Afscheid nemen makkelijker maken (KDV)

Idd niet te lang afscheid nemen. Dan maak je het voor jullie allebei extra moeilijk. Als hij zich vastklampt, geef je hem gewoon aan de leidster. Dan kan deze troosten en mee uitzwaaien.

 

Ik herken het wel. En mijn zoontje gaat al vanaf dat hij 3 maanden is naar het KDV. Eerste periode natuurlijk niets aan de hand. Toen een poosje huilen. Toen weer poosje niks. En nu sinds 3 weken steeds gehuild. Zodra ik hem neerzet huilen, als ik hem overgeef etc. En vandaag ineens weer niet.

Ik doe het altijd heel kort. Ik kom binnen, heb hem op mijn arm, praat even met de leidster. Zet hem neer (of geef hem over) en ik zeg dag schat, kus, zwaai, doei en ik loop weg. En ja dan hoor ik hem soms achter mij huilen en dan denk ik ''oei'' maar dan laat ik het ook weer afglijden. Omdat ik wéét dat hij een minuut later al de vissen aan het voeden is en lekker aan het spelen is

 

Hier is het 'afscheid' zelf ook altijd vrij kort... Ik kom binnen, met dochter op de arm. Kijken samen even rustig rond en maak een praatje met de juffies van de dag, geef haar over aan juffie, dikke zoen en dan ga ik!

 

Heel herkenbaar! Onze zoon gaat sinds 2 maanden 3 hele dagen naar het kdv. Het afscheid was altijd heel dramatisch bij hem. Héél heftig (waarop hij ook door niemand te troosten was), maar gelukkig ook heel kort. Vaak als ik met de auto voorbij reed hoorde ik hem al niet meer en dat bevestigen de leidsters ook.

Toevallig had één van de leidsters in die periode een cursus waar zoiets ter sprake kwam en zij onze zoon ook als voorbeeld nam. Het advies was toen om een duidelijke routine te hebben bij het brengen en afscheid nemen. Onze zoon was vanaf het moment dat wij bij het kdv aan kwamen rijden al bezig met het feit dat ik weg zou gaan. Begon dan in de auto al met jammeren en klampte zich binnen aan mij vast. Hun advies was om het kort te houden, even een moment met hem samen te nemen door bijvoorbeeld samen een boekje te lezen en daarna kort en snel afscheid te nemen. Ook alleen bij de deur naar buiten zwaaien, buiten bij het raam niet meer. Dit maakte het extra moeilijk voor hem. Hij wist zodoende wat hem te wachten stond; mama gaat na het boekje lezen weg. Dit doen wij dus al een paar weken en sinds 2 weken gaat het afscheid hartstikke goed. Hij geeft me een kus en gaat lekker spelen, zó ontzettend fijn!

 

Hier gaan ze ook op een aantal lokaties met de kinderen naar binnen om te spelen, vond ik er heel leuk uitzien. Misschien kan je hem meteen bij die trein neerzetten

 

Mijn zoontje heeft hier (nog) geen last van. Maar een jongen van het kdv wel. Elke ochtend is het een hele heisa (we komen vaak te gelijk binnen dus maak het 3 X per week mee). Klampt zich helemaal aan zijn moeder vast en super verdrietig. Die moeder heeft zelfs gedacht om te stoppen met werken want ze vond dit vreselijk. De leidsters zeiden tegen haar dat het echt voor ze de deur uit is over is. Uiteindelijk is ze een paar keer via de achter ingang (personeels) even terug gelopen om te gluren op aanraden van het kdv en ja het kindje is even heel heftig van slag maar het is echt zo over. Ik merk dat het bij hem ook echt vlagen zijn.

Volgens mij hebben dus meer kindjes er last van hier geven ze dus ook de tip kort en duidelijk afscheid nemen.

Succes want leuk is het natuurlijk niet...!

 

Het heel kort en luchtig houden, zelf ook ontspannen en vrolijk blijven, een vaste routine afspreken.
Bij ons pakt de leidster mijn zoontje aan en loopt dan met hem naar de boekenkast om een boekje uit te zoeken. Ik zwaai dan nog even kort, maar hij heeft tegenwoordig amper nog oog voor me.

Het is echt zo dat veel kindjes alleen de eerste minuten dat hun mama weg gaat een beetje van streek zijn. Je zou natuurlijk even op de gang kunnen blijven luisteren of het echt zo gaat bij jouw kindje als je het niet vertrouwd

 

Vooral kort houden en elke keer het zelfde. Bijv wat laten uitzoeken om te spelen, aan tafel zetten, kusje en gaan. Als kindje huilt vooral niet terug gaan al voelt dit heel naar. Je hebt gezegd dat je gaat, geeft kus en na het afscheid is het ook gaan. Door het te lang te maken en te reageren op het huiltje/drammen zal hij het blijven doen omdat ze niet willen dat mama gaat en uiteindelijk hebben ze extra tijd gekregen. Door het kort te houden en duidelijk zal het afscheid op den duur prettig verlopen omdat ze weten dat huilen geen zin heeft. Mama komt vanzelf terug

 

Ik laat het wegbrengen aan vriendlief over, haha. Dus nooit problemen mee gehad. Hier ook een fase geweest dat hij ging huilen, maar papa had er niet zo veel moeite mee want hij wist van de leidsters dat het nig geen twee minuten duurde.
Straks gaat kleine man naar de peuters, dus misschien ook weer even lastig. Inderdaad zo kort mogelijk houden en vertellen dat je ook weer terugkomt. Tis inderdaad niet leuk, maar ik denk weleens dat ouders er het meeste last van hebben uiteindelijk .

 

Hier mogen ze altijd ff zwaaien, dat vindt/ vond ze ook altijd fijn!
Verder wat de anderen zeggen, zo kort en duidelijk mogelijk zijn...

 

Mijn dochter deed het ook en ook nog eens alleen bij mij. Het kwam hoe ik me gedroeg en omdat iktoch onbewust wat langer bleef, ondat ik het zo zielig vond.
Nu is het jas ophangen, samen aanmelden (dat vind ze leuk), kus en direct weg. Het duurde nog geen drie dagen en het was over

 

Ik werk zelf als leidster en kan vertellen! Hoe hard het ook is zsm weggaan.
Dat werkt het beste... Het is ook een fase!
Sommige ouders blijven te lang en dan gaat die fase ook langer duren. En het grappige is in de meeste gevallen dat wanneer de ouders uit het zicht zijn het prima gaat met het kind.
Wij hebben een manier met online communiceren en kunnen we vaak meteen even een foto sturen zodat de ouders niet met zorgen op het werk zit.