Hallo allemaal! Na dit topic vaak te hebben gelezen, ga ik ook mijn "verhaal" vertellen.... Ik heb 1 kind uit een eerder huwelijk. Ik ben nu 5 jaar met mijn huidige partner. In het begin van onze relatie heeft hij uit zichzelf aangegeven dat hij graag nog kinderen wilde (hij heeft 2 kinderen), hij is gesteriliseerd maar wilde dat tegen die tijd graag ongedaan laten maken. Ik ben niet verder ingegaan op de kinderwens omdat ik eerst een stabiele relatie wilde. Na 3 jaar was ik er aan toe om samen voor een kindje te gaan. Maar wat bleek, hij wilde het niet meer. Ik heb het toen van me af proberen te zetten. Dat lukte maar even, weer kwam die oerdrang naar boven. Toen stond de deur al iets meer open (dat idee kreeg ik), eerst financieel beter worden. Ik ben daar hard mee aan de slag gegaan. Nu ben ik de 40 gepasseerd, en voor mij voelt het echt als een "nu of nooit". Maar partner wil echt niet... Ik heb proberen erover te praten, het proberen weg te stoppen. Maar ik kan het nu niet meer negeren. Maar dat betekent wel dat ik nu voor een onmogelijke keuze sta.....partner of mijn kinderwens...
@Prikje Maar als je de 40 al bent gepasseerd, en je verbreekt de relatie met je partner omwille van je kinderwens. Hoe wil je dat dan verder vormgeven? Middels een spermadonor?
@caletto, dat is dus ook erg lastig! Wil eigenlijk dat er een vader bij is. Ik heb al 1 kind en zie hoe belangrijk haar vader voor haar is. Dat wil ik een tweede kindje ook gunnen. Enorm lastige situatie dus!!
@Prikje dat is een hele lastige situatie.. Leg je gevoel eens goed uit aan hem. Vertel hoe belangrijk dit voor je is. Probeer echt bij jezelf te blijven zonder hem iets te verwijten. Toen ik dat deed merkte ik dat mijn man het voor mij wilde proberen. Het was toen ook een nu of nooit situatie..
Lieve meiden, mijn menstruatie komt er weer aan... en zelfs na al die tijd ben ik nog steeds verdrietig. Ik hoop nog steeds dat er alsnog een wonder gebeurd en ben in deze periode altijd zo boos op mijzelf en mijn lichaam.. ik vraag me echt af of dit gevoel ooit weg zal gaan..
Dit is een cirkel waar je in zit die je zelf kan doorbreken - je hebt kans op een wonder - daardoor hoop - daardoor teleurstelling en verdriet - daardoor boosheid op jezelf Geloof me, als je die kans weg neemt, is de rest er ook niet meer of in ieder geval een heel stuk minder. En ik weet het voelt raar om die kans weg te nemen, omdat je die kans eigenlijk wel weer wilt benutten. Kiezen tussen twee kwaden, iedere maand je kans pakken en dit riedeltje qua gevoelens afgaan of de situatie accepteren zoals die is en je kansen uitsluiten. Als je kiest voor je kansen pakken, mag je er denk ik wel rekening mee houden dat je hetgeen je graag wilt 'iets' hebt geromantiseerd in je hoofd. Mocht je dan toch geluk hebben, kan het daardoor gevoelsmatig ook weer een tegenvaller zijn. Het klinkt misschien allemaal bot of hard, maar je zal keuzes moeten maken, anders kom je nooit verder. Soms is het niet anders dan kiezen uit 2 kwaden, dan kies je de minst slechte. Ik heb 2x in dezelfde cirkels gezeten, 2x het proces van acceptatie doorgegaan en 1x het 'wonder' ervaren. Hoewel ik ontzettend blij ben met mijn zoontje, voelde die positieve test (en de periode daarna) zeker niet als een droom die uit kwam. Maar dit is iets dat je pas ontdekt als je het eenmaal meemaakt (en dat erg weinig mensen zullen snappen). Maar misschien dat anderen zoiets anders hebben ervaren dan ik heb, dat kan natuurlijk ook!
Gebruik je al anticonceptie? Kan ook helpen om het hopen erop te doen wegnemen en het net even makkelijker te maken. Door de borstvoeding heb ik nog geen cyclus en bevalt mij mbt eenzijdige kinderwens ook prima. Geen hoop, geen kans, geen 'zou ik toch geluk hebben?' Geeft heel veel rust
Ah sorry meiden, ik had een heel bericht getypt maar vergeten te plaatsen denk ik. @Solipsist even een korte nieuwe reactie. Je hebt echt helemaal gelijk! Dank je wel voor je uitgebreide reactie en ik probeer er echt iets mee te doen. Ik blijf het echt bizar vinden dat het nooit gelukt is. Ook voel ik me regelmatig nog steeds boos maar het lijkt elke maand wat minder te worden. Ik ben er steeds vaker oké mee dat het bij twee kinderen blijft. Afgelopen tijd heb ik heel veel in huis geklust, dat was echt zó fijn. Ook hebben we de afgelopen maanden veel tijd samen door gebracht en ik heb echt genoten. Het was pittig maar daarom kwam er wel een soort van rust, twee kinderen kunnen we samen goed aan @GroeneBomen anticonceptie wil ik liever niet of ik moet de juiste vinden. Liefst helemaal geen menstruatie en geen gepruts aan mijn lijf. De pil vind ik echt vreselijk, ik voel me er namelijk echt niet goed van. Helpt niet mee dat man het wegwuift, het hoeft van hem niet aangezien we toch niet zwanger kunnen raken.