Even een moeilijk en intiem onderwerp. ik heb vaginisme en ik heb er voor mijn zwangerschap alles aan gedaan om er vanaf te komen Door bezoekjes aan de gynaecoloog en in therapie geweest bij een bekkenbodem fysiotherapeut, het ging super goed totdat ik zwanger raakte en moest bevallen(heb een moeilijke bevalling gehad met net geen totaal ruptuur) dit alles heeft het nog erger gemaakt en ik vroeg mij af of meerdere mensen hier last van hebben of hebben gehad? En hoe zijn jullie er vanaf komen?
Ik heb er ook last van, niet ergens heen geweest ofzo. Maar inderdaad, na de bevallingen is het erger geworden. ik doe er verder niks mee dus blijft hier zeer beperkt Na ja aan mij heb je dus niks Sterkte verder!
Zou je weer in therapie willen? Verder vindt je op vaginismeforum.nl wat meer lotgenoten dan hier. Ik heb zelf geen vaginisme, wel vvs, iets wat enigszings vergelijkbaar is. Dus ik weet hoe je je voelt. Het is een rotproces, maar je kunt er vanaf komen!
Ik heb/had ook vaginisme. Ik heb ook therapieen gehad en het ging net de goeie kant op, en toen werd ik zwanger van mn dochter (1e keer sex met penetratie en gelijk raak). Na de bevalling kon ik weer van voor af aan beginnen. Toen geen therapie meer gevolgd, maar zelf met de oefeningen aan de gang gegaan. Uiteindelijk was het zo goed als over. Toen ik zwanger was van mijn zoontje, was ik wel bang dat het weer terug zou komen door de bevalling. Maar gelukkig is dit niet het geval. Ik heb nu nergens meer last van.
Ik had vaginistische klachten door een spastische bekkenbodem. Dit is waarschijnlijk extra getriggerd door onze miskramen en stress daaromheen. Ontspanningsoefeningen van de bekkenbodem is hier de truc, zelfs tijdens de zwangerschap. Tijdens de zws van mijn zoontje is het begonnen en kon ik niets meer ontspannen daaronder. Penetreren was dan ook (nagenoeg) niet meer mogelijk. Nu voel ik het aankomen, dus hopelijk kan ik het voor zijn. Sterkte en succes!
De therapie heeft destijds veel geholpen maar ik ben nu verhuisd, hier zit geen bb fysio in de buurt. ook heb ik lang op het vaginisme forum gezeten. Het nadeel is dat we graag een tweede kind willen en mocht het lukken begin ik dan niet weer opnieuw na de bevalling? Ik vraag me af of een bb fysio nu zin heeft, de oefeningen ken ik (heb ook hulpmiddelen) maar ik denk dat de reden waar mijn vaginisme vandaan komt dit zal blijven veroorzaken. Zouden er andere therapieën zijn? En is het überhaupt te 'genezen'?
Hoi Zonnebloem Ik heb ook vaginisme gehad en je kan zeker genezen! Je moet leren dat t helemaal geen pijn doet. Dat was bij mij het probleem. Ik ben ook in therapie geweest en kreeg ook oefeningen. Een van de oefeningen was met een soort van ballon die je dan moet inbrengen. De ballon kun je steeds meer en meer oppompen. Ik vond dit echt een super goede oefening want zo leerde ik dat het helemaal geen pijn deed. 4 maanden later kon ik gwn vrijen met penetratie. Na de bevalling heb ik ook helemaal geen problemen gehad. Als je nog vragen hebt mag je ze me altijd stellen
Je zou op internet nog verder kunnen zoeken naar andere therapieën. Ik heb een hele lijst aan dingen uit geprobeerd. Wat voor vaginisme specifiek werkt, weet ik niet.
Ik heb tot mijn 23ste vaginisme gehad. Bij mij zat het echt helemaal op slot, er kon echt geen vinger in! Ik zou dus nooit zwanger kunnen worden als ik het nog had gehad... Ik heb gepraat met een sexuoloog en bekkenbodemtherapie gehad. Toen ik met mijn ex-vriend op vakantie was en we in bad zaten lukte het ineens. Sindsdien nergens meer last van gehad. Waarschijnlijk een combi van het water en de ontspanning geweest.... Ik heb wel na mijn bevalling anderhalf jaar geleden (spoedkeizersnede omdat zoontje vast zat in het geboortekanaal) een half jaar niet kunnen vrijen. Ik was heel bang dat het weer opnieuw begon maar de huisarts onderzocht het en het was iets lichamelijks dat vanzelf weg zou moeten gaan. Met heeeel veeeel geduld en nog meer glijmiddel is het uiteindelijk weer goed gekomen