Dames ik moet even van me afschrijven.. Hij wilt nadenken of hij nog wel verder met mij wilt, de vader van mijn kind de liefde van mijn leven. We zitten in een lastige situatie, we wonen tijdelijk bij mijn vader omdat hij nog een huis met zijn ex heeft. Die woning staat nu leeg en er volgt een rechtszaak... Ik ben veranderd ik ben niet meer het meisje waar hij verliefd op is geworden. En nu, wilt hij nadenken of hij verder mer mij wilt.. Ik mag hem niet bellen sms'en helemaal niks. Kan het niet loslaten en tegelijkertijd heb ik ook nog een postnatale depressie. Zit ik hier alleen voor mijn kind te zorgen wat ik eig niet aan kan. Wat moet ik doen ????
Och meisje toch. Hij vindt dat je bent veranderd? Dat is waarschijnlijk door je PND. Heb je daar al hulp voor? En weet je man/vriend dat je daardoor niet jezelf bent? Zodra je hem weer spreekt probeer hem dan duidelijk te maken dat je uiteindelijk jezelf weer wordt. Maar dan moet je wel hulp zoeken want in je eentje kom je er niet uit. Sterkte, ik hoop dat jullie hier samen weer uit komen. Digi knuff!
Ik kan je niet meteen advies geven, maar je wel veel sterkte wensen. Sowiso is het naïef te denken dat mensen niet veranderen. Integendeel, mensen evolueren door de dingen die ze meemaken in hun leven, het vormt hen mee. Zoals het moederschap/ouderschap - dat is een ingrijpende gebeurtenis, zeker als je aangeeft dat je een PND heb. Daarenboven heeft je vriend/man nog bagage blijkbaar uit het verleden en zijn er nog banden met zijn ex, die ook zwaar wegen. Mogelijk is het een paniekreactie op de opeenstapeling van gebeurtenissen (waarmee ik hem niet goedpraat!) en komt hij tot bezinning en het inzicht dat weglopen van de problemen de zaken niet oplost.... Enne, alsnog gefeliciteerd met de verjaardag van je kleintje!
Ten eerste veel sterkte! het is erg moeilijk. Ik zou hem idd ook niet gaan bellen o.i.d. dit kan extra onrust meenemen (hij kan je opdringerig/een zeur kunnen gaan vinden) ik zou hem dus idd even laten rusten. Misschien kan je naar de h.a. of maatschappelijk werker ?? Veel sterkte in elk geval!
Veel sterkte! Dat is niet niks. Wat betreft je pnd. Heb je geen ouders, familie of vrienden die je een beetje kunnen helpen met de zorg voor je kindje?
Veel sterkte en kracht. En hoe moeilijk ook,als hij je nu op dit moment laat zitten terwijl je zo in de knoop met jezelf zit,is hij je niet eens waard. Maar ik weet als geen ander dat je dat nu nog lang niet zo kan voelen.. Kop op he meid! Hoop dat jullie eruit komen.
Meid wat ontzettend moeilijk en rot. Hoop dat je iemand dichtbij je hebt staan die je kan helpen en steunen? Heel veel sterkte!
Ik heb hulp vanuit het zkh. Nu zegt hij de ene dag ik kom terug en de andere dag niet. Nu komt hij vanaaf zijn zoontje in bad doen en dacht ik zal ik allemaal rozen blaadjes op bed leggen en kaarsjes aan doen en foto's van ons erbij, hem laten zien dat ik van hem hou???
Ik denk dat hij het zelf ook niet weet en zou als ik jou was een beetje afstand nemen. De ene dag zeggen dat hij terugkomt en de volgende dag weer niet is gewoon jou hoop geven die op niks gebaseerd is. Hij heeft tijd nodig om zelf na te denken. Kunnen jullie wel praten over de druk en de veranderingen en de PND? Dat is niet niks namelijk, het argument dat 'je bent veranderd en daardoor wil ik bij je weg' is erg zwak en getuigt ook niet van veel realiteitsbesef. Mensen veranderen continu, in een relatie ook, en daar moet ruimte en begrip voor zijn. Praten is echt heel belangrijk. Ik zou nu zeker geen romantische geste doen. Wat ik wel zou doen is proberen te praten.
Wat een nare situatie. Ik weet niet of het een heel goed plan is om nu op de romantische tour te gaan. Ik zou proberen te praten wanneer jullie zoon op bed ligt. Probeer de lucht te klaren en als dat goed lukt kan je altijd nog het bed volgooien met rozenblaadjes. Veel sterkte!
Nee, zeker geen romantische rozenblaadjes. Ik zou hem alleen laten met zijn kind, misschien zelfs weggaan als je vader toch thuis is. Hij is gewend dat je er altijd bent dus laat hem dan maar voelen hoe het is als je er niet bent.
Ik zou weggaan, en een avondje voor jezelf nemen. Heb je geen vriendin of zo waar je een avondje kan bank hangen?
In de eerste plaats wil ik je heel veel sterkte wensen. Vervelend, die nasleep van de PND en ook herkenbaar. Al weet ik niet of het bij mij nog PND is, maar ik ben wel depressiegevoelig zeg maar. Goed dat je hulp aangeboden krijgt. Ik zou geen rozenblaadjes op het bed leggen en foto's van jullie erbij. Zou bij mij overkomen als iets dwingend, al heb jij er natuurlijk een hele andere bedoeling achter. Je partner kan daar heel anders over denken. Ik snap je heel goed hoor, zou ook gek worden. Had je het een beetje aan zien komen? Vervelend dat hij eerst zegt dat hij terug komt, maar de andere dag niet. Schept bij jou ook verkeerde verwachtingen. Ik zou hem even met rust laten. Te veel van hem 'verlangen' kan averechts werken en dan ben je hem zo wie zo kwijt (en ik spreek uit ervaring) Komt hij alleen voor je zoontje?
Ik zou vooral gek worden van die onzekerheid. Als je weet wat hij wil weet jij tenminste ook waar je aan toe bent. Als hij echter elke dag van idee wisselt, kan jij ook niet echt een leven opbouwen. Héél véél sterkte. Die rozenblaadjes zou ik niet doen, maar ik zou bijvoorbeeld wel vragen of er een gesprek kan zijn.