Naast blijdschap, ongeloof en een beetje angst...zit ik met een fraai probleem: Ik testte vanochtend positief en heb volgende week een sollicitatiegesprek. Dat is voor een baan bij een gemeente -ik ben ambtenaar- 150 kilometer hier vandaan..omdat ik bij mijn vriend ga intrekken die daar woont. Nu is het dan nog veel te pril (als ik het vasthoud) om het te melden..maar ik vraag me wel af: stél ze willen mij. Dan kan ik er over 2 maanden beginnen. Dan ben ik precies 12 weken. Dan moet ik het dus ook vertellen. Ik ben als de dood dat ze kwaad reageren..of anderszins moeilijk gaan doen en misschien het aanbod intrekken. Ik weet niet wat nu te doen. Ik wilde graag zwanger worden, maar had net te horen gekregen dat ik zelf geen eispriongen heb. Dus vriendlief en ik zijn gewoon "gezellig"aan het doen geweest. En nu ben ik dus kennelijk zwanger! Het is niet een handig tijdstip..maar zooooo welkom. Maar goed..heeft iemand dit ooit eerder meegemaakt? Zijn er misschien mensen van personeelszaken hier, die met een dergelijk bijltje hebben gehakt? Wat is wijsheid? Alle info is welkom!
Er is geen moeten hoor, bij het vertellen. Je mag eerder maar ook later vertellen dat je zwanger bent. Zelf heb ik dit dilemma ook gehad, al was ik toen al langer zwanger. Aan de ene kant vind ik het wel zo eerlijk om bij je sollicitatie te vertellen dat je zwanger bent. Ik heb dit zelf dan ook gedaan. Het gevolg daarvan was dat ik geen werk kon krijgen. Ik werd doodleuk afgewezen met als reden mijn zwangerschap (ook al mag dat niet). Je kunt je dus afvragen hoe eerlijk je wilt zijn en of je de mogelijke consequenties wilt aanvaarden. Het is een lastig dilemma waar je zelf een antwoord op moet zien te vinden dat jij acceptabel vindt.
Allereerst: GEFELICITEERD! spannend en leuk zeg. Kan me voorstellen dat het heel lastig is, ik vond het ook lastig omdat wij bezig waren met zwanger worden (nog steeds) tijdens mn solli. Maar sowieso voor het eerste gesprek zou ik me totaal geen zorgen maken, maar juist gebruiken om jezelf goed te 'verkopen' en goed te achterhalen of jij die baan wel leuk vindt. Dan zie je daarna weer verder, nu even genieten van zwanger zijn en voorbereiden op je eerste gesprek. Ik heb het laatst met mijn baas over gehad (ook bij een gemeente) en zij vertelde dat ze juist een zwangerschap fijn vindt omdat je dat goed kunt plannen. Niet het zwanger worden natuurlijk maar wel de tijdelijke vervanging en de overdracht. Dus daar kun je ook aan denken, dat je eerst een paar maanden goed kan inwerken en jezelf laten zien en dan ben je er eventjes niet en daarna weer terug aan het werk als trotse mama! Nu ik dit schrijf vraag ik me wel af of je na je verlof van plan bent om hetzelfde aantal uren te werken... Nou, ik hoop dat je er iets aan hebt en nogmaals heel veel genieten!
Hellen, Hier ook nog even gefeliciteerd! Je hoeft het nog niet meteen te zeggen hoor! Ook nog niet bij 12 weken. Ze zullen het dan ook nog niet snel aan je zien. Zeker na de berichten van de arts, zou je eigenlijk nu ook helemaal nog niet op de hoogte hoeven te zijn van je prille zwangerschap. Voor de gemeente hoef je je ook niet schuldig te voelen, dat is geen kleine ondernemer die zelf voor veel kosten opdraait. Heb zelf inderdaad ook wel eens iemand af moeten wijzen vanwege een zwangerschap. Die zou samen met mij een afdeling moeten draaien en ik kon het me niet permiteren om haar eerst in te werken en dan daarna meteen weer zonder haar te moeten. Ik wist dat ze niet vervangen zou mogen worden door mijn manager. Ik draaide toen al veel overuren en zat tot aan mijn nek in het werk. Had ze het niet verteld hadden we misschien wel voor haar gekozen. (achteraf werd de afdeling overgeplaats naar het buitenland voordat uberhaupt haar verlof begon, dus voor haar maar beter ook). Ze had er toch niet lang gewerkt. Nu werk ik op een school en voor de vakantie wilde ik van mijn directeur de bevestiging dat ik van een invalcontract naar een vast contract zou gaan. Hij wist wel dat ik zwanger wilde worden, daarom wilde ik ook die zekerheid, maar op dat moment was ik het ook net een paar dagen. Maar denk er eerst nog maar eens over na. En wacht het eerste gesprek af.
Hey meiden, nou, ik kan er over meepraten. Ik werk nu bij een Gemeente en ze weten hier van mijn zwangerschap. Maar ik wil verhuizen naar de andere kant van NL omdat ik in de stad waarin ik nu woon geen kind wil baren. En voel me hier totaal niet op mijn plek. Dit weet mijn huidige werkgever uiteraard niet! Nu ben ik dus aan het solliciteren...terwijl ik 11 weken zwanger ben! Ik had eerst een instelling van: Ja, ik vertel het gewoon direct aan het uitzendbureau / bedrijf of organisatie. Maar hallo..... ik ben een beetje wakkergeschud. Want welke 'idioot' neemt mij aan? Dus ik hou gewoon mijn mond dicht, heb ik besloten. Ik ben nu niet eens verplicht het te vertellen dus waarom mijn eigen graf graven. Anders zit ik mezelf alleen maar te stressen.
Jah denk ik nu dus ook. Het eerste gesprek afgelopen maandag ging erg leuk. Toch bleken er maar liefst 40 belangstellenden te zijn en waren er 6, waaronder ik, uitgenodigd. Als er zoveel keus is, zal een pas zwangere sollicitantie vast niet aantrekkelijk zijn. Volgende week hoor ik of ik doorga naar de 2e gespreksronde, maar dan zit ik pas in mijn 7e week, dus ik ga nog steeds niets zeggen.
Gelijk heb je, Hellen! Zo denk ik nu dus ook. En we zijn beiden niet zo lang zwanger dus het zou voor mij echt erg zijn wanneer niemand ons aanneemt....nu al niet meer! We zijn niet eens verplicht om het aan te geven, dus waarom zou je? Tuurlijk bestaat de kans dat we scheef worden aangekeken wanneer we het wel bekend moeten maken op het werk, maarja... we hebben niets gedaan wat niet mag. En zolang je je werk zo goed als mogelijk doet, kunnen ze niks zeggen, vind ik! In ieder geval zou ik me dan niet schuldig voelen.
je hoeft niet eens te vermelden in je sollicitatie gesprek dat je zwanger bent. dit is niet verplicht. Als je het uiteindelijk maar uiterlijk met 5 mnd verteld...
Helaas..ik ben afgewezen en momenteel vind ik ook geen geschikte vacatures meer. De kans is dus groot dat ik nu hier moet blijven tot na de bevalling, want als ik over 2 maanden ofzo pas wat vind, dan ben ik al 16 weken en dan is het toch wel netjes om het te vermelden.
Helen, je hoeft het pas te vermelden als je 6 maanden zwanger bent, volgens mij. Als ik met een nieuwe baan begin ben ik ook al rond de 16 weken ofzo. Dan hou ik mijn mondje ook nog dicht.
Jah...op zich hoef je niets te vertellen. Maar ik kan me zo voorstellen, dat het niet bevordelijk is voor de arbeidsverhoudingen als je pas met een week of 20 komt vertellen dat je zwanger bent.
Ehm nee dat vind ik eerlijk gezegd ook niet zo netjes maar ja soms moet je he. Denk alleen niet dat je baas er blij mee gaat zijn als je het dan pas verteld waarop de kans op een vast contract ook weer wankel word. Mijn baas is gelukkig heel blij voor me en ik kan blijven waar ik zit. Geniet jij nou maar lekker van je zwangerschap want het is echt een kado voor jullie.
Volgens de website van het SZW: Sollicitatie Als u solliciteert, mag u niet worden afgewezen omdat u zwanger bent. U hoeft in een sollicitatiegesprek niet te zeggen dat u zwanger bent. Maar ja.. ik kan me zo goed voorstellen dat het een beetje voelt alsof je de boel een beetje aan het bedonderen bent. Aan de andere kant is het natuurlijk enorm de omgekeerde wereld als je werk belangrijker wordt dan je kindje..
en denk je nu echt, dat als ze je afwijzen vanwegen je zwangerschap, dat ze ook niet gewoon een heel andere reden zullen noemen?
Preciessss! Kijk, het staat allemaal heel leuk in de wetboeken beschreven dat je niet mag worden afgewezen op grond van je zwangerschap. Maar kom nou, zeg. Ze verzinnen heus een andere reden. Ze hoeven niet eens een reden te geven. Ze kunnen ook zeggen: Onze keuze is op een andere kandidaat gevallen. En ik kies in dit geval liever voor mijn eigen belang. Ik vind dat ik recht heb om centjes te verdienen omdat het nu eenmaal nodig is. En ik kies ervoor om volgende week bij mijn sollicitatie niks te zeggen. Ben niet verplicht en het gaat ze niks aan. Nog niet in ieder geval
dit probleem had ik dus ook.Ben verhuisd van nl naar belgie.Was al een jaar bezig om zwanger te raken en was het eindelijk raak.en had ik sollicitaties lopen.Ik heb er ook voor gekozen om niks te zeggen want weet dan wel 100 procent zeker dat ik niet zou worden aangenomen.Ben nu 8 weken zwanger en ben al 2 weken aan het werk daar.Als ik 3 maanden ben dan zeg ik het ze.Moet toch geld hebben.
Ik vind het ook niet leuk om te moeten verzwijgen dat ik zwanger ben, maargoed.....ik heb ook het recht om te werken en het geld is nu eenmaal nodig. Dus ik kan wel vertellen dat ik zwanger ben, maar dan kan ik net zo goed niet solliciteren.. Heel lullig voor ze, maar als ik laat zien dat ik wat in huis heb en pas daarna vertel dat ik zwanger ben (in mei) dan weten ze in ieder geval wat ze aan me hebben. Ik sta ingeschreven bij uitzendbureaus. Dat zijn meestal tijdelijke baantjes of op oproepbasis waardoor het minder pijnlijk is wanneer ik wegval. Maar nu ben ik een leuke vacature tegengekomen op mijn niveau en richting, voor 24 uurtjes per week... Een aanstelling voor het jaar 2009 en 2010. En ben dus een brief aan het schrijven.
nou ik vind echt niet dat je verplicht bent om in dit stadium al te vertellen dat je zwanger bent hoor, dat ben je toch pas na 3 maanden ofzo?
Als je net zwanger bent vind ik het nog wat anders maar als je al verder dan 15 weken bent en niets zegt, tegen die tijd dat je begint ben je dan in de 20 weken Ik zou me als werkgever echt genaaid voelen.
als je voorbij de 15 weken bent,heb je dan ook niet al een zichtbare buik?lijkt me raar om niks te zeggen terwijl je buik al uitpuilt