Zo heb ik het ook gedaan. Eerst maar eens dat eerste doel halen. Dat getal heb ik ook al zeven jaar niet meer gezien.
Mijn vriend kan echt eten wat hij wil. Hij komt nooit aan. Zijn bmi ligt nog net in het groen aan de lage kant. Hij heeft geen benul van cal en eet rustig een zak chips voor mijn neus weg (gisteren weer). Eerst vond ik het jammer dat ik weinig support wat dat betreft aan hem heb. Maar als ik weer zo enorm wil gaan afvallen dan zal het echt uit mij moeten komen. Van steun raak je ook een beetje afhankelijk. Het wegen noteren doe ik elke 28 dagen. Maar tussendoor kijk ik wel of ik niet aan kom.
Er zijn vele theorieën hierover. Volgens mij zit het hem in meerdere dingen: Koolhydraten (vooral suikers) geven niet snel een vol gevoel. Suikers worden snel in je bloed opgenomen en daarna snel afgebroken waardoor je een poosje na het eten een suikerdip krijgt (en dus razende trek in zoetigheid). Dus wanneer je koolhydraat en vooral suiker laat staan en daarbij goed op je gevoel let (eten tot je vol zit en niet meer). Dan je dus afvallen. In geval van keto gaat je lichaam volledig over op vetverbranding. Wat als voordeel heeft dat je vetjes lekker snel verdwijnen. Maar als nadeel dat je er in het begin niet lekker bij voelt. Maar dat is maar een paar dagen. Alleen: bij een dagje zondigen moet je daar dus wel opnieuw doorheen. Ik ga zelf voor de milde variant. Tot max 100 g khd per dag. Oven zegt ping... Straks meer
Oke mijn dagmenu vandaag; Ochtend; Koffie met ongezoete, ongeklopte slagroom. Middag; Roerei van 3 bio eieren met 2 lepeltjes cheddarkaas en 4 plakjes bacon. Avond; 1 Black Angus burger met cheddarkaas, een ui gebakken in roomboter en olijfolie, een hele broccoli en een swirltje mayonaise. Verder 3 koppen venkelthee en 2,5 liter water. Normaal ontbijt ik ook maar was vanochtend niet zo lekker. Slaap al een paar dagen onwijs slecht dus vermoedt dat het daardoor kwam.
Ben ik weer was heerlijk restje lasagne. En net bericht van man dat hij met de ov-fiets (sinds dit jaar reist hij met trein en fiets naar werk) een extra ommetje had gemaakt. En de trap ipv lift (4e verdieping) genomen. Dus ben best trots Maar hij krijgt wel de hond in de pot Verder over koolhydraat arm. Zoals gezegd doe ik de milde variant. Het is voornamelijk gezond omdat ik daarvoor steeds ziek naar lekkere gerechten met veel groenten. Op een gemiddelde dag eet ik makkelijk 500 g groente. De lasagne van net is bijv hetzelfde recept als normaal, maar de lasagne bladen vervangen door courgette. En de lunch is meestal salade ipv boterhammen. Veel groenten bevatten veel vezels. Goed voor je darmen. En geeft verzadigd gevoel zonder extra calorieën. De eerste week gaat echt als een malle. Dat heeft voornamelijk met vocht te maken. Suikers/koolhydraten worden opgeslagen als glycogeen. Deze worden als eerste opgemaakt als je weinig khd eet. En daarbij komt vocht vrij. Ik loop de eerste dagen ook de hele dag op en neer naar het toilet. Op hoeveelheid vet hoef je niet perse te letten. Zolang je je niet volpropt. Maar zeg zelf: meestal als je merkt dat je te vol zit dan is het na het eten van teveel snoep, maaltijden met veel koolhydraatrijke producten (Chinees, pizza, friet) met name Chinees. Daar zit vaak veel smaakversterker in. En dat schijnt effect te hebben op je gevoel van verzadiging. Enniwee... Ik kan nog uren doorgaan over dit onderwerp Heb er veel over gelezen. En blijf het interessant vinden. Hoewel er helaas ook ontzettend veel onzin wordt verkondigd. Meestal om speciale producten te verkopen.
@Mamafiets thanks voor de info! Ik laat ook wel wat koolhydraten staan (brood eet ik nauwelijks, maar 's avonds bijv. wel wat pasta of aardappels). Geen idee op hoeveel koolhydraten ik zit en of dat onder koolhydraat beperkt/arm valt. @Elena22 lekker menu hoor! Op hoeveel koolhydraten zit jij op een dag?
Ik krijg juist meer trek van vetten/teveel groente. Toen ik veel groente at rekte ik mijn maag op. Ging het dan een dag fout dan was er teveel ruimte om te vullen met slecht voedsel. Eet ik netjes boterhammen, banaan, aardappel dan krijg ik niet snel weer honger. Die boterhammen probeer ik zoveel mogelijk te beleggen met eiwit. Daarnaast werd ik er ook onwijs flauw van. Niet alleen in het begin, ik heb het ongeveer een jaar gedaan.
En zo zit ieder lijf ook weer anders in elkaar. Het is vaak een zoektocht naar wat voor jou werkt. En soms in een nieuwe levensfase weer een nieuwe zoektocht.
Ik heb trouwens echt het idee dat het lekker gaat. Eigenlijk wil ik dat helemaal niet zeggen, want nog maar net bezig, maar het voelt goed
Dat je speciale repen moet kopen of andere producten. En als je dan de kleine lettertjes leest zitten die vol met onnatuurlijke onzin. Dat je koolhydraten en vetten gescheiden van elkaar moet eten. Of eiwitten weet niet meer precies hoe die regel ging. Of dat je een koolhydraatuurtje moet inbouwen (is geloof ik bij gok?) En de rest van de dag helemaal geen koolhydraat. Allemaal dingen die het alleen maar ingewikkeld maken. Dat koolhydraat arm goed is omdat mensen 10.000 jaar geleden ook geen boterhammen aten. (Nee toen maakten ze hun salade met kokosolie ) En ik heb ooit bij een clubje gezeten waar je lijsten kreeg met wat je mocht/moest eten. Zat een lijst groente bij. En daarvan moest je exact 150 g nemen. En de rest van lijst 3. Echt... Waarom? En zo nog veel meer ingewikkelde regeltjes. Was je de hele dag aan het nadenken en wegen. Eigenlijk is het vooral je gezonde verstand gebruiken. En websites waarop 20 keer achter elkaar dezelfde boodschap staat in iets andere woorden, zonder enige info te geven een beetje wantrouwen. Het is dan de bedoeling dat je lid wordt of iets besteld. Kan best iets goeds achter zitten. Maar ik krijg er de kriebels van. Dan liever een mooi kookboek van een site waar geregeld goede recepten gepubliceerd worden.
Zo nauw komt het ook niet he. Een keertje extra naar het toilet en daar heb je al een ons Ik moet nog 4 kg voor mijn pre-zwangerschapsgewicht, maar dan heb ik er nog wel 18 te gaan
Oh herkenbaar! Ik denk ook echt lekker te gaan. Maar ergens ben ik zo bang, wat als ik nu niet ga afvallen? Doe echt ontzettend mijn best namelijk en ben gewoon dan bezorgd dat het niet zou lukken of zo.
Koolhydraten/zetmeel en vet indd. Zonder elkaar zou het niet aan kunnen zetten (montiac, of hoe je het ook schrijft). Ik ben als kind op dit dieet gezet. Ik vond het niet te doen en heb lang een hekel gehad aan 'gezond' eten hierdoor.
Dit heb ik ook. Ik heb het gevoel dat ik goed bezig ben. Ik voel mij er gezond onder en sta weer dingen te maken die ik nooit eerder gemaakt heb. Maar ik ben ook wel bang dat ik het voor niks doe. Ik wil een manier vinden die ik als life style aan kan houden. Zodat ik niet meer terug kom op dit punt. Maarja vind ik die wel...
Nouja dit dus. Ik denk dat het ergens ook wel normaal is, als je al jaren te zwaar bent en ook al een x aantal pogingen hebt gedaan. Geldt dat ook voor jou?
Bij mij begon het als kind. Rond mijn twaalfde woog ik het meeste wat ik ooit op de weegschaal gezien heb, hij ging niet verder. Flinke morbide obesitas. Rond mijn veertiende afgeslankt tot 78 kilo om op mijn 20e weer 110 te wegen. Toen ben ik afgeslankt naar 71 kilo, levende op 500 cal icm 2 uur sporten minimaal per dag, max 5 uur. Ik heb welgeteld twee weken in het groene bmi gedeelte gezeten. Toen ben ik door elkaar geschud door een ex anorexia patiënt. Zo rond mijn 25e woog ik precies wat ik nu weeg. Met een piek naar de 115 toen ik zwanger werd van mijn dochter. In mijn achterhoofd zit inmiddels de gedachte wat ik ermee win als ik met een bepaald dieet start. Maar ook dat ik vooral niet uit het oog moet verliezen dat hoe ik mij lichamelijk voel belangrijker is dan het gewicht dat ik hiermee kan bereiken. Ik heb zowel een gevecht met over eten als een gevecht met te weinig eten. En tegelijk ben ik het beeld in de spiegel meer dan zat.
Sjonge wat heftig zeg! Dat is een moeilijke situatie, als je zo wel het overeten als probleem hebt als te weinig eten. En echt een goede dietiste of psycholoog?
Diëtiste zou ik niet heel veel aan hebben omdat ik wel een beetje weet wat normaal eten is. En ik heb nog wel schema's liggen van diëtisten. Psychologische hulp voor afvallen heb ik geprobeerd te krijgen maar dat is niet gelukt. Ik liep tegen een muur aan van mensen die vonden dat ik maar gewoon normaal moest eten. Want ik had bewezen dat ik kon afvallen... Om andere dingen ben ik ook tegen een hoop muren aan gelopen. Uiteindelijk heb ik uit wanhoop overwogen een traject voor een maagverkleining oid in te gaan. Maar daar was mijn bmi toen gelukkig niet hoog genoeg voor. Achteraf zou ik dat niet willen. Daarom zet ik nu vooral in op gezond eten en bewegen. Dat vind ik spannend omdat ik niet weet hoe de weegschaal gaat reageren. Maar ik denk dat het de beste keuze is.