Tjonge snow, ook naar voor jou. Het is echt raar (dat zeg ik wel 100 keer op een dag). Afgelopen weekend was ik ook erg emotioneel. Daarna is het meer gezakt, er gebeurde niks. Toen heb ik me meer op andere dingen gericht. Vanmorgen zo nu en dan een veegje bruin bloed en sinds 2 nachten wat buikkrampen/ pijn. Echt links onder in mijn buik (kijkers rechts). Goed te doen, net zoiets als je bij een ongesteldheid kunt verwachten. Eerste gevoel was opluchting (het komt toch vanzelf!). Maar nou wordt ik toch wel zenuwachtig.. al dat wachten.. bah.. Je weet het niet, wordt stiekem al wat emo, maar dat zeg ik nog niemand, even me, myself & I hier, ff rust. Ik durf ook niet echt meer van huis, blijf in de buurt. Ik wil er gewoon niet ergens anders achterkomen dat ik toch ben doorgelekt of zo, dat lijkt me echt naar. Misschien duurt het ook nog wel een paar dagen, toch blijf ik hier of ga kort weg en niet al te ver. Nu ik jou hoor dat je maandag al wat had.. denk ik shit.. ik hoop toch niet dat het nog een week duurt. Maar ik heb er nog steeds echt geen behoefte aan naar het ziekenhuis te gaan. Daar ga ik vanaf volgende week donderdag over nadenken. Als mijn lichaam het zelf kan heb ik daar wel vertrouwen in. Op de een of andere manier sluit dat nu in ieder geval beter aan bij mijn verwerkingsproces. Ik wil het best voelen, het is gewoon zo, waarom zou ik het mooier en makkelijker maken dan het is. (Zo denk ik nu, maar volgende week misschien wel weer anders, dikke kans dat ik het dan zat ben ) Die van die baarmoeder, daar had ik nog niet over nagedacht. Goeie. Hou je me op de hoogte hoe het met je is? Ergens is het fijn met iemand te praten die op dit moment in precies hetzelfde schuitje zit. Good luck snow, ik duim voor je dat alles goed gaat.
ben ik zeker met je eens meid, we maken hetzelfde mee op hetzelfde moment... Ik heb dinsdag ook wat krampjes gehad, net zoals jij ze beschrijft, en vannnacht ook een klein beetje, dus ik denk ook steeds, misschien komt het wel vanzelf, ik denk er hetzelfde over als jij, ik wil het best voelen, ook al doet het lichamelijk pijn, ik denk dat dat idd ook bij het verwerkingsproces hoort. Ik heb al 5 weken aangevoeld dat het niet goed zat met mijn kindje, ik wist het ergens diep van binnen gewoon, en iedereen om me heen zei alsmaar, maak je niet zo druk, er is niks aan de hand, maar ik voelde het gewoon, en terugkijkend denk ik nu: ik ga echt mijn gevoel volgen nu! En mijn gevoel zegt me ook dat mijn lichaam het zelf het beste kan, en het veiligst. Ik ben ergens heel bang dat dmv curretage er misschien wel iets beschadigd raakt in mijn baarmoeder, ik weet ook niet waar die angst vandaan komt, vandaar mijn keus dat ik eerst wil kijken of het vanzelf afkomt. Alhoewel ik inmiddels ook wel begin te denken dat het misschien niet het geval is. Ik vind het wachten zelf niet erg, want ik voel dat het erbij hoort, en de tijd die ik nu thuis ben heb ik toch nodig om alles tot me door te laten dringen. Ik blijf wel net als jij een beetje rond het huis, wil idd ook liever niet ineens vloeien als ik ergens anders ben. Maar ik heb een heleboel maandverband ingeslagen en neem als ik een boodschapje doe, ook een pak steeds mee, en heb al verbandjes in ter voorzorg, en hoop dan maar idd dat het gewoon thuis gebeurt. Ik voel me ook alsof ik in een zeepbel zit, die op knallen staat, zo vreemd, zo leeg en toch wacht ik ergens op, op die grote knal van emoties? ik weet het niet, de hele dag door ben ik wel treurig maar doe gewoon de was, stofzuigen etc. maar bij vlagen herrinner je je ineens dat je droom weg is, en dan lopen de tranen over mijn gezicht...maar de echte klap die moet volgens mij nog komen...
He snow, die zeepbel, tja, zit ik daar nou in of niet, komt die knal nog? Ik denk het wel. Weer iets raars: daardoor hoop ik dat ik echt wel ga bloeden: wordt het echt. Als het hier bij blijft of zo en dan blijkt het al weg te zijn, dan heb ik het idee het gemist te hebben. Curretage.. ze zouden het vast niet zo snel en makkelijk doen als het echt schadelijk zou zijn. Er zit volgens mij wel iets risico aan, maar dacht niet blijvend voor de baarmoeder. Net een paar verhalen gelezen die ik misschien beter niet had kunnen lezen. Maar goed, bij iedereen gaat het anders, dus het zegt aan de andere kant niets. Ik dacht.. als je curretage moet doen kan het onder narcose of plaatselijke verdoving.. wat zou ik in dat geval doen? Onder narcose? Maar dan merk je er niets van.. plaatselijke verdoving.. dan maak je wel echt dat geschraap en zuigapparaat mee.. jakkie dakkie, k weet niet of ik dat aan kan.. nou ja, janken wordt het hoe dan ook. PFFF, genoeg zwaarte voor vanmiddag. Denk dat ik maar even ga huishouden en in de tuin ga zitten! Tot het volgende bericht!
Dit is misschien wel aardig om te lezen over curretage, abortus & onderzoek naar 'wat is het beste'- psychisch, & verwerking. http://www.frederike.nl/cgi-bin/scripts ... ds=1&ww=on
ik ben zelf ook al bang het gemist te hebben, omdat ik met een leeg vruchtzakje zit, ik heb een maand geleden ook gebloed, de dag na de echo (waar alles goed was, hartje klopte) en ik kreeg toen ook ineens na die bloeding een heel naar gevoel dat ik wellicht mijn kindje ongezien perongeluk heb doorgespoeld op toilet... maar goed dat weet ik dus niet... curretage schijnt wel beter te zijn onder narcose, je wil dat echt niet meemaken.... ik heb vanmiddag liggen slapen, ik ben vandaag ineens zo ontzettend moe... en ik heb constant een opgezette dikke harde buik, ook al dagen heb ik dat. Daardoor lijk ik echt zwanger ook nog
bedankt voor je stukje ik moet zeggen ik ben erg fijn behandeld, de vrouw die de echo maakte in het ziekenhuis, gaf bij mij al gelijk aan, welke mogelijkheden er waren, maar dat ik dat absoluut niet gelijk hoefde te beslissen! Ik had zelf toen zoiets van, ik ga eerst even met mijn vk overleggen wat de voor en na delen zijn. Ik had al een afspraak met vk staan voor die volgende ochtend. Met vk toen overlegd, ik heb haar gevraagd wat het veiligst was, en of zij dacht dat het misschien wel snel af zou komen omdat ik al wat bruinbloedverlies had. Met haar toen afgesproken dat ik er nog een dag over zou nadenken. Nou en toen heb ik besloten een week wachten en als het dan niet afkomt, dan naar ziekenhuis en dan wil ik daar ook eerst weer overleggen met de gyn. Dus al met al hebben de mensen om mij heen mij echt de tijd hiervoor gegeven, dat is erg prettig.
Goede morgen, hier nog geen nieuws onder de zon. Behalve dan dat ik weer rustig ben, niet meer zenuwachtig. We zijn met de tuin bezig, lekker praktisch en een goede afleiding waar je niet je kop bij hoeft te gebruiken. Het wordt super mooi weer.. jammer geen strand voor ons. Wanneer ga je weer overleggen, snow?
hier ook nog niks. Heb gisteravond de hele avond zitten huilen. probeer nu vandaag maar weer wat dingetjes te doen, huishouden, boodschappen... maandag heb ik overleg met vk, als voor die tijd niks gebeurd is...
Was je alleen thuis gister? Dat vind ik soms wel vervelend. Ik ben echt blij als mijn man thuis komt. Of als iemand langs komt (tenminste als het een goede vriendin is). Anders blijf ik ermee bezig, soms wil ik het ook gewoon even van me af kunnen zetten. Anders hou ik het niet vol. Ik denk dat het goed is dat je wat dingetjes doet. Ik ga ook echt geen koninginnedag vieren. Helemaal geen behoefte aan. Laatste jaren sowieso al niet echt gedaan. Meestal heb ik gewerkt. Nou ja, op zijn hoogst loop ik voor de afleiding even over een rommelmarkt of zo. Uit verveling ga ik nu soms lekkere dingen eten, helemaal niet goed, straks krijg ik als nog een buikje.. maar die moet er wel weer af voor de zomer. Wat zijn je plannen voor het weekend? Komen er nog mensen bij je op visite? Heb je wel een beetje steun uit je omgeving?
ik was alleen thuis, maar als ik zo moet huilen, ben ik eigenlijk ook het liefst alleen, want die huibuien heb ik nodig, dan komt alles eruit en kan ik daarna weer even verder, en meestal kan ik het best huilen in mijn eentje. Mijn tante woont naast me en is me echt ontzettend tot steun, ze is erg lief, let heel erg op me of het wel goed gaat, en houd me een beetje in de gaten. Maar ik ben iemand dat als ik er zelf behoefte aan heb, dan zoek ik wel iemand op, maar meeste verwerking doe ik toch in mijn eentje. Mijn vriend vind het heel moeilijk, hij kan er moeilijk mee omgaan mij zo verdrietig te zien, en dat zie ik weer aan hem, hij weet niet wat hij kan doen om me beter te laten voelen, maar hij probeert het gelukkig wel... Ik heb ook een vriendin die vorig jaar hetzelfde mee heeft gemaakt, bij haar mag ik ook altijd aankloppen als ik er behoefte aan heb. ik ga ook geen koninginnendag vieren hoor, ik denk dat ik me dan toch alleen maar erg opgelaten zal voelen. Ik woon best een beetje achteraf, bij een rustige recreatieplas in de buurt, dus ik zit hier lekker rustig, kan wat wandelen enzo tussen het groen, dat geeft mij ook wel wat rust, ik wil nu liefste niks geen drukte om me heen... ik moet zeggen dat ik juist minder eet, heb gewoon geen trek, ben nu ook alwer aan het afvallen geloof ik. als ik iets eet prbeer wel gezond te eten hoor. Het weekend? tja weet niet, mijn vriend gaat een zonnescherm ophalen (2dehands) en die hopen we dan te monteren zodat we lekker nog een beetje buiten kunnen zitten, verder hadden we zat. avond eigenlijk een bbq van vrienden maar heb nu niet zoveel zin om te gaan... En jij? Gaat het een beetje met je?
Opzich gaat het wel ok. Vandaag wat meer last van de hormonen. Raar hoor, ondertussen ook krampen in mijn buik, met name aan 1 kant. Dat bruine bloed blijft gewoon door gaan, niet meer niet minder. Ergens reken ik er op dat het misschien meer wordt op een ochtend, nadat je lichaam in rust is geweest, net als een ongesteldheid. Dus 's ochtends bedenk ik eerst hoe ik me voel en dan vol spanning naar het toilet. Vandaag ben ik humeurig en wat chagarijnig. K weenie, niet echt vrolijk. Gelukkig veel afleiding. Maar het is lastig de hele tijd aardig te blijven doen tegen mensen. Het is gewoon pittig. Ik woon in de stad, heeft veel voordelen maar op dit moment lijkt het meer heerlijk om op jou plekje te wonen. Tja, mannen verwerken anders dan vrouwen. Gelukkig kan ik veel delen met mijn mannetje, in deze tijd zijn we erg close. Het is echt ons gezamenlijk verdriet, maar omdat het mijn lichaam is is het voor mij toch anders.. Hij probeert echt goed voor me te zorgen, net als jou vriend. Toch lief he, die mannen. Gaat je vriend mee maandag? Hou je taai meid. Welterusten.
Oh ja, dit weekend doen we gewoon rustig aan. We gaan wel met de tuin verder (big happening) maar zo lang of kort als we zelf willen. Verder geen afspraken, gewoon relaxed. We zien wel wat er op ons pad komt.
Goeiemorgen meis... Nou hier nog niks, ik heb af en toe nog steeds wel licht wat krampjes, maar het blijft uit. Denk dus dat het toch ziekenhuis wordt. Maandag hoef ik alleen maar te bellen hoor, en als ik dagopname zou hebben in ziekenhuis gaat mijn vriend wel mee natuurlijk, ik kan ook immers na een narcose moeilijk in mijn eentje terug rijden. Ik ga zodadelijk even naar een winkel, maar durf dus niet in mijn eentje, tis een eindje van mijn huis af, dus mijn schoonmoeder gaat even mee. Verder merk ik dat ik gewoon iedereen een beetje op afstand houd, ik kan het nu nog niet om elke keer hetzelfde te moeten vertellen... Wel heb ik gisteren de foto's weten in te plakken in het boek wat bestemd was voor mijn kindje...ik heb er nu een herinneringenboek van gemaakt, dus ik kan er dus ook de foto's inplakken van mensen die me dierbaar zijn en overleden zijn, en mijn paardje die ik na 8 jaar ook heb moeten verkopen...dat vond ik al heel knap van mezelf, dat ik dat al kan nu... Ik heb gisteravond wel weer een moeilijke avond gehad, het 'waarom'' blijft maar door mijn hoofd spoken.... En het allerstomste is dat ik bij tijd en wijle gewoon nog zit verder te dromen, over toekomst met een kindje, over dingen die we dan zouden doen enzo...ik heb ook nog nadat ik het wist maandag nog 3 dagen lang door gezocht naar een kinderwagen, raar he? Net alsof bij tijd en wijle het helemaal niet tot me doordrong ofzo... Nou meid, sterkte weer vandaag, ik denk aan je!
Ha die snow, Ja, dat laatste herken in zeker. Liepen we in de bouwmarkt, wilde ik bijna zeggen dat het misschien wel een idee was de babykamer te behangen. Etc. Heb ook gedacht aan een herinneringsboek, maar ben er nog niet aan begonnen. Dan is er tenminste nog iets he. Ik denk dat ik er ook alle kaartjes in plak die we hebben gekregen. Bij mij is het bloeden vandaag wat meer dan eerder. Maar nog steeds van dat bruine.. wel goor hoor. Ik ben heel benieuwd hoe het je maandag en daarna vergaat. Ik moet opschieten, want ik moet nog het e.e.a. doen, lang verhaal.. maar ik ben er vanavond weer en anders morgen, dan doe ik rustig aan en ben ik gewoon thuis. Groetjes.
goedemorgen.. nou hier nog steeds niks, dus dat word bellen met vk morgen.. verder gisteravond weer flink gehuild, het lijkt wel om de dag te komen, de ene dag flink brullen en dan kan ik de volgende dag weer even verder... ben wat aan het knutselen enzo en dat helpt me wel mijn gedachten even te verzetten.. hoe gaat het met jou?
Ik wil jullie heel erg veel sterkte toewensen in deze moeilijke tijd meiden. Het verdriet om jullie kindje zal blijven, maar je zult er vrede mee krijgen... Veel liefs, Lizzy
Lizzy bedankt. Dag lieve snow, Vandaag is het mijn huil dag. Ik weet soms niet eens waarom ik huil. Voor het eerst beetje rood bloed gehad. Mijn borsten doen bijna geen pijn meer. Net 2 maanden lang harde tepels gehad, was vanmorgen over. Nou wel weer een klein beetje terug. Dus het lijkt er op dat de hormonen af nemen. Ik zit ook wel in spanning voor de komende dagen. Ik denk wel dat het voor donderdag 'natuurlijk' gaat gebeuren. Het besef dat 'het' dan echt definitief helemaal weg is maakt me wel verdrietig. Dit kind heeft nooit pijn, verdriet en nare dingen gekent. Een troost. Voor mij ook een troost is dat ik geloof dat het in de hemel is, daar een lang, gelukkig en volmaakt leven heeft en ik op een dag mijn kind daar mag ontmoeten. Voor jou: Possible future.. Dear snow, One day you will glow Glow of happiness From the little hands and little feet And the little eyes which your eyes meet Your first child you never forget won't count less, But this new one will bring a lots of happiness. Snow, I really hope for me and you This dream once will become true..
dankjewel meis, dat is echt ontzettend mooi...ik krijg er tranen van... Lieve meid hop dat je al je verdriet er wat uit kunt huilen, bij mij helpt het vaak om weer even verder te kunnen... Ik had na de 8ste week al sterk afnemende zwangerschapssymptomen, dus ik was toen al zo ongerust, ik dacht: dat kan nooit goed zijn... Ik heb nu dus ook al ruim een week helemaal geen zwangerschapssymtomen meer,voel me gek genoeg lichamelijk echt energiek en kiplekker Ik heb vandaag onwijs veel aan mijn boek gewerkt, ik heb twee boeken, 1tje voor de herinneringen (maar daar kan ik nu even niet verder mee, doet teveel pijn, ik moet de foto's van mijn paardje nog inplakken, maar het lukt me niet, ik mis haar zo erg nu, dat ik liever niet aan haar wil denken) en het andere boek is een blij boek, van mijn vriend en ik, foto's van ons, en die ben ik gisteren begonnen. Heb vandaag heel veel gemaakt, heel bizar hoe creatief ik ineens ben geworden Ik denk dan eventjes niet aan het kindje, maar zodra ik stil zit, komt het verdriet weer... Je hebt gelijk, dit is voor altijd ons eerste kindje, en ik hoop met heel mijn hart nog weer opnieuw zwanger te worden, maar dit kindje blijft mijn eerste kindje... lieve meid, heel veel sterkte, hoop dat je de nacht een beetje doorkomt.. dikke knuf! @Lizzy: tnx meid
Hey snow, Die nacht gaat wel lukken. Ik val gewoon om van de slaap. Suc-6 morgen met bellen. Ik hoor wel hoe het je is vergaan. Welterusten.
Hmmm nog niks gehoord van je.. hoop dat alles goed is.. Bij mij is het nou wel aardig begonnen. Ik bloed niet alleen, ik voel me ook ziek, vette keelpijn & verkouden, rugpijn, overal spierpijn, weinig energie en mijn baarmoeder is aardig aan het rommelen. Soms lijkt ie helemaal heet te worden. Ik zie er niet al te best uit vandaag. Ik hoop dat het doorzet. Dit is echt zo'n mega mega ongesteldheidsgevoel. Gelukkig geen koorts. Nou ik ga even een soepje eten om wat aan te sterken en een sapje met veel ijzer drinken.. hopelijk voel ik me dan iets beter. Tot gauw.