Ik heb dit forum net gevonden en krijg kippevel van de verhalen. Het is bijna net of lees ik mijn eigen verhaal. Op 17 juni is ons meisje Eline geboren na 20 weken en 2 dagen zwangerschap. Toen wij voor een eerste echo gingen naar de verloskundige bleek al snel dat er iets niet goed was er zat een soort vlies om het kindje heen en vooral in de nek zat een verdikte nekplooi en zo zijn we die middag nog naar het ziekenhuis gegaan. En daar werd helaas het zelfde gezegd en zo 2 dagen later was ik er weer om een vlokkentest te doen. Daaruit kwam dat ons kindje het turner syndroom te hebben. We besloten om ervoor te gaan dat we de natuur zijn gang zouden laten gaan. En zo kregen we ongeveer elke 2 week een echo en elke keer kregen we weer een klap het vocht ging niet weg het werd aleen maar groter en elke keer vroegen ze weer willen jullie wel verder maar haar hartje klopte zo perfect dit was een vechtertje en we wilden haar een kans geven. Todat we weer naar ons eigen verloskundige mochten om daar weer een echo te laten maken. Ik dacht die ochtend nu kan een ander iemand het even bekijken en we hoopten dat die zou zeggen dat het wel goed zou komen. Maar nee het vocht was nog erger geworden en je kon ook al zien dat het in haar buikje zat en rondom haar hartje en in de nek heel erg veel vocht. Toen begonnen we twijfels te krijgen en 2 weken daarna konden we onze 20 weken echo krijgen in het ziekenhuis die 3 kwartier zou duren en uiteindelijk geen 10 minuten heeft geduurd en er werd ons verteld dat ons kindje het niet zou gaan redden mischien nog een week of 2 maar niet veel langer. Na veel gepieker en gehuil begonnen we in te zien dat dit zo niet langer kon en hebben uiteindelijk besloten dat we zouden stoppen we wilden dit ons kindje en onszelf niet aandoen want het vruchtwater was al bijna op ze dronk het wel maar plaste het niet meer uit. Maandag 16 juni ben ik opgenomen en met tabletten hebben ze de bevalling opgewekt na 2 dagen pijn is Eline 17 juni kwart voor 9 geboren. Ik ben nu blij dat ik haar heb kunnen zien ondanks dat je gewoon heel goed kon zien dat het mis was heel erg veel vochtophoping vinden we haar prachtig.En hebben gelukkkig nu foto s van haar en hebben haar met een klein groepje laten begraven. Groetjes Alize
Wat een herkenbaar verhaal... En jullie verlies is ook nog maar zo kort geleden. Ik wil jullie heel veel licht en liefde wensen, voor nu en voor de toekomst met Eline in jullie hart.
Ow Alize wat herkenbaar je geweten wat in het geding komt. Ik heb ook die druk gevoeld van keuzes moeten maken. Uiteindelijk deed bij mij de natuur zijn werk... En bewaar alle foto's in een mooi boek van jullie dochter Eline. Alle herinneringen bewaren. Het is nog zo kort geleden... Heel heel heel erg veel sterkte...woorden schieten in dit soort situaties echt tekort!
gecondoleerd met het verlies van jullie meisje Eline* wil jullie heel veel kracht en sterkte wensen voor in de toekomst
Lieve Alize, Ik wil je enorm veel sterkte wensen met dit enorme verlies. Hier begijpt iedereen je als geen ander, en weet iedereen heel goed hoe jij je voelt. Heel veel sterkte en kracht om hier doorheen te komen. Eline is en blijft jullie dochtertje, voor altijd. Ze zal altijd in jullie hart zijn. Liefs Christa.
Alize, Heel erg herkenbaar verhaal... Het is allemaal zo oneerlijk en iedereen hier die dit heeft meegemaakt kan dat beamen... Het lijkt wel alsof je hele wereld instort als je dat nieuws te horen krijgt.. Alsof je in een donker tunnel word gezogen en het licht niet meer ziet... Ik wens je heel veel sterkte met dit onverdraaglijke verdriet... Liefs Mariska