Wij zijn al een tijdje op zoek naar een huis, het liefst blijven we in dit dorp wonen, maar alles is hier zo duur (we wonen nu in een huurhuis) of we kunnen het net betalen maar is het bijna een bouwval dus komen er nog veel verbouwkosten bij.. Nu denken we erover om te verhuizen naar een ander dorp, het is heeeel erg leuk, schattig, rustig en ook veilig voor onze kleine, maar ken er niemand. Het is een half uurtje met de auto vanaf hier. Nu is dat niet héél ver, maar ik kan nooit meer aanlopen bij mijn ouders of vriendinnen (die wonen allemaal hier of 1 dorpje verder). Het scheelt zo enorm veel geld, is een heel leuk dorpje en aardige mensen. Heeft iemand hier ervaring mee? Werd je erg eenzaam of niet? Ben niet iemand die erg snel nieuwe vriendinnen maakt.
Mijn moeder zou nee zeggen want het is een echt stadsmens en wij hebben 2 jaar 1,5 uur fietsen van onze stad afgewoont.. Tilburg-esbeek.. Ik vond het prachtig en als 6 jarige maakte ik snel vrienden, konden wij min of meer alleen het bos in toeven en gewoon de gekste dingen die je never nooit zou doen met je vrienden op die leeftijd in de stad.. Maar mijn moeder had geen auto, dat had het verschil kunnen maken.. Wij hadden nog geen eens een dokter in het dorp er zat eventjes een buurtwinkel en er is altijd een frietboer geweest en daar hield het dan mee op. Je moet ook nagaan of je kosten qua naar buiten het dorp moeten in tijd en bijv. benzine dan niet te hoog word omdat je zo ver eruit woont zeg maar..
ik ben 4 jaar geleden verhuisd naar een dorp ruim kwartier van mn geboorteplaats. kende ik ook niemand. maar goed mn kinderen gingen hier naar de psz en school en sportschool dus dan leer je vanzelf weer mensen kennen eigenlijk. moet ook zeggen dat ik niet zon vriendenmens ben. heb een paar leuke vriendinnen en verder bergen kennissen die ik graag als kennis wil houden ik heb erg geen spijt van. zou niet meer terug willen ook
Dit, je leert op den duur mensen kennen En ja moet wat meer met de auto op en neer, maar wij hebben ook familie 1.5 uur van hier
Dat is afhankelijk van bepaalde dingen vind ik, Hoe oud is je kindje? Als je kindje naar speelzaal/school gaat krijg je vaak meer kans op contacten. Maar dat kan bv ook via zwangerschaps/babycursussen. Werk je? Wij zijn verhuisd naar de andere kant van het land. Ik moet nu 3 uur rijden voor mn ouders/broer/schoonfamilie en vriendinnen. Die zie ik dus minder. Maar het is niet anders dus bouwen we hier ook wel dingen op. Nu zag ik mn vriendinnen niet wekelijks en ga ik als ik een weekend bij mn ouders logeer vaak even koffie drinken bij een vriendin of schoonzus. Omgekeerd als wij bezoek krijgen blijven ze vaak een hele dag of weekend. Ik ben hier niet direct eenzaam, ik heb zolang er school enz is wel aanspraak. Wat ik het lastigste vond was waar ik aan kon kloppen als het niet lekker ging, man in buitenland, kinderen moe/ziek/verdrietig, ik niet ontspannen... Normaal ging ik dan bv naar mn moeder, maar hier? Een jaar later ben ik al veel meer geaard. Toch blijft Zeeland mn "vertrouwde" plekje. ( Wij zijn verhuisd ivm werk van mn man )
Ik heb gemerkt dat je er moeiljik tussenkomt (iedereen heeft zijn kringetjes al rond) tot je kind naar school gaat. Dan gaat het wat gemakkelijker, zeker bij de kleuters waar meer moeders 'nieuw' zijn. Dat was voor mij een verademing, na jaren alleen m'n collega's als bekenden te hebben. Ondanks dat, zou ik het er in jouw situatie wel voor over hebben denk ik.. en zou ik de stap wéér nemen...
Ons kindje is bijna 2, gaat niet naar kdv, maar vanaf zijn 2e ben ik wel van plan om hem naar een psz te doen voor 1 of 2 ochtendjes. Ik werk 1 á 2 dagen in de week, in het dorpje naast het dorp waar ik nu woon. Dus een half uurtje met de auto straks (nu maar 5 minuten)
Wij zijn voordat we kinderen kregen in een klein dorpje gaan wonen, een dik uur rijden van familie en vrienden vandaan. Hier konden we buiten wonen, vrijstaand huis met eigen grond en dichter bij het werk van mijn man. Het is inderdaad lastig om te integreren, maar toen we kindjes kregen en deze naar psz gingen is dat veranderd en heb ik veel meer aanspraak. Echt dikke vriendinnen niet echt, maar dat hoeft ook niet zo. We wonen heerlijk, ik heb er geen spijt van. Nu hoef ik ook niet de hele dag door mensen om me heen te hebben. Af en toe is wel gezellig, maar ik heb ook graag mijn rust en privé, dus voor ons werkt dit wel. Mijn ouders zijn uiteindelijk na een paar jaar dichter bij ons in de buurt komen wonen, kwartiertje met de auto. Mocht ik hulp nodig hebben kna ik op hun vaak terugvallen. Ret van de familie woont allemaal 3 kwartier, tot anderhalf uur rijden van ons vandaan.
Ik ben vanaf een stad naar een onbekend dorp verhuisd (40 km verder) dus kon niet even naar familie en vrienden lopen. Wel komt mijn man hier vandaan en zijn familie woont hier(niet dat we daar echt iets aan hebben) maar door middel van boodschappen doen, sporten, werken kom je altijd mensen tegen en leer je ze kennen. Ook hebben we goed contact met de buren. Maar moet wel zeggen dat het ontzettend wennen was en me ook zeer eenzaam heb gevoeld, ik kon niemand en had niemand in de buurt en ook een auto had ik niet dus kon niet naar vrienden of familie toe en mijn man was veel aan het werk en ik had geen baan. Nu is het anders en ben ik hier erg gelukkig.
Ik ben vanuit de stad verhuisd naar een dorp 1,5 uur verder. Onze jongste is hier geboren. We hadden hier geen vrienden, familie of werk, maar vonden het hier gewoon prachtig wonen. Inmiddels zijn we 2,5 jaar verder en zou ik het zó weer over doen! Ik ben vrij snel bij een club gegaan om mensen te leren kennen. En het gaat vlot met vriendjes van school. Bij het kdv ging het niet zo vlot, iedereen haalt en brengt op andere tijden. Maar denk dat het bij de psz wel leuk is om andere ouders te leren kennen. Dus... ik zeg DOEN!
Ik ben vanaf een stad naar een aangrenzend dorp verhuisd. Mijn vriend komt hier vandaan en zijn familie en vrienden wonen hier. Ik heb niet echt moeten wennen, vond de rust juist wel prettig. Moet nu alleen verder fietsen naar mijn werk, maar heb dat er graag voor over.
Hier precies hetzelfde! Wij zijn nu bezig een huis te kopen in een dorp 30min autorijden verderop. We wonen nu in een duur dorp, waar nagenoeg geen bussen rijden, geen winkels zijn en we beiden ver van het werk wonen. In het dorp dat we op het oog hebben zijn winkels, bussen, voor beide op fietsafstand naar het werk. Maar....het is niet mijn geboortedorp, waar ik iedereen ken en waar iedereen mij kent. Ik heb veel moeite met sociale contacten, ben erg verlegen en teruggetrokken, en ik ben bang om eenzaam te worden. Op het schoolplein etc durf ik niet op andere moeders af te stappen, bang dat ze denken "wat moet die van on?" Ik werk fulltime en heb een dreumes, dus tijd voor een vereniging heb ik niet. Dat durf ik ook niet eigenlijk haha. Ik ben ooit eerder in een "vreemd" dorp gaan wonen, daar voelde ik me eenzaam. Ik sloot me wel aan bij een toneelvereniging, maar er was geen klik tussen mij en mijn medespelers. Maar toen was ik nog alleenstaand en nu heb ik een gezin.
Ik ben voor mijn man jaren geleden naar een stad 160 kilometer verder gaan wonen.dus geen familie of vriendinnen om de hoek. Heb hier ook geen vrienden gemaakt.we zijn pas verhuisd naar een dorp dat was een hele goede keus.hele vriendelijke mensen en door wat te ondernemen met zoontje (1) al 2 keer een speelafspraak gehad, veel gekletst met de buren. Absoluut geen spijt!! Mijn vriendinnen zie ik nog steeds niet veel (maar 10/15 min dichterbij. Maar altijd gezellig als we elkaar zien.
Denk dat het meer je angst is dan de tijd. Ga 's avonds lekker sporten! Neem bijvoorbeeld tennisles, dat zijn allemaal vrouwen die daar alleen naartoe gaan. Na afloop nog even wat drinken met z'n allen. Komt vanzelf goed! En op het schoolplein gewoon iemand aanspreken over een actueel, schoolgerelateerd onderwerp; schoolreisje, een zieke juf, desnoods het weer! Het is makkelijker een moeder aan te spreken die ook alleen staat te wachten dan je tussen een clubje te mengen. Probeer het eens!