ik denk ook zeker dat een natuurlijke miskraam een behoorlijke slag op je lichaam is, en je veel meer moet herstellen dan van een curettage...doe maar echt rustig hoor meid! Ik heb net even 2 uurtjes gelegen, maar heb nu af en toe toch licht wat pijn in mijn buik, maar niet heel erg ofzo, heb trouwens vandaag niet erg veel gebloed tot nu toe. ik heb alles wat ik hier aan jou heb opgeschreven voor mezelf in een word bestand gezet, ik vond het wel bijzonder dat wij hier zo tegen elkaar alles hebben verteld elke dag, en ik dacht, misschien wel heel bijzonder om te bewaren voor als ik nog eens wil terug lezen hoe alles gegaan is... de foliumzuur ben ik al die tijd gewoon door blijven slikken, want ik heb die met extra zwangerschapsvit. en ik slikte van mezelf altijd al extra supps. dus ik ben er gewoon mee doorgegaan.
Hoi, vandaag voel ik me een stuk beter! Rustig aan gedaan en lekker uitgeslapen, heerlijk. Bloeden was vandaag ook een stuk minder, dus het gaat allemaal de goede kant op! Ik denk steeds vaker aan een volgende zwangerschap, dat zie ik steeds beter zitten. Sterker nog, ik begin er best zin in te krijgen. Positieve ontwikkeling. Neemt niet af dat ik gister echt errug emotioneel was. Vooral met die minuut dodenherdenking.. ok ik weet echt dat het helemaal niets met miskramen te maken heeft.. maar het komt door het woordje dood.. kwam gewoon even hard aan. Nou, misschien moeten we dit topic binnenkort verlaten.. aangezien we het bijna achter de rug hebben.. mooi moment!
ben blij meis dat het bij jou al zo'n stuk beter gaat...hier nog niet... heb volgens mij veel te druk gedaan nu zo net na de curettage, waardoor ik me weer onzeker voel dat ik mijzelf geen schade heb aangericht omdat ik niet rustig genoeg ben geweest, en verder gebeurd er zoveel in mijn hoofd, het wil gewoon niet stoppen, ik word er soms helemaal radeloos van, dan trek ik het helemaal niet meer...
Ach meid toch, wat hebben ze in het ziekenhuis gezegd over mogelijke schade? Volgens mij valt dat wel mee. Ik denk dat het zich echt snel en goed hersteld.. bijvoorbeeld net als je lip. Beetje raar voorbeeld misschien. Maar ik heb eens een goed met onder mijn lip gehad. Best eng, maar binnen een paar dagen compleet genezen. Heeft met je mond te maken, die geneest heel snel. Zo is het ook met je baarmoeder volgens mij. Op zijn hoogst duurt de genezing langer als je je erg druk maakt (lichamenlijk) maar je kan jezelf niet meer schade aan doen dan al is gebeurd. (tenminste, als er echt sprake is van schade). Misschien moet je ook een groot gat gaan graven in de tuin, werkt erg rustgevend . Nee, gekkigheid, doe rustig aan joh! Maak jezelf niet gek met allerlei gedachtes, probeer te relativeren. Ga anders een hele domme, maar toch leuke, film kijken of zo. Of toch op pad voor wat afleiding, zonder al teveel inspanning. Ik denk eerder dat je te druk hebt gedaan voor jezelf, dan voor je baarmoeder. Je hebt de dag na de curretage ook vanalles aangepakt.. misschien had je toch even rustig moeten gaan zitten om nog wat potjes te janken. Komt vanzelf wel allemaal los.. Kom op.. ik denk aan je!
tnx meid... tja vandaag weer een nieuwe dag, hoop dat ik die nu eventjes 'normaal' door kan brengen... heb wel redelijk goed geslapen, ook wel aardig lang.. gaat met jou alles oke?
Ja, vandaag echt een niks-doen dagje. Wel naar de kerk geweest, daarna tot net lekker bij kennissen koffie gedronken en broodjes gegeten, beetje ontspannen gekletst. Verder niets.. Lekker rustig dus. Ik ben nog wel heel erg moe.. misschien zo maar eventjes gaan slapen. Het bloeden wordt al weer minder. Dat op zich vind ik al heel prettig. Al die maandverbanden ben ik nou ook wel zat. Ik had trouwens niet van die mega dikke luier-achtige nodig, heb het gered met de zwaarste van always. Da's ook wel fijn, want die dikke zitten echt niet prettig. Hoe is het je vandaag vergaan?/
tot nu toe nog redelijk, probeer me lichamelijk rustig te houden, en verder wat psychisch bezig te blijven, tot nu toe aardig gelukt... ik bloed al sinds vrijdag nauwelijks meer, heel af en toe wat bruinig slijm, verder niks meer gehad, heb alleen toen ikuit het ziekenhuis kwam wat van dat kraamverband gehad, doe het nu met always night.
Ha die snow, wat een rot weer he, ik vind het echt deprimerend. Heb geen zin iets te doen en verveel me rot. Beetje gelezen.. Maar denk dat ik zo toch maar wat ga huishouden.. niet echt leuk maar geeft wel goed gevoel als het er allemaal opgeruimd en fris uit ziet. Waar vermaak jij je mee vandaag?
hoi meid, weet je, ik zit zo in de puree met mezelf dat het weer me ook werkelijk niks doet...ik heb momenten en dan denk ik dat het best goed met me gaat, en dan heb ik hele uren dat ik helemaal voor mijn gevoel de weg kwijt ben, dan heb ik alleen maar heel veel schuldgevoelens(ook heel erge naar mijn paardje toe, wat ik na 8 jaar heb moeten verkopen omdat we financieel gezien niet én een paard en een kindje kunnen onderhouden, en ik heb haar dus 6 weken geleden verkocht, maar het voelt alsof ik haar in de steek gelaten heb) en ik droom onzettend veel over kindjes en mijn paardje, dus ik sta elke keer heel verdrietig op. En soms weet ik het gewoon allemaal niet meer, en soms ineens heb ik weer een sprankeltje vertrouwen dat we echt nog wel een kindje zullen krijgen, maar ik durf dan weer niet te hopen... Ik had nog voor ik de mk wist een wandelwagen op het oog, uitvoerig naar gezocht en georienteerd en nu kon ik er eentje helemaal nieuw voor een ontzettend goede prijs kopen...dus na lang twijfelen heb ik hem dan toch vandaag gekocht, want voor deze prijs koop je ze zelfs tweedehands op marktplaats...dus na lang nadenken dacht ik toch: kan hem niet laten lopen, dit was nml. de laatste.. Aan de ene kant durfde ik niet vanwege de mk, maar aan de andere kant had ik zoiets van: deze wagen is (moest het nodig zijn) nog heel goed door te verkoen omdat het een goed merk is, ik heb hem nu helemaal nieuw en laat hem ook in de doos (de dreami tenminste, want de wagen zelf zat niet in een doos) en laat alle labels eraan hangen. ik hoop dat er gauw een kindje van onszelf in zou mogen liggen... maar goed ik heb er dus vandaag 200 km voor gereden om hem op te halen, nou ja had ik in ieder geval iets te doen vandaag... Jij voelt je best al wat beter he? fijn meid, ik hop dat ik me ook gauw wat beter voel...mijn hoofd blijft soms maar doorgaan, het stopt gewoon niet, alle schuldgevoelens en gedachtes, en die vlagen van verstandsverbijstering dat ik echt denk: waar ben ik toch mee bezig zeg? soms heb ik het idee dat ik in een soort shock zit...