Heel lang geleden dat ik hier heb geschreven...maar wil op deze manier ook ons verlies hoe klein het ook was hier met jullie delen... 4 jaar lange jaren wachten op een wonder....en toen was ze er inene in 2007...spontaan...terwijl de medische wetenschap had bewezen dat ik slechts voor 1% kans had op een spontane zwangerschap...Maar onze Indy heeft laten zien dat moeder natuur sterker is dan de wetenschap. 3 jaar later begon t toch wel weer te kriebelen....in mei '10 gestopt met de pil...geen zh gebeuren meer...we hadden allebei zoiets van...als t komt dan komt t.... En ja hoor...nog geen jaar na stoppen met de pil....zwanger!! Meteen voor echo met 5 weken en lieffie zat op de goede plek...Een week lang precies in een roes geleefd, van blijdschap en vol emoties..Toen in het weekend van 12 februari begon het...bruin bloed verlies...dat in de nacht overging in rood bloedverlies, gepaard met flinke krampen. Volgende dag contact gehad met vk, maakte zich niet ongerust, zolang er geen stolsels in zaten...Maar je kent je lichaam het beste en ergens weet je het al...Toch mocht ik die dinsdag nog voor een echo...en bleek..het zat er nog...leek zelf iets gegroeid.. Ik zag het iets positiever in, maar daar kwam na afgelopen vrijdag snel een einde aan... Op deze derde echo bleek dat mijn baarmoeder al zo goed als schoon was...Boyke* was noet meer.... Na 7 weken blijdschap, emotie.....voel ik me nu leeg....Zo jammer...dromen, fantaseren over een broertje of zusje voor Indy....maar we weten dat het mogelijk is nog steeds...en daar houden we ons aan vast... Maar voor nu even rust.... Voor alle meiden die hetzelfde hebben meegemaakt...heel veel sterkte! Al was het nog maar zo klein...het zal altijd een speciaal plekje hebben in je hart... Liefs Nollie
Lieve lieve Nollie, Wat afschuwelijk meid! Heel veel sterkte met dit verlies. Wat een verdriet! Waarom had ik al het gevoel dat je zwanger was...? Elmo
Sterkte meid, en je weet mijn nummer om een keer af te spreken he..... offe ik bel je wel een keer spreken we af even live bijkletsen..... kussie.
Heel veel sterkte! Zoals je misschien wel gezien hebt bij de vlinders tot 16 weken, hebben wij heel recent ook met 7 weken ons kleintje verloren, dus ik weet hoe heftig het is. Leef met je mee meid.