Beste lotgenoten, Gisteren ontdekt dat er slechts een klein bolletje vruchtwater was ipv een kindje. Over 2 weken nieuwe afspraak bij verloskundige. Ik heb een vraag: hoe doe ik dat met mijn werk? Ik heb nu lichamelijk nergens last van. Doe eerst wel rustig aan, sta ziek gemeld. Op dit moment denk ik dat ik voor de natuurlijke miskraam ga. Maar ik moet er niet aan denken dat ik net op mijn werk ben, het dan begint en/ of heel heftig is. Ik weet niet hoe ik daar emotioneel op ga reageren. Daarom mijn vraag: hoe hebben jullie dit gedaan? Thuis blijven en afwachten? Ook als het nog 3 of 4 weken duurt? Wat is eigenlijk een 'normale' tijd tussen het sterven van het mini-leventje en de miskraam? Ik dacht iets van 9 weken te zijn, aan het begin is het al mis gegaan. Dus is het nu een week of 7 levenloos in mijn buik. Ik hoop graag snel van jullie te horen.
Bij onze 2ling kwamen ze niet. Vloeide wel maar na een week zat het er nog. Dus heb ik het weg laten halen. En bij de laaste heb ik wel afgewacht. Donderdags was het gestorven en dinsdags kwam het er uit. Het verschild heel erg. De gyn zei dat het soms maanden kan blijven zitten.
Ik heb gewacht totdat het uit zichzelf kwam. Het heeft 1,5 week geduurd en ik ben al die tijd thuis gebleven en heb me dus ziek gemeld. Gelukkig alle begrip. Op zich is het niet "ineens" mis hoor! Je voelt het aankomen en eerst wat bruin en bloed en dat bouwt zich op. Ik was namelijk ook bang dat ik ineens in een winkel ofzo een miskraam kreeg. Achteraf ben ik wel heel blij dat ik heb gewacht. Het was emotioneel zwaar, maar op deze manier heb ik het goed kunnen verwerken. Het lichaam heeft het zelf afgestoten en zich gelukkig snel hersteld. Maargoed, iedereen gaat hier weer anders mee om. Inmiddels ben ik weer een aantal weken zwanger. Niet zo onbezorgd als eerst, maar ik probeer er toch wel relaxt mee om te gaan. Toch blijft de angst aanwezig. Ik wens je heel veel sterkte toe en ik weet echt precies hoe vreselijk je je voelt. Als ik je ergens mee kan steunen, laat het me weten! Groetjes, Lola
Het is inderdaad heel moeilijk te zeggen wanneer de miskraam spontaan op gang komt. Zelf heb ik drie keer een miskraam gehad. De eerste keer kwam bij 11 week spontaan. Dat was heel pijnlijk, gewoon een mini-bevalling. De twee keren daarna wist ik al vrij snel dat het niet goed was, maar na weken afwachten, kwam het nog niet spontaan op gang. Die beide keren heb ik een curettage gehad. Tussendoor heb ik wel wat gewerkt. Het voordeel daarvan is dat je wat afleiding hebt. Maar als je het om wat voor reden dan ook niet ziet zitten om te werken, moet je het gewoon echt niet doen. Het is heel logisch om je in deze moeilijke tijd ziek te melden. Het is niet niks wat je meemaakt. Misschien is het goed om jezelf af te vragen hoe lang je wilt wachten op de miskraam. Je kunt voor jezelf een termijn stellen, bijvoorbeeld een week of twee weken. Als je dan nog geen miskraam hebt gehad, kun je een curettage laten doen. Je kunt ook direct kiezen voor een curettage als je niet langer wilt wachten of geen zin hebt in pijn. Wel heel verdrietig voor je om mee te maken. Veel sterkte!
Bij mij was het beide keren anders. De eerste keer verloor ik op mn werk een heel klein beetje bloed. Dat stopte weer, maar de volgende ochtend na ht wakker worden vloeide ik hevig en was het vruchtje er binnen een uur uit. Deze keer heb ik een week gevloeid, eerst licht, maar 3 dagen voor ik het kindje verloor heel hevig. Heel veel sterkte.
De eerste keer ben ik gecurriteerd omdat het net mis was toen ik de echo kreeg en het zag er niet naar uit dat het snel los zou laten. Volgens de verloskundige kon dat gaan gebeuren tussen de 2 weken en 2 maanden. Tja en dan nog 2 maanden in onzekerheid leek me niets. Daarna ben ik pas een week na de curretage weer gaan werken. De keer daarna, verloor ik al een pietsie bloed en had het gevoel dat het niet lang meer zou duren (het was al 2 weken levenloos volgens de echo) en inderdaad die zelfde week gebeurde het en ben daarna ook nog een week thuisgebleven. De laatste keer (paar weekjes gelden nog maar), wat het spontaan opgang gekomen voor de echo nog en ben ik 2 weekjes thuis gebleven. De week van de bloeding en de week na de echo toen ik definitief het nieuws kreeg. Dus ja...............doe wat voor jezelf het bestel lijkt, zonder teveel aan je werk te denken want daar komt het nooit uit. En om continue jankend en niet geconcentreerd aan het werk te zijn heeft toch geen zin. Vergis je niet als het spontaan komt kan het bloeden behoorlijk heftig zijn en dan wil je niet op je werk zitten. Ik wens je echt heel wveel sterkte meid.
de eerste keer ben ik gecureteerd en bij de 2de kreeg ik pilletjes om de miskraam op te wekken heb hier wel opaan moeten dringen omdat ik geen zin had om er een week mee te blijven lopen
Bedankt voor al jullie antwoorden. Wat een gedoe, gelukkig worden de meeste weer zwanger, sterkte! @moon85 en nathalie, spannend, ik duim voor jullie! @Abigail, tjeemig, 3 miskramen, hoe sleep je je er doorheen? Nog wel zin om weer te proberen? @iedereen: tjonge, wat gebeuren miskramen toch veel he. Ik wist wel dat het regelmatig voorkwam, maar heb nu het gevoel dat bijna iedereen dit mee maakt. Het feit dat ik er helemaal niet van uit was gegaan lijkt ook wel naief nu. Als ik een dienst draai kan ik daar niet zomaar uitstappen. Soms valt er wel wat te regelen. Ik zie op tegen een mogelijke spontane miskraam. Volgens mij betekend dat dat het echt in een keer heftig wordt. Of heb ik dat verkeerd? Ik moet er verder nog aan wennen. Het is allemaal zo raar en bizar. De ene keer voel ik me gewoon mezelf, de andere keer heb ik het helemaal gehad. Aan de ene kant helpt het om erover te praten, aan de andere kant wordt ik dat ook een beetje zat: steeds hetzelfde vertellen en dezelfde antwoorden geven. Denk dat ik morgen de verloskundige maar ga bellen. Achteraf heeft ze me toch weinig informatie gegeven. Ze heeft alleen gezegd dat het er vanzelf uit kan komen, gepaard met bloedingen en dat ik over 2 weken terug moet komen. De rest heb ik gelezen in het foldertje. Ik mocht absoluut niet na die 2 weken komen. Heeft iemand een idee waarom niet? Wat is curretage trouwens een rot woord. Ik ben christen. Vanmorgen zat ik in de kerk en toen zongen we een lied, zoiets als: zou een moeder vergeten wie haar kind is, wie ze bij zich heeft gedragen? (natuurlijk niet = dan het antwoord) God vergeet niemand, hij zorgt voor iedereen. Natuurlijk biggelde de tranen over mijn wangen. Tot mails, Willeke
Ik heb eerst afgewacht, uiteindelijk toch curretage laten doen. Op het werk heb ik me ziekgemeld toen ik wist dat het niet goed zat, de werkgever kan deze kosten declareren bij het UWV, dus ze zullen niet moeilijk doen.
Ja, daar heb je gelijk in Mercedes. Daar gaat het me eigenlijk niet om, als ik alleen thuis ben hele dagen verander ik meestal in een neerslachtige huismus. Gelukkig zijn er genoeg mensen om mij heen die ik op kan trommelen om wat mee te doen. Nu ik iets meer gewend raak aan dit alles denk ik eigenlijk ook wel dat ik thuis blijf tot dat alles achter de rug is. Terwijl ik dit schrijf twijfel ik weer. Ik zal ook wel met mijn werkgever overleggen, die is wel reeel. Hoe lang heb je gewacht tot curretage? Heb je dat gedaan, omdat je niet langer wilde wachten? Ik zie dat je weer zwanger bent, succes! @Ikm: die pilletjes waar je het over hebt, hebben die (veel) bijwerkingen? Waarom moest je er op aandringen? Omdat ze liever hadden dat je afwachtte of vonden ze curretage een veiligere oplossing? Ik kan me voorstellen dat die pillen aardige chemische troep is. Zijn er eigenlijk nog meer dingen die de miskraam kunnen opwekken?
Ik heb curretage gedaan, omdat ik bang was dat het vruchtje in de wc zou belanden, ik weet niet hoe ik hierop zou reageren, omdat ik op de dag van de curretage al 13 weken zou zijn.Heb het vruchtje zeker 2 weken dood bij me gedragen en dat vond ik al moeilijk, het idee dat het kind dat nog in me zat dood was en ik heel veel bijverschijnselen had. Ik had behoorlijke uitslag over mijn lichaam, het ergste in mijn gezicht.
Mercedes, wat een naar verhaal toch. Ik wist niet dat je ook uitslag kon krijgen. Ik kan me er zeker iets bij voorstellen. Bij mij is het gelijk aan het begin mis gegaan. Sinds ik alleen dat bolletje heb gezien en heb gedacht: er zit niets in! Is die hele zwangerschap gewoon onwerkelijk geworden. Hoewel ik niet om die pijnlijke en jeukende borsten heen kan. Je lichaam is maar raar!
Ik had na de curretage het onwerkelijke idee. Ik moest steeds op de test kijken of het wel waar was, dat ik zwanger was. Ik heb geen echofoto gekregen, dus geen tastbare bewijzen, dat maakte het soms moeilijk. Maar je leert er gelukkig mee omgaan, hoe moeilijk het ook is. Nu heb ik vandaag positief getest, maar geloof het nog steeds niet.
Ontzettend spannend, ik duim voor je! Krijg je denk je nou eerder of vaker een echo, omdat je eerder een miskraam hebt gehad? Gelukkig zegt een eerdere miskraam niets iets over dit vruchtje van jou. Je begint gewoon weer bij 0, even veel kans. En ik hoop echt dat het dit keer lukt. Sterkte!
Hoi, bij mijn 9(+) weekse echo is de 2ling die dag gestopt met leven. Eerste echo met hartfunctie, s'middags niet meer. Mijn voorkeur ging uit naar een spontane miskraam. Deze kwam echter niet spontaan. Ik heb totaal ruim 3,5 weken rondgelopen zonder bloed verlies. Gezien ik geen curretage wilde heb ik zelf om de pillen gevraagd (cytotec, wordt gegeven voor maagklachten en heeft als bijwerking een miskraam opwekken!). Na de eerst echo ben ik een paar dagen thuis gebleven. Vervolgens ben ik op vakantie gegaan (jawel: skien. Wel een beetje onzeker in de witte sneeuw) Ook toen kwam er geen bloedverlies. Na de vakantie ben ik weer gaan werken, juist om wat afleiding te hebben. Die eerste weken na het slechte nieuws heb ik nodig gehad om aan het idee te wennen dat de zwangerschap over is, dat de kindjes niet meer leven. Ondanks dat je met wat 'doods' rondloopt. Hier heb ik dus geen moeite mee gehad. Ik had een klein EHBO-setje gemaakt voor de 'pech onderweg'. Een opvangmatje, grote maandverbanden, en een grote afvalzak voor in het toilet voor als de bloeding toch gelijk in 1 x komt. Dan kun je het opvangen. Bij mij begon het met wat bruin bloedverlies overdag en s'nachts begon het heftig te worden. Die ochtend verloor ik het vruchtje. Sterkte meid, Inge
ik heb hetzelfde meegemaakt op ma kreeg ik te horen dat het kindje niet meer leefde, ben toen thuisgebleven t/m vrijdag vrijdag en zaterdag iets gewerkt maandag ging het mis ben best lang thuisgebleven kreeg ook alle steun van mn werk zelfs alle controles heb ik niet gehad. een miskraam moet je kunnen verwerken,vergeet niet dat ook dit een rouwproces heeft.heel jammer dat hier geen richtlijnen voor zijn wat CAO betreft heel veel sterkte en neem de tijd
Hier nog steeds niets. We hebben veel medeleven van vrienden en familie, erg fijn. Klinkt raar, maar het is ook vermoeiend. Dus ben voor afleiding ook met veel andere dingen bezig. Ik ga in ieder geval aankomende week nog niet werken, in overleg met mijn werkgever & collega's. Dit is toch best intensief zo, ik merk dat ik ook even rust nodig heb, om alles te verwerken. Naast dat ik aan het wachten ben en ik geen werk heb waar je zo uit kan stappen of je aandacht kan verslappen, in tegendeel. De week erna was ik al vrij. Dat van die pilletjes is nog het meest aanlokkelijke in vergelijking met curretage. Maar de verloskundige zei dat dat er vanaf hangt welke gyn je hebt of die jou dat wil laten slikken of niet. Zullen wel wat haken en ogen aanzitten. Volgende week donderdag dus het naar de verloskundigen = er dan niets veranderd, dan naar de gyn. Hopelijk komt het toch vanzelf, zal een geruststelling wezen. Het is voor mij erg fijn om jullie berichten te lezen. Het geeft mij een goed beeld, ik wordt ook daar door gerustgesteld. Heel erg bedankt!
Bij mijn eerste miskraam kreeg op maandag te horen dat het kindje niet meer leefde maar ben wel gaan werken, maar als het niet ging mocht ik naar huis (ik woon 5 min van mijn werk) en dan belde ze s'middags altijd even hoe het ging enzo. Alleen de dag dat het eruit gekomen is (1,5 week later) ben ik thuisgeweest en 3 dagen erna. Daarna mocht ik halve dagen werken en als het niet ging mocht ik thuisblijven. Ik vond het werken wel fijn, dan kon ik mijn gedachte even ergens anders op zetten. Bij mijn 2e miskraam ben ik wel thuisgebleven, dit was ook gelijk een maand na de eerste dus was even helemaal ingestort, nu werk ik voorlopig halve dagen omdat een hele dag te zwaar is. Je voelt denk ik toch zelf wat het beste voor je is meid, maar ik wil je heel veel stertke wensen. Liefs Noesje
Hallo, ik heb een curretage ondergaan, gewoon omdat ze dat in het ziekenhuis direct voorstelden, ik ben donderdagsavonds beetje beginnen te vloeien en vrijdags ben ik doorverwezen naar het ziekenhuis door de huisartsassistente, conclusie het vruchtje was vanaf week 6 a 7 niet meer gegroeid en volgens mijn info was ik 10 weken zwanger, en was er dus nog niet veel op gang gekomen! Ze wilden direct een curretage doen maar dat kon niet omdat ik ontbeten had, 1 banaan maar dat was te veel, mocht s'middags terug komen om drie uur zou ik geholpen worden! Uitleg was, dat wanneer ik door zou blijven lopen het heel pijnlijk en ook nog wel even kon duren! Met een curretage weet je zeker dat je schoon bent vanbinnen! Je hebt weinig pijn na die tijd wat nakrampen heb ik gehad! Dus als ik zou mogen kiezen zou ik altijd voor de curretage gaan, waarom jezelf kwellen en in onzekerheid zitten! Heb vrijdags de curretage gehad en ben s'maandags weer gaan werken! Ik zou er toch nog even over nadenken als ik jou was! Sterkte met wat je ook beslist! Jette
hoi Mom2bofnie, ik herken heel veel in je verhaal...ik heb afgelopen maandag te horen gekregen dat mijn vruchtje er niet meer is (of ingedroogd, in ieder geval niet meer zichtbaar op de echo) maar het vruchtzakje zit er nog. Ik ben deze hele week dus ook al thuis, de eerste 2 dagen heb ik zelfs de telefoon eruit gegooid, ik kon met niemand praten, behalve mijn vriend en een vriendin die hetzelfde meegemaakt heeft, en mijn tante die naast me woont. Voor de rest was het te pijnlijk als ik al die telefoontjes moest beantwoorden, ik weet toch niet wat ik zeggen moet...en ik weet wel dat iedereen met me meeleeft... Ik zit nu ook te 'wachten' want ik had maandag al wat bruinverlies, dus de vk dacht dat het misschien deze week zelf wel af zou komen. ik heb zelf mogen beslissen wat ik wilde doen. Ik heb ervoor gekozen om een week te wachten of het zelf af komt, en zo niet, dan naar het ziekenhuis, en dan wil ik de voors en tegens weten van curetage versus pilletjes. Ik heb nml. heel sterk het gevoel dat ik alleen maar voor de veiligste manier wil kiezen, de veiligse manier wb. mijn baarmoeder bedoel ik. En ik moet zeggen dat ik daarom echt intuitief gekozen heb. Ik trek het niet om op mijn werk te zijn nu, ik werk nml, met kinderen, ben gewoon bang steeds in verdriet terug te schieten... wat reeel is, is dus een termijn afspreken met je vk, de termijn die JIJ ziet zitten, om te wachten. En echt waar, als jij het niet meer trekt, gewoon die vk bellen hoor! heel veel sterkte meid...