Hoi, Mijn zoon is een slechte slaper. Hij is in sept 4 geworden en dat hij slecht begon met slapen is vorig jaar begonnen toen hij 3 werd. Hij wordt vaak snachts wakker en wil dan niet meer alleen slapen. hij begint ook dan over dat er monsters zijn en dat hij heeeel bang is. we hebben nu een nachtlampje voor hem en het ging de eerste week goed.. maar nu is het weer mis.. we hebben al best wel veel dingen geprobeerd ( deur open, nachtlamp, zaklamp, monsterspray ) maar ik vind het nogal lastig en weet niet zo goed hoe ik er om moet gaan als hij zegt niet meer te willen slapen. hij krijst en giert de boel bij elkaar en is pas stil tot ik bij hem in bed ga slapen ( dat betekent dus dat ik geen nachtrust meer heb ). Ik heb namelijk ook nog een andere zoon ( Baby 11 maand ) en die wordt vaak wakker van mijn oudste... drama pff Jullie misschien nog een enige tip hoe ik hier mee om moet gaan als hij snachts de boel weer bij elkaar schreeuwt?
Oei. Lastig. Als hij echt bang is, dan helpt streng zijn niet. Belangrijk is denk ik rustig blijven. Blijven uitleggen dat monsters Echt Niet bestaan. Maar wel zijn angst serieus nemen. Misschien heeft hij houvast aan een speciale knuffel? Heb je enig idee waar de angst vandaan komt? Of denk je dat het een manier van aandacht vragen is? Mss wel bang geweest, maar het nu wel fijn vinden als mama bij hem in bed kruipt? Succes ermee. En tot je een oplissing hebt. Kijk of je op een ander moment kunt bijslapen, anders houd je het niet vol.
Niet meer bij hem in bed gaan liggen. Onze dochter werd ook 2 tot 3x per nacht wakker en wilde dan steeds bij ons in bed wat we uiteindelijk toe lieten. Dat is vergelijkbaar met dat jij bij hem in bed gaat liggen. Op het bureau kregen we het advies om haar of altijd bij ons in bed te pakken of het juist niet meer doen ook geen uitzondering. Ze zeiden dat kinderen zich een ritme aanwennen en daarom 's nachts wakker worden. En zich dan ook helemaal wakker maken doordat ze bij je in bed willen of in jouw geval hij weet dat je uiteindelijk ook bij hem in bed gaat. Mijn dochter had ook iedere nacht nachtmerries, hebben ook vanalles geprobeerd en al maanden lang niet meer fatsoenlijk geslapen. Toen zijn we gestopt met haar bij ons in bed te pakken. In het begin worden ze nog wel wakker maar dan is het consequent zijn. Voor ons werkt het en voor haar ook. Ze slaapt al 3 weken iedere nacht door en wonder boven wonder ook geen nachtmerries meer. Weet niet of het voor jou werkt en of je dat wil..
Ja, maar het probleem is dus dat we wel eens geprobeerd hebben er geen aandacht aan te besteden...negeren, of de 10min regel toepassen.. maar hij gaat wel uren door! en de andere kleine lijdt daar ook onder en hebben we 2 gierende kinderen en dan de volgende dag weer aan het werk aiii ...... ging dat bij jullie ook zo? dat ze de boel bij elkaar schreeuwde en gierde voor uren lang?
Onze dochter van 4 heeft dit ook regelmatig. Wij vinden lang laten huilen gewoon geen optie en zien dat als straffen. Kom dan maar lekker bij papa en mama. Soms ligt ze tussenin en dan hebben wij het zelfs niet door gehad. Wij sliepen allebei vroeger ook vaak bij onze ouders (zowel ik als ml) en hebben hier warme herinneringen aan over gehouden uit onze jeugd. Denk dat het minder prettig was als we die geborgenheid niet hadden ervaren en daarom willen wij dit juist ook meegeven. Op een gegeven moment stopt zelfs deze fase weer en zal je kindje in haar eigen bed blijven liggen. Maar goed zoveel mensen zoveel meningen,dit is wat voor ons werkt en goed voelt!
En als je bij hem op de kamer gaat liggen, maar dan op de grond naast zijn bed. En dit dan steeds afbouwt door steeds verder van zn bed liggen. Hem in ieder geval het vertrouwen blijven geven dat mama alsnog in de buurt is, (ondanks ze niet bij hem in bed ligt) zodat hij ook op den duur minder en helemaal niet meer wakker wordt omdat hij weet dat mama "bij m is". Angst zou ik wel serieus nemen en niet gaan negeren. En ben zelf ook niet van het laten huilen.
Joh, dit zijn vaak gewoon tijdelijke fases. Ook als het al zo'n tijd duurt. Er is niks mis mee om mee te buigen met de behoeftes van je kindje! De keuze is aan jezelf natuurlijk, maar ik zou een situatie creëren waarin jullie allemaal goed slapen. Zeker omdat je schrijft dat de dingen die nu geprobeerd hebt niet werken. Gewoon doen wat werkt! Het is soms echt het beste om je neer te leggen dat het even niet lukt zoals het in de boekjes staat. Ik slaap ook minder goed wanneer zl bij me in ligt. Ik heb daarom een bedje naast mijn bed staan. Eentje met een eigen deken en matras. Daardoor kan ik hem gewoon instoppen en schopt ie niet de hele tijd tegen me aan. Als hij 's nachts wakker wordt probeer ik hem gerust te stellen, maar lukt dit niet, dan gaat hij gewoon met me mee. En ik vertel hem dat hij wel bij me mag slapen, maar dan in het 'kleine' bedje. Ik merk dat dit soort onrustige fases vanzelf weer verdwijnen. Echt, ik krijg de kriebels van dat woord 'wennen'. Als je kiest om te doen wat werkt krijg je echt geen verwende kinderen. Je zult merken dat ze vanzelf weer meer afstand nemen als ze er aan toe zijn.
Bij ons maakt het niet uit hoe we slapen,als we maar slapen. Zoonlief wordt in de nacht wakker en kruipt tussen ons in. Nu zijn we net verhuist en heeft hij helaas weer last van nachtangst. Daar zijn we wel weer even zoet mee jammer genoeg.
Kan ik me in vinden. Oudste heeft ook heel lang een periode gehad dat hij dacht bij ons in bed kroop. Wij waren dan meestal te slaperig om te protesteren. En gelukkig hebben we een groot bed Het is vanzelf over gegaan. Intussen is hij 7 en geeft hij nog steeds aan moeilijk in slaap te komen. Maar slaapt wel in zijn eigen bed. Soms na meerdere malen naar beneden komen. Hij wordt ook te groot (en is te beweeglijk) voor tussen ons in.
Ik weet niet of je de faboulous mama kent? Daar stond in de nieuwe een mooi artikel in van Miss sue over night terrors. Zal zo even kijken of ik een foto kan maken. Het kwam erop neer dat wij verhalen vertellen over monsters, spoken in sorookjes ed maar daarna vertellen dat ze niet bestaan. Dat is voor jonge kinderen lastig te begrijpen. Ze bestaan dus wel alleen in verhalen. Probeer met humor en een goed gesprek het 'monster, spook' weg te jagen.
Kijkt hij misschien veel tv? Ik had dat vroeger ook als kind. Mijn moeder liet me dan een tijdje geen/minder tv kijken en dan droomde ik gelijk weer gewoon ipv nachtmerries.