Hallo allemaal! Ik heb 28 april een miskraam (8weken) gehad. Het was niet de bedoeling om zwanger te worden maar toen we erachter kwamen heel erg welkom! Helaas hadden we er niet heel lang van mogen genieten maar ik denk maar dat het dan helaas zo had moeten zijn! Na de klap wouden we er natuurlijk gelijk weer voor gaan! Toen ik eenmaal het gevoel had ervaren wist ik 1 ding duidelijk dat dit is wat we samen willen!!!! Nu alles weer goed loopt qua eisprong en ongesteldheid zijn we dus weer aan het proberen! Maar wat een onzekerheid is dit! Ik heb zoveel testen in huis gehaald dat het wel een obsessie lijkt! Over 3 dagen is mijn nod, we hebben met de hulp van ovulatietesten geklust en ik voel me alsof het weer raak is! Maar volgens mij wil ik dat ook graag voelen haha! 3 dagen geleden begon het met misselijkheid en roze afscheiding wat de dag erna in bruine afscheiding overliep, dat heeft geduurt tot vandaag en vandaag heb ik weer geen gekke afscheiding, dit had ik dus ook toen ik de 1e keer zwanger was! Ik voel een opgezette buik , moet zoo vaak plassen en voel me zo ongelofelijk moe maar dan moet ik ook zeggen dat ik een beetje ziekjes aan het worden ben (verkouden, hoofdpijn) volgens mij dus dat kan er ook weer mee te maken hebben dat ik moe ben omdat ik een beetje ziekjes ben! Ik weet ook niet meer het verschil tussen wat ik voel en wat ik graag wil voelen! Ik maak mezelf een beetje gek! Dit wachten maakt het zo stom/onzeker! Ik ben bang voor de teleurstelling maar aan de andere kant kan ik ook al lekker fantaseren over hoe het zal zijn! Hoe gaan jullie om met dit wachten? Zijn jullie stiekem ook al aan het testen? En wat voelen jullie? Denken jullie ook dat je dingen gaat voelen omdat je het zo graag wilt?
Hoi, Heel herkenbaar je verhaal. Ik weer nog goed hoe zenuwachtig ik iedere maand was. Hoeveel geld ik uitgegeven heb aan testen echt schandalig achteraf. Mijn verhaal is wel wat anders. Pas na 1 jaar proberen was het raak. En toen eindigde dit in een miskraam. Het leek alsof de wens daardoor groter werd en de testen een obsessie werden. De rest van mn verhaal hou ik voor me maar uiteindelijk na 2,5 jaar ben ik nu dus zwanger. Maar wat ik wel wil zeggen is zorg dat je,jezelf niet gek maakt iedereen maand. Want je lichaam doet rare dingen en je gevoel kan echt misleidend zijn. En dat maakt de teleurstelling elke keer groter. Verder wens ik je snel een positieve test en een mooie zwangerschap toe.
Erg herkenbaar inderdaad, mijn NOD is pas op 11 juli en ik loopt de stuiteren om maar niet vroeg te testen. Ik ben bang voor de teleurstelling... Hoe is ermee om ga, mijn gedachten ergens anders op focussen, nog geen testen in huis gehaald om de drang niet te voelen, maar flink nageltjes bijten ..
Ik dacht vorige maand ook echt dat het gelukt was, ik was misselijk, moest veel plassen, zag overal zwangere vrouwen (alsof het een teken was ofzo???) maar helaas, op de dag dat we van de vakantie naar huis gingen werd ik ongesteld
Ik ken je gevoel. Voor mijn 1e zwangerschap had ik 1,5 jaar lang (vanaf het stoppen met de pil) een onregelmatige cyclus 30 - 62 dagen. Dan kun je wel raden hoeveel testen ik gedaan heb. Uiteindelijk op het laatst besloten om pas na 6 weken te testen, maar ow wat duurde die weken lang zeg. Ik dacht ook steeds iets te voelen, maar volgens mij wil je het graag voelen. Mijn tip is ook: zorg voor veel afleiding, test pas een aantal dagen na NOD en richt je niet te veel op dingen die je voelt.