er veel meer van mee.
Wuppie ik denk dat ik in eenzelfde buurt woon als jij. Het lijkt wel babyboom. Overal zwangere vrouwen, kindjes en babies, de een na de andere. Soms word ik daar wel eens gek van hoor. Dan denk ik dat ik het makkelijker zou hebben als ik in een andere buurt zou wonen. Ik merk dat ik het ook een beetje uit de weg ga. Als er veel babietjes en zwangeren zijn op t pleintje dan ga ik niet. Dat vind ik dan weer zielig voor mijn dochtertje, want voor haar is dat natuurlijk prachtig en ik wil haar niks ontnemen. Dus ik hoop dat ik binnenkort toch die knop om kan zetten... Ook ik prent me vaak in: "onze tijd komt nog wel". Mijn droom van kindjes vlak achter elkaar qua leeftijd heb ik al losgelaten. Ik probeer nu zoveel mogelijk het voordeel te benadrukken en de leuke kanten van wat meer leeftijdverschil. En die zijn er gelukkig genoeg!! Evelien, wat dubbel inderdaad van je zoontje. Kan me voorstellen dat het soms confronterend is. Maar wel heel mooi dat ie op deze manier de ruimte krijgt om het te verwerken, op een hele positieve manier! En dat jullie meisje echt een plekje heeft in jullie gezin. Dat is heel bijzonder!! Wuppie vertellen jullie je dochtertje niet over jullie zoontje? Of hebben jullie nergens fotootjes? Dat ze weet dat ze een broertje heeft?
Overigens zijn wij ook bezig met pleegzorg. Dus de kans dat we een kindje mogen opvangen dat qua leeftijd er tussenin valt, is ook aanwezig
Lobi nee ze weet echt van niks. Ze was net 2 toen het gebeurde en had ook niet echt een hele dikke buik, kwam ook niet aan. Ze is wel meegeweest naar de vk hartje luisteren en ze wist dat er een baby in me buik zat. Ze is ook meegeweest naar de echo. Als het 3 maanden later was gebeurd had ze er wel meer van meegekregen. Ze heeft nadien nog een paar keer gezegd baby in de buik. Ik zei dan nee er zit geen baby meer in de buik, maar ze was nog te klein om door te vragen. We hebben wel foto's maar die heeft ze niet bewust gezien, alleen prongelijk toen mijn vader keek. Laatst keek ze mee met babyboom en zei ze die mevrouw is bij de dokter is ze ziek? Nee die heeft een baby in haar buik, zegt ze ik ook pakt ze haar dokter spulletjes en moest ik ook luisteren. Maar geen woord meer over dat ik ook een baby had. Ze is de laatste tijd zo bezig met wat dood is ,moeder op de crech, Foto's van mijn moeders hondje dat ik het nu ook niet wil vertellen. Mischien als we weer bij de vk zitten en ze het zich herinnerd. Mischien zwak van mij maar ik vind het ook wel fijn er niet mee geconfronteerd te worden.Als ze het vraagt, kinderen van vriendin weten het wel en die kunnen het zomaar tegen haar zeggen, dan ga ik het wel uitleggen.
Nou dan is het wel bijzonder dat ze het steeds over haar zusje heeft. Gezien de situatie zou ik het denk ik misschien dan ook niet vertellen nu. Hebben jullie verder niks staan ofzo van jullie zoontje? Zijn voetjes misschien of een kaartje? Wij vinden het juist wel fijn om dingen van haar te hebben staan en mijn dochtertje geeft t fotootje met daarop het handje van mijn eerste dochtertje iedere avond voor het slapengaan een kusje. Zo zie je maar, iedereen gaat er toch op zn eigen manier mee om.
Eigenlijk hoor ik niet thuis in dit deel van het forum maar ik kwam toevallig dit topic tegen. En ik heb de reportage met tranen in mijn ogen uitgekeken gisteren. Wat een onmenselijke beslissing om te moeten nemen . Zo oneerlijk, zo wreed. Ik weet niet wat ik in die situatie zou beslissen maar ik vond wel dat ze er heel mooi en positief mee omgingen. Weet alleen niet of ik het zou kunnen. Wat mooi dat ze hun kind toch nog drie dagen bij hen hebben mogen hebben maar wat wreed dat ze het dan toch moeten terug afgeven. Hoop dat mijn bericht niet verkeerd overkomt want merk dat ik moeite heb om alles goed neergezet te krijgen. Dikke knuffel aan iedereen die ooit in zo'n situatie gezeten heeft. Ik kan alleen maar hopen dat jullie je kleintje ooit nog eens terug zien, zoals de ouders ook zeggen in de reportage!
Jeetje zeg, ik heb gister ook maar even de aflevering van JONG gekeken, en het heeft me echt wel aan het denken gezet! Ik wil jullie maar ook alle andere ouders die dit moeten mee maken, dus ook even heel erg veel kracht en sterkte toewensen.. Ben er nu gewoon nog stil van, heb net aan vriendin ook het filmpje laten zien,, en die keek het ook al met tranen in haar ogen..