Lang verhaal kort: ik had geen eisprong en dat weet men aan mijn gewicht ( ik ben ook echt fors te zwaar). Nog voordat ik het traject van afvallen in kon gaan, ben ik toch spontaan zwanger geraakt. Hartstikke leuk natuurlijk. Toch de afspraak bij de afvalpoli van de afd. fertiliteit doorgezet, want ik wilde toch wel tips om zo gezond mogelijk zwanger te zijn en zo min mogelijk aan te komen. Daar mijn eetgewoontes doorgenomen en hier en daar nog wat verbetering aangebracht. Een fijn gesprek. Totdat de dame in kwestie me nog eens fijntjes en uitgebreid wees op het feit dat ik vanwege mijn leeftijd ( 37) al een hogere kans op een miskraam had, maar dat vanwege mijn overgewicht nog véél meer kans had dat het misliep. Vooral haar verhaal over het feit, dat de bekleding van je baarmoeder dan "vetter"zou zijn en je kindje minder goed van voeding en zuurstof zou voorzien was een nachtmerrie om aan te horen. Ik ben die dag werkelijk naar huis gegaan met de gedachte, dat ik alleen nog maar hoefde te wachten totdat het mis zou gaan. We zijn nu 4 weken verder. Vrijdag had ik een mooie echo en heb ik het hartje zien kloppen. De grootte van het vruchtje kwam precies overeen met de duur van mijn zwangerschap. Kortom: het zag er goed uit. Toch blijf ik doodsbang. Zeker nu ik me sinds gister wat minder misselijk voel, schiet ik wederom compleet in de stress, ook al doe ik nog zo mijn best om te denken aan het feit, dat er veel meerzwangerschappen goed, dan fout gaan. En ik vraag me af: Hoeveel groter is mijn risico nu eigenlijk? En tot wanneer moet ik me druk maken? Want zeker als ik denk aan die vettere baarmoederbekleding, denk ik, dat het bij mij dus gewoon spannend blijft totdat de kleine volledig overgaat van de dooierzak naar de placenta. Maar soms denk ik, dat het dan pas écht spannend gaat worden. Ik hoop zo, dat je me iets meer info kan geven over overgewicht en zwangerschap. Want ik wil zo graag genieten, maar angst overheerst elk moment...
hoi Hellen, je wilt weten hoe het echt zit, dat wil ik wel vertellen, maar ik weet niet of je wat hebt aan percentages. Denk je daardoor gerust te worden? Een kans is maar een kans. Het feit dat je een goede echo hebt gehad met een kloppend hartje is heel positief, daardoor verkleint de kans op een miskraam enorm! Het wel of niet hebben van zwangerschapsklachten of het plotseling opkomen of verdwijnen ervan zegt niets over het wel of niet goed gaan van de zwangerschap. Het feit dat je spontaan zwanger bent geworden, ondanks je overgewicht verlaagt de kans op een miskraam juist weer. Op jouw leeftijd heb je meer kans op een miskraam dan wanneer je 25 bent, dat is wel een feit. Leeftijd alleen: 1 op de 5-6 zwangerschappen loopt mis. Goede echo bij 8 weken: kans dat het misgaat is veel minder dan 10%. Maar ik kan geen exact percentage geven. Je hebt nog altijd verreweg de meeste kans dat het goed gaat gelukkig! Laat je niet gek maken, zoek afleiding, ga iets leuks doen. Succes ermee en bij meer vragen horen we het wel weer! Mirjam
Ik vond je antwoord heel geruststellend. Totdat ik vanochtend opstond en bij het afvegen bloed ontdekte. Ik heb (nog?) geen kramp, maar dat is niet goed, lijkt me. Ik ben doodsbang nu en wacht af wat er gaat gebeuren. Bij hoeveel bloedverlies kan ik bellen naar mijn gyn, denk je?
Nou ik heb een spoedecho gehad en het zag er toch allemaal nog goed uit. Wel vervelend was, dat er geen oorzaak is gevonden voor het bloedverlies en dat stemt me toch wat ongerust. Maar goed...voor NU is het goed
hoi Hellen, het is heel vervelend voor je,maar er is meestal geen oorzaak hoor voor bloedverlies. De baarmoedermond en vagina zijn heel rijk doorbloed en er kan som szomaar een vaatje knappen, of na harde ontlasting of na vrijen. Dat kan geen kwaad. Pas als je veel helderrood bloedverlies hebt in combinatie met heftige buikkramp heb je kans dat het misgaat. Mirjam