soms vanuit het niets begint dylan in zijn slaap te huilen en alle kanten op te spartelen met zijn beentjes en armpjes, hij word niet wakker van zijn armpjes, het is echt anders, het lijkt alsof hij in paniek is. ik merk het verschil goed tussen jengelen, huilen en dit soort huilen, paniek lijkt het, angst als ik dat zie sta ik binnen 5 seconden bij hem en leg in mn hand op zijn wangetje en dan duwd hij ook echt zijn gezichtje tegen mn hand aan, meestal word hij dan snel rustig en slaapt dan door maar het gebeurt ook dat ik hem moet opnemen en 10min moet troosten, ik zeg ook altijd tegen hem dat "het is goed sjatteke, alles is goed" en dat lijkt te helpen, hij lijkt me te begrijpen, kan dat ook op zo een jonge leeftijd? de eerste 2 weken van zijn leventje heeft hij doorgebracht in het ziekenhuis en hebben ze wel honderden testen op hem uitgevoerd, zo lijkt het toch, heel veel EEG's, mri-scan, veel bloed getrokken enz,....de hele dag bliepkes van al die apparaten daar pff, wij die niet constant bij hem konden zijn want de 2e week moesten we thuis gaan slapen ik vraag me af of hij zich dat nog kan herinneren en daardoor nachtmerries heeft? ik voel me nu al schuldig dat we over 2 weken naar het ziekenhuis moeten om te kijken hoe het nu gaat, hij had een hersenbloeding dus nu gaan ze weer een mri-scan doen en een EEG en weet ik veel wat allemaal. een EEG doet echt pijn, hij krijgt dan een helmpje op en ze schroeven vanalles vast en hij had de vorige keer echt kleine wondjes op zijn hoofd, ik voel me schuldig, liefst wil ik niet gaan want het gaat goed maar het moet maar het is zo zielig kan hij zich de eerste weken nog herinneren? kan een baby nachtmerries krijgen? zo ja kan het zijn dat hij dan daarover droomt?
Ik weet niet of hij daar nou over droomt maar ik denk wel dat ze naar kunnen dromen. Ons mannetje kom soms ineens uit het niets wakker worden met een heel zielig gilletje. Ik kom dan bij hem en zie de traantjes in zijn ogen. Als ik hem even troost en kalmeer gaat hij weer rustig slapen.
Nee je baby kan dit niet meer herinneren. Is echt nog te klein om dit te kunnen onthouden en verbanden te leggen. Ik denk ook niet dat het nachtmerries zijn maar de verschillende slaapcyclussen. Ik hoor hier soms in de nacht ook ineens een soort huil maar hij slaapt altijd weer verder. Voordat ik bij hem kan zijn is het ook weer gestopt.
waarom zou een baby geen nachtmerries hebben? Ze herinneren zich toch ook essentiele dingen vanaf het begin zoals de gezichten van mam en pap? Een bevalling is ook heftig voor de baby en het lijkt me logisch dat ze de eerste tijd ook verwerken net als wij. Gewoon even lekker troosten als hij zo wakker schrikt