Lieve dames, Even van me afschrijven. Ik zou nu ruim 10 weken zwanger zijn, maar helaas hebben we deze week tijdens een echo(nav bloedverlies) gezien dat ons kindje niet meer leeft. Daarvoor 3 goede echos gehad. We hebben 6 jaar op deze zwangerschap moeten wachten en ik ben 40+ inmiddels. Goddank hebben we 4 kinderen rondlopen. (3 pubers en een peuter) Maar het doet zoveel zeer. Ik had niet bedacht dat ik zo intens zou rouwen. Alles is huilen. Alles is: ja dan heb ik geen baby, of dan ben ik niet zwanger(bv denken aan kerst, oud en nieuw, de vakanties) Ik ben nu 5 dagen na de echo, heb elke dag bloedverlies en soms wat krampjes. Maar niks zet door. Maandag mogen we naar het ziekenhuis. Ik blijf soms hopen dat ze het verkeerd zagen, al trok ik eerder dan de verloskundige dat er geen hartje meer was.. Nouja.. Heeft er iemand tips? Wanneer voel ik me beter? Of om het door te laten zetten?
Knuffel.❤️ Het is zo herkenbaar. Hier was het verdriet ook intens, had ik ook niet verwacht. Maar het is ook heftig. Je bent met het niet zien van een kloppend hartje je toekomst met deze baby verloren. Je bent je kindje verloren. En dat is heftig. Ook zo pril. Laat het verdriet er mogen zijn. Ik had destijds geweldige begeleiding van mijn vk. Ik kon haar bellen wanneer nodig. Zij belde zelf in de eerste periode om de zoveel dagen. Ik heb zoveel gevoelens/emoties/verdriet/pijn bij haar kwijt gekund. Zij begrijpen dat proces volgens mij heel goed. Veel anderen in mijn omgeving gingen door en bleven niet bij het verdriet stilstaan. Dat was best lastig. Ik hoop dat het vanzelf los mag gaan komen. Sterkte.
Gehoopt en verloren, de droom die uiteen spat. Alle eerste keren die komen (zeker zo dicht nu bij de feestdagen) zijn naar. Enige wat je vrees ik kan doen is het over je heen laten komen. Hoe pril het ook was, het was wel je hoop op een nieuw leventje. Daar mag rouw gewoon bij voorkomen, ookal is het "pril/x % kans risico op miskraam" (wat goedbedoeld is, maar niet helpt), hoe waar dat ook mag wezen dat doet echt niks af aan je gevoel. Helemaal na zo lang wachten. Heb wel eens gelezen over een heftige kluspartij (de zp variant) om het op te wekken, maar zo wel toen als nu kan ik me met geen mogelijkheid indenken dat je op zo'n moment daar toe in staat bent. (Als ook de partner)
Mijn libido is normaal echt ver bovengemiddeld. Echt ver ver erboven Maar moet er nu niet aan denken... Vanochtend geweest, weer een echo gehad, mooi kindje. Geen hartje. Tja. Medicijnen meegekregen, maar we willen eerst nog afwachten Zit nu aan de vrouwenmantelthee
Wanneer voelt het beter? Tja.. tijd.. en door het vooral alle emoties te omarmen. En het hielp mij ook als het fysieke deel maar achter de rug is. Zwanger zijn en weten dat t fout zat vond ik afschuwelijk. Wilde zo snel.mogelijk ervan af. Zodat ik ook verder kon. Tijdens de miskraam zelf jankend onder de douche op de grond. Vanuit mijn ziel geschreeuwd. En daarna klom ik weer op. En ik heb wel de hele tijd gehad dat ik dacht 'o nu zou ik x zwanger zijn ''nu zouden we weten of je een jongen of meisje was' maar eenmaal bij de uitgerekende datum (en dat was ook een rotdag) was het klaar met tellen. En nu? Ik heb er geen verdriet meer om. Ik vind het natuurlijk jammer. Maar de angel is er uit. Ik wens je echt alle sterkte toe!
Bedankt voor het delen. Helpt echt! Ik hoop dat ik straks ook kan zeggen: de angek is eruit. Wat lastig is voor mij; dit was zeer wrs de laatste zwangerschap..
Snap ik! Leeftijd gaat toch tellen en de kans op miskraam blijft gewoon hoog Was voor mij ook maar de vraag of ik weer zwanger zou raken, dat maakte het wel pittiger idd.
Ja snap dat. Ik vind dat echt een heel lastig punt. Ergens wil ik door, maar ja.. ik begrijp ook wel dat ik niet weer 6 jaar kan wachten
Ik denk dat je dat "wachten" voor nu nog even opzij moet zetten. Je bent eerst hier nu nog mee bezig en dan je lijf weer in patroon terug is. Je leeftijd speelt ongetwijfeld een rol, maar bij G waren we 3,5 jaar actief en bloedfanatiek bezig met vervolgens niks anders dan omo witte testen. Na die zwangerschap ging het eigenlijk ineens wel snel en elke opvolgende nog sneller (afgezien dat een en ander compleet op zn gat lag, dus kijk niet naar de interval als tijd). Wat het verschil was, geeeeeen idee. Maar het kan ineens weer heel anders zijn, tijd zal dat leren. Er zal ongetwijfeld voor jezelf (en je partner) een lijn zijn van "tot hier kan ik het aan, mentaal". Mocht je die nog niet hebben, denk daar over na wanneer je de fase waar je nu nog in zit achter je hebt en beiden weer op de grond staat, uit deze rollercoaster. Voor nu succes en vooral sterkte
Dankjewel voor je wijze woorden. Mijn hoofd werkt niet zoals gewoon Hormonen zijn nare dingen En zeker icm emoties
Dat gaat allemaal weer zn plekje krijgen, maar dat heeft tijd nodig. Voor nu staat de tijd even stil voor jullie en raced de wereld als een malle aan je voorbij, laat dat maar racen jij bent hier en nu, met je gezin. De wereld komt wel weer maar nu even niet, net als je hoofd, net als je emoties die ook weer tot kalmte zullen komen.
Bedankt nog allemaal.. Ik kon in het hier en nu zijn en mijn miskraam is gisterochtend gebeurd. Ons kindje geboren Het was perfect gegaan. Echt.. Ik heb zoveel aan tips gehad. Hier moet iets mee gedaan worden. Vrouwen moeten weten wat je kunt doen en kunt verwachten Ik sloeg, als verpleegkundige, missxhien een beetje door in m'n voorbereidingen. Maar alles stond klaar en zelfs de verwarming op de wc stond al een week aan.. Het was perfect.. 10 mini vingertjes Een mondje Een neusje We hebben er nog 1.5 dag naar zitten kijken, vol bewondering en vanavond begraven In rouw. Maar rouw is omdat liefde was.
Sterkte met het vervolg, want nu is het wel achter de rug, maar moet het nog wel een plaatsje krijgen.
Kippenvel. Wat omschrijf je het mooi, dat wat zo verdrietig is en mooi dat jullie de baby hebben kunnen vasthouden en zien. Zo klein en al zo compleet. Heel veel liefde proef ik. Sterkte met de komende periode❤️
Heel mooi. Ja zo zie ik het ook. Ooit zullen we onze kleine weer terug zien❤️. Hij/zij heeft het goed nu. Wat een bemoediging.