mijn vriend en ik willen graag een kindje.. maar met mn schoonmoeder daar kan ik niet mee jullie dan?
Bedoel je dat je niet goed met haar kunt opschieten? Als dat zo is, ik heb dat probleem zelf niet. Ze bemoeit zich ook eigenlijk nergens mee, maar je krijgt een kindje met je vent en niet met haar, toch!? Als dat niet is wat je bedoelde met je berichtje, laat het even weten
Ik heb niet echt een probleem met mijn schoonouders. Maar mijn vriend is niet dol op zijn ouders.. Denk ook niet dat ze blij zullen zijn als hun eerste kleinkind er is. Ze zijn namelijk erg gelovig en we zijn niet getrouwd dusja.. we zullen het zien. En idd ik krijg een kind samen met hem en niet met zijn ouders!
Huh? Wat nog niet? En jij kan niet met je schoonmoeder overweg en hij niet met zijn moeder? Bedoel je dat? Nja.. ik zou zeggen; wat houdt jullie tegen.. als jullie allebei zoiets hebben van het gaat niet lekker met haar... tjsa... je krijgt samen een kindje en niet met haar erbij..
Als iedereen die niet zo goed met zijn shoonmoeder overweg kan niet aan kinderen zou beginnen, zouden er heel wat minder mensen op deze aardbol rondlopen denk ik.
ik kon ook helemaaaal niet met m schoonmoeder en ze heeft mn vriend uiteindelijk ook zo erg gekwetst dat we nu al bijna 2,5 jaar geen contact meer hebben.. Ben ik heel erg blij mee, ookal is het voor mn vriend natuurlijk heel erg, hij had het t liefst natuurlijk ook normale ouders die voor hem klaar staan no mather what.. Soms lees ik verhalen over problemen met schoonmoeders(ouders) en ben ik echt zo blij dat ik dat niet meer heb! t zou ook alleen maar erger zijn geworden denk ik als ik zwanger zou zijn en t kindje er zou zijn.. Ik kan alleen maar zeggen; goed jullie grenzen aangeven vanaf begin af aan! En t fijnste zou zijn als jij en je partner hiermee op 1 lijn zitten... (bij ons ging het nl bijna uit omdat mn schoonmoeder tussen ons in kwam te staan en probeerde hem tegen mij op te zetten..) dat is gelukkig niet gelukt!! Succes!
Ik vindt dat anderen eigenlijk weinig te maken hebben met dat jullie een kindje willen. Gaan ze bemoeien? Weten ze alles beter (denken ze)? Laat ze lekker.... En misschien valt het wel positief uit! Ik heb lieve schoonouders maar betreft opvoeding zou ik het heel anders doen. Ik stoor me wel eens aan dingen die hun voor hun zoons hebben gedaan of gelaten. Nee, mijn ouders zijn heel anders! Maar dat is normaal.... ik laat het maar een beetje over me heen komen, en ene oor in andere oor uit! En soms even uitjanken bij mijn vriend of ouders, lucht op. Wij zijn nu ruim 8 maanden bezig om zwanger te worden en heb weinig aan hun gehad tot nu toe (ik heb een mk gehad en dat weten ze) Maar ach... ik denk maar zo... ze zijn niet zo als mijn ouders.... daarom wonen we ook ver van hun vandaan hihihihi! Zwanger worden en opvoeden doe je uiteindelijk toch samen! En niet met heel de familie! Liefs Cyntje78
nee dat is waar ja met dat opvoeden enz. mijn vriend woont nog thuis en ik ook. maar we willen snel een huisje hebben. maar dat wil nog niet echt lukken. en als het zover komt ga ik er ook niet vlakbij wonen haha '
ow fijn dat het niet is gelukt. en idd voor hem is het dan wat minder. maar wie weet komt het ooit nog wel goed.toch
Misschien moet je even wachten tot je samen woont. Dit is niet de ideale situatie. En het is ook niet zo netjes om op je (schoon)moeder af te geven, terwijl je vriend nog wel er woont en gebruik maakt van alle spullen. Dan moet je iets voor jezelf zoeken. Ik vind dat zolang je nog onder het dak van je ouders woont je hebt te leven volgend hun regels. En dat ze dan met je bemoeien, vind ik niet gek. Succes, maar ga echt eerst samen wonen, dan weet je ook pas zeker hoe je relatie gaat. Niet te veel haast en een beetje geduld is een goede eigenschap!
Ik ben het wel met Pechvogel eens. Ga eerst samen wonen, want zwanger worden terwijl je nog niet samen kunt wonen, lijkt mij niet echt handig. Kijk eerst eens hoe het samenwonen jullie bevalt. Als je nu wel zwanger raakt, zul je inderdaad wel meer met je schoonmoeder te maken krijgen, omdat je geen eigen woonruimte hebt. Hoe ziet je vriend deze situatie? Succes met het zoeken naar woonruimte.
Ow in die situatie..... tja... dan ben ik het met de vorige 2 dames eens. Toen ik nog thuis woonde kon ik ook niet tegen het gezeur en gebemoei vooral van mijn moeder. Maarrrrrr.... nu een aantal jaartjes verder besef ik me dondersgoed dat alles uit een goed hart kwam! Mijn ouders wilde dat ik alles op een rijtje had betreft echt alles voordat ik het huis uit ging. Ze maken zich gewoon zorgen en willen het beste voor je. Ik zou het precies zo doen.... maar op een jongere leeftijd (toen 23 nu 31) besef je dat nog niet zo goed en is alles irritant. In mijn vriend zijn geval is het iets anders.... die kwam met 3 jaar achterstallige administratie bij mij wonen (ZONDER uitvaartverzekering bijvoorbeeld) Tanx schoonouders! Ik vind het persoonlijk zeer onverstandig om al te proberen zwanger te worden als jullie beiden nog thuis wonen. Wat als je nog thuiswoont als de kleine er is? Je zadelt je ouder/schoonouders met een boel zorgen op denk ik. Wil je dan bij de ouders van je vriend gaan wonen? Gebruik maken van hun spullen? Hun oppasservice enz enz? Kijk als je onverwachts met een kindje weer thuis KOMT wonen (noodgedwongen door een of andere reden...) dan zullen je ouders je waarschijnlijk met alle liefde opvangen en helpen. Dat is een ander verhaal. Nee... mijn advies is.... eerst een huisje en dan pas kinderen. Met als voordeel... je schoonmoeder is er dan niet 24/7 Ik weet niet hoe oud je bent? Maar je hebt een heel mensen leven! zorg eerst dat je lekker samen gesetteld ben, wen aan het samen wonen... die kindjes komen wel... ook over een jaar. Ojee.... ik begin al als mijn moeder te klinken hahahaha! Maar meid.... ik bedoel het goed! Liefs cyntje78
nee we willen absoluut niet bij mn schoonmoeder dan wonen. ik ben 21, en als het kindje er zou zijn dan zou ik mn ouders er niet mee opzadelen en vooral mijn schoonma niet liefs,
Ik zou ook wachten tot jullie samen wonen.. Ten eerste is dat voor jullie beter, want echt samenwonen en elke dag samen leven is gewoon anders en daar moet je best even aan wennen. Ten tweede is het voor jullie kind ook fijner als het direct in een situatie terecht komt waar jullie gewoon samen zijn.