Hoi allemaal!!! Ik heb soms enorm last van twijfels of ik wel kinderen wil nu , het ene moment wil ik het heeeeeel graag maar dan denk ik aan mijn werk (ik ben vaak vervangend ouder) en dan denk ik... tja... ik ben toch blij dat ik dan aan het eind weer naar huis mag en lekker uit kan slapen.... MAar ik vergeet ook vaak dat ik het niet in mijn eentje hoef te doen, dat mijn man er ook nog is... Wie herkent dit? of is dit een algemeen fenomeen als je met kinderen bezig bent haha Liefs! MyLo
Misschien dat je er nu op dit moment nog niet aan toe bent, de wens er wel is, maar je er nog niet echt klaar voor bent. Ik herken het wel, ik had dat met mn 18e, en eind 19e was ik zwanger en er wel helemaal klaar voor. Misschien komt dat nog. Hoe oud ben je trouwens?
Ik wil het niet op een rotte manier zeggen je bent nog jong, maar geef je zelf wel de kans meid. Ik kan niet oordelen in hoeverre jij er nu klaar voor bent maar je zit nog met teveel twijfels en misschien staat dat het grote genieten straks in de weg.
Jep I know, maar mijn man wil echt heel graag dus dat legt wel wat druk op de ketel zeg maar, en dan kan ik dus echt niet meer nadenken haha... Dus nu hebben we maar zoiets van... nouja het zal allemaal wel. We proberen dus niet echt, maar we voorkomen ook niet zeg maar. Wat sowieso wel lastig is(voorkomen) want ik reageer heel heftig allergisch op hormonen zeg maar.... Nu we hebben besloten dat we ook niet proberen (ik hou wel een banner bij omdat ik gewoon benieuwd ben) ben ik wel relaxter, zelf wil ik graag volgend jaar Februari zwanger worden... (?)(waarom weet ik dus ook niet haha)
Je wens is er dus duidelijk wel, misschien is het een stukje angst wat er zit, en wie weet is dat wel weg als je eenmaal zwanger bent. Dan krijg je er wel weer wat anders voor terug hoor Probeer er zelf stapje voor stapje meer naar toe te leven, al lijkt me dat ook wel erg lastig zoals ik je verhaal lees.
Ja ik wil wel graag kinderen, ik had pas ook gedroomd dat ik zwanger was (was pas 2 dagen overtijd, dus ging er helemaal van dromen) en ik was echt teleurgesteld toen ik wakker werd, dus het verlangen is er wel maar ik vind het zo spannend haha, wie zegt dat ik kinderen kan opvoeden.... Het is wel mijn baan, maar ja, ze zeggen vaak ook dat pedagogen enzo zelf hun kinderen niet op kunnen voeden, en financieel adviseurs hun financieen zelf niet op orde hebben, ga zo maar door... Ik schijn heel goed te zijn in mijn werk en ben dus bang dat ik het bij eigen kinderen ineens niet meer kan...
Ik heb het zelf geen twijfels, maar ik kan het wel goed begrijpen. Nu het wat meer "echt" wordt dan ga je toch ook aan andere gevolgen denken. Zo lang het dromen is voor de toekomst denk je vaak aan alle mooie aspecten. Als je dan voor echie gaat komt ineens de bewust wording van de grote verantwoordelijkheid, dat het niet iets tijdelijks is, enz, enz. Ik moet ook eerlijk zeggen dat als ik een positieve test in handen had ik altijd een combinatie voelde van grote vreugde en grote angst. Het is toch een enorme inpact. Ga bij jezelf goed na dat je ondanks de angst het zelf wil of dat je het alleen wil voor je partner. In het laatste geval misschien beter nog even wachten. In het eerste geval denk dat het wel goed komt. Blijf wel over je gevoelens praten met je man/vriend.
Je kan het wel, zeker weten. En mocht je eens vastlopen dan is er ook nog maatschappelijk werk die jew eer een duwtje de goede richting geeft. Vertrouw op je intuitie, op je lijf. Je kan dat echt wel. Er zijn btw ook genoeg financieel adviseurs die hun eigen financien prima op orde hebben
Hahaha Nou ik wil zelf wel graag kinderen maar het is inderdaad het enorme verantwoordelijkheidsgevoel dat ik voel zegmaar.... Maar is dat wel normaal? Of zijn er ook mensen die er flierefluiterig doorheen gaan
zwanger willen worden is een heel proces, ik heb wel een jaar in dat wel/niet gevoel gezeten ik zou zeggen, wacht nog even en geef het de tijd. zwanger zijn is zo intensief, dat kun je je niet voorstellen. daar moet je echt voor 200% achter staan, en dat komt vanzelf wel!
wil hier toch nog even op reageren.. want je moet er absoluut met ze 2en achter staan vind ik.. als je nog even wil wachten, zou ik gewoon even met je man praten, zodat hij het snapt en jou niet onbewust gaat pushen .. want volgens mij kan dat je idd even helemaal gek maken als je twijfels heb. als je er idd opeens serieus voor gaat, dan ga je ook over de belangrijkere zaken denken , alle voor maar ook de nadelen komen naar boven. als dat je nu nog even niet waard is, dan zou ik het gewoon even laten rusten, tot het moment dat je voelt; 'ja nu wil ik het!' je heb nog alle tijd toch! en maak je geen zorgen over dat je het niet kan! volgens mij maakt iedere ouder fouten, en het belangrijkste is dan toch wel dat je je best doet, en van je kind houdt! veel succes
Ik denk ook dat het heel normaal is dat je twijfelt, het is nogal wat kinderen krijgen, en er kunnen ook zoveel voordelen zijn aan nog even wachten. Je bent nog hardstikke jong, ik weet niet wat je bedoelt met 'druk op de ketel' maar ik denk dat jullie er samen helemaal achter moeten staan. Het is duidelijk dat je heel graag in de toekomst kinderen wilt, het lijkt me niet meer dan redelijk dat jullie dan nog even wachten tot jij er ook helemaal achter kan staan.
Ik wil ook al langer dan mijn vriend, maar ik heb hem helemaal niet onder druk gezet. Het gaat immers over een beslissing die jullie leven gaat veranderen. Hij moet ook rekening houden met jouw twijfels. Ik denk dat je dan best eens een goeie babbel met hem doet...
Hoi, Ik herken het wel hoor. Wij zijn al bijna al 3 jaar 'onderweg' en soms denk ik ook wel; wil ik het wel echt? Het is ook nog wel gezellig met z'n 2-en en je kan gaan en staan waar je wil. Op andere momenten kan ik erg verdrietig zijn dat we al zo lang wachten. Ik denk dat als je zwanger bent die knop wel om gaat. Groetjes Visjes
Bedankt voor alle lieve reacties Het punt is dus juist dat mijn man me helemaal niet onder druk zet maar ik wel aan hem merk dat hij teleurgesteld is als ik niet wil, of wel wil, of heen en weer vlieg.... We hebben het nu dus gewoon op een geen anticonceptie, maar ook niet proberen (met ovu in de gaten houden en tempen en SEKS bij ei zeg maar) gegooid, dat is een deal waar we allebei achter staan en rust bij kunnen vinden... Daarnaast zijn wij gelovig en hebben we het aan God overgegeven en gezegd dat Hij ons maar een kind moet geven als Hij denkt dat we er aan toe zijn... Voor ons werkt dit het beste, zo heb ik tenminste nog een idee van als ik dan zwanger word vindt God in ieder geval blijkbaar dat ik er aan toe ben Dat geeft mij wel rust, want God weet het toch wel het beste naar mijn idee we praten er echt dagelijks over en iedereen om mij heen zegt me ook dat ik een goeie moeder zal worden maar ik vind het toch wel spannend... Maar nu ben ik wel wat relaxter zeg maar... Hoewel ik wel hoop dat ik volgend jaar pas zwanger word... Ik kan alleen niet aan de pil want daar word ik hartstikke ziek van. En condooms is natuurlijk de volgende optie, maar die STINKEN!!! Maar ik denk dat Visje gelijk heeft, en dat de knop honderd procent omdraait als ik zwanger ben. Ik droomde pas dat ik zwanger was en in mijn droom was ik echt heel blij, toen ik wakker werd was ik ook echt teleurgesteld dat ik het niet was...Dat zei me ook wel wat...
Als je liever pas volgend jaar zwanger wordt, klus je best niet rond je ei... Bij ons zou het nu ook al mogen, maar door omstandigheden liever niet. Ja dan gebruiken we nu voorlopig condooms tot dat we er volgend jaar echt voor gaan.
Ja ik denk dat we even gaan stoppen rondom ei met klussen, maar ja dat is wel echt zelfbeheersing hahahah! Maar ik weet het allemaal nog niet precies hoor, we zullen wel zien.... Ik wil wel een tweeling... Dat lijkt me dan wel weer gaaf... ik ben echt raar haha