Van de week gehoord dat ik voor de eerste keer tante wordt. Ik zou natuurlijk heel blij moeten zijn, maar heb daar zo'n moeite mee. Het maakt me eigenlijk alleen maar verdrietig Ik gun het ze wel, maar je wordt zo met je neus op de feiten gedrukt! Hoe kan het bij mij na bijna 1 1/2 nog niet gelukt zijn... en zijn zij zwanger bij de tweede maand?! Het is soms zo oneerlijk
Ik begrijp je heel goed. Ik werd ook door iedereen ingehaald. Zo frustrerend en op het laatst kon ik niet meer blij zijn en moest ik gewoon huilen (niet waar ze bij was)toen een vriendin vertelde zwanger te zijn. Zo niet eerlijk inderdaad! Nu in het gelukkig bij mij gelukt en ik hoop heel erg dat het goed blijft gaan. Dat je hier niet blij om kan zijn is heel begrijpelijk. Dit zal later wel weer veranderen maar nu is het ff kloten. Sterkte meid en ik hoop heel erg dat het voor jou ook snel raak zal zijn.
Heb zoveel mensen om me heen waarbij ik dit heb meegemaakt. Zijn later dan mij met pil gestopt, waren zwanger en zijn inmiddels al bevallen en ik heb nog niet eens 1 x een positieve test gehad is heeel triest maar ja wat doe je er tegen? Tuurlijk gun je het iedereen, maar je wilt het zelf nu ook wel na zo een lange tijd.. Helaas niks aan te doen probeer niet op te geven. Hopelijk is het bij jou binnenkort ook raak!
Heel oneerlijk voor je, een keiharde wereld! Mijn oudere zus wilde altijd eerder zwanger worden dan ik. Maar aangezien ze nogal haar tijd nam, was ik haar voor. Een paar maanden daarna bleek zij ook zwanger te zijn, tien weken verschil. Toen was het nog leuk. Vervolgens ben ik 24 weken geleden (te vroeg) bevallen waarbij ik mijn dochter ben verloren en staat mijn zus nu op knappen. Binnen de komende vier weken zal zij haar kind krijgen. Ik heb het haar altijd gegund, maar nu ze sinds mijn dochter is geboren geen contact meer met mij wil, gun ik haar al 't geluk een stuk minder. Ben al blij dat ik straks iig niet op kraambezoek hoef. De wereld is hard en oneerlijk. Als we onze eigen wereld in iets moois willen zien veranderen, moeten we dat toch echt zelf doen en zelf de lichtpuntjes zoeken. De donderwolken dan maar negeren of keihard wegtrappen..
Ik ken het gevoel ook wel. Mijn zusje en ik waren tegelijk begonnen en mijn zusje was in ronde 1 meteen zwanger en ik zelf pas 3 jaar later. In die 3 jaar tijd hebben zoveel vrienden een baby gekregen, je kunt er helaas niets aan doen, maar het is soms echt een zwaar naar gevoel.
Oh meis zo herkenbaar! Schoonzusje zwanger terwijl wij al paar maanden aan proberen waren! Kindje is inmiddels bijna 1 en zij hebben vertelt voor een tweede te gaan! Binnenkort dus aankondiging nummer 2 en ik heb er niet het vertrouwen in eerder zwanger te zijn! Het is zuur, oneerlijk en frustrerend! Ik kan tegenwoordig ook niet meer blij zijn voor anderen en voel alleen het verdriet van mezelf! Wat doen we eraan? Accepteren dat de gevoelens er zijn en hopen dat we snel zelf aan de beurt zijn! Weet dat je niet de enige bent! Dikke digi-knuffel en sterkte!
Ik herken het hoor. Mijn zus ging mij voor (wat logisch was want die is 6 jaar ouder) Maar wij wilden ook wel Toen werd nichtje 1 zwanger, vriendin nr 1 gevolgd door vriendin nr 2 en niet veel later nichtje nr 2. En bij ons Niet Nada Njente. Toen kwam vriendin nr 1, zwanger van haar tweede en niet lang daarna kwam vriendin nr 2, zwanger van de tweede en ja toen ben ik , toen ze me dat vertelde, in huilen uitgebarsten. Ik kon gewoon even niet meer. En toen , toen was ik eindelijk zwanger, iedereen blij niemand problemen met de zwangerschap en ja hoor ik kreeg met 13 weken een miskraam :x Wat heb ik toen gehuild, gevloekt en getierd en weet je het luchtte enorm op om het gewoon te laten gaan (al heb ik het gevoel om elke ooievaar die ik tegenkwam om te trappen wel genegeerd)
Heel erg begrijpelijk hoor. Je hoeft je verdriet ook niet te verdringen. Ik heb zelf een zus die geen kids kan krijgen en die voor adoptie heeft gekozen. Nu verwacht m'n broer een kleine en ik ben sinds kort ook gestopt met de pil... ik vind het héél moeilijk als ik er aan denk hoe ik straks mijn zus dit moet vertellen (als het allemaal lukt). Dus aan de andere kant zal het voor je zusje ook niet makkelijk zijn om het te vertellen denk ik. Ik hoop voor je dat jouw beurt ook snel komt meid!
Ah heel begrijpelijk. Kan me voorstellen dat dat gewoon echt pijn doet. Vanaf de andere kant: ik had een vriendin bij wie t lang duurde en die deed altijd alsof er niks aan de hand was. Ook als ik er naar vroeg. Ik voelde wel aan dat t pijnlijk was dus ik sprak met haar weinig over mijn zwangerschap en later mijn zoontje. Wilde het niet in haar gezicht duwen zeg maar. Ook erg jammer, want voor mij was het natuurlijk iets heel bijzonders wat je dan niet kan delen met elkaar. Ook kon ik haar dus niet helpen en bijstaan in haar onzekerheid en afwachten. Pas toen ze zwanger was vertelde ze me hoe moeilijk ze het had gevonden dat t niet lukte en hoe bang ze was geweest om nooit zwanger te kunnen raken. Dit kon ze met niemand delen dus, want met haar man sprak ze er ook niet echt over (schaamte). Kortom als het om dierbare, lieve mensen gaat: deel je gevoelens! Schaam je niet of denk niet dat ze t niet (willen proberen te) begrijpen. Want grote kans dat Ze dat wel wel willen, maar er niet over willen beginnen tegen je om je niet in verlegenheid te brengen. Hoop dat je hier iets aan hebt! Veel sterkte en hoop dat je snel zelf zwanger mag worden!!
Oh dat gevoel ik ken het! Heb iets soortgelijks meegemaakt maar dan met mijn beste vriendin die zo in twee maanden zwanger is geworden en Elise zit nu in ronde 9 met niks! zo oneerlijk word er ook heel verdrietig van ook voor deze maand weer ovulatie testen gehaald.. We gaan er weer voor! Niet opgeven meid!
Heel begrijpelijk... Het is natuurlijk niet fijn dat je niet echt blij kan zijn voor iemand anders, maar na al die tijd wil je zelf ook wel eens... Ik heb het ook een aantal keer zeer moeilijk gehad, heb dikwijls moeten slikken of een traantje moeten laten...maar nooit toen ze het me rechtstreeks vertelden, altijd achteraf, want je wil ook helemaal niet 'slecht' overkomen... Vriendin van me werd zwanger in ronde 1, helaas wel mk gehad bij 7 weken. Nichtje van me is na ons gestart (misschien 6 rondes gehad) en ondertussen is haar kindje al geboren, ik ben zelfs nog niet zwanger en ze zijn na ons begonnen! Verder nog een vriendin die na 2 rondes zwanger was en afgelopen week vertelde een andere nicht me dat ze na 3 rondes zwanger was... Soms heel oneerlijk inderdaad, maar helaas kunnen we er weinig aan veranderen en blijven hopen dat wij ook snel aan de beurt zullen zijn!
Het is ook oneerlijk. Het is gewoon heel vervelend dat er mensen met een maand zwanger raken of zelfs ongewild en dat er ook mensen zijn die nooit of heel moeilijk een kindje krijgen. Ik ben in juli drie jaar bezig en er zijn 7 baby's in mijn nabije omgeving geboren. Bij mijn broer, vrienden enz. Ik weet precies hoe je je voelt. Dit gevoel zakt denk ik wel wat meid. Voel je vooral niet schuldig en laat het op je af komen.
Hier inmiddels 2 jaar bezig en niks als ellende terwijl anderen al een 2e of zelfs 3e krijgen.. Dus alleen asn snel zwanger raken heb je weinig als t niet goed gaat..
Het is pijnlijk inderdaad. Vooral als je zelf eventjes een kutdag hebt.. Hier ondertussen al bijna 4 jaar bezig en toen ik afgelopen weekend vernam dat oude vrienden van ons de tweede verwachten. ( die begonnen een jaar later dan ik) deed het toch zeer. Ondertussen stuk of 9 stellen die zwanger zijn geworden in de afgelopen 2 jaar. Het doet zeer om zelf nog steeds met lege handen te staan. Helaas kun je er weinig aan doen en ik gun het ze van harte. Probeer je vast te houden aan het idee dat je tijd nog wel komt, en als die er is en je kindje er uiteindelijk ooit komt dan is het het mooiste leukste en liefste kind wat er is. Want het namelijk jou kindje!
Oh meis ik ken het.. Toen wij begonnen waren mn twee vriendinnen net bevallen en verder had niemand kinderen. Nu heeft mn beste vriendin een tweede. De andere vriendin over 4 maand. Mn ene broer een tweeling en de andere een zoon. Plus andere vrienden die al een kind hebben in die tijd.. Vreselijk oneerlijk soms.. maar ik geniet er wel van. Ooit is het onze tijd. Dikke knuffel!
Ik kan me jouw gevoel heel goed voorstellen! De wereld is ontzettend oneerlijk met dat soort dingen. Er zijn veel mensen die dan durven te zeggen 'oeps, zwanger.. ik laat het maar weghalen' terwijl anderen er heel gelukkig mee zouden zijn. Toen ik mijn nicht en een vriendin moest vertellen dat wij zwanger waren, zag ik daar als een berg tegenop. Zij waren al jaren bezig (4 jaar en 6 jaar) en ik kwam na 3 maanden doodleuk vertellen dat het was gelukt. Ik hoop echt dat jij ook snel de anderen goed nieuws mag brengen en een knalpositieve test in handen gaat krijgen!
Het is zeker oneerlijk, wij zijn ook door iedereen ingehaald de afgelopen jaren, en de we waren de eerste die voor een eerste gingen, en de meeste hebben ondertussen 2 a 3 kinderen. Het is enorm moeilijk en je mag er ook echt even on huilen (en aangegeven dat je het moeilijk vind!) Maar vergeet 1 ding niet, jou vrienden , familie kunnen er ook niks aan doen.. En het kindje wat nu komt, al helemaal niet. Ik ben ook hele trotse tante, en ben echt ontzettend gek op m'n meiden. Het is zo waardevol omdat te hebben, dat je belangrijk punt bent in het leven van zo een kleintje. Geniet daar echt van... het is zo zonde als je dat mist!!