Ik ben 17 weken en krijg sinds vannacht weer last van paniekaanvallen. Nu schijnt het zo te zijn dat rond deze tijd een hormoonwisseling en waarschijnlijk ben ik daar gevoelig voor. Heeft iemand dit ook gehad rond deze periode en wanneer ging het beter? Of moesten jullie echt aan de medicatie en kan ik verwachten dat het de komende tijd erger gaat worden?
Vanaf die termijn worstel ik ook meer met mentale en emotionele problemen, zoals angst en heb ik ook weer spanning in mijn keel /hyperventilatie. Daarvoor zeker een jaar goed in balans. Wat mij helpt is rustig aan doen. Ik geloof dat ik de eerste weken toch teveel heb willen doen. Ook vertrouw ik erop dat de hormonen het versterken en dat ik na de zw weer in balans ben. Dat maakt dat ik mij een stuk beter voel en een in perspectief kan plaatsen. Hormonen kunnen angstklachten versterken. Zijn er dingen die jou helpen de scherpe randjes eraf te halen? Goed dat je er iets mee doet trouwens.
OW ik had trouwens nooit medicatie, maar nam wel andere middelen die ik nu niet mag. Gelukkig red ik het nog met dr bach en magnesium en rust. Ik hoop dat dit iets is van het tweede trimester
Ja, rust en afleiding en in het uiterste geval verhoging van medicatie maar dat probeer ik echt te vermijden. Zwanger zijn zal nooit leuk zijn in mijn beleving maar zolang het leefbaar is ben ik al tevreden. Ik vraag me alleen af of het stabiel word of dat het iedere week erger gaat worden de komende tijd net als bij m'n misselijkheid de eerste maanden. Is het bij jou wel gestabiliseerd?
Bij mij is het stabiel (leefbaar) en zelfs een beetje minder geworden, doordat ik acceptatie voel. In eerste instantie maakte ik de situatie erger, omdat ik mezelf een slechte moeder voelde. Met gedachten als "Ik ben toch gelukkig met deze zwangerschap, waarom moet ik dan stress voelen?", "De baby voelt mijn ellende en dat is niet goed ". Ik realiseerde mij dat een zwangerschap zonder stress en ongemak (bijna) nooit voorkomt en dat mijn gevoelens en klachten hopelijk tijdelijk zijn. Daardoor voelde ik mij, in combinatie met rust, langzaamaan beter. BTW...Ken je de remedies van Dr. Bach? Deze helpen ook heel goed, vooral de rescue remedy.
Ja, ken ze maar ze werken bij mij niet. Ik moet de chemische medicatie hebben wil het aanslaan en dat probeer ik zoveel mogelijk te vermijden. Gelukkig heb ik geen schuldgevoel want ik weet dat het een chemisch proces in mijn lichaam is wat verstoord is waardoor ik er last van krijg maar vind het echt superjammer dat ik niet lekker kan genieten en cocoonen op de bank. Had het deze zwangerschap echt heel fijn gevonden aangezien ik bij mij vorige er alleen voorstond en veel stress heb gehad. Maar ach, zolang het gezond is en de situatie is leefbaar dAn ben ik tevreden. Ik zie hier voldoende mensen die er wel een paniekaanval voor over hebben om zwanger te kunnen worden. Maar goed, toch heb ik ze liever niet die aanvallen