Terwijl nu de leeftijd van 2 jaar dichterbij komt en wij erover denken langzaam de speen af te leren, is mijn dochter opeens heel erg gehecht aan haar speen. Ze had hem normaal alleen voor het inslapen, maar nu wil ze hem mee naar beneden, en ook tijdens het spelen of als ze Sesamstraat kijkt vraagt ze erom. Ze is afgelopen maand veel ziek geweest (oorontsteking, waterpokken), en toen was die tut natuurlijk vergroeid met haar. Sindsdien loopt ze ook veel met knuffels te zeulen. Ze gaat naar de creche en daar heeft ze hem soms ook nodig. Ze geven daaraan toe, maar meestal komt ze hem na een minuut of 10 zelf afgeven. Dat is thuis eigenlijk ook zo. Ik wilde nooit dat de speen een gewoonte werd overdag, maar intussen is dat het wel geworden. Wat zouden jullie doen? Cold turkey afleren overdag, met als resultaat een overstuur en vooral verdrietig meisje? Of nog even aankijken en een beetje spelenderwijs de tut proberen "af te pakken" overdag? (dat werkt soms)
Ik zou het nu nog even een beetje laten gaan. Mijn dochter had op die leeftijd ook zo'n fase en ze had de speen soms echt nodig. Ik pakte hem overdag wanneer ze hem uit deed dan wel weg en legde hem ik het zicht. Ook maakten we vaak deze opmerking: leg je speen maar even weg, anders kan je niet goed praten. Ze deed hem dan meteen uit.
Ik denk er ook over het een beetje zo te laten. Punt is dat ze hem echt "zoekt" als we hem uit het zicht leggen, ze loopt dan door het huis: tut, tut. Ze heeft hem dan echt nodig, met knuffeldoekje. Alleen de speen zelf wil ze ook niet.
Afbouwen of met zachte hand af en toe afpakken lijkt me eigenlijk best verwarrend voor een kleintje. Wanneer mag de speen nou wel en wanneer niet? Ik zou een duidelijke afspraak met haar maken: speentjes zijn alleen voor in bed, en 's ochtends legt ze zelf haar speen in bed voor jullie naar beneden gaan.
Ik wil eigenlijk dat ze de speen alleen in bed heeft, maar als ik haar meeneem na het aankleden MOET de speen mee naar beneden, anders begint het gedonder . Ze wil ook steeds vaker gewoon op schoot zitten en even 'niets' doen. Dan zit ze lekker tegen me aan met haar speen in haar mond. Is echt sinds ze ziek is geweest en sinds ze naar de creche gaat. Als ze hem zelf uitdoet leg ik hem dus weg, maar 100% kans dat ze na een tijdje hem gaat zoeken.
Ik zou ook voor duidelijke grenzen gaan. Dus de speen blijft in haar kamer. Dan hoeft ze overdag ook niet te gaan zoeken. Kun je gewoon vertellen dat de speen boven is, en dat ze hem met bedtijd weer ziet. Dan zul je wel een paar dagen een verdrietig meisje hebben, maar misschien valt het juist mee als je zo duidelijk bent. En deze leeftijd is toch lastig om het af te leren. Dat wil beter als ze straks 3 zijn en je echt meer kunt uitleggen. Of liever voor de 1e verjaardag, maar dat werkt niet meer
Het kan je inderdaad verbazen hoe snel ze zo'n nieuwe regel accepteren. Hier twee behoorlijke speenverslaafden die vorige week zelf hun spenen in de prullenbak hebben gegooid en de eerste avond hadden ze het een beetje moeilijk, daarna ging het goed! We waren een week van tevoren begonnen met de nieuwe mantra: speentjes zijn voor baby's Inclusief regelmatig plaatjes kijken van slapende baby's met speen en slapende grotere kindjes zonder speen.
Bedankt voor de tips! Maar is het niet verwarrend voor haar dat ze op de creche wel haar speentje krijgt als ze erom vraagt? Ze geven daar ook aan dat ze hem echt even nodig heeft omdat het voor haar al veel aanpassen is (ze gaat sinds twee weken naar een groep met grotere kindjes en moet daar echt weer haar plaats veroveren), en dat ze hem zelf weer komt brengen als ze er klaar mee is. Dat patroon heeft ze eigenlijk overgenomen thuis.
Anders wacht je even een maandje? Misschien heeft ze m dan wat minder nodig en gaat het afbouwen wat soepeler. Als het dan helemaal niet minder is kun je altijd nog besluiten om te stoppen.
Hier zijn we in januari op vakantie geweest en toen heeft ze ook de speen veel gehad en thuis ook. We kwamen op een dinsdag terug en na t weekend zou t weer zoals normaal zijn alleen in bed. Echter vlak na t weekend heb ik t in bed afgepakt en nooit meer terug gegeven. T inslapen was weer vreselijk en ik dacht of ik nou uren bezig ben met of zonder speen. Want op dat moment was ze zo boos dat ze de speen ook niet wilde. Woensdag op de opvang heeft ze t nog wel gehad mey dr slaapje en toen was t klaar. In de avond vroeg ze niet eens om dr speen. Woensdag avond/nacht was t nog even vervelend en daarna ging ze prima slapen. En ik heb het ook op het juiste moment afgepakt. Ze werd er vlak na verkouden en dat is probleem want kan niet ademen door neus en door mond wilt zr natuurlijk niet vanwege speen. Dus dan zit ik rechtop met dr te slapen en toen sliep ze fijn door want ze kan lekker door dr mondje ademen.
Herkenbaar, hier ook door het ziek zijn ineens weer enorm gehecht aan dat ding. Maar ik ben wel echt heel streng geweest. In die zin, de speen gaat niet mee naar beneden. Daar hoort hij niet, hij hoort in haar bedje, en ze mag hem als ze gaat slapen. En inderdaad, toen ze ziek was mocht ze hem constant. Nu is ze er weer aan gewend en gooit ze hem zelf in haar bedje. Ik zou het op de crèche ook echt niet tof vinden als ze steeds die speen gaven. De knuffel zou me niet uitmaken, snap zeer zeker dat ze veiligheid zoekt, maar de speen is gewoon niet goed voor het mondje. Hier is het inmiddels wel zo dat ze hem ook uit de mond van mijn oppaskindjes trekt en zegt nee peen bed
Ik heb haar net opgehaald bij de creche en daar gaven ze aan dat ze hem alleen vanmorgen even 5 minuutjes nodig had en dan bij het inslapen. Heel flink dus! Ze geven ook aan daar de speen niet meer overdag te gaan geven, alleen in bed. Dat gaan we thuis ook zo doen. Die speen de hele tijd in haar mond is inderdaad niet goed. Heb hem 'afgetroggeld' en boven in bed gelegd, en ze heeft er nog niet naar gevraagd, gelukkig.
Bij onze zoon hebben we ook zo'n periode gehad. Hij was toen 2,5 en hadden hem al een tijdje aangeleerd geen speen meer beneden te hebben. Toen werd hij zo vaak verkouden en ziekjes dat hij de hele dag dat ding weer had. Toen hij eindelijk klaar was met dat gekwakkel hebben we weer voet bij stuk gehouden: geen speen meer mee naar beneden en alleen bij het slapen. Het is de eerste drie dagen echt drama geweest maar daarna was het ook klaar. Hij ging er ook echt mee praten en deed als hij ging drinken of eten elke keer 1 hap of slok en dan speen er weer in tot de volgende hap of slok. Ik zou ook proberen de speen weer terug in bed te krijgen.
Je bent zwanger, straks komt er een concurrent bij en wij hebben bewust toen geen speen weg gedaan. Hier ook verknocht aan de speen. Na een half jaar ging het zonder problemen.
Dat is inderdaad de eerste stap, zo deden wij het ook. De speen is alleen voor in bed, voor bij het slapen gaan.
Mijn dochter had ook een speen. ik ging naar de stad met haar toen was ik de speen vergeten.. en ze vroeg er niet eens om. ik heb toen gelijk de speen weggedaan. Ze was toen bijna 1.
Jouw dochtertje is net zo oud als mijn zoontje en hij heeft dit precies zo. Een maand of 2 geleden was hij er overdag vanaf, daarna beetje ziekjes geweest en er weer mee vergroeid. Ik probeer het wel te minderen overdag, maar als dat resulteert in een continu jankend kind, dan geef ik er wel aan toe. Hij is al driftig genoeg momenteel.
Mijn dochter heeft ook zo'n periode inderdaad ook doordat ze ziek geweest is. Ze mag d'r foppie nu nog in als ze beneden komt en zodra het eten klaar is moet ze het inleveren want je kan niet met een foppie in eten. Daarna gaan we gelijk wat leuks doen en dan vergeet ze d'r foppie vanzelf. Op een gegeven moment moet ze het boven op de plank laten liggen.
Mijn dochter heeft ook lang met een tut gelopen. Juist toen ze ouder werd ging ze echt onafscheidelijk met haar tut om. Toen ze 3 was tenminste rond die leeftijd, heb ik met haar afgesproken dat we de tut gingen ruilen bij een winkel. Zij mocht een cadeau uitzoeken, en ze gaf die tut aan de winkeljuffrouw. Zo wist ze dat er thuis geen tut meer was en ze vroeg er ook niet naar. Ik heb ook andere manieren gelezen om de tut af te leren. o.a aan een ballon de lucht in te laten gaan, maar ook wat 'gemene' dingen, waar ik ook wel om moest lachen hoe de moeders het omschreven, bijv. telkens een stukje eraf knippen. Vraag me af of ze nog niet te jong is om het af te leren. Nu ze er juist zo aan gehecht is. misschien even wachten tot ze ouder is en je voelt dat ze het aan kan om haar tut met een ceremonie weg te doen?