Zegt Sander Schimmelpenninck… En dat komt mede doordat mensen (vooral vrouwen), daardoor meer tijd overhebben om alle andere ballen in de lucht te houden. Juist dat combineren maakt de kans op een burn-out veel groter. Ik vond het wel een mooie stelling voor hier. Even los van wat je van die man vindt. Hoe denken jullie hierover?
Euh neen? Mensen die FT werken moeten net zo goed alle ballen in de lucht houden? Ik heb er een gehad en mijn ex ook. En alle anderen die ik ken die een burn-out hadden, werk(t)en ook allen FT. Moet ook zeggen: buiten een paar dames die 60 of 80% werken, werkt iedereen die ik ken FT. En geen idee wie Sander is
Yep, hik er soms aardig tegen aan. Werken dan naar schoolplein, speelafspraakjes, sporten en huishouden, dan weer een gesprek op school etc.. Alleen in de avond even tijd voor mezelf mits ik niet in slaap val.
Ik begin off topic Sander Schimmelpennick is een ongelooflijke idioot (lees= 3 letterwoord) Wat betreft de stelling. Volgens mij is dat al eens onderzocht en klopt dat. Als je parttime werkt met een fulltime werkende partner wordt er automatisch thuis meer van je verwacht. Op het werk mis je dingen, omdat je er een aantal dagen niet bent. Volgens mij kwam er uit het onderzoek dat vooral het gevoel dingen te missen zorgt voor stress en dus evt een burnout. Het gevoel dat je overal net te kort komt.
Ik geloof het ook direct. Ik heb jaren 32 uur gewerkt en in die tijd deed ik evenveel als fulltime werkende collega's alleen dan voor minder geld. Ik denk dat dat voor veel kantoorbanen geldt. Daarnaast zit je vrije dag al snel ramvol met alle andere dingen die je moet doen. De verwachting van je omgeving is namelijk dat je dat kunt doen omdat je die vrije tijd hebt. Het is net als met een bonus, dat geld is meestal al 3 keer uitgegeven voordat je het daadwerkelijk hebt en dan kom je dus uiteindelijk geld tekort. Dat geldt ook voor tijd.
Ik begrijp het idee wel. Stel: Partner 1 werkt fulltime en partner 2 werkt parttime. Dan is de verdeling vaak zo dat partner 2 ook de verantwoordelijkheid voor de administratie, huishouden, boodschappen, agenda, enz. heeft, omdat die persoon meer 'vrij' heeft. Maar dat werk heeft veel minder duidelijk een begin en eindtijd, zoals een baan in loondienst vaak wel heeft. Je blijft dus bezig en ik kan mij voorstellen dat er dan uiteindelijk sneller een burnout volgt. Geen idee of deze theorie zich ook in de praktijk uit. Maar ik neem aan dat hier best cijfers over te vinden zouden kunnen zijn? Heeft Sander hier cijfers bij?
Eigen ervaring vanuit het onderwijs: Ik zie dat veel collega's die niet vanwege de thuissituatie (bijvoorbeeld kinderen) toch 4 dagen werken, omdat ze hun werk anders niet af krijgen (altijd in het weekend bezig zijn als je fulltime werkt). Maar diegene die 4 dagen werken werken vaak op hun vrije dag alsnog om alles goed af te hebben. Maar als je fulltime werkt is je tijd natuurlijk gewoon een keer op. Je moet tenslotte ook eten en slapen. Dus dan doe je het misschien net iets minder goed. Dus als je 0,8 fte werkt, maken velen misschien wel bijna evenveel uren als iemand die fulltime werkt, maar dan voor minder salaris. Wellicht wel met een meer tevreden gevoel over de kwaliteit die je levert, maar tegen welke prijs? Daarnaast moeten parttimers vaker terugkomen op vrije dagen voor verplichte vergaderingen, ouderavonden, enz. Als je alle dagen werkt zijn dat natuurlijk sowieso al werkdagen en hoef je ook terug te komen.
Ik denk dat hij daar wel een punt mee heeft. In elk geval in veel relaties hebben vrouwen de meeste "thinking load", bij ons is dat niet anders. Die combinatie van werk en thuis alle ballen hoog houden, zorgt soms wel voor stress bij mij. En even offtopic: ik heb ooit een vakantie met Sander gescharreld , ik kwam er pas een paar jaar terug achter dat hij "bekend" is.
Dat laatste wat je zegt idd, het gevoel dat je overal net te kort schiet, dat vind ik heel herkenbaar. Hier geen burn out, maar is snap best dat mensen hierdoor in een burn out terecht kunnen komen. Ik weet niet of het anders is als ik mijn functie ft zou vervullen, maar doordat ik dat niet doe, voel ik mij meer verantwoordelijk voor de dingen in het gezin en huishouden. Ik werk immers minder uren dan mijn partner. Maar daardoor heb ik regelmatig het gevoel dat ik te veel hooi op mijn vork neem. Ik wil alles doen en kunnen, maar dat lukt niet altijd, waardoor ik vooral het gevoel heb overal net te kort te schieten, net elke keer een beetje achter de feiten aan loop ..
Misschien maken mensen soms ook de keuze voor PT omdat FT niet te combineren valt met alle andere verantwoordelijkheden, waardoor sommige PT’ers dus bij voorbaat al een grotere kans hebben zichzelf voorbij te rennen. Dat wil niet zeggen dat FT’ers geen burn-out kunnen krijgen natuurlijk, en ook niet dat ze verder naast hun baan geen verantwoordelijkheden hebben. Ik denk dat mensen die merken dat FT te veel is als eerste stap overwegen om PT te gaan werken.
Interessante stelling. Ik ervaar absoluut druk van alle ballen hoog houden, maar dat zou ik helemaal hebben bij een fulltime baan. Nu zie ik ook m’n kindjes nog een extra dag. Alhoewel dat pittiger dan werk is, vind ik het veel waardevoller. Voor mij is die break echt even om bij te komen om er vervolgens weer 2 dagen in te stappen. Is dan ook weer afhankelijk van je taakverdeling thuis? Ik geniet echt van m’n vrije woensdag in ieder geval.
Eigen ervaring (ik zit er nu middenin) ik werk 32 uur en mijn man ook. Man doet vanalles maar ik ben de coördinator en moet alle ballen hoog houden. Mijn werkweek is gewoon 40 in 32 uur gepropt eigenlijk, vrije dag is vol en druk, weekenden vol en druk. En dan ben ik ook nog perfectionist en voel ik me voor alles verantwoordelijk. Alleen verwacht ik eigenlijk dat ik ook wel op dit punt was gekomen als ik fulltime had gewerkt want dan liep ik tegen dezelfde dingen aan. Bij mij is het duidelijk mijn karakter en niet los willen of kunnen laten/lat heel hoog. Als je dan alles maar “‘moet” dender je door. Parttime of fulltime. Ik herken in elk geval wat @tuc schetst: het lijkt of je overal tekort schiet. Maar ik zou dat fulltime ook zeker hebben (heb ik ook nog tijd gedaan en toen had ik dat namelijk ook)
Geen idee of dat daadwerkelijk klopt. Mijn partner wil nog wel eens de opmerking 'ja maar jij werkt minder' gebruiken. Ik ga daar nogal slecht op Want ik werk minder, dus ik doe meer in huis? Dan werken we in feite beiden evenveel.. En eigenlijk vind ik dat ík het meeste doe. Zeker wanneer het om de kinderen gaat, denk aan afspraken bij cb, tandarts, school e.d. Het afgelopen jaar is ook niet makkelijk geweest door ziekte van mijn man, ik zat echt aan de max van want ik aan kon.... dusja ik begrijp ergens wel wat er wordt bedoeld, maar het zal van veel meer factoren afhankelijk zijn.
Echt, er staan hier allemaal interessante dingen bij die ergens op slaan en het enige wat ik filter is dit Hoe was hij in bed En ja ik neem dit Topic zeker wel serieus
Nee ik hoorde het hem net zeggen bij college tour: dat program. Maar er zullen vast cijfers zijn denk?
Ergens in het verleden heb ik een onderzoek gedaan naar de balans tussen werk en gezin van vrouwen tussen de 20-50 ( volgens mij was dat de doelgroep) Uit mijn kleine bescheiden onderzoekje kwam toen naar voren dat de vrouwen die parttime werkten de balans veel minder prettig vonden dan vrouwen die 40+ uren werkten of volledig thuis waren. Omdat je eigenlijk net niet er volledig kon zijn op je werk en ook niet thuis. Net van alles te weinig of teveel.
Zo’n opmerking slaat kant nog wal en ik snap dat dit niet lekker binnenkomt. Ik heb de mazzel (nou ja niet altijd want dat gebemoei met m’n zaken ) dat C 12 jaar het werk heeft gedaan wat ik nu al bijna 18 jaar doe, dus hij weet precies hoe m’n dagen eruit zien en dat ik hopeloos kapot op de bank kan zitten janken door een zelfde soort zaak als dat hij kent. Dus de discussie jij werkt meer en jij minder hebben we hier niet want we kennen elkaars werk retegoed.
Ik had niet anders verwacht. Ik zag dat jij het topic geopend had, dus toen vond ik dat ik deze zijstraat wel kon nemen . Maare..., verrassend goed voor iemand van toen net 17
Is het ook niet zo dat vooral vrouwen een burnout krijgen en laat dat ook net de doelgroep zijn die vaker parttime werkt. Maar ik snap het wel ergens... Mensen die een burn out krijgen zijn vaak "pleasers" en moeilijk neen kunnen zeggen, als je dan bv parttime werkt en de vraag krijgt of je iets op school extra kan doen of voor een vriendin/familielid... Ik vind het soms gemakkelijk om te kunnen zeggen, neen ik moet werken... Dus voor mij zou het denk ik wel kloppen. Omdat ik full-time werk "mag" ik van mezelf ook een poetshulp bv.
Op mijn werk zijn de fulltimers voor namelijk singles en net afgestudeerde starters… een aantal wonen zelfs nog bij hun ouders. Alle mensen met een gezin hebben een parttime dag. Ik weet niet hoe die cijfers zich landelijk vertalen… maar ik snap wel dat als je nog thuis woont en je eten staat om 18u klaar en je was wordt voor je gedaan en de hypotheek wordt voor je betaald, dat je dan minder snel een burn out zal krijgen. Sommige mensen zijn parttime gaan werken omdat ze al zoveel op hun bordje hadden: mantelzorg, kinderen met diagnoses. Dan is het ook niet gek dat je daar eerder een burn-out van krijgt. Ik denk vooral niet dat de oplossing is om de parttimers fulltime te laten werken en dat dan het probleem opgelost is (De eeuwige valkuil van correlatie vs causatie)