om vehaal kort te maken.. al zolang ik me kan herrinneren niet echt een goeie band met mijn broer en moeder, ups en downs...verwijten,ruzies,dan weer ff ok dan weer ellende... broer schulden,te lui om te werken altijd aan mijn ma haar geld zitten.. het beinvloed mijn gezinsleven en gezondheid, vandaag was weer e bom gebarsten en heb ik een hyperventilatie aanval gehad, ben trug rustig, huisarts wel gekomen omdat ik ruim 35 weken ben en continue harde buiken kreeg...moet deze nacht in de gaten houden...hartkloppingen etc maar zouden jullie definitief met hen breken en voor de gezondheid en van je baby kiezen, voor minder stress in je gezin? want je weet dat dit je hele leven blijt beinvloeden en nooit veranderd? en toch het blijft familie...
Denk aan je zelf meid en aan je kleintje. Of je moet breken met je familie, daar kan ik natuurlijk geen antwoord opgeven. Misschien wat oppervlakkiger contact? Veranderen zullen ze waarschijnlijk niet, maar misschien dat je er beter mee om kunt gaan als je wat afstand neemt? Sterkte meid!
Ik heb een zus die alcholist is en in een scheiding zit...en de laatste tijd is daar ook weer vanalles mee te doen... Gelukkig is mijn band met mijn ouders wel goed... maar ik heb voor nu afgesproken met mijn moeder dat ze me wel op de hoogte houd van de "ontwikkelingen" laat maar zeggen...maar voor de rest doe ik er niks mee... ik heb mijn zus ook al weken (misschien wel langer) niet gesproken en ook geen behoefte aan want zodra ik haar zie of spreek erger ik me kapot aan haar gedrag.. ik kon me er ook ontzettend druk over maken...maar ik heb er nu gewoon voor gekozen om het te laten voor wat het is en mezelf en de kleine (ben nu 33 weken zwanger) op nr 1 te zetten... Wie weet dat het contact straks weer beter wordt, maar voor nu kan ik al het gezeur er niet bij hebben... Mijn advies aan jou is dan ook om ook jezelf en de kleine op nr 1 te zetten en het contact oppervlakkig te houden... Je weet zelf het beste wat je moet doen... Succes Liefs Sanne
ik heb sowieso al oppervlakkig contact zij komt amper tot hier alleen als de kids jarig zijn en wij gaan niet wekelijks tot daar net omdat de band ni goe is drm denk ikmss is het beter als ik helemaal niks hoor of zie van hen? ze kijkt ook ni naar mijn andere kids om dus die zullen haar niet missen
hoi, Ik snap je reactie wel. Bij mijn schoonfamilie is het ook altijd wat. Maar definitief breken is zo... definitief, zo drastisch. Kan je je familie niet gewoon een beetje links laten liggen? Misschien een beetje vermijden? Als het contact dan verwatert (wat jij blijkbaar niet erg zou vinden) dan zijn er iig geen al te grote conflicten geweest, en mocht het ooit weer tot een verzoening komen dan is de drempel ook minder hoog. Jij hebt hier nu overduidelijk geen behoefte meer aan. Dat moeten ze maar begrijpen. Zorg goed voor jezelf! Ik zou je aanraden om misschien nog voor de bevalling iets van oefeningen te doen om je ademhaling beter onder controle te houden. Ik heb (jammer genoeg) ervaring met hyperventileren, en bij mij werkt yoga heel goed om het onder controle te houden. Misschien zijn een paar lessen al genoeg om je een beetje te helpen. En het is ook fijn om te doen, om even helemaal met je zwangerschap bezig te zijn en daar rustig bij te worden. Ik wens je iig heel veel succes en ik hoop dat je snel je draai weer vindt!
breken, hoeft denk ik niet.. grote afstand iks wel makkelijker en niet zo definitief... as het contact zich toch alleen maar tot feestjes en evrjaardagen beperkt, so be it...gewoon lachen en oppervlakkig blijven, niet meer onwijs veel over je eigen leven vertellen en weinig van hun zelf willen weten ( scheelt een hoop stress) focus op je eigen gezin, voor je kids is er wel een oom en een oma..alleen die zien ze mss niet vaak.. z heb ik ook al jaren bepaalde contacten...en ik vind het onwijs veel stress schelen door me gewoon niet meer druk te maken om ze..en hun leven...heb mn eigen sores!
mijn ma doet ook geen poging om tot hier te komen of bel nooit als ik het niet doen, de laatste mnden had ik al zo iets van ik loop haar ook niet meer achterna, als ik niks van ze hoor wil ze geen contact maar wordt me nu wel allemaal verweten dat ze de kids amper ziet terwijl ze zelf geen toenadering doet, als we daar op bezoek gaan bekijkt ze de kids niet eens, kids gaan ook niet graag, toen ik zwanger was vd eerste en bevallen had ik geen contact met mijn broer toen trug goed en bij de zwangerschap en bevalling vd 2e ook geen contact, kids noemen mijn broer ook niet nonkel/oom maar bij naam omdat ze ni met hem opgegroeid zijn en nu ben ik zwanger vd 3e en bevalling is over 5 weken en weeral geen contact dus ook dit kindje zal hen niet kennen, ik heb geen zin om het met mijn broer nog goed te maken wat ik altijd gedaan had, als je in zijn straatje loopt alles goed maar doe je da niet heb je ruzie en hij bedreigt je, verwijt je de lelijkste dingen...ja ik weet contact verbreken is definitief maar als ik afstand neem dan krijg ik achtereen weer het verwijt dus drm heb ik zo iets van liever helemaal geen contact... het voelt niet als een moeder een broer aan maar eerder als een vage kennis int verleden is er veel te veel gebeurd...
Hoi belgischemama, Wouw lastige situatie zeg Als eerste pas goed op jezelf en ten tweede kies voor jezelf en je gezin! Ik heb helaas ook al een hele lange tijd problemen met mijn moeder. En heb 2 jaar geleden, toen ik middenin de mmm zat, besloten om het contact te verbreken. Nou was er hier wel iets meer contact dan alleen op verjaardagen, vooral omdat ze zo'n 10 min hier vandaan woonde. Maar goed..... Voor mij was het beter om afstand van haar te doen. De mmm is al zwaar genoeg en mijn relatie heeft ook al genoeg geleden door mijn problemen met haar. Mijn broer en zussen waren het niet met mijn beslissing eens en hebben het me best kwalijk genomen. Vaak verwijten naar me toe gekregen tot ong. 10 maanden geleden. Zij waren haar en haar gedoe ook zat en wilde haar een laatste kans geven, ik ben daar toe in mee gestemd en wilde haar deze ook geven. Binnen 1 maand was het kwaad geschiet en nu hebben we allemaal geen contact meer met haar. Kan niet in woorden beschrijven hoe fijn het voelt, klinkt misschien heel raar. Maar voel me vrij, meer gelukkig en emotioneel stabiel. De relatie met mijn partner en met mijn broer en zussen is beter dan ooit. Een moeder figuur mis ik wel in sommige situaties, maar de persoon die "mijn moeder" is helemaal niet. Kijk wat voor jouw, je relatie en je gezin beter is. Heel veel succes en sterkte met de situatie!
ja een moeder figuur mis ik wel, en zoals je zegt de vrouw die mijn moeder is niet,in alle opzichten zoals bij de geboorte vd kinderen, etc mis je een moeder, het interresseert haar niet echt, toen we gingen trouwen is ze zelfs niet mee gaan kijken om een kleed, mijn schoonmoeder stond te springen om mee te gaan terwijl het net andersom moet zijn,toen ik getrouwd ben is ze zelf na een uur vertrokken op het feest en door de dag heeft ze amper wat gezegd, dit neem ik haar nog altijd kwalijk, ik had haar al speciaal als getuige genomen om haar erbij te betrekken maar ze heeft precies geen gevoel en interesse naar mij en mijn gezin toe net zoals ze niet vraagt hoe het bv bij de gyne was of hoe het gaat en doordat ze al jaren zo doet is er bij mij ook geen gevoel naar haar toe...ik heb meer aan mijn schoonmoeder... zij interresseert zich tenminste voor ons. en drm heb ik zo iets wat heb ik aan haar/hen buiten alleen maar last, stress etc dus kan ik beter breken.