Een paar vragen

Hallo,

Ik heb een paar vragen die me al een aantal dagen door het hoofd spoken. Ik maak me niet zorgen, maar vraag me toch dingen af.

Mijn zoontje is vandaag 3 weken. Toen hij 1,5 week was werd hij onrustig met drinken, mijn tepels werden in eens weer erg pijnlijk en op een gegeven moment na het voeden vooral in mijn rechterborst begon het erg zeer te doen. Toen ook nog bleek dat hij uitslag op zijn tong had was de oorzaak snel duidelijk. Spruw. We hebben medicijnen gehad van de huisarts, en hoewel er nu (de kuur is al klaar sinds eergisteren) nog wel een wat witte waas op zijn tongetje zit lijkt het allemaal weer okee.

Alleen het volgende. Het aanhappen doet bij mij nog steeds pijn, wanneer zou dat over moeten zijn?? Hij hapt goed aan, hoewel hij niet altijd voldoen tepelhof in zijn mond kan krijgen, maar ik heb ook een grote tepelhof en soms zijn mijn borsten behoorlijk gevuld waardoor het niet goed lukt. Ik laat hem dan vaak opnieuw aanhappen, en omdat hij de tsr op gang heeft gebracht spuit er na het losmaken altijd een hele straal al uit, die vang ik dan op met een doekje. Als dat minder wordt golft het er nog wat uit, en dan als dat ook minder wordt leg ik hem weer aan. In die tijd (misschien een minuutje, of 2) wordt hij over het algemeen ongeduldig, soms zelfs boos. Maar vaak is het aanhappen daarna een stuk minder pijnlijk.
Als ik thuis ben voed ik sinds dit weekend ook lekker onderuit gezakt op de bank en hem plat op zijn buikje bovenop mijn buik zoals ze omschrijven bij biological nursing op de borstvoeding.com. Ik heb dit gaan lezen en vervolgens ben ik het gaan toepassen omdat ze omschrijven dat dit soms voor vrouwen resulteert in wel pijnloos voeden, en omdat ik gewoon graag onderuit hang op de bank .
Het voelt beter voor mij, en ik vind het bijzonder prettig om op die manier te voeden. Maar het lost het niet helemaal op. Wel gaat het aanhappen stukken beter en is het over het algemeen veel minder pijnlijk.
Maar, soms na afloop, of aan het eind van een voeding, denk ik dat hij zijn kaakjes op elkaar zet ofzo, het gevolg is dat als hij klaar is, mijn tepel en soms mijn borst brand, en mijn tepel zelf (het midden zeg maar, waar de melk uit komt) is dan helemaal wit. Ik dacht eerst dat dit bij de spruw hoorde, maar het gebeurt nog steeds, en verder hebben we geen last van de spruw. Wat zou dit kunnen zijn en is er wat aan te doen?
Ook is trouwens, als het bijna voedingstijd is en ik voel wat melk toeschieten zonder dat hij nog komt, het toeschieten een bijna pijnlijk gevoel. Voelt heel apart, heb ik misschien gewoon hele gevoelige tepels?? of is er wat anders aan de hand?

Dan nog het volgende. Vanaf dat de borstvoeding wat goed liep (hij was gelig en suffig en kwam niet altijd of was niet wakker genoeg om te drinken, dus hebben we gekolfd en met een lepeltje bijgevoerd) ben ik op een gegeven moment op het advies van de kraamzorg 1 borst gaan voeden omdat hij mijn borsten niet helemaal leeg drinkt. Vaak kan ik na afloop nog steeds met de hand wat melk uit mijn borst krijgen. En soms zelfs zo dat er alsnog een straaltje uit spuit. Dus de routine was, drinken tot hij losliet of echt sliep. Dan luier verschonen en dezelfde borst nog een keer aanbieden.

Sinds afgelopen weekend is hij echter enorm onrustig. Hij clusterde 's avonds voor de nacht, maar sinds het weekend wilde hij elke ochtend om het uur wel drinken. Heel vermoeiend, en hij is dan ook compleet ontroostbaar. Ook kom ik dan niet aan mijn dochter toe die bijna 2 is en ook haar aandacht nodig heeft. Kortom, de regelmaat was ver te zoeken afgelopen dagen. Ook begon hij ineens aan te geven aan 1 borst niet meer genoeg te hebben. Zit soms wel 1,5 uur met hem aan de borst. Eerst de ene dik een half uur, omdat hij hem niet leeg drinkt, en vervolgens de andere nog eens.

Nu kwam mijn moeder gisteren met een "verklaring" en ik ben benieuwd of dit zo kan zijn. Afgelopen donderdag is mijn grootmoeder overleden. We hebben er al zo lang "rekening" mee gehouden dat dit kon gebeuren (de afgelopen 3 a 4 jaar regelmatig telefoontjes gehad dat het niet goed meer met haar ging en dan knapte ze toch weer op), dat op een gegeven moment ga je er vanuit dat ze er wel weer bovenop komt. Maar dit keer dus niet en dat maakte het toch nog onverwacht. Gisteren hebben we de begrafenis gehad, en vreemd genoeg, niet echt clustergedrag van hem gehad. Alleen na afloop bij mijn ouders thuis dat hij na 2 borsten (moet zeggen dat ik hem toen na het verschonen van de luier gelijk de andere borst heb geboden) nog meer wilde na een half uurtje soezen......Maar ik vertelde mijn moeder over de afgelopen dagen. En die gaf aan dat mijn verdriet (hoewel ik niet hele dagen heb lopen huilen ofzo, ze zou volgende week namelijk 91 worden en het is beter voor haar zo, het is goed zo) er voor kon zorgen dat mijn productie tijdelijk wat minder was. Dat mijn zoontje het aanvoelt en daardoor misschien wat onrustiger drinkt etc. Ze vertelde dit te hebben gehad met mijn zus toen er bij haar een naaste overleed. Mijn zus wilde toen om het uur wel drinken, net als mijn zoontje nu. Zou dit een verklaring kunnen zijn?? Vannacht heeft hij namelijk weer uit 1 borst gedronken, beide voedingen.....sterker nog, hij heeft gedronken, luier verschoond, en daarna hoefde hij gewoon echt niet meer. Hield zijn lippen stijf op elkaar. En hij zit nu al bijna op 4 uur en hij slaapt nog heerlijk (merk wel aan hem dat hij aan het wakker worden is trouwens).

Stel nou dat dit niets met het hele gedoe te maken heeft. Hoe krijg ik het dan voor elkaar dat hij wel weer wat "normaler" gaat drinken, is het dan gewoon een kwestie van, het is nu klaar, meer krijg je niet (ben bang dat mijn tepels eraan gaan, en het is al zo gevoelig) dan moet je maar leren sneller te drinken?? Of misschien toch 1 borst, luier, andere borst zonder dat hij de 1e borst leegdrinkt??

Sorry voor mijn behoorlijk lange verhaal, maar heb vannacht besloten dat ik het toch maar eens aan iemand voor moest leggen, en wilde niet de huisarts bellen die heb ik voor de spruw al wel vaak genoeg aan de lijn gehad

Alvast bedankt voor je tijd!

Groetjes

 

Hallo,

mag ik aangeven dat ik het erg jammer vind dat er van jullie uit erg weinig gereageerd wordt? Ik snap dat jullie dit vrijwillig doen en in jullie vrije tijd, en ook dat je niet a la mimute reactie krijgt, maar zoveel vragen komen er niet bij elke dag.

Ondertussen ben ik vannacht voor de zoveelste nacht weer, al dik ander half uur aan het voeden. Gisternacht was het 2,5 uur voor hij tevreden was en weer sliep.
Ben net voor de tweede keer in een uur in huilen uitgebarsten. Het zal ongetwijfeld hormonaal zijn, maar ik weet het even niet meer. Ik wil heel graag slagen met de bv, bij mijn dochter is het niet gelukt, maar zo wordt het wel erg lastig om te genieten.
Een voeding duurt momenteel minstens een uur, zo'n 1 a 2 op een dag gaan goed, meestal zijn dat die op de middag. 's nachts en 's ochtends zijn een ramp. Hij is dan heel onrustig, hapt niet goed aan en laat ook steeds weer los. Hij ligt dan te wurmen en te kreunen, wordt boos of als hij wel beet heeft gooit hij zijn hoofd achterover. Ook wil hi

 

(Sorry mijn mobiel kort het bericht in)

ook wil hij regelmatig in slaap vallen om vervolgens 10 min. later weer volop te zoeken. Zowel voor hem als voor mij erg frustrerend en ik weet niet wat het probleem is, omdat het 's middags wel goed gaat.....

 

Ik heb ondertussen al zelf een lactatiekundige ingeschakeld.