Was het gelukkig vergeten hoe het kon zijn. Maar de laatste twee weken herken ik mijn meisje haast niet meer. Alles is zo wat strijd. Daar bij is ze lekker bij de hand en zet alles en iedereen naar haar hand. Maar geniet er toch wel van maar moet zeggen het is een heftige tijd met haar. En ze zoekt meer de grenzen op dan ze ooit gedaan heeft tot nu toe. En ben ik blij dat ze nu op haar bedje ligt. Drie jaar en drie maanden is ze nu. Maar wat is ze pittig!! Ze weet ook echt wat ze wild en heeft heerlijke herkenbare driftbuien daar bij. Nou ja laat het maar snel voor bij zijn. En ik moet een tandje strenger worden. In de ogen kijken een waarschuwing geven en ze moet wat meer naar haar kamertje. Daarna knuffelen en maken we het weer goed om vervolgens een half uur later weer op nieuw te beginnen. Ondanks dat ik dit schrijf moet ik zeggen dat ik het wel lastig vind maar het ook goed aan kan. En ik soms gewoon weg moet lachen om hoe ze dat doet. Van de week ruzie met haar ze bleef door gaan. Dus ik van nu is het genoeg en nu hou jij even je mond en we gaan verder eten( ging niet om het eten) ze schrok trekt een prul lip en gaat daar naast demonstratief naast haar broer zitten. En hij beet mij even toe. Je moet niet zo tegen haar praten als een 12 jarige ik zeg o oke. Kortom broer en zusje samen tegen mama!! En mama kreeg het gewoon er warm van en vond het zo vertederend.. Maar soms is het onhandig ze is zit echt in een fase dat ze als ze bij mij haar zin niet krijgt ze naar papa gaat of haar grote broer.. En juist wie heeft het dan weer gedaan mama. Maar geniet er zo van mijn dwarse opstandige eigenwijze peuter..
Heel herkenbaar! Hier dezelfde leeftijd en hier soms dagen bij dat het echt even niet leuk meer is. Maar ook momenten dat ze super lief is. 't Zal wel een fase zijn hihi
Idd een leuke fase haha. Vandaag echt heel veel strijd met haar gehad. Ze had een nieuw ( tweedehands fietsje van oma gehad( mijn moeder) die kon gisteren niet met mij mee op de brommer. Vandaag heeft ze haar vader zo gek gekregen omdat fietsje te gaan halen. Haha mijn moeder moest er om lachen van zie je wel dat ze er aan toe was( wist ik ook wel maar ik wilde nog even wachten) Dacht ze krijgt met de sint of met vier jaar een andere fiets. Ach ja hoeft nu niet meer maar ze kuste die fiets en lachte van oor tot oor. Vandaag eigenlijk lang in de speeltuin geweest daarna bakkie drinken bij mijn zusje en daar maakte ze weer stampij. Van ik wil naar HUIS en dan wel nu meteeeeeeeeen. Mijn koffie was niet eens op dacht ja dag drink gewoon mijn koffie op en we gaan zo naar huis nou haha huilen gillen bijna weglopen. Loopt naar haar broer en vraagt aan hem. ( Breng jij mij naar huis!!!) Zal foto er bij doen van die ondeugende meid.s ogen zeggen meer je zult wel zien
Ik vind de leeftijd rond 3,5 jaar opvoedkundig het moeilijkste tot nu toe, heb echt dagen gehad dat ik dacht gek te worden En vooral dat eigenwijze he... gewoon gebruik maken van alles wat ze ergens hebben opgepikt. Ik heb laatst mijn dochter aangesproken op iets waar mijn moeder bij was, zegt mijn moeder 'dat kan zij nog niet begrijpen, ze is nog te klein' (wat echt niet waar was) Sindsdien roept de dame bij vrijwel alles wat ik haar vraag 'mama, ik kan dat niet begrijpen hoor, ik ben veel te klein' :-/ Bedankt mams
Ja leuk he die oma.s haha normaal geen last van maar merk ook dat mijn moeder mijn zusje ze allemaal wel een mening beginnen te krijgen dochter is niet voor de poes op dit moment. Ze heeft een bal en wilde zelf met die bal en fiets te gelijk spelen omdat ze niet wilde dat haar broer er mee ging voetballen. Zij moest voetballen met papa en niet haar broer. Commentaar omdat ik nog niet ingreep. Ik zeg dat doe ik op mijn manier. Haar vertellen hoe ze moet doen. Maar voor ik eigenlijk wat kon doen had iedereen zich er al mee bemoeid tja... Het beste werkt om haar in het gezicht te kijken en dan moet ze me aan kijken en dan geef ik mijn ( orders zo dat ik zeker weet dat zij ze gehoord heeft en voor heel belangrijk begrepen heeft)
leuk he hier gelukkig een lief jochie de laaste paar dagen weer sinds hij weer een hoop nieuwe woorden/zinnen kent. Oh solly. Dat wist ik wel. Ik denk het wel/niet/... Maar blij datie van zn zusje nog niet zoveel steun krijgt qua mama tegenspreken. En als hij al eens een driftbui krijgt duurt het niet lang en soms gaat hij zelf voor die tijd al naar zn kamer om na een tijd(je) weer vrolijk terug te komen of daar te gaan spelen