Ik vind het geen normaal kleutergedrag als het kindje heel duidelijk aangeeft dat ze niet naar de juf mag. Dan weet hij dat hij iets fouts doet. Hoe weet een kleuter dat? Gebeurd er thuis iets waarbij wordt verteld dat hij het nooit mag zeggen? Ik vind het net zoiets als bij kindjes die pesten, daar ligt ook so vaak iets onder.
Heb het inderdaad besproken met de intern begeleider wat ik hiermee zou moeten doen, in combinatie met de juf van haar klas en die blijven zeggen dat ik het moet laten rusten en niet te groot moet maken. Hun zeggen dat hij met zijn bewegingsbeperking voldoende is aangepakt en dat is het. Ik heb hun ook gezegd dat het mij op dit moment niet om het jongetje gaat maar om mijn dochter die er last van heeft maar dat maakte geen verschil. Mijn partner zei al...dit is hetgeen wat jij altijd gezegd hebt dat je het zo erg zou vinden, veel dingen kun je voorkomen maar dit niet. Nu is er nog niet iets extreems gebeurd natuurlijk maar dat er iemand tegen haar zin in aan haar heeft gezeten wat haar angstig maakt is voor mij voldoende.
Heel eerlijk? Ik zou me totaal niet serieus genomen voelen door de school en de leerkracht. Jij krijgt de opdracht het niet groter te maken dan het is? Hoe weten zij nou wat voor impact dit blijkbaar heeft op je kind. En je dochter mag ook niet schreeuwen als iemand iets doet wat zij niet wil? Het voelt alsof ze je de les lezen. En dat joch zit nog het hele jaar bij haar in de klas en mogelijk de jaren erna ook. Dat zou mij echt niet lekker zitten. Dus heel eerlijk, ik zou gaan kijken naar een andere school. Je dochter moet er nog tot haar 12e naar toe en een school moet veilig zijn en vertrouwd voelen. De manier hoe ze met jou, de ouder, omgaan zou bij mij totaal in het verkeerde keelgat schieten, echt.
Als school jouw zorgen om jouw kind niet serieus genoeg neemt, is dit dan de school waar je haar nog 8 jaar op wil hebben? Ik ben zelf ook juf. Ik werk dus ook met kinderen, 'mijn' kinderen zijn over het algemeen wel iets ouder (9-12) maar gelukkig heb ik nooit zoiets meegemaakt. Maar als een soortgelijke situatie zich zou voordoen bij een van mijn eigen kinderen? Ik denk dat ik ze ook van school zou halen. Kan me dan niet schelen of er meer achter zit of wat dan ook. Mijn kind moet te allen tijden het gevoel hebben veilig te zijn op school. Altijd. En ik zeg niet dat de school niet goed handelt ten opzichte van het jongetje in TO's situatie. Maar ik vind ze niet goed handelen ten opzichte van TO's dochter.
Werk ook met kleuters.maar ik vind dit absoluut heel vreemd. En een hele rare reactie van school! Ik heb ooit extreem geval gehad, die liet zijn plassertje aan andere jongens zien. Maar dit gaat veel verder en vind ik zorgelijk. Ik denk dat je naar je dochtertje toe het probleem niet groot moet maken. Dan leg jede nadruk er teveel op. Maar wel duidelijk bespreken dat dit nooit mag en ze met zoiets altijd naar juf/jou moet gaan . Wat school betreft zou ik hetprobleemzeker WEL groter maken. Dit jongetje heeft denk ik wat Hulp nodig...
Waarom is dat een extreem geval? Volgens mij is het vrij normaal kleutergedrag als kleuters hun plassertjes laten zien aan leeftijdsgenoten?
De interesse in verschil tussen jongens en meisjes, en bv piemeltjes vergelijken, dat is totaal niet vreemd voor kleuters. Maar wat in dit verhaal wel zorgwekkend is, is de dwang waarmee het gepaard ging. En ik zou in die situatie idd willen dat school dat serieus neemt. Wie weet is dit iets dat bij die jongen een basis heeft, heeft iemand ooit tegen hem gezegd dat hij iets moest doen en dit absoluut niet verder mocht vertellen? Is er een kans dat hij dit gedrag gaat herhalen of al eerder heeft vertoond en dat kindje het niet durfde te vertellen? Uit de reacties van TS maak ik op dat zij zich niet serieus genomen voelt; ik zou hier dan met de IB'er en directeur over gaan praten, juf erbij als je dat wil. Kijken wat zij nog kunnen zeggen en doen in deze situatie, of ze je nog gerust kunnen stellen... Als het gevoel blijft, dat ze 't wegwuiven als 'heel normaal gedrag, niet groter maken dan het is', zou ik zelf denk ik ook op zoek gaan naar een andere school; ik wil een school waarin mijn zorgen serieus genomen worden. Ik de k niet dat dit jongetje echt kwaad in z'n zin had, ik denk niet dat je dochter hierdoor permanent is getraumatiseerd, maar adequaat handelen is wel van belang om erger te voorkomen.
Jij moet het niet te groot maken en laten rustem, maar in mijn ogen wel onder voorwaarde dat je dochter dit zelf ook kan en doet. Dus er niet over beginnen waar ze bij is, maar ook niet verergeren door te zeggen hoe erg het is. Bijvoorbeeld. Maar aan de andere kant, als je dochter erover begint zou ik het niet doodzwijgen of negeren. Als je dat doet voelt zij zich niet begrepen of zelfs onbelangrijk. Als ze last blijft houden zou ik denk de ha bellen voor advies...
Ik begin er tegenover haar absoluut niet over echter heeft ze het er zo een keer in de twee dagen zelf over. Bij het laatste gesprek erover met de juf gaf zij aan dat ik niet bang hoefde te zijn dat het nogmaals gebeurde aangezien mijn dochter ervoor zorgde dat ze zo ver mogelijk van hem vandaan was in de klas dat ze toch wel wat bang was voor hem. Ik heb haar toen ook gevraagd of ze dit normaal gedrag vond dan als er 'alleen maar' gekeken zou zijn. De verhalen van hun twee lopen wat uiteen. Dochter zegt dat ze in een andere ruimte was en dat het jongetje daar ook was, de deur dicht deed en toen ze deze opnieuw open wilde doen deze weer dicht deed. Toen ze zei dat ze naar de juf wilde zei hij dat dit niet mocht en zei toen dat ze haar broek naar beneden moest doen. Ze gaf aan dat ze dit niet wilde en toen zei hij dat dit niet erg was want hij deed ook zijn broek naar beneden (deed dit ook) en als zij het dan ook deed mocht ze bij hem komen spelen thuis. Ze heeft het toen gedaan en toen heeft hij dus haar schaamlipjes uit elkaar gedaan om naar het gaatje te kijken. Vervolgens heeft hij gezegd dat ze het niet tegen de juf mocht zeggen en haar toen laten gaan. Toen ze dit vertelde heb ik haar gezegd dat dit niet de bedoeling is en dat ik ontzettend blij was dat ze het vertelde en dat mama het nu met de juf over zou hebben. Ik heb haar later het verhaal nogmaals laten herhalen, eigenlijk in een speelse manier (mama moet het er met de juf over hebben maar weet niet zeker of ze het allemaal goed heeft onthouden) puur om te kijken of er hetzelfde verhaal uit kwam, hierop wilde ik baseren of het misschien een spel was geweest en ze nu besefte dat het niet goed was en er een verhaal aan had gemaakt, maar het verhaal kwam er exact hetzelfde uit. Voor mij het gevoel dat het wel degelijk zo was gebeurd. Het jongetje laat het stukje dwang weg en zegt dat ze het beide wilde en dat hij alleen gekeken heeft en dat ze ook naar zijn piemeltje heeft gekeken (dochter zegt van niet) op het feit dat de verhalen niet volledig gelijk lopen met elkaar (maar wel deels) baseerd de juf dat het een spel is geweest en mijn dochter echt niet daardoor bang is geworden... Ik heb besloten om het maandag te overleggen met de huisarts wat ik hiermee moet gaan doen. Partner riep al direct dat hij haar van school wilde hebben, ik twijfel hierover omdat we hier maar een school in het dorp hebben en ze dan dus naar het naastliggend dorp moet. Niet alleen heel onhandig met wegbrengen (het is geen vijf minuten rijden zeg maar) maar ik ben ook bang dat ik er dan voor zorg dat ze minder aansluiting heeft met de kinderen van haar leeftijd in het dorp zelf en ik zou het verschrikkelijk vinden als ze niet gewoon even naar een vriendinnetje kan gaan of genegeerd word met buiten spelen omdat de kinderen haar niet 'kennen'
Ik denk dat de juf gewoon bang is om onder ogen te zien dat in haar tijd dat ze verantwoordelijk is voor de leerlingen, iets is voorgevallen wat echt niet mag gebeuren! Je kunt het wegwuiven, maar dan doet ze je dochter echt te kort, en onderschat ze de situatie ernstig.
Dit idee krijg ik ook. Vind het uitermate vreemd hoe de juf hierop reageert. Ik zou denk ik toch contact opnemen met de directeur en aangeven dat je het er niet mee eens bent hoe de juf met jou dochter omgaat. En bij de huisarts eventueel advies vragen hoe hiermee om te gaan.
Misschien sta ik te ver van de situatie af, maar ik kan me niet herinneren dat ik in mijn basisschooltijd de gelegenheid had om me af te zonderen met een andere leerling. Wij waren altijd met de hele groep bij elkaar. Zelfs tijdens overblijven werd op de wc gecontroleerd waar ik bleef (ik wilde nooit buiten spelen ) Waar was de juf? Ik zou na een onbevredigend gesprek contact opnemen met de directie. Als dat niets oplevert kan je altijd nog een klacht indienen. De vraag is wel welke oplossing jij zelf passend vindt. Wat kan de school meer doen dan het jongetje constant laten begeleiden door een volwassene? Als je daar een antwoord op hebt lijkt me doorzetten zinvol. Verder zou ik contact opnemen met de ouders, desnoods in een brief. Je weet niet of contact tussen de ouders iets oplevert voor de manier waarop het jongetje met jouw dochter omgaat.
Ik vind dit ook echt onacceptabel. Dat kinderen nieuwsgierig zijn ok, dat hoort erbij maar dit gaat te ver. Als van school halen eigenlijk geen optie is dan zou ik het anders aanpakken. Ik zou flink boos worden tegen zo'n leerkracht en duidelijk maken dat ze mij niet serieus nemen en ik desnoods andere stappen ga ondernemen tegen de leerkracht/school/kind in de vorm van AMK, jeugdzorg, politie weetikveel wat er allemaal mogelijk is. In ieder geval iemand dit mij WEL serieus neemt en me niet wegstuurt met een "je moet het niet opblazen". Je dochter moet nog een behoorlijk aantal jaren met deze jongen in de klas zitten waarschijnlijk. Wat gebeurd er als hij nog een stapje verder gaat als ze in hogere klassen zitten? Ik zou niet gaan zitten wachten tot het kalf verdronken is. Aan mij hadden ze een hele verkeerde gehad.
Ik vind het toch wel zorgelijk dat school er zo makkelijk overheen stapt en je kunt je inderdaad serieus afvragen of je je kind wel op deze school wil laten blijven. Kinderen en dus ook kleuters kunnen nieuwsgierig zijn maar ik vind dit toch wel iets verder gaan en vooral dat ze ook haar schaamlipjes moest openen en dat het jongetje zo nadrukkelijk zei dat ze niets mocht zeggen tegen de Juf. Vaginale afscheiding herken ik wel en ook bij meisje op deze leeftijd. Oudste dochter heeft het weleens gehad en jongste dochter had een tijdje terug ook veel gele afscheiding in haar ondergoed maar bij haar kwam het na een dagje strand. Het was toen door het zand gaan irriteren en bleek dat ze 'snachts aan het voelen was bij haar plasser.Met anti schimmelcreme en wassen met water was het gelukkig weer snel over. Ik zou dit incident dus echt niet zomaar in de doofpot stoppen want wie weet wat hij nog meer gaat uitvreten.
Ben het hier zo mee eens! Ik vind dat ze er wel heel makkelijk overdoen en jou totaal niet serieus nemen. Zou zeker stappen ondernemen en een gesprek aangaan met betreffende leerkracht en directeur erbij.
Vandaag contact gehad met de huisarts, helaas was de eigen huisarts er niet waardoor ik besloten heb te wachten tot deze terug is, zeker omdat ze deze vertrouwd en ik haar niet naar een vervangende arts wil hebben. Verder naar vandaag ook besloten om inderdaad nog een gesprek aan te gaan. Vandaag was er een vervangende juf en het desbetreffende jongetje is iets te close naar mijn meisje geweest. Zoals ik begreep van mijn partner had ze wat verdriet op school en dat jongetje zou haar zijn komen 'troosten' hierop werd ze nog verdrietiger en zei dat ze dat niet wilde, het jongetje werd daar boos om en begon aan haar vingers te trekken. Dat koste natuurlijk nog meer tranen en daarop heeft ze duidelijk laten merken dat ze hem niet in haar buurt wilde (ik weet niet hoe) daarop heeft de juf tegen mijn partner gezegd dat ze het vreemd vond dat ze niks van hem wilde weten zij weet ook van de situatie af. Mijn partner was wat verbaasd dus reageerde hier eigenlijk niet op maar ik ben nu dus des duivels...waar haalt ze het lef vandaan om te zeggen dat ze het vreemd vind dat mijn meisje niks van hem wil weten, nogal logisch dat ze niks van dat kind wil weten en zeker niet door zo iemand getroost wil worden. Ik ben nu een mail aan het opstellen naar de vaste juf maar doe het even in etappes zodat ik mezelf netjes opstel want iedere keer als ik aan de opmerking denk gaan mijn haren overeind. Ik heb haar nu zelfs gezegd dat als hij nogmaals in haar buurt komt, zij aangeeft dat ze dat niet wil en hij niet weggaat dat ze hem meteen een klap mag verkopen ben er volledig klaar mee.
Ik ben zoiets denk ik niet heel snel van mening, maar na de brief naar de juf en geen verbetering zou ik naar de directeur stappen. Juf is op de hoogte, ib-er is op de hoogte en de aanpak is niet naar jouw tevredenheid? Dan maar de hoogste pief. Dan maar een zeur moeder. Dat jongetjes moet gewoon in de gaten gehouden worden en uit de buurt van jouw dochter blijven. Hoeveel klassen hebben jullie per groep? Is het mogelijk om ze uit elkaar te halen?
Je schrijft net dat er weer wat is gebeurt op school dus weer een hele nare ervaring voor je dochtertje die nu gewoon bang is. Snap eerlijk gezegd niet dat je een email stuurt ik had morgen persoonlijk naar school gegaan om uitleg te vragen!! Desnoods bij de directeur.
Kan je dochter aankomende tijd niet thuis houden? Zo te lezen voelt ze zich niet meer veilig op school. Daarbij geloof ik ook niet zo dat ze goed op het jongetje letten, als ze al niet begrijpen waarom je dochter wegloopt van hem. Dadelijk gebeurt er weer iets, geeft je dochter hem een klap en dan krijgt je dochter straf en hij niet. Ik zou morgen naar de directeur gaan. En als hij ook niets doet toch overstappen naar een andere school. Veiligheid voor je kind voor alles. Eventueel gezeur met leerplichtbureau kan je situatie uitleggen. Het kan geen kwaad als hun het weten en ook amk erbij betrekken. Ik zou geen seconde meer twijfelen over wat te doen.