Marloes, lekker gebakken dus, vind ik soms ook leuk om te doen maar doe het te weinig Huggybird, lekkere avond en ochtend dus gehad, klinkt goed! Hier gaat het goed, bijna 8 kilo kwijt nu, eindelijk gaat mijn gewicht weer omlaag. Nu zo volhouden, want telkens als ik weer wat afval ga ik weer de fout in. Morgen dus wat lekkers van de bakker en gourmetten, ik ga proberen me heel erg in te houden en overdag verder niet teveel te eten, wel netjes mijn fruit . Ga denk ik veel groente op de plaat leggen, een beetje vlees, en een paar broodjes met kaas, pannenkoekjes en eitjes in de pannetjes
Vanochtend woog ik precies 89 kilo! Mijn oudste zei vanochtend tegen me dat ik al veel afgevallen was en vroeg hoeveel. Ik vroeg hoe ze dat wist 'dat zie ik omdat je dunner bent'. Ik antwoordde dat ik 8 kilo kwijt was en toen zei ze: hop, 8 pakken suiker de prullenbak in! Vond het zo lief! Morgen ben ik vrij, wat dingen voorbereiden voor Sinterklaas wat we vrijdagavond vieren, ga dan eens even mijn kleinere broek opzoeken in de kast. Die ik nu aan heb kan echt niet meer
Gister heerlijk gegourmet. Heb 3 stokbroodjes met kaas op, 4 pannenkoekjes, ongeveer 12 (kleine) stukjes vlees (vooral kip, beetje varkenshaas en runderhamburgertjes), en verder veel ui, paprika met een beetje kaas erover genomen. En had een eetlepel coctailsaus. Moest me wel een beetje inhouden wat betreft brood want dat vind ik zo lekker, ook met cocktailsaus! Maar niet gedaan dus. Had daarna wel wat buikpijn trouwens. Heb overdag een worstenbroodje en een appelflap op, maar geen echte lunch en weinig tussendoortjes. Maar vanochtend gewoon weer een halve kilo eraf! En vandaag weer even een normale dag
He meiden, ik ben een beetje van slag.... Ik kreeg vanmorgen een app van een moeder van een jongetje die bij mijn dochter op atletiek zit. Haar zoon 7 jaar is al maanden aan het klungelen met zijn gezondheid, eerst dachten ze aan een zeldzame soort bot ontsteking maar nu hebben ze ontdekt dat hij leukemie heeft.... Ik heb een leerling begeleidt bij mij op school die leukemie had dus ik weet een beetje wat ze allemaal voor hun kiezen gaan krijgen, en dat is niet niks..... Ben er gewoon een behoorlijk beetje van slag van..... ik heb een heel leuk contact met die moeder ze deelt al die tijd haar zorgen die ze heeft om hem met mij. Toen hij net klachten kreeg kwam hij na een rondje om de baan rennen helemaal zwaar ademend en bijna huilend naar zijn moeder strompelen en heeft zijn moeder hem maar weer mee genomen, dit is helemaal niets voor dit kereltje dit paste helemaal niet bij hem... Eerlijk gezegd vind ik het een beetje gek dat ze er nu pas achter zijn gekomen want meer dan een maand geleden is hij opgenomen geweest en is er uitgebreid bloed geprikt, en zei de kinderarts "ik laat hem niet gaan voor ik weet wat hij heeft" toen dachten ze dus bot ontsteking, maar de behandeling hielp helemaal niet, en nu weken later blijkt dat hij leukemie heeft..... pfff moet dit nieuws echt even verwerken...... laat staan hoe het voor hun is.....
Wat heftig huggybird, het ergste nieuws dat je als ouders kan krijgen . Wat erg ook dat het er bij eerdere onderzoeken niet uit is gekomen. Hopelijk gaat de behandeling goed aanslaan, maar een zware tijd zal het hoe dan ook worden voor hem en zijn ouders... Ik had vroeger een vriendin die leukemie kreeg toen ze 13 was, zij is er gelukkig helemaal bovenop gekomen en inmiddels alweer 36 jaar. Was een heftige tijd, 'voordeel' was dat zij al wat ouder was en heel nuchter.
Ik wil de hier komen reageren dat ik het zo knap vind dat Snoopy1979 zo goed gaat totdat ik de rest las.... Jeetje Huggybird, das niet niks. Mijn zoontje heeft leukemie gehad en dat is inderdaad een zware lange weg. Veel sterkte!
Mijn man heeft teelbalkanker gehad, mijn moeder en vader hebben beide kanker gehad, dat was vreselijk schrikken en we zijn heel bang geweest voor wat er zou komen, maar dat kon ik handelen. maar als je kind zo iets krijgt...... ik zou me geen raad weten denk ik Sidmick, wat heftig dat jullie dit hebben mee moeten maken.... Ik zou graag iets voor het gezin willen doen, maar sta niet heel dichtbij, ik heb aangeboden hun oudste zoon van en naar sport te brengen als ze dat nodig hebben. is er nog iets wat ik eventueel zou kunnen doen, wat hielp jullie en waar hadden jullie behoefte aan. Ik wil me ook niet opdringen maar wel tot steun zijn als ze daar behoefte aan hebben.
Stond me nog wel iets van bij dat jouw man kanker had gehad. En van jezelf of volwassenen om je heen is het heel erg, maar van je kind is niet te doen, die zorgen zijn het allergrootst. Het is al heel fijn dat je zou kunnen helpen met hun oudste naar sport te brengen. Onze jongste heeft toen ze 10 weken was 2 weken in het ziekenhuis gelegen (niets heel ernstigs gelukkig maar hoe dan ook wel ingrijpend), onze oudste was toen ziek door de waterpokken (goede timing ) en het lastigste vond ik, heel raar misschien, de boodschappen. Dus ik mailde mijn ouders regelmatig een boodschappenlijstje door. Maar misschien is dat bij hun geen probleem of doen anderen dat. Sowieso is regelmatig een kaartje/post naar dat jongetje maar ook naar hun erg fijn, zodat ze weten dat mensen aan hun denken.
Wat ons heel erg hielpen was mensen die gewoon actie ondernamen. Iedereen zei "als ik iets voor je kan doen moet je het zeggen" maar dat doe je niet zo snel. Onze zoon heeft 23 weken in het ziekenhuis gelegen en we waren op. Het was inderdaad zo fijn dat er voor ons gekookt werd, gewassen, schoongemaakt, af en toe iets leuks met de oudste. Gewoon de dagelijkse praktische dingen waar we zelf geen fut voor hadden. En regelmatig kaartjes ed . De eerste weken word je daarmee overladen maar daarna vervaagt dat
Ik heb haar een berichtje gestuurd dat ik graag iets voor ze zou doen, boodschappen, eten koken, de oudste ophalen en of wegbrengen, of gewoon luisteren als ze haar verhaal kwijt wil. Ik weet nog van toen mijn moeder ziek was ( ik was toen 19) dat sommige vrienden van mijn ouders plotseling amper tot niets meer van zich lieten horen, en dat er mensen waren die iets verder af stonden er vol voor gingen om ons te helpen en bleven informeren hoe het met ons ging. Ik vond dat zo frappant en ben dit soort dingen heel anders gaan bekijken... Ben zeker van plan om ze te steunen! Ik weet ook wel dat die steun heel fijn was toen mijn man ziek was, zeker toen ik zelf 4 dagen na hem geopereerd was en we beide niets konden de eerste tijd. Voorbij een hele geruststelling dat alles voor mijn dochter zo veel mogelijk door ging in deze roerige tijd.
Oké, dus gewoon eens eten om de hoek schuiven, ik snap dat je niet zo snel om hulp vraagt. Bedankt. 23 weken in het ziekenhuis is wel heel lang...... Dan ben je ook gesloopt....