he lieve meiden, Ik heb het gevoel dat we niet zelf meer een keuze hoeven te maken..... net toen ik naar de wc ging zag ik bij het afvegen wat bloed/roze......... hoeft niks te betekenen natuurlijk, maar ben nu toch echt wel bang dat het meer wordt en het nu al misgegaan is. Had toevallig net de secretaresse van de gyn aan de telefoon om een afspraak te maken en even met haar overlegd dat ik het even aankijk en als het erger wordt/ik buikpijn krijg, dan moet ik terugbellen en kan ik langskomen om een echo te maken, kijken hoe het ervoor staat. Ik maakte me gisteren al een beetje zorgen, had steeds last van steken/pijn links in mijn onderbuik. Geen krampen oid, dus twijfelde of het mijn baarmoeder was of toch iets anders. En nu denk ik dat het dan vast mn baarmoeder was/is en het dus misgegaan is........ pffffff.........voelde me vanmorgen toen ik wakker werd al helemaal niet fijn (zo´n gevoel van: ik blijf de hele dag huilend in bed liggen) en nu voel ik me helemaal vreselijk
heb er geen goed gevoel over. Verder nog niet echt bloedverlies, maar wat vage buikpijn/rugpijn. Misselijk, last van mn darmen. ik voel me alsof ik elk moment ongesteld kan worden. En dat lijkt me geen goed teken....... En hoewel ik hier aan de ene kant op ´hoopte´, zodat we niet zelf de keus zouden hoeven maken, aan de andere kant had ik totaal niet verwacht dat het dan nu opeens al zo zou zijn. Dit overvalt me gewoon, had gedacht dat we dan bij een controle zouden zien dat het hartje niet meer zou kloppen. Ben hier nog helemaal niet klaar voor, maar dat zul je wel nooit zijn denk ik........
Nee ik snap dat je er nog niet klaar voor bent.. Je had gedacht dat je nog tijd had om van haar te genieten zo lang ze nog bij je is. Nu moet je misschien heel plotseling afscheid gaan nemen. Sterkte meid.
veel sterkte. snap dat je er niet aan toe bent. hoopte toen zelf wel dat t uit zichzelf zou stoppen met leven zodat ik idd die keuze niet hoefde te maken. maar echt klaar voor ben je er nooit. en de pijn en het verdriet zijn er niet minder om
Vanmiddag om 15:30 kunnen we terecht in het ziekenhuis voor een echo, en dan zullen we het daar wel zien..........
Wat vreselijk voor jullie, het gevoel dat je omschrijft herken ik met mijn tweede MK. Ik werd die ochtend ook wakker en voelde me zo ellendig, dat is de hele dag gebleven en ergens die dag ben ik het vruchtje en vruchtzakje verloren. Ik heb me de laatste tijd verbaast over hoe je lichaam op bepaalde zaken kan reageren. Voor mij kwam het helaas onverwacht, nog geen echo gehad en al een MK in april en ik wilde het ook absoluut niet! Ineens wordt je geconfronteerd met een afscheid dat je helemaal niet wilt! Eerst wordt je geconfronteerd met het vreselijke bericht dat er een afwijking gevonden is, dat is al moeilijk te verwerken en dan zou je nu al afscheid moeten nemen. Probeer toe te geven aan de gevoelens waarmee je overspoeld wordt, anders ga je er aan onder door. Veel sterkte!
Ik hoop dat het wat beter met je gaat! Heb gereageerd op je pb in 2 delen! Ben niet zo goed in lange verhalen kort maken! Probeer nog een beetje te genieten van de kleine in je buik! Het blijft toch jullie wondertje! Hoe moeilijk het allemaal ook is, ik weet er alles van! Je bent sterk! Dikke knuffel voor je!
helaas had mn gevoel het bij het juiste eind.........ons meisje is al overleden. Zo onwerkelijk, ik had er totaal geen rekening mee gehouden dat dat nu zo snel, nu direct al zo zou gaan. Echt raar, ik voel maar weinig. Had gedacht dat je dan overmand zou worden door verdriet, maar lijkt wel of mn gevoel gewoon verdoofd is ofzo. We hebben de afgelopen tijd ook al zoveel verschillende dingen gevoeld, er is zoveel gebeurd in zo´n korte tijd........ Krampen en bloedverlies is verder niet erger geworden, baarmoedermond zit ook nog helemaal dicht enz. Morgenmiddag moeten we er weer heen en dan krijg ik medicijnen die ik zelf in moet nemen. En dan word ik donderdagochtend om 8:30 opgenomen in het ziekenhuis om de bevalling in te leiden. De gyn zei dat het heel verschillend is hoelang dat duurt, soms gaat het heel snel, maar het kan ook zomaar een week (!) duren en al die tijd moet je daar dan opgenomen blijven. Hoop echt dat het allemaal niet zolang duurt hoor.......... Pffff heb er even geen woorden meer voor.
Heel veel sterkte. Ik hoop dat je toch íets hebt aan het feit dat jullie meisje zelf haar moment gekozen heeft, dat ze gegaan is op haar manier. Al maakt dat het verdriet natuurlijk niet minder. Ik huil met je mee .