Mijn dochter is hoog gevoelig en heeft een zeer sterke eigen wil. Het is bij haar elke dag een achtbaan van gevoelens en gaat voortdurend de strijd met ons aan. Dit legt erg veel druk op ons gezin. Heeft er iemand tips om hiermee om te gaan?
Onze uk is ook hooggevoelig, constant grenzen opzoeken, een bezig bijtje, erg onderzoekend, constant weerwoord altijd een ja maar. Bij ons gaat het niet volgens kij niey om het strong willed. Hij heeft een ontwikkelingsvoorsprong en de kenmerken die strong willed kinderen hebben komen aardig overeen met een kind die een ontwikkelingsvoorsprong hebben. Wij hebben het boek het hoogsensitieve kind elaine aron. Daar staan handvaten in om je kind beter te begrijpen. Zelf geven we veel dingen vantevoren aan wat en wanneer we wat gaan doen en wat ik verwacht. Hij weet graag de dingen vantevoren en dat geeft rust. Hoe doet ze het op school? Heeft ze daar ook last van dat ze hooggevoelig is of komt dat allemaal tot uiting thuis? Neemt ze zelf rust of moet je die rust zelf inzetten? Heeft ze de moeilijke momenten vooral na schooltijd of juist ook in het weekend?
Hier ook zo eentje thuis (nou eigenlijk 2, maar met de oudste gaat het al veel beter). Soms is het gewoon heel erg moeilijk. wij doen het net zoals owly aangeeft. We hebben nu thuis ook een planbord, dat helpt hem goed. Hij weet graag wat er te gebeuren staat.
Ik heb toevallig net boek gelezen van Janneke van Olphen over dit onderwerp. Was weer eens een andere manier van kijken naar jezelf, je kind en interactie. Ik vond het wel verhelderend. Mijn jongste zit in de hooggevoelige/strong willed hoek. Als je veel strijd hebt, kan zinvol zijn om kritisch te kijken waar je strijd over hebt en of dat de strijd wel waard is. Misschien kun je je kind toch meer autonomie geven, meer keuzevrijheid. Pick your battles. Je kunt ook kritisch kijken hoe je zelf reageert op de strijd. Raak je zelf ook verhit, bestrijd je vuur met vuur? Door zelf heel rustig te blijven en vooral heel concreet te benoemen wat je verwacht kan het vuur bij je kind weer een beetje zakken. Het kan ook helpen om dezelfde boodschap telkens rustig in dezelfde bewoordingen te herhalen. Onwrikbaar en onveranderlijk zijn als een 'stenen muur' kan geruststellend zijn voor je kind. Ook goed opletten dat je boodschap geeft op een moment dat een kind de boodschap kan ontvangen (dat is meestal niet in een flinke huil- of driftbui...). Bedenk dat achter strijd ook onzekerheid en angst kan zitten. Vooral als verwachtingen niet duidelijk zijn, niet weten waar ze aan toe zijn, geen duidelijkheid en voorspelbaarheid hebben, dan kunnen ze makkelijk hun hakken in het zand zetten. Bekijk kritisch of je op een strijdmoment te maken hebt met onderliggende onduidelijkheid of onzekerheid, die je wellicht met meer voorbereiding, aankondiging e.d. kunt ondervangen. En bedenk dat als het hoofdje (emmertje) vol is, het makkelijk overstromen is. Kijk dus ook kritisch naar de prikkels/spanningen. Zijn die er teveel, krijgt je kind wel voldoende gelegenheid om te ontladen? Kun je je kind wellicht hierbij helpen? (ik zet mijn kinderen bijvoorbeeld graag in bad als het bar en boos is, in hun eentje spelen in water geeft merkbaar meer ontspanning) Misschien kan er op dat vlak op school ook het een of ander worden aangepast. En dan nog vind ik het een hele kluif, dat opvoeden ... Succes!
Hier ook een hooggevoelig jongetje van 5 jaar. Ik let op de volgende dingen bij mijn zoontje: - voorbereiden wanneer we ergens naar toe gaan, zo'n 1a2 uur ervoor (niet te lang van tevoren, want dan denkt hij er te veel over na en zijn er wel 10 beren op de weg). - iedere avond douchen, zodat hij alle spanningen/prikkels van zich af kan spoelen (letterlijk). - bij spannende gebeurtenissen (verjaardag, Sinterklaas, vakantie) maak ik een kalender. Dit geeft hem overzicht en houvast. - wanneer hij uit school komt altijd even ontspannen (hij kan zelf aangeven wat hij nodig heeft om te ontspannen). - tijdens het avond eten/voor het naar bed gaan de dag doornemen. Wat is er allemaal gebeurd/zijn er nog dingen die hem dwars zitten. Zo ja, dan praten we daarover. - niet te veel activiteiten op 1 dag plannen. Of bijv na een dagje Efteling de dag erna rustig dagje thuis. - consequent en duidelijk zijn, dat wil hier zeggen wanneer hij niet doet wat ik vraag tel ik tot drie, niet luisteren is naar de gang (vaak gaat hij uit zichzelf al) - niet overal de strijd over aan gaan, alleen echt belangrijke dingen. - hem het gevoel geven dat hij mee mag denken/beslissen met dingetjes, hem serieus nemen. - als ik iets gedaan wil hebben zeg ik vaak dat ik nog op zoek ben naar een goed/sterk hulpje, waarna hij zich vaak vrijwillig aanbied - soms doe ik s avonds kindermeditatie met hem. - en verder heel veel uitleggen, waarom iets moet of belangrijk is. Ik merk dat zodra de reden waarom hij iets moet doen duidelijk voor hem is hij veel makkelijker mee kan gaan in wat je van hem vraagt (ipv te zeggen omdat het moet of je moet gewoon luisteren). Ehm... En er zullen vast nog wel meer dingetjes zijn. Die voor ons inmiddels zo vanzelfsprekend zijn geworden
Mijn jongste hooggevoelig, maar prikkelvermijdend en herken ik het dus niet. Er lijken wel veel meer strong willed kinderen te zijn.
Kache, wat mooi omschreven! Ik gebruik dat beeld van een stenen muur voor mezelf als het vuur bij 1 van de kinderen op laait. Vooral mijn oudste heeft een gevoelig karakter en raakt snel overprikkeld. Ze is nu 9, maar toen ze peuter was . Wow, die autonomie! Waar het om gaat is zelf rustig te blijven. Om, inderdaad zoals Kache zegt, dezelfde boodschap te herhalen. Geef autonomie waar kan, maar altijd binnen grenzen. En die grenzen herhaal je rustig en neutraal. Als je gedrag niet wilt geef je het aan en benoem je daarbij het gevolg van het gedrag. Daarna geef je aan haar weer de keuze. Bijvoorbeeld: Zoontje heeft een appel in zijn hand en wil voorop het fietszadeltje van mijn fiets zitten. Dat mag niet van mij, hij kan zich dan niet vasthouden. Aan hem de keuze: Of voorop zonder appel of achterop met. Het mag allebei: aan hem de keuze binnen mijn grenzen van veiligheid. Als hij niet kiest, kies ik voor hem. Dat zeg ik hem ook. Probeer gevoelens te verwoorden voor haar. In de -ik vorm als het om feitelijk gedrag is. En -Jevorm als het om gevoelens gaat. Je vind het spannend... je wil graag spelen met ... En daarop verder. Probeer haar eens te volgen en te begrijpen vanuit haar perspectief en erop die manier op te reageren. Dan blijf je gevoelsmatig dichtbij haar en dat helpt zeker!
Wat ik vooral heel moeilijk vind is omgaan met reacties van andere mensen. Hier op het forum ook. Wij kiezen bewust voor pick your battles, maar niet iedereen kan dat begrijpen. Mijn zoontje is daardoor wel eens in zijn pyamabroek naar school geweest. Zijn juf gaf ons daar een compliment voor gelukkig, maar andere mensen doen net alsof je je kind niet op kan voeden. Hoe gaan jullie daarmee om? Een oor in, andere oor uit of toch een andere strategie. Uitleggen lukt toch niet is mijn ervaring inmiddels.
Ik denk dat mijn oudste ook hooggevoelig is. Maar hoe weet je dat zeker? Ze voldoet aan veel kenmerken, maar kan ook karakter of leeftijd zijn. Ik zie hier veel mensen schrijven: "mijn kind IS hooggevoelig". Hebben jullie dat laten testen of vaststellen of wat? Oprechte interesse hoor! En strong-willed....dat is ze ook. Wat ik doe en wat helpt is; - haar laten kiezen waar mogelijk (met name met kleding wordt het anders nog wel eens een strijd) - overprikkeling vermijden (bijvoorbeeld winkelen gaat max een half uur goed, daarna is ze volledig overprikkeld en onhandelbaar dus dan gaan we gauw naar huis) - zoveel mogelijk structuur (op tijd op bed etc) - veel uitleggen waarom iets niet mag of kan
Hier niet laten testen, maar ik denk dat ik het zelf ook ben, ik herken gewoon alles uit de beelden en herken dat ook van mijn oudste en jongste.
ik ben nu bezig met dit boek te lezen: http://www.scrivomedia.nl/Het-hooggevoelige-kind-met-een-sterke-wil
Hooggevoeligheid is iets dat je helaaa nog niet kan laten diagnostiseren. Het is niet vastgelegd in de DSM. (Voor zover ik nu weet) Hooggevoeligheid heeft wel veel raakvlakken met een aantal dingen die wel in de DSM vastgelegd zijn. Als je dus denkt dat er iets meer achter zit zou ik echt een verwijzing vragen naar een psycholoog. Ik heb ook altijd gedacht dat mijn oudste wat gevoeliger was dan anderen en nu blijkt er toch wel wat meer achter te zitten. Het overlapt wel wat met hooggevoeligheid maar het gaat verder en behoeft dus ook andere en meer begeleiding.
Klopt, dat weet ik. Maar ik wilde alleen benadrukken dat als je als ouder rekening houdt met het gevoelige en nog blijft er iets knagen dat je dan evt verder moet kijken.
Aiden is ook hooggevoelig (dat is ook geconstateerd door een kinderpsycholoog van de jeugdhulpverlening die wij zelf om advies hebben gevraagd). Hij ervaart geuren en smaken heel intens, net als geluiden. Dit heeft tot gevolg dat hij een zeer selectieve eter is waar wij nu hulp voor hebben. Wij doen het merendeel van wat Venne heeft opgeschreven. Verder hebben wij het boek "Wegwijs in hooggevoeligheid" van Gerarda van der Veen. Overigens vermoed ik dat ik zelf ook hooggevoelig ben. Het is voor mij allemaal zeer herkenbaar.
Hooggevoeligheid heeft wel alles te maken met hoe prikkels verwerkt worden en kan daarom wel raakvlakken hebben met een prikkelverwerkingstoornis..... Maar goed, ik denk zelf niet dat er bij onze dochter sprake is van een onderliggend probleem. Ze functioneert verder prima, met name op school. Zelf kan ik erg veel last hebben van geluid. Soms komt dat gewoon keihard binnen waardoor ik het gevoel heb gek te worden. Vooral als er 4 geluiden door elkaar gaan.... dat had ik als kind helemaal niet, best gek. Dochter kon als baby enorm schrikken van harde geluiden en vroeg als dreumes/peuter altijd of de tv zachter mocht... nu heeft ze dat niet meer. De jongste is een heel ander kind maar zuigt juist alle prikkels op. Waar hij thuis de hele dag het hoogste woord voert, zegt hij op de peuterspeelzaal bijna niks (maar pikt ondertussen wel alles op).
Of mijn oudste hoogsensitief is weet ik niet sommige dingen zou ik zeggen wel andere niet...maar...strong willed...absoluut! @suus1983 Mijn kind zou dus ook in pyama naar school gaan, als mensen er commentaar op hebben is dat niet mijn probleem. Dus hier gaat het vaak ene oor in andere uit. Ik denk dat veel mensen niet goed snappen hoe een strong willed kind werkt (wijzelf incl.) en hoe een strijdt je iedere dag kunt hebben. Dat je daar als ouder geen zin (meer)in hebt. Ik heb 2 jongens met totaal verschillend karakter. Als ik 2x het karakter van de jongste had gehad dan zou ik jullie als ouders ook niet begrijpen. Mijn jongste kun je namelijk wel makkelijk een ander richting in sturen, wel laten aankleden, wel zijn bord leeg laten eten, voor of achter op de fiets zetten. Bij de oudste is er altijd een weerwoord, altijd zoekt hij de grens op (of mijn grens). Als hij iets anders heeft bedacht dan gaat het echt niet zonder problemen/gezeur op onze manier gebeuren. En zolang dit geen onveilige dingen zijn, gaan veel dingen bij ons ook gewoon zoals de oudste wil. Of we moeten van te voren duidelijke afspraken maken, dan kan hij zich er ook aan houden. Wij gaan dus veel mee in de ideen van mijn oudste, het gevecht gaan we alleen aan als het echt nodig is. Proberen hem wel te sturen door duidelijk afspraken te maken en vooraf te vertellen wat we gaan doen. Hij is ook blij met structuur. Wil graag een vaste dag indeling, zoals bijv op het kinderdagverblijf. Ook veel praten, vragen wat hij wil, hoe hij iets denkt te gaan doen, of wat hij bedoelt kan veel helpen bij ons. Soms snappen we niet waarom hij opeens boos is. Maar als we doorvragen komt het antwoord meestal wel. Toen hij nog niet goed kon praten, had hij verschrikkelijke driftbuien. Ondertussen niet meer omdat hij dingen kan uitleggen. Ik merk dat wij er ondertussen ook beter mee om kunnen gaan. (De oudste is nu 4) Ik heb het boek van eva bronsveld gelezen, temperament volle kinderen. Daar staan ook wel tips in.
Helemaal herkenbaar. Ik heb dat boek idd ook gelezen. Mijn jongste is net 5 en nu gaat het idd iets makkelijker omdat hij kan praten en zichzelf duidelijk kan maken.