Hey meiden, Ik heb gisteren te horen gekregen dat het echt niet goed is. Ik had vorige week al mijn eerste echo waarop te zien was dat het vruchtje veel kleiner was dan verwacht met 6,5 week. Een week in spanning gezeten en heel erg in de war geweest. Nu moeten we weer een week afwachten en dan daarna evt. beslissen voor medicatie of een curretage. Nu voel ik me heel onzeker over hoe ik hiermee om moet gaan. Wat als ik onderweg ben en het begint? Hebben jullie dit vooral thuis afgewacht of zijn jullie gewoon gaan werken? Hoe kondigt een miskraam zich aan, voel je het aankomen of begint het bloed opeens te stromen? Ik vind het zo erg dat ik hierover moet nadenken, we waren eindelijk zwanger na 5 jaar en 3 keer IUI.. Ik zou graag jullie ervaringen horen.
Jeetje meis.... heel veel sterkte... Jullie waren al zo lang bezig Bij mijn 1e miskraam kwam het vanzelf op gang (5.6 - 6.4wk) Eerst wat bruin bloedverlies, toen rood en na een weekje ineens flinke ongipijn en toen het vruchtje af was gekomen verdween de pijn direct. De echte pijn heeft een middagje af en aan geduurd. Verder was het bloeden niet byzonder meer als een flinke ongi. Gebruik géén tampons, dat mag niet (van mijn gyn) tijdens een mk. Mijn 2e mk (4.3 wk) is snachts in mijn slaap op gang gekomen met flinke ongipijn en een flinke ongi. Ik ben tijdens de 1e gewoon gaan werken (werk ook maar 20 uur) Ik snap nog steeds niet dat ik de ochtend uit heb gewerkt toen de pijn begon... Daarna ben ik 2 weken thuis geweest omdat ik emotioneel een wrak was. Je moet doen wat jou het beste lijkt. Aan jezelf denken... wat kun je lichamelijk en emotioneel aan. Afleiding is fijn, maar als je veel pijn hebt, lekker ziek melden meis! Heel veel sterkte, en ik hoop dat je lichaam het zelf oplost en dat je geen curretage hoeft te krijgen. Lijkt me prettiger voor de verwerking. Liefs Cyntje78
ten eerste heel veel sterkte! Ik heb met 7 wk een mk gehad. verloor al een paar dagen wat roze en op de echo zag ik dat het niet goed was. de dag na de echo gewoon gaan werken en die dag zette het wel direct goed door. flink bloeden en erge kramp. sta voor de klas maar was wel te doen. nu ik er op terug kijk was dit misschien niet zo erg handig. was vooral emotioneel moeilijk. maar wilde zelf niet toegeven dat ik verdrietig was enz.. Klap kwam dus later wel Als jij je er goed bij voelt om te werken, gewoon gaan. maar als je het niet zit zitten gewoon ziek melden. een mk is niet niets!
Hoi meis.. wat verschrikkelijk dat je dit moet meemaken, echt heel veel sterkte. Bij mij miskraam met 7 weken heb ik eerst bijna een week bruinverlies gehad en heb ik gewoon gewerkt. toen we erachter kwamen dat het niet goed was had ik niet veel last. Wel ben ik thuis gebleven en heb het daar afgewacht. Eerst bloedde ik niet veel maar na 2 dagen kreeg ik kramp en wer ook gelijk het vruchtje geboren.. savonds nog een keer kramp en daar was de placenta. Het was idd heel vervelend om thuis te moeten wachten en je wil dat het zo snel mogelijk komt. Toch als ik ergens anders was geweest en het vruchtje was geboren had ik echt niet prettig gevonden. Het is ook niet alleen lichamelijk maar ook zeker geestelijk een hele klap die je moet verwerken. Nadat het vruchtje er eenmaal uit was ben ik wel vrij snel weer aan het werk gegaan. Hoop dat je er wat aan hebt, succes meid en neem de tijd om dit te verwerken he!!!!!!
Wat afschuwelijk voor je. Je wereld stort dan echt even helemaal in, weet ik uit ervaring. Een week afwachten is inderdaad beleid, maar trek aan de bel als je het niet meer volhoudt. Het zou fijn zijn als je lichaam het zelf 'oplost', maar dat moet je psychisch ook nog maar zien vol te houden, en dat is voor iedereen anders. Heel veel sterkte. Suus
Wij kwamen erachter toen ik plots bloed verloor. Zaten toen op 11 weken en 6 dagen. Op de echo bleek het kindje bij 9 weken en 4 dagen al gestopt te zijn. Mijn miskraam kwam dus op gang zonder dat we in eerste instantie wisten dat het niet goed was. Op maandag hadden we de echo met het slechte nieuws en woensdags begon de vreselijke pijn! Echte weeen waren het. Dat duurde tot 's avonds een uur of 9 en 's nachts kon ik goed slapen. Op donderdag, vrijdag en zaterdag had ik 's middags steeds vreselijke krampen, maar 's nachts was er niets loos. Heb ook pillen meegekregen die je vaginaal in moest brengen en die krampen zouden veroorzaken. In 50% van de gevallen slaat het niet aan, zo ook niet bij mij. Op zondag ben ik daarom gecurreteerd, want ondanks die vreselijke kramp en veel bloed verlies (moest zelfs een nacht in het z'huis blijven) was het kindje keurig blijven zitten. Het was een slopende week! Als ik jou was zou ik geen weken wachten. Op een gegeven moment trek je het niet meer en is het beter om het af te ronden in de vorm van een curretage. Zo'n curretage valt overigens reuze mee. Je hebt geen pijn namelijk en het inslapen is ook niet eng. Ik heb er nauwelijks wat van gemerkt in ieder geval.
Jeetje, na 5 jaar eindelijk geluk en dan dit... Sterkte... Over afwachten kan ik niet echt meepraten. Onze kleine is met 8 weken gestopt en dit zagen we pas met 11 weken op de echo. Mij werd aangeraden niet langer nog te wachten dus ik ben de dag erop gecurreteerd... Heel veel sterkte. Doe vooral wat je zelf denkt dat je moet doen, en als dat gewoon thuis blijven is moet je dat doen!
Jeetje wat heftig allemaal.Ik kwam er met 8 weken achter dat ik een leeg vruchtzakje had, na wat bruinverlies en krampen. Ik heb nog een paar dagen gewacht maar er kwam maar niks. Ik wilde het eruit hebben en had niet het idee dat er wat ging komen. 2 weken na het ontdekken gecurreteerd, dit heeft mij persoonlijk zelf veel te lang geduurd. Je gaat door zo'n emotionele rollercoaster, vond het echt heel indrukwekkend om het zo maar te zeggen. Je moet doen waar je je goed bij voelt, hoop voor je dat het er vanzelf uitkomt! Veel sterkte in ieder geval!
Bij de eerste miskraam was ik werkloos en heb ik me dus niet druk hoeven maken om werken. Bij de 2e miskraam heb ik het meteen aan mijn baas gemeld toen we wisten dat het fout was. Ik heb nog wel gewoon gewerkt, maar toen het bloedverlies erger werd heb ik me ziekgemeld. Je moet vooral goed naar je gevoel luisteren. Het is ook emotioneel heel zwaar..... Succes!
Hallo, Ook ik ben aan het afwachten. We hebben afgelopen maandag een echo gehad. Ik zou eigenlijk 8 weken zwanger zijn, maar helaas leeg vruchtzakje. Ik merk nu dat ik veel met het lichamelijke bezig ben. En een beetje voor het verdriet vlucht (overdag dan). Ik ben wel naar mijn werk gegaan (sta voor een kleuterklas) maar heb niet in de groep gewerkt. Gewoon kleine dingetjes voorbereiden. Nu voel ik af en toe een hele lichte zeurderige pijn (lijkt op menstruatiepijn, maar dan heel licht) Ik hoop dat het doorzet, maar de VK belde net dat het ook nog wel een tijdje kon duren. Ik vind het afwachten ook heel moeilijk. We krijgen donderdag weer een echo bij de FA. Misschien dat we dan een beslissing gaan nemen over currettage, maar dat weet ik absoluut niet zeker. Jij ook veel sterkte!
Ach meis wat vreselijk voor jullie Bij mij kwamen alle 3 de keren spontaan met bloedverlies. Iedere keer was het vruchtje al zo'n anderhalve week eerder overleden voor er bloed kwam. Persoonlijk vond ikhet prettiger om het mijn lichaam zelf te laten opknappen, ook voor de verwerking. Vorige week is na 3 uur hele heftige krampen het vruchtje geboren, de andere 2 keer heb ik dit niet gehad.We hebben hem begraven in de tuin, dat was heel fijn. Op deze manier heb ik echt afscheid kunnen nemen. Je moet kiezen waar jij je het beste bij voelt, ik hou niet van ziekenhuizen en geloof in mijn lichaam, maar het is een raar idee dat er nog een babietje in de buik zit... Heel veel sterkte met jullie verlies liefs Miek
Dank jullie wel voor de lieve reacties! Ik zit hier nog steeds te wachten en merk dat ik bij ieder gevoel in mijn buik verwacht dat het begint.. Ik vind wachten en de natuurlijke manier eigenlijk het beste, maar merk nu al na een halve week dat het wel tegenvalt. Ik wil zo graag dat het eruit komt, dan kan ik tenminste gaan verwerken en dan weer verder. Dit is net niks voor mijn gevoel. Ik heb wel de hele tijd lichte ongesteldheidkrampjes, maar vraag me af of dit er wel mee te maken heeft. Ik zit er natuurlijk ook echt op te letten, misschien voel ik dit wel altijd, maar valt het me nu op.. Heeft iemand van jullie ervaring met pilletjes die 70% kans van slagen hebben? Daar had de gyn het over als evt. optie voor curretage. Hebben deze bij iemand van jullie succes gehad? Ik vind het zo'n raar idee dat ik eerst alles deed om het kindje maar niet te verliezen en nu hoop ik opeens op bloed.. Het is een vreemde achtbaan waar je in zit, hè? Iedereen hier sterkte, het valt niet mee!
Dag Klaasje, Het is inderdaad afschuwelijk om op een miskraam te moeten wachten. Ik heb het alle keren ook graag zelf willen doen, maar mij is het niet gelukt. Ik werd er gek van om thuis te moeten blijven wachten op wat er komen ging. De laatste keer heb ik Cytotec gebruikt (misoprostol). Dat zijn de pilletjes waar je arts het over had. Bij mij kwam de vrucht zelf niet los, maar m'n baarmoedermond ging wel goed openstaan waardoor de curettage veel minder pijnlijk was dan andere keren. Ik zou zeker weer Cytotec nemen als het nog een keer nodig mocht zijn, want als het werkt, doe je het toch nog zelf en als het niet werkt, dan gaat de curettage makkelijker. Er zijn trouwens ook vrouwen die minder positieve ervaringen met het middel hebben. Zij verliezen veel bloed en de vrucht komt niet altijd los. Dat moet je je goed realiseren. Veel sterkte. Ik hoop dat het snel vanzelf komt, zodat je verder kan. Suus