Hi Lobi, naar omstandigheden gaat het best wel, het verdriet gaat erg diep en is intens, paar dagen op, paar dagen af.. Niet leuk als je een bon krijgt van de prenatal om de blijde doos op te halen, al die confrontaties ben ik weleens zat! Maar het is heel wisselend hoe je erop reageerd.. Vind het onbegrip van de omgeving wel zwaarder worden, dat men niet meer vraagt hoe of het gaat.. Hoe gaat het met jou? Las dat jullie pleegzorg overwegen? Groetjes Evelien
Vlinder Evelien ik herken je verhaal. Ook in mijn omgeving vragen ze niet meer naar Tigo. Soms denk ik, zijn ze hem vergeten of durven ze het niet???? Dit vind ik erg jammer.
Ben nu nog maar drie maanden verder, en voel me bijna bezwaard om de naam van onze dochter te gebruiken, onze Lieke, "alsof" het verhaal nu maar klaar moet zijn.. Ik probeer me er niet teveel door te laten beinvloeden.. de buitenwereld kan makkelijk haar mening vormen, die voelen niet wat wij voelen. Men begrijpt niet dat het juist nu, moeilijker wordt.. wanneer ze het niet meer over onze kindjes hebben...Tigo hoort bij jullie leven! Hier een heel mooi gedicht; I thought of you and closed my eyes And prayed to God today I asked "What makes a mother?" And I know I heard him say A mother has a baby This we know is true But, God, can you be a mother When your baby's not with you? Yes, you can he replied With confidence in his voice I give many women babies When they leave it is not their choice Some I send for a lifetime And others for the day And some I send to feel your womb But there's no need to stay. I just don't understand this God I want my baby here He took a breath and cleared his throat And then I saw a tear I wish I could show you What your child is doing today If you could see your child smile With other children and say "We go to earth to learn our lessons of love and life and fear My mommy loved me so much I got to come straight here I feel so lucky to have a mom who had so much love for me I learned my lessons very quickly My mommy set me free. I miss my mommy oh so much But I visit her each day When she goes to sleep On her pillows where I lay I stroke her hair and kiss her cheek And whisper in her ear Mommy don't be sad today I'm your baby and I am here" So you see my dear sweet one Your children are okay Your babies are here in my home And this is where they'll stay They'll wait for you with me Until your lessons are through And on the day you come home they'll be at the gates for you So now you see What makes a mother It's the feeling in your heart It's the love you had so much of Right from the very start Though some on earth May not realize Until their time is done Remember all the love you have And know that you are A Special Mom.
Evelien en Lucenda, heel herkenbaar dat mensen je kindje niet meer (be)noemen. Alsof de tijd het je doet vergeten, maar dat zal nooit gebeuren. Gelukkig in mijn omgeving ook mensen bij wie ik wel terecht kan, mocht dat nodig zijn. Ook schrijf ik altijd haar naam onder een kaartje, voor kerst of bijvoorbeeld verjaardag. De laatste tijd teken ik overigens een vlindertje erbij. Ik hield ook een vlindersite bij van/voor mijn meisje. Daar konden mensen lezen hoe het met me ging en hoe ik ermee omging, dat vond ik ook wel fijn! Ik kreeg de blije doos thuisgestuurd van de verzekering, nadat ik m 2 keer had opgezegd. Dat soot confrontaties zijn zo onnodig en zo pijnlijk... Prachtig gedicht Evelien!
Lobi, bedankt voor jouw reactie. Ik vind het zelf moeilijk om de naam van onze zoon onder een kaartje te zetten. Wil het wel graag, maar durf niet goed. Ik ben bang voor de reacties van anderen.
Als ik eerlijk ben interesseert het me niet zoveel. Het zal best dat er mensen zijn die het raar vinden. Maar het is onze dochter en voor mijn gevoel hoort ze er helemaal bij! Dus meid, als je graag wilt, gewoon doen hoor! Misschien dat mensen dan ook door hebben dat Tigo* bij jullie hoort en dat er zeker over hem gesproken mag worden!
Weet je, als ik een kaartje schrijf, dan klopt het gewoonweg niet als ik Lieke* niet benoem. Het verschilt dan nog weleens per situatie, of ik twijfel, maar ik zet haar er wel bij op.. Misschien is het wel zo, dat als ik ons kindje ook niet meer benoem, mensen ervanuit gaan dat zij het ook niet hoeven, dat ik er moeite mee zou hebben, telkens geconfronteerd te worden.. Dat is niet zo, ik straal helemaal op als ik haar naam zie staan, het is het enige wat we hebben!!! Linda, ik denk dat als je Tigo* telkens benoemt op een kaartje, zeker als je dochtertje er ook bij op staat, je er zelf op den duur niet meer zo bij stil staat, maar dat hij er bij hoort.. Ik heb een familielid die hun eerste kindje bij de geboorte hebben verloren, inmiddels zijn er twee kindjes bij gekomen, als ik hun namen zie staan, dan klopt het niet dat de oudste er niet bij vermeld wordt.. Ik kreeg laatst ook al een reactie, ach dat veranderd straks wel met de tijd, dan hoef je niet zo nodig meer haar naam erbij te zetten, want ik had mijn teijfel ook uitgesproken, zo van, het is nu nog zo vers... Alsof dat gaat veranderen? Doen wat voor jou goed voelt, ik teken ook weleens een vlindertje erbij... zag dat jij Lobi dat ook doet Groetjes Evelien
Vlinderevelien, herkenbaar dat soort opmerkingen. Als iemand aan mij vraagt hoeveel kinderen ik heb, zeg ik altijd 2. Dan leg ik uit dat ons eerste dochtertje overleden is/niet bij ons mocht blijven. Of met andere woorden, maar iig vertel ik wel over haar. Mijn vader zei "ja dat doe je nu nog, maar straks niet meer". Vond dat zo'n idiote opmerking, tuurlijk zal ik altijd ons eerste meisje noemen en benoemen, zij hoort erbij! En inderdaad, ik teken ook wel eens een vlindertje. Staat heel lief vind ik en mensen weten toch wel wat ik ermee bedoel!
@vlinderevelien, Wat een mooi gedicht! Wat namen betreft... Een familielid wil haar kind de naam geven die wij ons kindje hebben gegeven, omdat zij deze al hadden. Heb hier zoveel moeite mee!
Herkenbaar. Een kennis van mij belde ons na een week of 12 op dat zij hun 2e dochtertje net zo gingen noemen als ons meisje. ik had daar erg veel moeite mee. Maar het was een kennis en geen vriendin ofzo, dus ik heb er niks van gezegd. Als het een familielid zou zijn, zou ik er ZEKER iets van zeggen. Hebben jullie veel contact? Ik begrijp niet dat mensen dit niet begrijpen en dezelfde naam willen gebruiken. Zouden ze ook de naam gebruiken als jullie kindje wel levend en gezond geboren was? Succes hoor, ik zou er dus zeker iets van zeggen!
@lobi, Dat is dus echt iets wat ik niet durf, kan ik echt niet over hebben. Ik barst al in tranen uit als ik erover nadenk! Nou ja, ik zal ze hierna denk ik ontwijken. Ik kan het kindje echt niet zien. Ons kindje zou even oud zijn. Het is dan ook nog familie en draagt dezelfde naam.
Belly meis, ik snap het. Maar wat als je in tranen uitbarst, dat maakt toch niet uit? Ze zullen hoogstens zien hoe diep het je raakt en wellicht beseffen dat het echt niet kan, hun kindje dezelfde naam geven. Ik zou er ook echt helemaal van ondersteboven zijn. Heb me net even voorgesteld hoe ik het zou vinden als iemand uit mijn familie zoiets zou doen. Ik zou naast heel erg boos ook heel erg verdrietig zijn dat ze niet beseffen dat dit echt niet kan! Als je het te moeilijk vindt, kan je dan niet vragen of je man of (schoon)moeder het met ze bespreekt?
Dank je Lobi! Blech zit weer lekker in een dipje! Ik zal idd 's kijken of we het erover kunnen hebben. Alleen weet ik wel dat ik dat niet kan.
Dan zou ik het met je man bespreken wat het beste is om te doen. Een naam is voor altijd en op die manier zal je altijd zo geconfronteerd worden. Succes meid!
Belly, ik breek even in want alleen het idee dat iemand in mijn familie de naam van mijn dochter zou hergebruiken maakt dat ik tranen in mijn ogen krijg. Als je het niet durft te zeggen, kun je het misschien in een brief opschrijven en die bezorgen. Ik vind het echt respectloos dat ze op het idee komen. Soms heb je nou eenmaal de pech dat de door jouw verkozen naam al in gebruik is, dan kies je een andere, zo werkt dat. Ik heb eerder gehoord van een moeder met een overleden kindje die hetzelfde overkwam met zogenaamde vrienden, je bent echt niet de enige die hier heel veel moeite mee heeft.
Berte dank je wel voor de bijval! Ik sluit me helemaal aan bij jouw woorden! En inderdaad, een brief schrijven is wellicht ook een optie.
Bedankt Berte en Lobi, Zit er echt even helemaal doorheen. Het ging weer net wat beter, balen dus. Ben blij het even met jullie te kunnen bespreken! En te horen hoe jullie erover denken. X
Wie is het eigenlijk in je familie? Van je eigen kant (en wat zegt dan bijv je moeder erover) of van je man's kant (en hoe reageert hij er dan op?) Echt hoor meis, dit kan echt niet! Heel veel sterkte!
Belly, ik zit vol ongeloof hier mee te lezen onbegrijpelijk vind ik het! Ik kan me best voorstellen dat je hierdoor in een dip terecht komt, dat is ook zo'n strijd die je voor je kiezen krijgt... en daar is gewoonweg geen energie voor! Je hebt al je energie nodig om het verlies van jullie zoontje te verwerken, ik herken het ook, het gaat op dit moment weer even lekker, maar kan gauw uit het veld geslagen zijn... Maar echt deze situatie waar je in zit is onbegrijpelijk! Jullie kindje draagt deze naam al! Daar zit zoveel emotie aan verbonden, voor nu, voor altijd... Je familieleden gaan geheel voorbij aan jouw verdriet, en ook nog eens aan het overlijden van jullie kind voorbij.. wat een pijn, we voelen hier allemaal met je mee, meid.. Niet alles mag toch ten koste gaan van de naam? Ik begrijp dat jij je machteloos voelt, maar idd zoals hierboven ook als optie is meegegeven, een brief (maakt niets uit wat zij hiervan vinden) of je man die het wel kan aangeven... In ieder geval, neem het jezelf niet kwalijk dat je het er moeilijk mee hebt, pfff heb er verder ook geen woorden voor... Wens je heel veel sterkte en kracht toe! Groetjes Evelien