Op dit moment ben ik 20 weken zwanger, en leef ik met een progressieve spierziekte. Mijn partner bleek een narcist kwam ik achter en nu het dichterbij komt en ik mijn zorgen uitsprak over de toekomst, werd hij boos want in zijn ogen moest alles op zijn manier. Nu wil hij een rechtszaak aanspannen omdat ik natuurlijk lichamelijk niet voor mijn kind kan zorgen en wil er alles aan doen om mij zwart neer te zetten, zodat hij het kind kan opeisen. Al voordat dit gebeurde had ik contact opgenomen met CJG voor eventuele begeleiding omdat ik mijzelf al wilde indekken mocht het mis lopen. Hij ondernam niks, het enige wat hij deed was gratis babyboxen scoren, en dat vond hij toch zo goed van zich zelf. Ik ben bezig met de toekomst van de kleine, en wil gerust betalen voor baby spullen. Hij steekt de gratis speentjes maar in zijn eigen mond. Nu is het zo dat ik hem gelukkig nog niet had erkend als vader, hij wil DNA eisen omdat hij nu ineens beweerd dat ik vast vreemd ben gegaan. Alles doet mij echt veel verdriet omdat ik weet dat mijn kindje hier niet kan wonen, puur vanwege een lichamelijk probleem. Ik heb besloten voor een pleeggezin omdat ik zo toch betrokken blijf, maar echt genieten van de zwangerschap lukt mij momenteel niet. Puur de angst, hoe loopt dit af.....
Jeetje wat heftig zeg. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet zo goed weet wat ik moet zeggen. Ik heb zelf ook een lichamelijke aandoening, maar heb er goed over nagedacht. Kan ik dit kindje eventueel ook zelf opvoeden? Dat zal heel moeilijk zijn maar kan wel. Even to the point; wil je het kindje wel graag houden, of staat je keuze voor pleegzorg vast? Ik heb geen idee hoe 'ernstig' je aandoening is, maar je kunt veel voor elkaar krijgen, maar dat is natuurlijk alleen van belang als je het echt wilt. Hoe reageert je partner op de keuze voor pleegzorg?
Heftige situatie. Ik zou alle gesprekken, mails, appjes etc opslaan ter bewijs. En zelf al naar het jurdisch loket stappen. Je kan ook een tegen eis doen dat hij zich psychisch laat onderzorken. Narcisten zijn vreselijke nare mensen en niet mee om te gaan. Mijn vader is er een. Ik hoop dat je niet onder 1 dak met hem leeft ... Kan je niet met extra hulp en ondersteuning zelf voor het kindje zorgen? Een kennis van mij is alleenstaand, spastisch zit dus in een rolstoel, maar zorgt zelf voor haar dochter. Met hulp, ondersteuning en haar sociaal netwerk gaat dat erg goed.
Sorry, misschien kom ik wat kritisch over maar soms zeg je dingen uit emotie (vooral als je zwanger bent, weet hoe dat schommelt) Waaruit blijkt dat je man een narcist is? Wie heeft ervoor gekozen om uit elkaar te gaan, jij of hij? Misschien heeft je man het niet breed genoeg, het is toch hartstikke leuk dat hij inkopen doet voor de kleine? Ook al is het gratis/tweedehands? En is de situatie nog te herstellen tussen jullie 2? Zou je het kindje niet liever willen afstaan aan de papa dan aan een pleeg gezin? Ik vind het belangrijk dat als een van de ouders voor een kind kan zorgen, dit ook moet doen. Maar dat is mijn mening. Ik ken de situatie natuurlijk niet inhoudelijk en alleen van 1 kant. Hoop dat het snel beter met je zal gaan! Liefs
Hij heeft gezegd: later als het kindje ouder is zal ik zeggen dat mamma haar wilde doden en oma wenste jou ook niet.... Want je over weegde abortus. Toen zei hij paar dagen later: ik slaap snachts bij de baby op de kamer want jij kan toch niet uit bed komen. Er komt ook een slot op de babykamer en camera's in de gang. En ik bepaal wie er aan dit kind komt. Ohw...? Heb ik ook nog iets te zeggen? Ik sprak toen mijn angsten uit, dat ik zelf lichamelijk niks kan en bang ben dat als ik wat vind (bijv dat hij het kindje beter moet instoppen etc) Dat hij zal zeggen: wie verzorgd het kind nou?? Ik nooit, dus moet gewoon mijn mond houden komt het op neer. Toen op een avond zaten we te eten, ik zei vol te zitten... Hij zei, ja... straks zit de kleine hier en zeg ik... mamma eet niet eens haar bordje leeg, jij wel hé. Ik werd woest en schreeuwde, huilde, wilde hem onder rijden. Wat deed hij? Mij filmen want nu kon iedereen eens zien hoe labiel ik zou zijn en dat mamma niet goed is voor haar kind. Ik was woest en sprak nogmaals via de App uit toen hij thuis was (in feb zou hij hier komen wonen) dat ik bang ben voor deze toekomst, ik al bezig was met eventuele hulp omdat ik steeds banger werd dat hij mij zou laten barsten. En kijk aan, nu wil hij ineens een rechtszaak en heeft blijkbaar het hele jaar al mijn gesprekken met hem bewaard, heeft mijn familie proberen aan zijn kant te krijgen, via mijn vrienden gaat hij tekeer over mij... maar niks ligt aan hem, ik heb hem op het zere been getrapt en gaat tekeer nu. Ik ben helemaal afhankelijk van anderen, toilet, in/uit bed, douchen, aankleden, eten maken... En probeer nu in de vreselijke pijn die ik van binnen voel, de beste keuze te maken en hopelijk komen er geen eindeloze zware aanklachten. Zucht.....
Oke.. Ik vind het echt heel erg om te lezen dat je dit doormaakt. Echt waar, sorry. Waar ligt het aan dat hij ineens zo veranderd is? Ik neem aan dat je niet op deze persoon bent gevallen. Dus hij was eerst liefdevol. Wat is er gebeurd dat hij nu zo doordraait? Was de zwangerschap ongepland? Is er iets gebeurd waardoor hij het geen plek kan geven en zo te keer gaat? Is er familie/vrienden in het spel die kwaad influisteren? Ik zou hoe moeilijk het nu ook voor je is omdat je nu slachtoffer bent, proberen uit te zoeken wat er mis is. Misschien als jullie de vinger op het probleem kunnen leggen valt iets op te lossen. Ik bedoel ik denk na op een manier waarop ik het beste wens voor jou en vooral voor jouw dochtertje. Voor jou is het super fijn als je een partner aan je zij hebt die je steunt. En voor j dochter is het belangrijk om een stabiele basis te hebben. Dus liefdevolle ouders. Misschien ken je iemand met wie je man goed overweg kan, dat hij even met hem een babbeltje doet om hem zowat wakker te schudden voor wat dit met jou doet. Of aan te wakkeren om met je in gesprek te gaan. Het is vreselijk moeilijk voor een moeder, om afhankelijk te zijn van een ander. Vooral als je partner zo bazig doet. Ik hoop dat jullie achter de kern van het probleem kunnen kommen en het onderling nog kunnen oplossen. Ik ben niet iemand die meteen adviseert de benen te nemen. Want liefde ontstaat omdat er ooit een klik is geweest en als dat ineens veranderd dan moet men het probleem aanpakken, althans, als het echt liefde is.
Kijk maar eens op Narcisme via google... https://denarcist.nl/narcisme-kenmerken Precies mijn ex, mij helemaal inpakken en lief doen, vertellen wat hij allemaal voor ergs heeft mee gemaakt, op kunnen schieten met iedereen en op die manier wist hij iedereen om zijn vinger te winden. Ik dacht gewoon, leuke vent zeg... en heftig wat hij heeft mee gemaakt. Maar naar mate het jaar naderde twijfelde ik aan zijn praatjes, maar ik werd zwanger... Ik had onveilig sex gehad, zijn kind is overleden toen het kind 3 jaar was en zelfs daar begon ik aan te twijfelen omdat hij er over sprak als of het uit een boek kwam... Ik deelde dit met vrienden en toen zei iedereen dat ze hem vreemd vonden, hij begon zelfs te twijfelen of ik wel zwanger van hem was... Of dat ik zou liegen zwanger te zijn om aandacht te trekken. Maar alles wat hij beweerd dat ik doe, doet hij zelf... Hij wil aandacht en andere mensen hebben geen opleiding, iedereen is minder dan hij. Vroeger is hij uit huis geplaatst, ging van opvang naar opvang en heeft nooit waarde gehecht aan mensen. Kattenkwaad door wc's op te blazen, waar hij nu nog vol trots over praat. Niemand kon grip op hem krijgen, en dat vind hij nog steeds super stoer. En nu nog, niemand zal tot hem doordringen en doet wat hij zelf wil. Hij wil niet meer praten, maar haten.
Je hebt bijna 3 jaar terug een kindje weg laten halen omdat het niet ging met je ziekte en nu ben je weer zwanger? Terwijl je er lichamelijk veel slechter aan toe bent? Is dit een nieuwe man of nog de partner van destijds?
En alles is er mis, maar ook alles ligt aan mij.... Totaal niks wat hij fout doet. Dus we komen er niet uit, of ik zal alle schuld op mij moeten nemen.
Maar eigenlijk kwam ik hier terug omdat ik er nu wel echt hier voor heb gekozen, ik zag later ook pas dat de berichten van 2015 hier gelijk aan mij gekoppeld zijn. Heb geprobeerd ze te verwijderen maar dit lukte helaas niet. Ik zit nu in deze situatie en kom hier voor steun/tips en niet om te horen dat ik fout ben, dan kan ik mijn ex wel bellen. Het is niet slim geweest om te vertrouwen op een man die de mooiste toekomst met jou wil, er voor je zal zijn en alles voor jou opzij zet. Maar ineens ziet dat ik zelf ook een mening heb en dat hem dat niet goed uitkomt en gewoon vertrekt en zegt dat ik maar beter mijn best had moeten doen! Alles opzij zetten voor hem...
Een narcist valt eigenlijk best snel te herkennen. Die verstopt zijn ''praatjes'' niet een paar jaar weg. Ik denk dat als je dit eerder hebt meegemaakt je misschien nog zwak was en snel voor de woorden bent gevallen en zijn daden niet inzag. Dat kan gebeuren, dit hoef je niet te zien als een fout maar als een levensles. Eye-opener. Kun je niet met zijn ouders/familie in gesprek? Zodat er een gezamenlijk besluit kan komen. Daar ga je je een stuk beter door voelen dat deze strijd met hem aan te gaan. Ik hoop dat het gaat lukken. Probeer het contact neutraal en rustig mogelijk te houden. Vergeet niet dat je nu zwanger bent en je een kindje draagt die jou voelt. Heel veel sterkte, ik wens je heel veel goeds toe!
Ik heb met helemaal niemand contact van zijn kant... omdat hij dat liever niet wilde en zelf ook geen contact heeft met zijn familie. Nu ineens begrijp ik waarom hij daar zo moeilijk over deed, want met mijn familie/vrienden had hij wel contact. Om zich zelf in te dekken natuurlijk. Maar heb wel een ex van hem gesproken die zelf begon over dat hij een narcist is, ik al zijn gesprekken moet bewaren omdat hij alles uit de kast zal trekken als het niet op zijn manier gebeurd. Ik probeer kalm te blijven en pas te stressen als er iets gestart is, want mijn kindje voelt die stress anders ook.