Helaas is dit de plek waar ik mijn verhaal doe. Op 3 december mocht ik voor mijn eerste IUI-behandeling in het traject om BAM-mam te worden. Ik had niet verwacht dat ik op 18 december een positieve test in handen had, het was een licht streepje, maar een streepje is een streepje is mij gezegd dus dit was het mooiste kerstcadeautje wat ik mij kon wensen. Op 21 december nog maar een test gedaan en het streepje werd duidelijker, dus ik zat echt op een roze wolk. Helaas was dit van korte duur want vanaf 22 december kreeg last van licht bloedverlies, gebeld met de huisarts en het ziekenhuis, ik kreeg te horen dat ik me geen zorgen moest maken en dat dit heel normaal kon zijn. Ik moest maar afwachten, en me inschrijven bij de verloskundige. Dit heb ik gedaan en daar werd ook verteld dat ik mocht afwachten en wanneer ik moest bellen. Ik kreeg een afspraak op 14 januari, de dag dat ik precies 8 weken zwanger zou zijn. Op 10 januari kreeg ik 's avonds meer last van bloedverlies en in de nacht van 11 op 12 januari werd het zo erg dat ik naar mijn mening een miskraam had. Omdat ik verder geen last had, heb ik de afspraak van 14 januari bij de verloskundige afgewacht. Toen ik daar was is er een echo gemaakt, en bleek dat het inderdaad een miskraam was en dat ik het vruchtje al kwijt was, mijn baarmoeder moest alleen nog wat opgebouwd slijmvlies kwijt. Op 21 januari zou ik door de verloskundige gebeld worden om te vragen hoe het met mij ging. Ik bleef fors bloedverlies houden, en op 20 januari kwam daar een lichte verhoging bij, dus toen heb ik gebeld met de verloskundige. Ik bleek een grensgeval te zijn, ik zou maar 2 paracetamol innemen en over 4 uur weer mijn temperatuur opnemen, die was gezakt. De volgende dag belde de verloskundige mij, zoals afgeproken was, zelf. Na mijn verhaal heeft ze toch maar de gynaecoloog gebeld, daar kon ik dezelfde middag al terecht. Helaas bleek daar op de echo, dat ik de complete zwangerschap nog bij mij droeg, ik was alleen veel bloed en stolsels verloren. Er werd gelijk een o.k. geregeld voor de volgende ochtend zodat ik gecurretteerd kon worden. Dat is dus afgelopen woensdag gebeurd. Het is een heel verhaal geworden. Ook wil dit dit gedichtje met jullie delen. Mijn lieve kleine mensje Waarom nou toch? Voor mij was je mijn allerliefste wensje Ik was zo blij met jou Maar nu... Nu sta ik in de kou Mijn hart doet pijn Omdat jij nooit hier bij mij zult zijn Ook al was je nog maar heel klein Er zal altijd voor jou een plekje in mijn hart zijn...