hallo lieve meiden Ik ben er uit, ik wil scheiden. De relatie waar ik in zit voelt al een hele tijd niet meer goed en het is ook niet meer goed. Ik ben klaar om de stap te nemen alleen durf ik het niet. Bang voor de kinderen, bang voor de ellende die gaat komen...Bang voor de twijfel (tja en waarom weet ik niet eens want waar wij nu mee bezig zijn is echt belachelijk ongezond, maar toch....Wat als, wat als) Al ben ik in mijn hoofd allang van hem gescheiden. Zo vaak droom ik van een andere man, iemand die er wel voor mij en de kinderen is en mij lief heeft, voor ons zorgt en echt een vader en partner is. Alles wat mijn man nu niet is. Ik verlang daar zo erg naar dat ik er nog net niet naar op zoek ben. Ik heb dit ook allang uitgesproken naar hem, zo vaak. Huilend, schreeuwend, letterlijk. het boeit hem gewoon niet (dan ga je toch lekker als je dat zo graag wilt). Ik moet voor mijzelf maar vooral voor de kinderen gaan kiezen, die zitten vaak genoeg tussen alle drama en geruzie. Hij manipuleert mij op zo'n gemene manier waardoor ik bijna medelijden met hem krijg en begin te twijfelen of het inderdaad allemaal mijn eigen schuld is... Dit schrijf ik met tranen in mijn ogen. Ik haat opgeven, ik ben absoluut geen opgever en het voelt alsof ik faal. Maar ik heb het zolang geprobeerd en ik heb mezelf te lang opgeofferd, hem de hand boven het hoofd gehouden en mezelf totaal vergeten. Ik vat het nu allemaal even kort samen want het is gewoon allemaal teveel om hier kwijt te kunnen. Op dit moment ben ik echt doodongelukkig, bijna niemand ziet het en zeker voor de kinderen houd ik me groot. Ik moet wel! ik laat mezelf niet kennen want dat mag gewoon niet, Zij mogen mijn pijn niet voelen... Lieve meiden ik ben op zoek naar ervaringsvehalen waar ik misschien wat hulp uit kan halen, waar begin ik? hoe pak ik een scheiding aan? Nee er is geen optie dat ik hem nog een kans wil of uberhaupt kan geven, ik kan gewoon niet meer. teveel jaren verspild aan iets waar ik alleen maar ongelukkiger van ben geworden. We zijn inmiddels 7 jaar verder en er is geen steek veranderd. relatietherapie wilt hij absoluut niet (waar is dat voor nodig, gaat toch hartstikke goed zo?) het houd hier gewoon op voor mij. Maar waar in vredesnaam begin ik?? en vooral....hoe leg ik het aan de oudste uit?? die is er vol bewust van en ook nog eens enorm gevoelig. Heel erg bedankt voor het lezen van mijn, toch best wel lang geworden verhaal.
Lieverd, ik heb geen ervaring hiermee maar ik vind het zó rot voor je. Wat goed van je dat je de knoop doorhakt om te stoppen met deze ongezonde relatie. Ik wil je veel moed, doorzettingsvermogen en kracht toewensen in deze moeilijke tijd. En vooral ook veel liefde voor jou en je kindjes. Heel veel succes!
Je bent helemaal geen opgever! Accepteren en levenslang ongelukkig zijn is opgeven! Jij kiest bewust voor je geluk en dat is alleen maar te prijzen! Ik zou beginnen met je man inlichten, al dan niet met hulp van een derde, en daarna een advocaat zoeken. Veel sterkte!
Schrijf vooral je eigen wensen op. Soms kun je in de achtbaan van emoties vergeten wat je nou echt wilt. Verder, heel belangrijk, een advocaat waar jij je goed bij voelt! Zij kunnen dit maken of breken voor je. Ik wens je heel veel sterkte!
Hoe oud zijn de kinderen? Zijn jullie getrouwd in gemeenschap van goederen of huwelijkse voorwaarden? Als jullie niet getrouwd zijn, hebben jullie dan een samenlevingscontract? Hebben jullie een koop- of huurhuis? Hebben jullie beiden een baan waar je van kunt leven of moet een van beiden de ander helpen? (Partneralimentatie) Hoe hoog zijn de kinderkosten? En hoe zou je die naar rato kunnen verdelen over beide partners? Welke omgangsregeling is er mogelijk? Zou je co-ouderschap willen of liever een weekend-regeling? Twee adviezen: - zoek een ervaren mediator en probeer er in onderling overleg uit te komen. In hetbelang van de kinderen én van jullie zelf. - besef dat het voor de kinderen altijd hun vader blijft. Ga hem niet zwartmaken en sta ook niet toe dat vrienden of familie dat doen. Breng de kinderen niet in een loyaliteitsconflict. Sterkte.
Heel veel sterkte! Schrijf je zsm in bij de woningbouw als je dat nog niet gedaan hebt. Daarna zou ik nAar het maatschappelijkwerk gaan binnnen je gemeente. Dit is over het algmeen gratis en kunnen je helpen bij alle stappen die genomen moeten worden. Aparte bankrekeningen waar jij je salaris op laat storten (als je werkr)
Ik vind dit soort adviezen altijd heel bijzonder. Wat zou er hier wel niet over een man gezegd worden die 'zijn' geld 'wegsluist'?
Ik ben afgelopen jaar gescheiden. Het was op zijn initiatief. Waar je rekening mee moet houden is dat jij al veel verder in het proces bent dan hij is. Ik zou mogelijkheden tot andere woonruimte onderzoeken en hem je besluit mededelen. Daarna samen een mediator of advocaat inschakelen. En samen aan de kids vertellen dat jullie gaan scheiden. Mijn kids zijn 7 & 9 en hebben allebei ondersteuning in de vorm van speltherapie. Het is pittig voor kinderen heel pittig maar met de juiste ondersteuning komt het goed. Als je vragen hebt pb me dan maar want ik zit midden in een verhuizing dus zie niet alles hier
Mee eens! En daarnaast als je in gemeenschap van goederen bent getrouwd, dan heeft het niet eens nut. Want alles is dan van jullie samen, van allebei de helft. Ongeacht of de rekening alleen op jouw naam staat. Verder sluit ik me wel aan bij de adviezen die zijn gegeven en wil ik je heel veel sterkte en wijsheid toewensen TS. Hopelijk kunnen jullie er samen ondanks alles een vreedzaam proces van maken en de scheiding tot een goed einde brengen.
Allemaal super bedankt voor de antwoorden en adviezen, ik kan er zeker wat mee. Zag namelijk zoveel obstakels en geen idee waar je begint met zoiets... Wij hebben geregistreerd partnerschap. ik hoef niet op zijn hulp te rekenen om het onze kinderen te vertellen (want ik wil het toch? en het is jouw schuld dat zij het niet gaan begrijpen (oudste van 5 dan tenminste, jongste is nog te jong om het te begrijpen)). Ik heb het namelijk al voorgelegd dat ik de scheiding ga doorzetten en krijg allemaal gescheld en verwijt over me heen. Op zijn medewerking hoef ik daarom echt niet te rekenen. Hou mijn hart ook vast hoe dit gaat verlopen maar het moet. Ik zal inderdaad een goede advocaat moeten gaan zoeken en aan mediation zat ik inderdaad ook te denken maar zoals ik al zei, hij gaat niet meewerken, eerder heel erg proberen tegen te werken...
Als je vragen hebt mag je me pb'en heb in eenzelfde situatie gezeten en ben inmiddels 1,5 jaar verder.
Klopt wat je zegt. Het is ook absoluut niet de bedoeling als wegsluizen hoor! Meer als praktisch wat geregeld moet worden... Maar ksnap dat het idd een verkeerde indruk geeft
Ik herken je situatie van het manipuleren. Ik ben zelf ook gescheiden ben beginnen aan mediation maar al snel een advocaat genomen. Mediation werkt alleen als er nog goed te communiceren is het zelfde denkt over wat goed is en belangrijk en niet als je lijnrecht tegen over elkaar staat door iemand die je het gevoel geeft dat alles door jou komt. Neem echt een advocaat, het zal hoe dan ook een strijd geven omdat hij dat waarschijnlijk niet verwacht dat je het doorzet en eindelijk voor je zelf en je kindjes opkomt.
Het manipuleren vind ik denk ik nog het ergste, naast de geestelijke mishandeling (Jij komt er toch niet, kijk hoe je bent, jij wilt dit opgeven, als je gaat scheiden willen de kinderen toch naar mij want jij bakt er toch niks van, je doet niks hier je vern***t alles etc etc), het opstoken van de kinderen als ze niet bij hem willen komen, ga weg naar je moeder, kom niet bij mij.. Je zal het wel kennen... Ik ga inderdaad op zoek naar een advocaat want hem kennende zal hij niet eens komen opdagen bij mediation.
Ik sta gelukkig nog steeds ingeschreven bij de woningbouw maar ik gun hem dit huis eigenlijk niet, ik heb hier bijna alles gedaan en het is gewoon ons huis(van de kinderen en mij). ik vind dat hij gewoon weg moet al dan niet gedwongen.. Ik heb stiekem al een eigen bankrekening waar hij niets van weet.
We hebben allebei een eigen bedrijf dus dat houd me gelukkig ook bezig..Sta ook nog steeds ingeschreven bij de woningbouw
Wat sterk dat je de beslissing hebt genomen en doorzet. Jouw kinderen hebben een zelfstandige, sterke moeder, dat zullen ze altijd onthouden. Heel veel sterkte, kracht en moed gewenst en vergeet nooit waarom je dit doet. Dikke knuffel